Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.1999, Blaðsíða 13

FIMMTUDAGUR 18. NÓVEMBER 1999
13
Tíu í guðfræði
Er hægt að vita
allt um guð, taka
próf í vitneskjunni
og fræðunum sem
lúta að hans marg-
víslega anda og
sköpun? Svo virðist
vera. Ekki bara það,
heldur er hægt er
að fá tíu í guðfræði.
En það getur líklega
hvergi gerst nema á
íslandi.
Guð hlýtur því
að vera endanleg,
útreiknanleg stærð,
eins og ef tölur eru
lagðar saman í
dæmi og niðurstaða
fengin, þótt það
stangist á við það í ■
kenningunni að vegir
óútreiknanlegir.
Næstum óleys-
anlegt vanda-
mál
Þetta guðfræði-
undur væri bara
íslenskt og
skemmtilegt út af
fyrir sig og nem-
andanum til hróss
ef einkunnin tíu
gæti ekki orðið
næstum óleysan-
legt vandamál fyrir
kirkjuna sem
stofnun og sam-
keppnisvíti.
Hvað gerist þeg-
ar nemandi með
tíu í guðfræði sæk-
ir um stöðu?
Vandinn er að-
eins leysanlegur á
þann hátt að prófa-
manneskjan hlýtur
að fá allar kirkju-
legar stöður í land-
inu, tölurnar sýna
að hún er manna
færust til þess að
vera leiðtogi guðs
eða prófapáfi.
Ætli biskupnum
fari þá ekki að
Kjallarínn
renna kalt vatn milli
skinns og hörunds?
Eflaust fer prófamann-
eskjan ekki strax að
vega að honum. Bjóði
hún sig fram næst hlýt-
ur hún að fá embættið.
Jafnréttisráð þarf ekki
að velkjast í vafa, talan
tíu talar sínu réttlætis-
máli. Svo guð hjálpi
núverandi biskupi ef
hann býður sig aftur
•fram. - Hvað fékk hann
á prófi?
Sjálfskvalræði
Bót er í máli að sú
sem tók hæsta próf sem
tekið hefur verið í guð-
..... fræði hér á landi, og ef-
hans séu laust í öllum guðfræðideildum í
heiminum, kvaðst ætla að sækja
um starf úti á landi. Líklega verð-
ur það í eins konar refsingarskyni
eða gert af lítillæti.
Sjálfskvalræði þess sem veltir
sér upp úr andlegri velgengni en
Guðbergur
Bergsson
rithöfundur
„Bót er í máli að sú sem tók
hæsta prófsem tekið hefur verið
í guðfræði hér á landi, og eflaust
í öllum guðfræðideildum í heimin-
um, kvaðst ætla að sækja um
starf úti á landi. Uklega verður
það í eins konar refsingarskyni
eða gert af lítillæti.“
ætlar samt ekki að baða sig i ljóm-
anum á Reykjavíkursvæðinu er
ekki mjög íslenskt, en fallega sagt
og gáfnaljós í öðrum deildum Há-
skóla íslands mættu læra af þessu:
læknar, lögmenn, tölvufræðingar,
hagfræðingar o.s.frv., ef hægt er
að fá tíu í þeirra fogum.
Mörg eru undrin á íslandi þótt
------------1 kraftaverkin láti
stundum standa á
sér, ólíkt því sem
gerist í hinum
kaþólska heimi.
Þar sjá sælir og
einfaldir himnana
opnast og heilaga
Maríu mey í
sannanlegu al-
mætti sínu en
kirkjunnar karl-
menn fara í felur
með prófln sin, ef
þau eru þá önnur
en hugleiðslan um það sem ekki er
hægt að skilja en stöðugt leitað
skilnings á, með misjöfhum mann-
legum árangri.
Guðbergur Bergsson
„Mörg eru undrin á íslandi þótt kraftaverkin láti stundum standa á sér, ólíkt því sem gerist í hinum kaþólska heimi. Þar sjá sælir og
einfaldir himnana opnast og heilaga Maríu mey í sannanlegu almætti sínu - Frá kraftaverkabænum Lourdes í Frakklandi.
A5 ganga á vötnum
Norður í landi stendur kirkja í
brekkunni ofan við stórt vatn í
miðju sveitar. Á altaristöflunni
gengur Jesús á vatninu. Myndefn-
ið flnnst mér sérstaklega vel valið
og ekki til þess fallið að freista
sveitafólksins að prófa sjálft að
ganga á sínu eigin vatni. Allir vita
að Jesús gat það sem aðrir gátu
ekki og auk þess gekk hann á
Geneseratvatni og ekki víst að
Svínavatn sé sömu gerðar.
Eins konar lærisveinar
Um daginn ferðaðist ég um
Landið helga. Leiðsögumennimir
vora ísraelskir og fyrr en nokkum
varði var ferðamannahópurinn
orðinn að eins konar lærisveinum
þeirra. Þetta fólk var vel að sér en
dálítið hörslulegt eins og einn í
hópnum komst að orði. Okkur,
sem flest ef ekki öll vorum í orði
kveðnu kristin, fannst skritið að
leiðsögumönnunum fannst ekkert
til Jesú koma og orðið Kristur
kom ekki fram á þeirra varir. Þeir
sneru dálítið út úr þegar talið
barst að honum. Til marks um hve
lítið er gert með hann á ættjörð-
inni var að það var blússað fram
hjá staðnum þar sem fjallræðan
var haldin en stansað lengi við
rómanskar rústir og minjagripa-
verslanir.
Saga leiðsögumannsins
Leiðsögumennirnir höfðu þó
skopskyn til að gera grin að sjálf-
um sér og sínum þegar vel lá á
þeim. Til dæmis sagði einn þeirra
þessa sögu.
í bamaskóla f Bretlandi spurði
kennarinn bekk-
inn hver væri
mesti maður
sem uppi hefði
verið. Sá sem
gæfi rétta svarið
fengi eitt sterl-
ingspund í verð-
laun. Enginn
rétti upp hönd
nema Jósep litli
sem var gyðinga-
trúar. Kennaran-
um brá í brún, en þegar enginn
annar gaf merki sagði hann Jósep
að koma upp að kennaraborðinu
og segja hvern hann teldi mesta
mann mannkynssögunnar. Jósep
gekk fram, sneri sér að bekknum
og sagði óhikað. „Það var hann
Jesús Maríuson."
Kennarinn var hissa
en rétti Jósep pundið.
Jósep sneri tU sætis
síns og sagði við
sessunautana um leið
og hann settist: „Auð-
vitað var það Móses -
en viðskipti eru við-
skipti.“
Við reyndum ekki
að ganga á Geneserat-
vatni sem leiðsögu-
maðurinn kallaði
reyndar Galíleuvatn,
en við sigldum á því.
Áður höfðum við
horft á fólk dýfa sér í
kolmórauða Jórdaná í
hvítum serkjum í
þeim tilgangi að ná í
svolítið af helgi staðarins þar sem
Jesús var skírður, sem reyndar er
talinn vera annars staðar í ánni.
Ekki vantaði hann trúna
Þegar við vorum í bátnum
hvessti skyndilega alveg eins og í
biblíusögunni forðum. Enginn
gerði sig líklegan til að kyrra vind-
inn enda komumst við að landi í
vélknúnum bátnum án teljandi
hræðslu. Þá rifjaðist upp fyrir mér
saga sem mér var sögð um göngu
á vatni.
Einu sinni voru saman á ferð
rabbíi, katólskur kardínáli og lút-
erskur biskup. Þeir komu að fljóti
sem rabbíinn og
kardínálinn gengu
óhikað yflr. Báðir
virtust fara létt með
að ganga á vatninu.
Þegar lúterski bisk-
upiim lagði bjartsýnn
af stað fór verr. Hann
sökk og sást ekki
meir. Rabbíinn og
katólski kardínálinn
litu hvor á annan á
bakkanum hinum
megin. Rabbíinn
sagði: „Leitt hvemig
fór fyrir ástkærum
bróður okkar. Ekki
vantaði hann trúna,
en hann vissi ekki
hvar steinarnir
voru.“
Aðrir hafa reynt en mistekist.
Vinur minn kenndi mér þessa
vísu eftir Danann Halvdan
Rasmussen.
Beklageligvis er jeg ikke
politiskt begavet.
Jeg horer ej til den flok som kan
gá pá havet
Jeg provede pá det engang, men
var nær ved att do.
Der er noget i vejen med vandet
i Gentofte So.
- Við, sem höfum ekki náðargáf-
una, ættum að láta vera að ganga
á vötnum.
Hólmfríður K. Gunnarsdóttir
„Þegar við vorum í bátnum
hvessti skyndilega alveg eins og í
biblíusögunni forðum. Enginn
gerði sig líklegan til að kyrra vind■
inn enda komumst við að landi í
vélknúnum bátnum án teljandi
hræðslu
Kjallarinn
Hólmfríður K.
Gunnarsdóttir
Með og
á móti
Útgeröin hækki lífeyris-
framlag í 7 prósent
Sjómenn og útgerðarmenn hafa deilt
og rætt um hlutfall útgerðarmanna
sem framlag í lífeyrissjóð. Sjómenn
hafa gjarnan sagt að þeirra stétt njóti
sérstöðu, ekki síst í Ijósi hættulegs
starfs fjarri öðrum en útgerðarmenn
verjast og halda því fram að sjómenn
séu í raun vel haldnir og eigi ekki að
njóta meira en orðið er. Sjómenn krefj-
ast þess aö útgerðarmenn hækki
framlagið úr 6 prósentum í 7 prósent
og hóta verkfalli.
Grétar Mar Jóns-
son, formaöur Far-
manna- og fiski-
mannasambands
Höfum í raun
slysatryggt fýrir
útgerðarmenn
„Ég tel nauðsynlegt að staða líf-
eyrissjóðs sjómanna verði löguð.
Það er enginn
lífeyrissjóöur
sem þarf að
greiða eins háa
upphæð af sinni
innkomu í ör-
orkubætur. Við
sjómenn höfum
raunverulega
verið slysa-
tryggingasjóður
útgerðarmanna
til þessa. Við
hljótum að
verða að verja ellilífeyrisrétt okk-
ar félaga. Ég tel það ekki ásættan-
legt fyrir okkur og reyndar ekki
útgerðarmenn heldur að menn
sem hafa verið allan sinn starfs-
feril til sjós hvorki hafi né fái
mannsæmandi lífeyri. Annað at-
riði er að auðvitað eiga launþegar
aö stjórna sínum lífeyrissjóði
sjálfír en ekki fulltrúar vinnuveit-
enda.“
Eiga ekki að
krefjast hækk-
ana yfirhöfuð
„Útgerðin greiðir eins og aðrir
atvinnurekendur tiltekið hlutfall í
lífeyrissjóð sjó-
manna. Hvers
vegna það hlut-
fall á að vera
með öðrum
hætti í þessari
atvinnugrein
en hjá öðrum er
mér hins vegar
hulin ráðgáta.
Menngetaútaf Ho'gason.
kvæmdastjon llt-
fyrm Slg Stung- vegsmannafélags
ið upp á hverju Noréurlands.
sem er milli
himins og jarðar þegar þeir
heimta hærri laun. Fjárhagsvandi
lífeyrissjóðs sjómanna - sem nú
þegar hefur verið tekiö á með
lagabreytingum - er ekki vanda-
mál sem útgerðarmenn hafa með
höndum. Ég veit ekki hver næsta
krafa gæti orðið um sérstakar
launahækkanir til handa íslensk-
rnn skipstjórum. Þeir eru verðir
launa sinna og þau eru ekki lág.
Um það held ég að allir lands-
menn séu sammála. Mér kemur á
hinn bóginn á óvart ef forystu-
menn sjómannasamtaka ætla að
fara fram með kröfur um launa-
hækkanir yfirhöfuð. Maöur hefði
fremur átt von á því hjá ýmsum
öðrum starfsstéttum þessa þjóðfé-
lags. Ég held ég þurfi ekki að rök-
styðja það frekar. Mér leiðist þeg-
ar forystumenn sjómannasamtaka
henda stríðshönskum í allar áttir.
Það er eins og aldrei sé hægt að
setjast niður og ræða málin í ró-
legheitum." -Ótt
Bjarni Hafþór
Kjallarahöfundar
Athygli kjallarahöfunda er
vakin á því að ekki er tekið við
greinum í blaðið nema þær berist
í stafrænu formi, þ.e. á tölvudiski
eða á Netinu. DV áskilur sér rétt
til að birta aðsent efni á stafrænu
formi og i gagnabönkum.
Netfang ritstjómar er:
dvritst@fif.is