Dagblaðið Vísir - DV - 01.03.2000, Blaðsíða 17

16
MIÐVTKUDAGUR 1. MARS 2000
MIÐVIKUDAGUR 1. MARS 2000
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarforma&ur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvœmdastjóri og útgáfustjórl: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
A&sto&arritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 RVÍK, SÍMI: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötuger&r Isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblað 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Samábyrgð t umferðinni
Mannfórnimar í umferðinni eru ógnvænlegri en orð
fá lýst. Liðið ár endaði með hörmungum og þetta ár
byrjar enn verr. Á fyrstu tveimur mánuðum ársins hafa
tíu manns farist í umferðarslysum en sé litið til tima-
bilsins frá þvi í október hafa 14 manns látið lífið. Þess-
ar tölur slá öll fyrri met en næstversta tímabilið var
veturinn 1985 til 1986 en þá fórust 13 manns í umferðar-
slysum.
Menn setur hljóða þegar fréttir berast af alvarlegum
atburðum eins og umferðarslysinu á Kjalamesi síðast-
liðið föstudagskvöld þegar jeppi og rúta lentu í harka-
legum árekstri. Þar fómst þrír menn og þrettán vom
fluttir slasaðir á sjúkrahús. Auk þess þurfti að veita
íjölda manna áfallahjálp í kjölfar slyssins. Til viðbótar
fórst piltur í umferðarslysi við Ólafsvíkurenni og alls
slösuðust 22 menn í sjö umferðarslysum um helgina.
Það er því ekki ofmælt að hún hafi verið ein sú
svartasta sem sögur fara af.
Orsakir umferöarslysa em margvíslegar. Mannleg
mistök valda fjölmörgum slysum. Þar má meðal annars
nefna vanmat á aðstæðum hér á landi, í myrkri, bleytu
og hálku. Of mikill hraði er veigamikill þáttur og ölvun-
arakstur bölvaldur. Þá skortir enn verulega á að allir
noti bílbelti, eitthvert öflugasta öryggistæki hvers bíls.
Hryggilegt er að lesa endurteknar fréttir af fólki sem
hendist til í bílum við árekstra eða út úr þeim við velt-
ur. Það ýmist stórslasast eða lætur lífið þótt aðrir í bíln-
um sleppi lítt eða ekki meiddir enda bundir niður.
Bílar hafa batnað og meira er hugsað um öryggi öku-
manna og farþega en áður. Skelin utan um farþegana er
sterkari og rannsóknir bílaframleiðenda hafa leitt til
þess að fram- og afturendar bíla taka betur við höggum.
Bílbeltin eru mikilsverður öryggisþáttur sem og ör-
yggispúðar fyrir ökumann og farþega í framsæti og í
auknum mæli púðar sem blásast út við hliðarárekstra.
Því er það enn hryggilegra að umferðarslysum fjölgar
þrátt fyrir þetta.
Bílaeign er að vísu til muna meiri en áður. Gatna-
kerfið á höfuðborgarsvæðinu er víða sprungið og að-
kallandi að grípa til aðgerða sem auka öryggið. Þar
koma einkum til mislæg gatnamót þar sem umferðin er
þyngst. Slík gatnamót fækka slysum svo um munar. Þá
eru helstu þjóðvegir út frá höfuðborgarsvæðinu vart
gerðir fyrir þá miklu umferð sem um þá fer. Þar ber
hæst Reykjanesbrautina frá Hafnarfirði til Reykjanes-
bæjar og Keflavíkurflugvallar. Tvöföldun Reykjanes-
brautar er löngu tímabær enda hefur hún tekið mikinn
toll í umferðinni. Þá þarf og að huga að endurbótum og
breikkun á Suðurlandsvegi, í austurátt frá borginni,
sem og á Vesturlandsvegi, í átt að Hvalfjarðargöngum.
Fyrst og seinast byggist öryggi í umferðinni þó á veg-
farendum sjálfum, einkum ökumönnum. Þeir bera
ábyrgð á eigin lífi og annarra. Þeir verða að meta að-
stæður og aka miðað við þær. Það er þeirra að stilla
hraða í hóf og gefa sér nægan tíma til að komast á milli
staða. Þeir bera ábyrgð á ástandi bílsins, hemla-, stýris-
og hjólabúnaði. Þeirra er einnig að fylgja því eftir að all-
ir í bílnum noti öryggisbelti, enda lagaskylda.
Bíllinn er þægilegt samgöngutæki en hættur fylgja
notkun hans. Agi þarf að ríkja í umferðinni sem og til-
litssemi. Unga ökumenn þarf að búa betur undir þá
ábyrgð sem akstrinum fylgir og hinum eldri þarf að
halda við efnið.
Það eru allir samábyrgir.
Jónas Haraldsson
DV
______41
Skoðun
Miðstýrt lýðræði skriffinna
„Það virðist eiga að vera hið nýja verkefni
borgarstofnana að starfa sem hliðverðir er
haldi utan um opinbera umræðu í Reykjavik í
umboði pólitískra forystumanna borgarinnar. “
Undanfarin misseri hafa
átök um innihald og þýð-
ingu jafnaðarstefnu sett
svip sinn á þróun íslenskra
vinstri flokka. Meðal ís-
lenskra jafnaðarmanna rík-
ir enn engin sátt um hvað
jafnaðarstefna skuli standa
fyrir i upphafi nýrrar aldar.
Sumir vilja halda fast í hin
gömlu gildi jafnaðarmanna
um ríkisforsjá og pólitíska
stjómun markaðarins, en
aðrir jafnaðarmenn hallast
i átt að markaðslausnum og
taka aö einhverju leyti undir sjónar-
mið frjálslyndra um mikilvægi þess
að virkja frumkvæði fólks.
„Átakamenning“ í stjórnmálum?
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, for-
ystumaöur R-listans í Reykjavík,
blandaði sér í þessar samræður jafn-
aðarmanna í blaðagrein sem birtist í
Morgunblaðinu fyrir nokkrum vik-
um. Þar lýsir Ingibjörg Sólrún sýn
sinni á hvað jafnaðarstefna skuli fela
í sér.
Að hefðbundnum hætti jafnaðar-
manna lætur Ingibjörg Sólrún að því
liggja að skynsamleg vinnubrögð í
opinberum rekstri felist
einkum í heildstæðri áætl-
anagerð þar sem flestir
þættir þjóðlífsins séu teknir
með í reikninginn. Áætlun-
argerðin vill Ingibjörg Sól-
rún að byggist á víðtæku
samráði við hagsmunaðila,
því hún segir mikilvægt að
stjórna með fólki í stað þess
að stjóma fólki.
í greininni verður Ingi-
björgu Sólrúnu reyndar tíð-
rætt um lýðræði og mikil-
vægi þess aö forðast átök.
Hún telur að „átakamenning" ein-
kenni íslenska stjórnmálaumræðu,
og fullyrðir að það sé merki þess að
íslendingar hafl ekki næga þjálfun í
lýðræðislegum vinnubrögðum. Það
er athyglisvert að sjá hvernig Ingi-
björg Sólrún stillir lýðræði upp sem
andstæðu átaka. Hún virðist ekki
álíta að lífleg skoðanaskipti, sem hún
flokkar undir átök, séu mikilvægur
þáttur í lýðræðislegri umræðu.
Lítið rúm fyrir einstaklinga
Af málflutningi Ingibjargar Sól-
rúnar má ráða að hún telji það mik-
ilvægt verkefni nútímalegra jafnað-
armanna að koma al-
menningi til lýðræðis-
legs þroska. Sá þroski
felst í að almenningur
átti sig á að hagsmunir
einstaklinga skuli víkja
fyrir heildarhagsmun-
um, sem skilgreindir
eru af opinberum áætl-
unargerðannönnum eft-
ir langt samráðsferli.
Myndin sem Ingi-
björg Sólrún dregur upp
af íslenskri lýðræðis-
hefð kemur mörgum
spánskt fyrir sjónir, og
einnig sú framtíðarsýn
sem hún býður upp á. í
stuttu máli virðist fram-
tíðarsýn hennar ein-
kennast af hugmyndum
um miðstýrt lýðræði
skriffinna, sem svipar
einna mest til kenninga
um upplýst einveldi.
Það virðist eiga að vera
hið nýja verkefni borg-
arstofnana að starfa sem hliðverðir
er haldi utan um opinbera umræðu í
Reykjavík í umboði pólitískra for-
ystumanna borgarinnar. Jafnvel má
draga þá ályktun að til standi að
hnýta svo þéttriðið net opinberra
stofnana og viðurkenndra hagsmim-
aðila, í stofnanabundnu samráðs-
ferli, að einstaklingum
muni gefast lítið rúm til
þess að hafa áhrif á
stefnumótun í framtíð-
inni.
Þessi grunur læðist að
manni, ekki sist vegna
þess að í grein Ingibjarg-
ar Sólrúnar er ágreining-
ur gerður tortryggilegur.
Við höfum færst nokkuð
langt frá vestrænum
hugmyndum um lýðræði
ef einstaklingum leyfist
hvorki að bera ágreining
við yfirvöld á torg né
beita sér fyrir aðgerðum
utan rása sem stjómvöld
dæma sér þóknanlegar,
Það verður fróðlegt að
fylgjast með því í næstu
framtíð hvaða viðtökur
hugmyndir Ingibjargar
Sólrúnar, sem hún kýs
að flokka undir nýja
hugsun, fá í röðum ís-
lenskra jafnaðarmanna.
En eins og fyrr segir leita þeir nú
stöðugt að nýju hugmyndafræðilegu
haldreipi.
Stefanía Óskarsdóttir
_ Stefanía
Óskarsdóttir
stjómmálafræOingur
Hvað þýðir þjóðareign?
Haft er eftir sjávarútvegsráðherra
í útvarpi að grunnur fiskveiöistjóm-
unarinnar sé varanleg úthlutun
kvóta og heimild til framsals. Hvað
þýðir varanleg úthlutun kvótans?
Hvemig kemur það saman við lagaá-
kvæðið um að fiskimiðin við strend-
ur landsins séu þjóöareign? Varan-
legt framsal hlýtur að þýða að veiði-
heimildum er úthlutað um cddur og
ævi til ákveðinna aðila. Þeim er síð-
an heimilt að selja kvótann og aðrir
koma ekki að málinu, hvorki er lýt-
ur að veiðiheimildum né arði af
veiðunum.
Það er út af fyrir sig áhugavert
umhugsunarefni hvort ríkisstjómin
getur tekið það sem er lögum sam-
kvæmt þjóðareign og fært ákveönum
aðilum að gjöf og heimilað þeim að
selja. Er ekki ríkisstjómin hér að
taka ófrjálsri hendi?
Heimild til framsals kvóta er vafa-
laust nauðsynleg til þess aö ná hag-
„Þegar allir máttu fara á sjó og fiska var það frelsi að mega fara
á sjóinn ekki metið til fjár. En þegar ákveðið er að takmarka
veiðamar, meina mönnum að fara á sjó nema með sérstöku
leyfi, úthlutuðum kvóta, þá verður leyfið mikils virði. “
ræði í greininni en úthlutun
gæða sem metin eru á mörg
hundmð þúsunda milljóna
er meira en lítið vafasöm.
Það er eins og menn hafi
ekki gert sér grein fyrir
hvernig þessi verðmæti
verða til.
Leyfiö veröur að
verðmætum
Þegar allir máttu fara á
sjó og fiska var
það frelsi að
mega fara á sjó-
inn ekki metið til fjár.
En þegar ákveðið er að
takmarka veiðarnar,
meina mönnum að fara á
sjó nema með sérstöku
leyíi, úthlutuöum kvóta,
þá verður leyfið mikils
virði. Ríkið hefur með
stj ómvaldsaðgerðum
búið til verðmæti, þ.e.
heimild til að mega
veiða. Hér er um tak-
mörkuð gæði að ræða.
Eðlilegt var að fyrst um
sinn fengju þeir leyfi sem
stundað höfðu greinina.
En nú hafa þeir fengið
aðlögun að þessum
breyttu aðstæðum 1 nær
tvo áratugi. Einhvern
tima hefði það þótt lang-
ur aðlögunartími. Nú er
kominn tími til að aðlaga
þessar aðstæður nútíma
hagstjómartækjum, láta
Gudmundur G.
Þórarinsson
verkfræóingur
markaðinn sjá um úthlut-
unina.
Talsvert á markað
nú þegar
Margir útgerðaraðilar
smábáta gera út án þess að
hafa fengið úthlutað kvóta.
Þeir kaupa kvóta af hinum.
Markaður hefur því mynd-
ast. Athyglisvert er að smá-
bátamir greiða griðarlega
hátt verð fyrir kvótann.
Þeir hafa lægri rekstrar-
kostnað en stóm aðilamir
og virðast geta borgað meira. Það er
skoðun þeirra sem mest hafa hugsað
um þessi mál að kvótaverð muni
stórlækka ef mikið af kvóta fer á
markað og ekki virðist ástæða til að
óttast að smábátarnir fari illa út úr
þeim leik.
Reyndar er auðvelt að byrja á því
að setja á markað aukninguna á
veiðiheimildum og taka síöan í
áföngum hinn kvótann og setja á
markað. Ekkert heljarstökk í
myrkri, heldur markviss þróun þar
sem unnt er að grípa inn í og aðlaga
sig breyttum og nýjum aðstæðum.
Hugmyndir áhugahóps um auð-
lindir í almannaþágu ganga út á 20%
í fyrsta skrefi og næst lækka líka
heimildir þeirra sem keyptu um 20%
þannig að sama reglan gildir fyrir
allan kvóta hverju sinni. En eftir
stendur spurningin: Hvers vegna
settu menn í lögin að fiskimiðin
væru þjóðareign. Hvað þýðir það?
Guömundur G. Þórarinsson

SÍ að byrja í loðnubrœðslunum?
Kemur vel til greina
„Viö hjá VMSÍ
munum hittast
síðar i vikunni og
ræða þessi mál, en
það hefur engin
ákvörðun verið tekin um það
hvaða leið verður farin eða
hvemig við beitum okkur
yflr höfuð. Það hefur oft gef-
ist vel að senda í verkfall ein-
hverja ákveðna hópa sem
skipta verulegu máli í þjóðfé-
laginu í það og það skiptið,
eins og starfsmenn í loðnu-
bræðslunum gera örugglega um
þessar mundir þegar loðnuveiðin er í
hámarki. Það verður bara að segjast
eins og það er að í þessu tiifelli geta
áhrif lokunar loðnubræðslnanna ver-
ið jafn áhrifarík eins og t.d.
það vopn sem þeir hafa á
Suðurnesjum að loka flug-
stöðinni eða að höfnunum sé
lokað á höfuðborgarsvæðinu.
Ég vil hins vegar undir-
strika það að engin ákvörðun
hefur verið tekin um lokun
loðnubræðslnanna með verk-
föllum, einfaldlega vegna
þess að það liggur ekki end-
anlega fyrir hvort við beitum
þessari aðferð að senda
ákveðna starfshópa í verkfall
eða boðum tif allsherjarverkfalls, en
þetta skýrist á allra næstu dögum.“
A&alsteinn
Baldursson,
formaOur Fisk-
vinnsludeildar
VMSÍ.
Dapurleg hugmynd
„Enn og aftur
eru menn að velta
því fyrir sér að
höggva í þennan
knérunn. Áður en það gerist
held ég hins vegar að menn
ættu að velta því fyrir sér að
loðnuveiðamar sl. sumar og
fram að áramótum brugðust
algjörlega og sjómenn voru
tekjulausir. Það er því algjör-
lega óþolandi sú tilhugsun að
nú þegar gullið streymir úr
hafinu ihugi menn það að loka fyrir
strauminn með verkfallsaðgerðum
hjá einum hópi manna, þeim sem
starfa i loðnubræðslunum. Ég veit
ekki hvað verkalýðsforustan er að
krefjast mikillar launahækkunar
núna, en ætli það sé ekki um
40%. Þeir sem stjóma ferð-
inni ættu að geta sagt sér það
sjálfir að þurfi loðnubræðsl-
urnar að greiða 40% hærri
laun en nú er, þá mun það
bitna á sjómönnum, verk-
smiðjurnar velta launahækk-
ununum yfir til sjómann-
anna. En er það ekki dæmi-
gert fyrir okkur íslendinga
að við erum einn daginn að
reyna að byggja upp atvinnu-
rekstur, en næsta dag fömm við í
það að rifa allt niður með vanhugs-
uðum aðgeröum? Ég segi bara við
verkalýðsforustuna ef þeir ætla að
fara þessa leið nú: „Verði ykkur að
góðu“. -gk
Rætt hefur veriö um aö Verkamannasambandiö byrji verkfallsaögerðir sínar í loönubræöslunum og stöövi þannig loönuveiöarnar og vinnsluna.
Ummæli
Dæmigerðar ýkjur
hjá Kára
B„Kári Stefáns-
son, forstjóri ís-
lenskrar erfða-
greiningar, hefur
látið þung orð falla
um bók mína um
hann og fyrirtæk-
ið. í bókinni er
saga ÍE rakin og ít-
rekað að Kári eigi mestan heiður.
En enginn má vera yfir gagnrýni
hafinn. Oflof er háð. Kári Stefáns-
son hefur fundið að því að bókin
hafi verið skrifuð á „nokkrum vik-
um“. Það er eðli bóka um mál í
brennidepli að þær eru unnar á
stuttum tíma. Samt skrifar enginn
bók á nokkrum vikum. Þetta eru
dæmigerðar ýkjur hjá Kára.“
Guöni Th. Jóhannesson sagnfr. I Mbl.
29. febrúar.
Kjarabætur í ljósi
reynslunnar
„Eftir verulegan
afkomubata 1997
hefur afkoman
versnað undanfar-
in tvö ár. Stafar
það einkum af
tvennu, annars
vegar verðhmni á
gærum og hins
vegar af fjárfestingum sem í raun
var ekki grundvöllur fyrir. Mögu-
leika á kjarabótum til sauðfjár-
bænda verður að skoða í ljósi
reynslunnar. Markaður fyrir sauð-
fjárafurðir er og verður grunnfor-
senda sauðfjárbúskapar."
Ari Teitsson, form. Bændasamtaka ís-
lands, í Bændablaöinu 29. febrúar.
Flýtir fyrir álvers-
framkvæmdum
„Ákvörðtm Sivj-
ar Friðleifsdóttur
um að fella úr
gildi úrskurð
skipulagsstjóra
um 480 þúsund
tonna álver við
Reyðarfjörð og
frummatsskýrslu
Hrauns vegna álversins, er til þess
gerð að flýta fyrir því að fram-
kvæmdir geti hafist við 120 þúsund
tonna álver. Umhverfismat fyrir 120
þúsund tonna álverið er svo gott
sem tilbúið en ekki fyrir stækkun
þess í tveimur áföngum upp í 480
þúsund tonn ... Það hefur legiö fyrir
alla tíð að 480 þúsund tonna álver
verður að fara í umhverfismat þeg-
ar þar að kemur."
Jón Kristjánsson alþm. í Degi
29. febrúar.
Vitleysan bítur í
skottið á sjálfri sér
ingar sínar af heimasíðu star.is. En
þar með lauk ekki vitleysisgangin-
um, því að öllum óhróðri sínum«^
dæla Athygli-menn áfram til annara
fjölmiðla. Þannig át DV beint upp af
heimasíöu star.is að Umhverfisvinir
heföu ruglast svo ærlega í ríminu í
Noregi að þeir væru farnir að tala
um álver i staðinn fyrir virkjun.
Sennilega mætti rekja allan mis-
skilninginn til bágrar norskukunn-
áttu Jakobs! Þar sem upphafsmaður
þessarar endaleysu var blaöamaður
netútgáfu DV, Vísis.is, má segja að
þar með hafi vitleysan endanlega bit-
ið í skottið á sjálfri sér.
Fréttamönnum er vorkunn
Það má þó segja fréttamönnum
það til málsbóta að það er í raun
ofur skiljanlegt að menn skuli rugla ^
saman virkjun og álveri, því auðvit-
að eru þessi mannvirki háð hvort
öðru. Þessu mætti líkja við að menn
töluðu um bíl án vélar annars vegar
og vél hins vegar. Og hví skyldi
aflgjafinn í þessu tilfelli hafa verið
slitinn frá sjálfu atvinnutækinu?
Kynni það að vera til þess að koma
aflgjafanum, þ.e. virkjuninni, undan
lögformlegu umhverfismati sem
hugsanlega mundi síðan stefha fram-
kvæmd hennar i tvísýnu?
Jakob Frimann Magnússon
Mistúlkun Vísis.is
Vísir.is hafði samband
við Jakob Frimann Magn-
ússon til að leita skýringa
á ónákvæmni norska fjöl-
miðilsins. Blaðamaður fær
þau svör að þó að skýrlega
hafi verið tekið fram í
„Það má þó segja fréttamönnum það til málsbóta að það er í
raun ofur skiljanlegt að menn skuli rugla saman virkjun og ál-
veri, því auðvitað eru þessi mannvirki háð hvort öðru. “
Landsvirkjun, fyrirtæki
allra landsmanna, kostar
ásamt staðarvalsnefnd um
álver á Reyðarfirði, heima-
síðuna star.is. Fjölmiðla-
fyrirtækið Athygli ehf.
annast viðhald heimasíð-
unnar, sem upphaflega
mun hafa verið ætluð til að
veita almenningi aðgang
að upplýsingum um fyrir-
hugað álver og flytja reglu-
lega fréttir af þróun þeirra
mála. Reyndin hefur hins
vegar orðið sú að mestu
púðri hafa starverjar eytt í
að reyna að ófrægja Umhverfisvini
og undirskriftasöfnun þeirra.
Noregsferðir Umhverfisvina hafa
ekki síst valdið þar titringi. Einkum
þó fréttir ákveðinna fjölmiðla í Nor-
egi af því að nýleg ferð Umhverfis-
vina hafi snúist um eitthvað annað
en kröfuna um lögformlegt umhverf-
ismat vegna Fljótsdalsvirkjunar.
Einn norskur fjölmiðill hélt því
fram að Umhverfisvinir vildu alls
ekki álver, að Björk hefði haldið um-
talsverðan fjölda tónleika til að berj-
ast gegn álveri og að íslendingar
væru hvorki meira né minna en
300.000! Síðastnefnda atriðið ætti að
nægja til þess að taka af allan vafa
um að hvorki Umhverfisvinir né
Jakob Frimann Magnús-
son hafi haldið slíku fram.
Umrædd frétt var sam-
stundis framsend öllum ís-
lenskum fjölmiðlum með
ábendingum Umhverfis-
vina um að hér væri rangt
eftir haft.
Ámi Þórður Jónsson hjá
Athygli ehf. brá sér sömu-
leiðis í rannsóknarblaða-
mannsbúninginn og stað-
festi í samtali við Dag að
umræddur fjölmiðill hefði
I fljótfæmi gefið sér
ákveðnar forsendur og
jafnframt haft eitthvað eft-
ir misvel upplýstum ís-
lendingum búsettum í
Osló.
ræðu og riti, á bæði ensku
og norsku, að hér væri að-
eins um að ræða kröfuna
um lögformlegt umhverfis-
mat Fljótsdalsvirkjunar hafi
það verið túlkað sem krafa
um umhverfismat vegna ál-
versins.
Ekki vildi þó betur til en
svo að blaðamanni Vlsis.is
varð það á að skýra þannig
frá málinu að Umhverfisvin-
ir hafi verið að óska lög-
formlegs umhverfismats
vegna álversins! Jafnskjótt
og sú frétt birtist á Netinu
og haft var samband við blaðamann-
inn, baðst hann forláts á fljótfæmi
sinni og leiðrétti samstundis frétt
sína. En það dugði ekki til.
í millitíðinni hafði áróðursdeild
Athygli ehf. hent fréttina á lofti og
greip nú um sig mikil Þórðargleöi
þar á bæ. Augljóst væri að Jakob
hefði verið að mótmæla álveri allan
tímann og nú væri komin skýringin
á norska „húmbúkkinu"! Loksins
var nú hægt að koma almennilegu
höggi á þessa „svokölluðu“ Um-
hverfisvini.
Ekki stóð Þórðargleðin þó lengi,
því að blaðamaður Vísis.is játaði á
sig mistökin og Ámi Þórður og félag-
ar neyddust til að fjarlæga fullyrð-
Magnússon
framkvæmdastjóri
Umhverfisvina