Dagblaðið Vísir - DV - 09.12.1999, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 9. DESEMBER 1999
Spurningin
Hvaða bók vilt þú helst
fá í jólagjöf?
Lára Herborg Þorsteinsdóttir
nemi: Vér unglingar, hljómar
skemmtilega.
Ámi Þór Ámason nemi: Nýjustu
Bert-bókina af því ég er búinn að
lesa hinar.
Flosi Brynjólfsson nemi: Enga,
mér leiðist að lesa.
Alda Helgadóttir hárgrkona: Ein-
hverja spennusögu.
Gísli Ásgeirsson: Veit ekki, bara
einhverja. Er símaskráin ekki fin?
Egill Valgarðsson sjómaður: Veit
ekki, ekkert kynnt mér bókamál.
Lesendur
Þá er það komið í ljós:
Ekkert að marka
hilluverðið
Sigrún G. Jónsdóttir, Garðabæ,
hringdi:
Ég var komin út á mitt Austur-
strætið þegar ég uppgötvaði að ég
hafði borgað talsvert meira en mér
bar fyrir marsipan og núggat í 10-11.
Hillumerkingamar gáfu til kynna
eitt verð en kassinn annað og
hærra. Ég fór því inn í búðina aftur
og skoðaði hillumerkingamar. Þar
blasti við að verðið á hillunum og
verðiö á kassakvittuninni var ekki
það sama.
Nú fór ég á annan kassanna
tveggja - þeim sem ég hafði farið á
haföi verið lokað.
Þarna lenti ég hjá ungum og
myndarlegum manni og ætlaði að fá
leiðréttingu mála minna. Hann var
snöggur upp á lagið: „Það er ekkert
að marka það sem stendur á hillun-
um,“ sagði hann.
En ég er sauðþrá að eðlisfari og
heimtaði endurgreiðslu upp á 84
krónur. Þá var mér sagt að fara yfir
á hinn kassann sem var einmitt ver-
ið að opna aftur. „Ég er búinn að
standa í nógu miklu ragli í dag,“
sagði strákurinn og dæsti. Stúlkan
sem hafði afgreitt mig kannaði síð-
an málið og endurgreiddi mismun-
inn.
En er það ekki með ólíkindum að
það skuli viðurkennd staðreynd að
ekkert sé að marka merkingar á
hillum í búðum. Var það ekki þetta
sem Neytendasamtökin óttuðust að
gerðist?
Hilluverðiö þarf ekki endilega að vera endanlega verðiö - það sem borgað er viö kassann.
Bjargaði mér frá hjólastól
- þegar aðrir vildu fara auðveldu leiðina
Elísabet Sigmarsdóttir skrifar:
Mér blöskraði meðferðin á Gunn-
ari Þór Jónssyni bæklunarlækni.
Betri bæklunarsérfræðingur er ekki
til að mínu mati. Ég var búin að
leita tO margra sérfræðinga, þeir
vildu fara auðveldu leiðina, láta
mig í hjólastól - ekkert annað fram
undan. Þetta breyttist þegar ég hitti
Gunnar Þór. Hann benti mér á að ég
gæti fengið bata, en yrði að gangast
undir stóra aðgerð. Það
vildi svo tO að ég varð að
fara í tvær aðgerðir á
hnjám með tveggja mán-
aða mOlibOi.
Manneskjulegri lækni
er erfitt að finna. Sama
hvaða vandamál var borið
undir Gunnar Þór, aOa
hnúta leysti hann, læknis-
fræðOega og skriffinnsku-
lega. Ég vO ekki kasta rýrð á
nokkurn mann en ég hygg að
margir séu mér sammála um
Gunnar Þór er framúrskar-
andi læknir. Enn fremur
óska ég þess að Sjúkrahús
Reykjavíkur sjái sér hag í að
nýta sér Gunnar Þór sem yf-
irlækni. Megi hann starfa
Gunnar þar sem allra lengst og hjálpa
Þór Jónsson. sem flestum.
Fréttastofa Ingibjargar Sólrunar
Sigrún Jónsdóttir skrifar:
Það er einkennilegt hvemig Ingi-
björg Sólrún Gísladóttir bregst við
þegar einhver vogar sér að mót-
mæla henni í einhverju. Hún um-
turnast og í stað þess að ræöa mál-
efnið ræðst hún með skömmum á
persónu andmælendans. Hún minn-
ir í þessu efni á fyrrum alþingis-
mann, sem eitt sinn varð rökþrota
gegn andmælenda sinum, og réðst
því á persónu hans og sagði hann
hafa skítlegt eðli! Slík röksemda-
færsla kaOast „ad hominem" og
þykir afar lágkúruleg.
í umræðunum um Orkubú
Reykjavíkur hefur þetta götustelpu-
eðli Ingibjargar Sólrúnar komið
skýrt í ljós. Þegar bent var á að
orkubúið neyddist tO að taka erlend
lán til að standa undir eyðslusemi
R-listans í góðærinu vOdi borgar-
stjórinn ekki ræða það, en vOdi að-
eins ræða persónu andmælenda
síns, Ingu Jónu Þórðardóttur, og
[Líl^fir^1ÍP)Æ\ þjónusta
allan sólarhrínginn
ir geta sent mynd af
sér með bréfum sínum sem
birt verða á lesendasíðu
„Bestur er þó Mogginn þegar hann segir lýðræðisást Ingibjargar Sólrúnar
hafa ráðiö því aö hún bakkaði í Laugardalsmálinu. Hið rétta er að hún haföi
ekki atkvæöastyrk í borgarstjórn til aö knýja Laugardalsmáliö í gegn,“ segir
bréfritari.
hvemig hún vogaði sér að and-
mæla.
Ekki tók betra við þegar rikis-
rekna sjónvarpsfréttastofan tók á
málinu. Sjónvarpskonan sneri sér
aö undirmanni borgarstjóra og
spurði hvort borgarstjóri hefði ekki
rétt fyrir sér nú sem fyrr. Undir-
maðurinn hliðraði sér viö að gagn-
rýna borgarstjórann og ekkert var
minnst á erlendar lántökur. Svo
móðgast ríkisrekna fréttastofan þeg-
ar hún er köOuð fréttastofa Ingi-
bjargar Sólrúnar.
Bestur er þó Mogginn þegar hann
segir lýðræðisást Ingibjargar Sól-
rúnar hafa ráðið því að hún bakk-
aöi í Laugardalsmálinu. Hið rétta er
að hún hafði ekki atkvæðastyrk í
borgarstjóm til að knýja Laugar-
dalsmálið í gegn. Alfreð Þorsteins-
son lýsti því yfir á fundi borgar-
málaráðs Framsóknarflokksins að
hann myndi greiða atkvæði gegn
frekari byggingum í Laugardal. Þar
með var Laugardalsmálið faOið í
borgarstjórn. Ingibjörg Sólrún fékk
engu um það ráðið.
Forðaðu
þér fyrir
klukkan sex
- frí bílastæði eru ekki
frí ef þú kemur of seint
Magni Magnússon hringdi:
Ég varð nokkuð undrandi á
laugardaginn var. Það hafði verið
tilkynnt að frítt væri í bíla-
geymsluhúsið á laugardögum í
desember. Ég lagði bílnum um
morguninn í bOageymslunni og
hafði hann þar tO kvölds. Þegar
ég kom í húsið kom í ljós að kom-
ið var á hann 430 króna gjald. Ég
hafði samband við ósköp elskuleg-
an starfsmann sem sagði mér að
vélamar væm stiOtar þannig að
eftir kl. 18 væri ekki gjaldfrítt
lengur og þá gjaldfélli aOur dagur-
inn! Þetta fannst mér einkenni-
legt og held að aOir hljóti að sjá
að þetta fær ekki staðist.
Samanburður Péturs
Blöndals út í hött:
Ekki hægt að
bera saman
vélstjóra og
vélstjóra
Jón Magnússon hringdi:
Það er furöulegt að maður
komi fram sem fuOtrúi þjóðarinn-
ar án þess að hafa hundsvit á því
sem hann er að tala um. Pétur
Blöndal er einn þeirra manna, al-
þingismaður sem heldur að vél-
stjórar tO sjós og í landi sé saman-
burðarhæfur hópur manna. Það
er alrangt. Samlíking Péturs á
Stöð 2 var út í hött, þegar hann
talar um og ber saman vélstjóra í
frystihúsum og vélstjóra tO sjós.
Vélstjórar í virkjunum eru með
fjölskyldur sínar með sér flestir
hverjir og geta komist heim tO sín
hvenær sem er. Pétur er maður í
glerhúsi, hefur aldrei unnið hand-
arvik öðmvísi en hafa aðra tO að
búa tO peninga fyrir sig. Er að
undra aö slíkir menn sjái heim-
inn dálítiö furðulegum augum?
Umhyggja í
ræningja- og
dópistabælinu
Reykjavík
Magni B. Hansen, Norðfirði,
skrifar meðal annars:
Gaman verður þegar atvinnu-
samviskuborgaramir taka sig
loks tO við að bera umhyggju fyr-
ir velferð mannlOs í dópista- og
ræningjabælinu, Reykjavík, höf-
uöborg landsins. Þá þætti
kannski síöur sjálfsagður hlutur
að limlesta fólk á götum úti,
svona af því bara. Og skiptimynt-
arræningjar í verslunum myndu
hætta að teljast vera sjálfsagður
og eðlilegur liður í mannlífi borg-
arinnar.
Menningarfrömuðurinn fyrr-
verandi ætti að geta farið létt með
að kenna skrílnum mannasiði og
listrænan búkslátt í stað limlest-
inga. Ég hélt að þessi skemmd á
mannlífinu, ásamt nýlegum fram-
kvæmdum við NesjavaOaorkuver-
ið, í miðjum þjóðgarði landsins,
stæði hinum athyglissjúka borg-
ararfuOtrúa sjálfstæðismanna í
Reykjavík nær en það að hafa
áhyggjur af sumardvalarstað
geislavirkra skoskra gæsa og
gróðurfari við Eyjabakka.
Ef til viO ætti „sko“ heims-
fræga söngkonan úr Reykjavik að
leggja rotnandi og gjörspOltu
mannlífi í sinni heimaborg bar-
áttulið tO batnaðar, í stað þess að
smána Austfirðinga, þegar hún
datt snöggt niður úr skýjunum
með ótímabær afskipti af um-
hverfismálum á viðkvæmasta
tímapunkti til eðlOegrar framþró-
unar eystra.