Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.1999, Blaðsíða 23

MIÐVIKUDAGUR 27. OKTÓBER 1999
ferðarmiklir, en ég held að við höfum
hvorki verið verri né betri en gengur
og gerist. Leiksvæði okkar i hrauninu
er mestan part komið undir byggð í
dag. Flestir okkar voru þó saman í
Lækjarskólanum og hann er enn til
staðar. Það eru því enn til ýmis kenni-
leiti sem rifja upp gamlar og góðar
minningar. Hafnarfjörður er góð
blanda lítils
sveitaþorps
þar sem
ailir
þekkja
aila og stór- <
borgarinnar.
Bæjarlíf-

ið er mjög sterkt hér og fólkinu þykir
vænt um bæinn sinn. Ef Hafnarfjörður
týnist í umræðunni, þá bregðast menn
við á tvennan hátt. Það eru annað-
hvort búnir til nýir Hafnarfjarðar-
brandarar eða menn gera einhver læti
í pólitíkinni hér sem oft er harðvítug.
Flestir Hafnarfjarðarbrandararnir eru
heimatilbúnir og auðskilj-
anlegir. Það er öfugt með
brandara Reykvíkinga,
það skilur þá enginn.
Það er því bráðnauðsyn-
legt að kunna að gera
grín að sjáifum sér.
Við höldum hópinn í
gegnum golfiðkun.
Erum í sama golf-
klúbbi og komum
oftar en ekki sam-
an yfir sumar-
mánuðina. Við
erum því i all-
góðu sambandi
og suma á ég
auðvitað líka
----f samskipti við í
gegnum pólitik.
Við hittumst þvi má
segja reglulega óreglu-
lega, stundum þó alloft.
Við eigum það líka sam-
eiginlegt að kunna ekk-
ert í golfi.
Það er ailtaf gott að eiga
góða vini. Þú veist alltaf
hvar þú hefur þá, ekki
bara á glöðum og góðum
stundum, heldur lika þeg-
ar á móti blæs. Við tölum
alltaf tæpitungulaust
hver við annan og það
Gott að eiga góða vini
- ekki bara á góðum stundum heldur líka þegar á móti blæs, segir Guðmundur Árni Stefánsson alþingismaður
Vinátta
Ég á þrjá vini sem gera mér
gott. Sá sem fyrirlítur mig kennir
mér sjálfstœói. Sá sem elskar mig
gerir mig kœrleiksríkan. Og sá
sem hatar mig kennir mér varúö
og gœtni. ^
- Chesterfield lávarður.
Talaóu um fyrir vini þínum
undir fjögur augu, en hrósaóu
honum þegar aörir heyra.
- Ókunnur höfundur.
Ráöiö til að losna við lélegan
vin er aö biöja hann bónar þegar
mikiö liggur við.
- Ókunnur höfundur.
fmnst mér merki góðrar æskuvináttu.
Menn eru þá ekkert að skafa utan af
hlutunum og segja allt umbúðalaust,
en samt erfir enginn eitt eða neitt,“
segir Guðmundur Ámi Stefánsson ;
þingismaður.
son ai-.
-HKff
Vinirnir fylgdust með er þingmaður- 1
inn tók eina meistarasveiflu. *
Vinskapur sem kemst á
milli manna í bernsku eða
á skólaárum virðist halda
vel í líflnu. Oftast ráða til-
viljanir því hvernig tengsl-
in myndast, en flestir eru
sammála um að ekki
seinna en í framhaldsskóla
komist sá vinskapur á sem
haldi alla ævi. Alvöru vin-
ir eru þeir sem standa
saman ígegnum súrt og
sætt og kannski helst þegar
á móti blæs í lífi einhvers
úr vinahópnum. Á þeim
stundum reynir líka yfir-
leitt mest á vinskapinn.
Tryggir vinir úr Versló:
Lyftingar og hnallþórukast
- félagarnir Ólafur Gunnarsson, Örn Bárður Jónsson og Örn Gústafsson brölluðu ýmislegt á sínum skólaárum
Ég á mjög góða vini ffá 1965 þegar
við byijuðum í Verslunarskólan-
um,“ segir Ólafúr Gunnarsson
rithöfúndur. „Það eru þeir Öm Gúst-
afsson, framkvæmdastjóri Samvinnu-
sjóðsins, og Öm Bárður Jónsson prest-
ur. Við vorum ekki bekkjarfélagar en
vomm hinsvegar saman í árgangi. Eff
ir að skólanum lauk hðu samt nokkur
ár að við sáumst stopult. Fyrir
nokkrum árum hringdum viö okkur
saman og fórum að hittast reglubund-
ið á ný. Við fórum gjaman út að borða
og prófum nýja staði. Þá er fastur lið-
ur að rifja upp gamla daga. Við spjöll-
um um daginn og veginn og gefum
hver öðrum góð ráð. Þannig höfúm við
alltaf haldið mikilli tryggð hver við
annan.“
Herför
Heimdallar-
manna
„Einu sinni var
gerð mikil her-
Óiafur fór í Verslunar-
Gunnarsson skólanum þar
rithöfundur. sem allir ungir
menn áttu að
ganga í Heimdall, félag ungra sjálf-
stæðismanna," segir Öm Bárður er
félagamir sökktu sér niður í minn-
ingar skólaáranna fyrir blaðamann á
veitingahúsi í Lækjargötunni. „Þar
höfðu stelpumar bakað og sett upp
mikið hlaðborð með hnallþórum á
efri hæðinni, en áróðursfundurinn
var á neðri hæðinni. Við vinimir
höfðum miklar áhyggjur af því hvað
kökumar vom mis vinsælar og eng-
inn snerti við einni kökunni. Því
skárum við nokkrar sneiðar af kök-
unni og hentum út um gluggann."
„Þetta var mikið átakamál, þessi
herför,“ sagði Ólafúr.
Lyftingar við Laugaveginn
„Það var mikið brallað á þessum
árum. Við félagamir komum okkur
t.d. upp líkamsræktaraðstöðu og vor-
um þar langt á undan okkar samtíð.
Við leigðum okkur stórt kjallaraher-
bergi upp á Laugarvegi og af því að
Óli hafði verið í lyftingum, ákváðum
við að taka upp þá íþrótt að lyfta lóð-
um. Það breyttist þó í annars konar
lyftingar. Herbergið varð fljótt sam-
komustaður þar sem helst vora æfð-
ar glasalyftingar," segir Örn G.
„Öm Bárður kom frá ísafirði og
við gerðum tilraunir til að heim-
sækja hann vestur á firði, en þær til-
raunir mistókust flestar og enduðu
oft með ósköpum."
„Mér tókst nú samt að komaafh
einu sinni á fsafjörð með Emi
Bárði,“ sagði Ólafur. „Okkur sinnað-
ist þá eitthvað við heimamenn, en
við skuium ekkert ræða það meira,“
sagði hann og félagamir taka bakfóll
af hlátri, en lögreglan á ísafirði mun
líka hafa komið þar aðeins við sögu.
-HKr.
eða starfa. Talandi um æskuvináttu,
þá skiptir engu máli hvort langt eða
stutt er á miili þess sem við hittumst,
menn era alltaf samir við sig. Flóknu
hlutimir verða alltaf jafn einfaldir þeg-
ar menn hittast og ræða málin. Þessi
vinskapur er því ólíkur ölllum öðrum.
Sem pottormar í Hafnarfirði, þá var
hraunið uppspretta leikja og upp-
átækja í
Vinirnir úr Verslunarskólanum síðan 1965, séra Örn Bárður Jónsson, Ólafur Gunnarsson rithöfundur og Örn Gúst-
afsson, framkvæmdastjóri Samvinnusjóðsins. - DV myndir ÞÖK.
Eg á gamla, góða og trausta æsku-
vini sem ég hef alla tíð verið í
góðu sambandi við,“ sagði Hafn-
firðingurinn Guðmundur Ámi Stef-
ánsson alþingismaður. „Það era bæði
vinir frá bamæsku og sem orðið hafa
til í gegnum íþróttaiðkun og leik í
hverfmu heima.
Við þessir strákar höfum lifað í
gegnum súrt og sætt alla tíð. Þeir
eru Bárður Sigurgeirsson húð-
sjúkdómalæknir, Helgi S. Harrys-
son slökkvi-
liðsmaður,
Tryggvi
Harðarson bæjarfull-
trúi, Guðmundur Jóns-
son mjólkurfræðingur og
Gunnar Einarsson, fræðslu
stjóri í Garðabæ, sem er
sá eini úr hópnum
sem stolist hefur
úr bænum.
Við höfum
allir haldið
hópinn, þó á
einhveijum
stigum hafi
menn t.d.
farið utan
til náms
Guðmundur
Árni
Stefánsson með
vinum sínum Helga
Harryssyni, Tryggva
Harðarsyni og
Guðmundi Jónssyni, sem
allir eiga það sameiginlegt
að kunna ekkert í golfi, að
sögn Guðmundar Árna.