Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.2000, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 8. FEBRÚAR 2000
15
Lislræn
á efri árum
Viðmælendur Tilverunnar í dag eiga það allir sameiginlegt að
vera hættir hefðbundnum störfum sökum aldurs. En það er
fjarri því að þetta ágæta fólk sitji með hendur í skauti heldur
stundar það handverk af miklum móð og ekki verður annað
sagt en afraksturinn sé hinn glæsilegasti.
Gunnar Davíðsson smiður:
Held áfram meðan kraftar endast
Hér hef ég aðstöðu fyrir verkfæri
mín og nýti mér hana til þess
að dunda við smíðar. Nú smíða
ég aðallega lampa og þá helst
borðlampa," sagði Gunnar Davíðsson
húsasmiður sem hefur síður en svo lagt
iðn sína á hilluna heldur smíðar hann
m.a. hillur sjálfur. Gunnar býr ásamt
eiginkonu sinni í hjónaíbúð á vegum
dvalarheimilisins Áss í Hveragerði.
Hann hefur ágæta aðstöðu fyrir iðn
sína í útihúsi við Frumskógana.
„Ég er hér upp á hvern einasta dag,
frá hádegi og til kl. fjögur, og smíða,
renni, lakka og laga. Aðstaðan hér er
mjög góð, hér hef ég mín eigin verkfæri
og geymslu. Vinur minn, hann Magnús,
fær svo líka lánaða aðstöðuna hjá mér
en hann er nú að smíða líkan af skipi.“
Gunnar kvaðst lítið selja af þvi sem
hann smíðar, það færi frekar í gjafir til
vina og vandamanna. Þó sagðist hann
selja eitthvað af munum á basar dvalar-
heimilisgesta. „Nú er ég að smíða hom-
hillu en lampana mína get ég víst ekki
sýnt þér, þeir eru allir farnir, utan
þessi hér,“ segir Gunnar og dregur
fram forláta borðlampa. „Svo tók ég
upp á því í fyrra að búa til óróa úr tré.
Þetta er skemmtileg vinna en dálítið
erfið. Beygja þarf viðinn á réttan hátt
og svo mála ég mynstur á hann.“
Gunnar er fæddur á verkalýðsdegin-
um, 1. maí, og eins og sannur hand-
verksmaður ætlar hann að halda áfram
meðan kraftar endast.
-eh
Gunnar vinnur í smiöju sinni á hverjum degi.
DV-myndir E.H.
„Arnfríður segir að ég hafi aldrei getað rekið nagla í neitt án þess að beygja
hann. Hér fórum við bæði á leirnámskeið og þar uppgötvaði ég, mér til mik-
illar furðu, að ég hef heilmikla listræna hæfileika," segir Jens.
Hjónin í Laufskógum:
Uppgötvuðu listræna
hæfileika á efri árum
Hjónin Jens Ásmundsson og
Arnfríður Gunnarsdóttir
skipta með sér verkum í
gerð ýmissa muna úr leir,
bæði til skrauts og notkunar. Þau
eiga auk þess sín áhugamálin hvort
I alls kyns handverkslist. Hann býr
m.a. til óróa og blómasúlur og hún
saumar. „Jens er haldinn hjarta-
sjúkdómi og er þvi meira heima en
ég þar sem ég vinn að hluta í eld-
húsinu í Heilsustofnun NLFÍ,“ segir
Amfríður en Jens glottir og bætir
við að þetta með hjartað sé „algjört
píp“, en það sé svona að vera
kvæntur svo miklu yngri konu sem
vinni fyrir manni.
Jens er vélstjóri og hefur unnið
sem slíkur mestalla ævina. „Ég
hafði aldrei gert handtak í neinu
sem líktist list eða handverksvinnu
þegar við fluttum hingað í Hvera-
gerði fyrir 7 árum. Arnfríður segir
að ég hafi aldrei getað rekið nagla í
neitt án þess að beygja hann. Hér
fórum við bæði á leimámskeið og
þar uppgötvaði ég, mér til mikillar
furðu, að ég hef heilmikla listræna
hæfileika!"
Hjónin sækja reglulega „opið
hús“ sem haldið er á vegum eldri
borgara í Hveragerði og þar sem að-
staða til verka er fyrir hendi. Auk
þess hefur Jens lítið verkstæði inn
af eldhúsi í húsi þeirra hjóna i Lauf-
skógum. Jens er þekktur sem einn
besti listamaðurinn í hópi eldri
borgara.
í húsi hans og Arnfríðar bera ótal
munir vitni um afköst og listhneigð
hjónanna sem þau vissu ekki að
þau byggju yfir. „Þetta er einn af
mínum uppáhaldshlutum," segir
Arnfríður og kemur með „platta"
sem í er greypt fjallsmynd. „Við
bjuggum á Súgandafirði í 30 ár og
þetta er „fjallið mitt“, Göltur, sem
mér þykir svo vænt um.“ Eins og
margir aðrir eldri borgarar i hand-
verksvinnu selja þau litið af verk-
um sínum heldur eru þetta vel
þegnar gjafir handa ættingjum og
kunningjum. -eh
Kristín Stefánsdóttir tók upp handverk þegar hún hætti að vinna:
Fjölbreytt áhugamál
sem gefur lífinu gildi
Kristín Stefánsdóttir er ein af
þeim kjamakonum sem tekið
hafa upp handavinnu eða
handiðn, eftir að hafa hætt
öðrum störfum. Hún ekur um á
jeppa, sem hún hoppar léttilega upp í
og af henni geislar lífsgleði og þrótt-
ur. Kristín hefur búið í Hveragerði í
um 20 ár og rak þar byggingavöru-
verslun í 13 ár ásamt eiginmanni sín-
um.
„Heilsubrestur og fleira varð til
þess að við hættum rekstri verslunar-
innar en við erum slður en svo hætt
störfum," segir Kristín og brosir.
„Eftir að ég flutti hingað í ibúð á veg-
um Áss fyrir um tveimur árum hef ég
beint kröftum minum í aðrar áttir,
m.a. að handverksvinnu. Ég hef alltaf
haft gaman af handavinnu, eins og að
sauma út, en hef aldrei áður gert
muni eins og ég er nú að fondra við.
Þetta er alveg frábærlega gaman og
ekki síst vegna þess hversu yndisleg-
ir leiðbeinendur eða umsjónarmenn
eru hér í Föndurhúsinu að Ási.“
Kristín er nú aðallega að búa til og
sauma í ýmsa fallega og nytsamlega
hluti en hún býr líka tU skrauthluti
úr plasti, eins litlar geymsludósir,
brúður, og útsaumaða „tossalista"
sem hengja má á vegg. Hún kaupir
plastið og fær síðan aðstoð við að
sníða það. Þetta er götótt, stinnt plast
sem síðan er saumað út í. „Það er
bráðnauðsynlegt fyrir fólk á öUum
aldri að hafa áhugamál og þegar mað-
ur er hættur almennri vinnu er þetta
bæði fjölbreytt og skemmtUegt starf
sem gefur lífmu gUdi. Ekki þar fyrir
að ég selji neitt, en það er afskaplega
notalegt að geta gefið gjafir þeim sem
manni þykir vænt
fjögur börn,
tólf barna-
böm og
fjög-
„Þaö er afskaplega
notalegt aö geta gef-
ið gjafir þeim sem
manni þykir vænt
um,“ segir Kristín.
ur langömmubörn
svo að hún þarf
greinUega að hafa
sig aUa við.
-eh