Dagblaðið Vísir - DV - 02.02.2000, Side 5

MiÐVIKUDAGUR 2- FEBRÚAR 2000 21
Fyrir hálfu öðru ári kom Claudio Parmiggiani til tslands og flutti fyrirlestur um verk sín á námskeiði á vegum On Iceland og Háskóla
íslands. t ferðinni kynntist hann Ólafi Kvaran, forslöðumanni Listasafns tslands, sem siðan fór utan og skoðaði sýningu á verkum hans
I Bologna. Upp úr þessu fœddist sú hugmynd að fá Parmiggiani til íslands og nú er hann kominn, með heila sýningu og einn vita ífartesk-
inu.
Samruni anda
og efnis á bát
Þótt erlendir myndlistarmenn séu tiðir gestir á Islandi þá gerist
það ekki á hveijum degi að íslenskt safh fái tækifæri til að setja upp
sérhannaða yfirlitssýningu á verkum heimþekkts samtímalistamanns
á hátindi ferils síns. Sýningin á verkum ítalska myndlistarmannsins
Claudio Parmiggiani, sem var opnuð í Listasafni Islands um helgina,
hlýtur því að teljast viðburður sem enginn listunnandi má láta fram-
hjá sér fara. Sýningin er sett upp í nánu samstarfi við listamanninn,
sem valdi sjálfur öll verk á sýninguna og ákvað staðsetningu þeirra í
safninu.
Átök við upphengingu
Þegar okkur bar að garði í Listasafninu um miðja síðustu viku var
Parmiggiani upptekinn við að aðstoða starfsmenn þess við að hengja
upp eitt viðkvæmasta verkið á sýningunni. Þetta er málverk sem ekki
má snerta og því var því valinn staður á veggnum fyrir ofan stigapall-
inn milli fyrstu og annarrar hæðar. Veggurinn hentar verkinu vel en
það er nokkuð stórt og níðþungt þar sem undirstaðan er þykk viðar-
plata. Ekki auðveldar það mönnum verkið að handriðið nær ekki upp
að veggnum. Þeir þurfa því að athafna sig á til þess gerðum palli sem
er eiginlega aðeins of stuttur til að hægt sé með góðu móti að standa
við hlið verksins. Viðstaddir standa á öndinni meðan verið er að
bregða því upp á spýtu og listamaðurinn heldur fast í kálfann á ein-
um starfsmanni, greinilega kominn með meiri áhyggjur af þeim en
verkinu á þessu stigi málsins. „Eg gat ekki farið frá á meðan þeir
voru að þessu,“ segir Claudio þegar listaverkið er komið á sinn stað
og mennirnir famir í kaffi. „Verkið er gert með sóti af logandi eldi
sem ég kveikti í lokuðu herbergi,“ heldur hann áfram.
„Það er svona þungt af því platan þurfti að vera nógu sterk til að
þola eldinn án þess að bogna. Hvítu formin á myndinni eru af hlut-
um sem vom í sama herbergi. Utkoman er því verk eldsins," segir
hann, hugfanginn af töfmnum sem leynast í frumkröftunum.
Sigling Ijóða
Á sýningunni em verk sem ættu að gefa gestum góða mynd af því
sem Claudio Parmiggiani hefur verið að fást við síðustu þijátíu árin.
„Verkin em frá ólíkum tímum en ég vona að sýningin dragi upp
ákveðna heildarmynd. Sú var að minnsta kosti ætlunin en það var
líka svolítið snúið að vera staddur á Italíu en eiga að skipuleggja sýn-
ingu sem á að setja upp í ákveðnu rými norður á fslandi."
Eitt verkanna er sérstaklega unnið fýrir þessa sýningu. Það sam-
anstendur af fimm bátum sem fylltir hafa verið með litum. „Ég hef
sett ólík litarefni í hvem bát, svartan, rauðan, grænan, gulan og blá-
an. Litimir vísa til þess sem ég man um ljóðið „Sérhljóðar" eftir
Rimbaud. f Ijóðinu kallar hver sérhljóði fram ákveðinn lit í huga
skáldsins.
f einum bátanna er hvitur litur. Hann er ekki fenginn með litarefni
heldur hveiti. Verkið er því táknrænt með tvennum hætti: litarefnið
táknar andlega næringu en hveitið þá efnislegu svo þetta er samruni
tveggja þátta, ffumspekilegra og efnislegra.
Ég lít á verkið sem eins konar veraldlega helgiathöfn. Ut frá skáld-
legu sjónarhomi vísar báturinn til stefnumóts við vatnið. Og þó bát-
amir séu ítalskir þá tengjast þeir því sem ég hef lesið um fsland á
miðöldum, um hirðskáldin sem sigldu til Noregs ffá íslandi til að
flytja konungum kvæði. Þannig standa bátamir fýrir ákveðna
hringrás eða stef um löngu horfna hluti sem verkið gæðir nýju lífi.“
Kristur í trénu
f öðmm sal er annað verk með báti sem Claudio segist hafa gert
fýrir þrjátíu ámm. „Þetta er fýrsti báturinn og það er svo langt síðan
að mér finnst það hafa verið í öðm lífi,“ segir hann og brosir. „En
hann býður upp á innri tengingu verkanna á sýningunni og er hér
tákn fýrir aðra sögu, þá sem tilheyrir mér og mínum verkum.“
Þessi bátur er fúllur af þrívíðum geómetrískum formum, þakinn
húðum eða myndum af þeim. „Það er ekki auðvelt fýrir mig að tala
um þetta verk núna. Ég hef aðrar skoðanir á því í dag en þegar ég
gerði það,“ segir hann. „Það er gert í ákveðnum anda sem í dag er
kenndur við umhverfisvemd og fjallar um horfna náttúm. Það má
líkja bátnum við Örkina hans Nóa því innanborðs hefúr hann að
geyma hluti sem minna á dauða hinnar dýrslegu orku. Báturinn flyt-
ur því eins konar líkklæði náttúrunnar og flýtur um einhvers staðar á
mörkum skynsemi og óskynsemi. Nú, þegar verkið er komið til ís-
lands, löngu eftir að það var gert, öðlast það aðra merkingu og gæti
allt eins visað til íslands og íslenskrar náttúm.“
Við hliðina á bátnum stendur sviðinn tijástofti sem lítur út fyrir að
hafa verið lostinn eldingu. Listamaðurinn staðfestir að svo sé. „Hann
hefur verið snortinn af himnum. Ég fann hann svona og ákvað að
hirða hann því hann líkist Kristi. Þetta er afar harmrænt verk því það
minnir á náttúru sem á einhvem hátt er afmynduð, en það á reyndar
við um öll verkin í þessum sal.“
Afskekkt og hrjóstrugt
Þegar sýningunni í Listasafninu lýkur 28. febrúar mun standa eft-
ir Parmiggiani vitinn sem var afhjúpaður á Sandskeiði á laugardag.
„Vitinn er af ásettu ráði staðsettur langt frá sjó og úr alfaraleið svo
vegfarendur þurfi að hafa fýrir því að fara og skoða hann. Hann er
eins og nafli á svæðinu og er vonandi haldinn aðdráttarafli sem dreg-
ur fólk til hans. Hann táknar einnig hvað það merkir í minum huga
að leggja stund á myndlist í dag. Ég held að listin sé að fjarlægjast
fagurfræðileg viðfangsefni og eigi eftir að snúast í ríkara mæli um
siðffæðilegar spumingar." Af þessum ástæðum fannst honum ekki
eftirsóknarvert að finna vitanum stað í fögm landslagi. „Ég vildi
ekki þurfa að skilja eftir mig sár í náttúmnni eftir uppsetningu hans.
Á þessum stað mun jarðvegurinn jafna sig á umrótinu á örfáum mán-
uðum, eða það var mér í það minnsta sagt.“ -MEÓ
Apríl
MENNIIMCARBORG
E VRÓPU ARIÐ 2000
Alþjóðlegt skákmót
5. apríl hefst alþjóðlega Reykjavíkur-
skákmótið sem hefúr unnið sér virðingu út
um allan heim og verður óvenjusterkt á
menningarárinu. Nærfellt hundrað innlendir
og erlendir stórmeistarar munu setjast að
taflborði í þetta sinn. Skipuleggjandi er
Skáksamband íslands.
Kristinn syngur
á Metropolitan
25. april syngur Kristinn Sigmundsson í
fyrsta sinn á Metropolitan-ópemnni í New
York. Hann syngur hlutverk Hundingja í
Valkyrjunni eftir Wagner og á móti honum
syngur enginn minni maður en Domingo.
Seinni sýning Kristins á Metropolitan að
þessu sinni verður 2. maí. Kristinn syngur
svo hér heima á Hátíðatónieikum Listahá-
tíðar 8. júní með stórsöngvurunum sem
sjást með honum framan á blaðinu.
Sælar systur
Frá 27. apríl til 1. maí stendur Kvenna-
kór Reykjavíkur fýrir fyrsta norræna
kvennakóramótinu í Reykjavík. Þekktir
leiðbeinendur halda námskeið, virtur gesta-
kór syngur á tónleikum og flutt verður frnrn-
samið mótslag eftir íslenskt tónskáld. Á
lokatónleikum mótsins er ráðgert að 1500
konur syngi einum rómi lög frá öllum rikum
á Norðurlöndum.
.
IMENNINC
EVRÓPU ARID 2000

‘M
NJOTTU ÞIN
MEÐ OKKUR
Á MENNINGARÁRINU
Vertu meö frá upphafi
www.reykjavik2000.is
Máttarstólpar menningarársins:
ftLMENNAR ($) BÚNAÐARBANKINN Landsvirkjun Bffl EIMSKIP