Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.1999, Blaðsíða 4

í áratuga gömlum ballkjólum. Hildur
Yeoman. (Blár kjóll) Ingunn Jónsdóttir.
, (Svar/grátt) Sesselia/^ Árnadóttir.
(Rósótt) Helga Þórðardóttir. (Bleikur)
J p/ m AL JPlkf ÍiJH m i
Wk i i í 7
Kílóið
a ousunaKQ
dk
Útlensk hátíska og rándýr módelfatnaður á síður
en svo upp á pallborðið hjá ungum menntaskóla-
stúlkum þessa dagana. í menntaskólum borgar-
innar fara stúlkumar nefnilega sinar eigin leiðir
og sneiða hjá dýru glæsibúðunum í fatavali sínu.
Ömmufot skulu það vera og helst með allskyns
dúllum og fíneríi. Þcir duga heldur engar nýsaum-
aðar ömmufatastælingar, toppurinn er, - notuð
„orginal“ ömmufot. Kannski má segja um
„ömmufötin" að þar hafi ungt fólk fundið
skemmtilega leið til að gera sína eigin uppreisn
gegn viðteknum venjum og þá gegn tilbúnum
tískustraumum utan úr heimi. Hægt er að nálgast
slíkan fatnað víða, m.a. á fatamörkuðum þar sem
jafnvel er hægt að fá kílóið af fötum á þúsundkall.
Vinkonurnar Ingunn Jónsdóttir, Hildur
Yeoman, Sesselia Ámadóttir og Helga Þórðardótt-
ir stunda nám i MH og MR höfðu allar dálæti á
þessum fótum og ekki síst finu ballkjólunum frá
mömmum og ömmum.
- Hvers vegna veljið þið þessi föt?
Ingunn: „Til að vera öðruvísi, vera eigin per-
sóna, skapa okkar eigin stíl. Þetta er eiginlega
uppreisn gegn okurverðinu í búðunum."
Helga: „Til að vera maður sjálfur. Strax og
grunnskólanum lauk fór maður að velja öðruvísi
föt til að vera ekki alltaf eins og allir aðrir.“
Sesselia: „í grunnskólanum var bara ákveðin
tíska sem allir vora í. Þegar maður eldist verður
maður sjálfstæðari og vill skapa sinn eigin stíl.
Hildur: „Þegar maður fer í búðir og kaupir
venjuleg föt, þá getur maður búist við að sjá
fimmtíu manns í skólanum í nákvæmlega eins
fötum.“
- Hvar finnið þið þessar „ömmuflíkur"?
Sesselia: „Á háaloftum, fatamörkuðum hjá
ömmum og frænkum." „Og okurbúðum", bætir
Hildur við.
Hildur: „Þetta era föt frá því sjötta, sjöunda og
áttunda áratugnum, en ekkert frá þvi eftir 1980.“
Ingunn: „Já, ekkert eftir áttatíu, mest frá því
upp úr ‘50 og ‘60. Þetta era líka ódýr fot.“
Helga: „Ef þau era keypt í búðum, þá era þau
samt á okurverði."
Ingunn: „Búðirnar kaupa kannski he'ilu
gámana af þessu á lítinn pening og selja svo rán-
dýrt.“
- Er þá alveg sama hvort fötin eru notuð
eða ekki?
Helga: „Þau eru jafnvel dýrari í búðunum ef
þau era notuð. Notaðar gallabuxur eru t.d. miklu
dýrari en nýjar i tískubúðunum."
Ingunn Jónsdóttir
í „skólafötunum"
- hún kaupir kíló-
ið á þúsundkail.
stúlkur
í ömmufötum
- heimalöguð
uppreisn
gegn dýru
tískufötunum
Rannveig Guðmundsdóttir alþingismaður
Elín Hirst fréttamaður
„Öllu mögulegu. Ég er ekki í ein-
hverjum sérstökum merkjum. Ég
kaupi klassísk föt sem ég get notað
árum saman. Það eru föt sem ég
get raðað saman fram og til baka,
ný með gömlum, og ég á bæði
saumuð föt og keypt. Sum eru með
þekktum merkjum og sum allsendis
óþekkt. Ég kaupi föt eftir mínum
smekk og hangi ekki í einhverjum
tískumerkjum."
„Ég er nýbúin að taka til í klæða-
skápnum mínum, en þar mátti rekja
tískuna aftur til síðasta áratugar,
enda fylgja sjónvarpsvinnunni mikil
fatakaup. Til dæmis var þar rauður
jakki sem kenndur er við Persaflóa-
stríðið og annar blár og hvítur
kenndur við Viðeyjarstjórnina. Nú
klæðist ég aðallega fötum frá þrem-
ur merkjum sem öll eru þýsk, enda
er ég þýsk í aðra ættina. Þetta eru
merkin CM, hönnuður Sandra
Pabst, KS-selection og Otto Kern,
öll frá versluninni CM við Lauga-
veg.“
I hvaða fötum gengur þú?
konur & tíska