Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2000, Qupperneq 16

16
FIMMTUDAGUR 20. APRÍL 2000
Helgarblað
Leonardo DiCaprio
Ekki er víst aö allt sem stjörnurnar
segja um fortíö sína sé hellagur
sannlelkur.
Fortíð DiCapri-
os skáldskapur
Flestir verða að kannast við
að hafa fært fortíðina svolítið í
stílinn stöku sinnum. Þetta
hendir einnig þá frægu og ríku
sem gripa til skáldgáfunnar ef
fortíð þeirra er ekki nægilega
áhugaverð eða dramatísk.
Leonardo DiCaprio hefur lýst
fyrstu ást sinni fjálglega fyrir
fjölmiðlum. Að sögn hans var
hann ástfanginn upp fyrir haus
þegar hann var einungis 14 ára
og hans lieittelskaða hét Cecilia
Garcia. Hann segir að ást þeirra
hafl verið fögur, áköf og heit.
Einhver sannleikselskandi
blaðasnápur hafði upp á um-
ræddri stúlku sem hafði allt
aðra sögu að segja. Hún staðfest-
ir vissulega að þau hafi verið
par, hún og DiCaprio, þegar
bæði voru á fermingaraldri og
segir enn fremur að hann hafl
verið fyrsti pilturinn sem hún
kyssti. En hún segir að þau hafi
ekki verið baun ástfangin og
DiCaprio hafi kysst mjög illa.
Fyrsti kossinn hafi veriö klaufa-
legur og hranalegur og hreint
ekki í frásögur færandi en hún
sitji uppi með minninguna þar
sem þetta var frumraun hennar.
Hún segist fljótlega hafa látið
hann róa en hann hafi lengi á
eftir verið fúll og afbrýðisamur
og alls ekki haft þroska til að
takast á við fyrstu ástarsorgina.
Dansleikhúsi með Ekka boðið til Litháen:
Leikið og dansað
Dansleikhús með Ekka
Friörlk Friöriksson, Hrefna Hallgrímsdóttir, Aino Freyja Járvelá og Richard Kolnby eru á leiö
til Litháen meö sýninguna sína Ber.
Orðstír Dansleikhúss með Ekka
hefur farið sívaxandi allt frá
fyrstu sýningu þess, Leitinni að
Rómeó, árið 1995. Hópurinn hefur
slðan frumflutt árlega nýja sýn-
ingu og nú síðast Ber í Tjarnar-
bíói. Ekki er nóg með að um tvö
þúsund manns hafi séð sýninguna
hérlendis heldur mun hópurinn
flytja verkið á hátíðinni „New
Baltic Dance 2000“ í Litháen 22.
apríl næstkomandi.
Hópinn skipa Kolbrún Anna
Björnsdóttir leikari, Erna Ómars-
dóttir dansari, Karen María Jóns-
dóttir dansari, Hrefna Hallgríms-
dóttir leikari og Aino Freyja
Járvelá leikari en hún upplýsir
okkur um tilurð hópsins og sýn-
ingarinnar Ber: „Við stofnuðum
Dansleikhúsið 1995 meðan við vor-
um úti í námi. Þetta var tilraun til
að búa til heildstæða sýningu úr
dansi og leiklist en slíkt hafði lítið
verið gert hérlendis. Yfirleitt sýnd-
um við í Þjóðleikhúskjaliaranum í
jólaleyfum því við vorum enn við
nám. Eftir að við útskrifuðumst
1998 höfum við getað einbeitt okk-
ur betur að starfi hópsins."
Unnið úr einelti
Aino leggur áherslu á að ekki
sé um torskilda gjörninga að ræða
þótt sköpunarferli sýninganna sé
vart hefðbundið: „Við byrjum ekki
með ákveðinn tilbúinn texta. Þess
í stað komum við okkur saman
um þema og síðan má segja að
mótunarferlið standi yfir allar æf-
ingarnar. Við sækjum bæði í
reynslu okkar og ólíka bók-
menntatexta. Svo semjum við eig-
in linur og dansa.“ Hún lýsir síðan
tilurð sýningarinnar Ber svo:
„Hún á rætur að rekja til sýning-
arinnar þar á undan, Ég sé ekki
glottin, þar sem þemað er einelti.
Við studdumst mjög við áhrifa-
mikið ljóð þrettán ára stúlku sem
hafði orðið fyrir barðinu á einelti
og var það m.a. flutt allt í sýning-
unni. Við unnum svo frekar með
útskúfun einstaklinga í samfélag-
inu í Ber og sóttum þá í fjölbreytta
reynslu okkar. Innan hópsins voru
bæði gerendur, þolendur og
„áhorfendur" að einelti og hjálp-
aði það okkur að nálgast þetta frá
mörgum sjónarhomum. Við sett-
um þetta upp sem mannsævi og
skiptum sýningunni í fjögur skeið:
Leikvöll, skólastofu, unglingsár og
stríð - sem mætti líta á sem
ýktasta form eineltis." Á móti
eymd eineltisins beita þær síðan
draumasenum: „Hver einstakling-
ur á sér drauma og þrár sem eng-
inn hefur rétt á aö eyðileggja."
Hátíð í Litháen
Litháski leikhúsmaðurinn
Audronis Imbrasias sá sýninguna
í Tjarnarbíó og hreifst mjög af. í
framhaldi gerði hann sér lítið fyr-
ir og bauð hópnum að sýna á há-
tíðinni „New Baltic Dance 2000“
en hana sækja heim listhópar víða
úr Evrópu en einkum þó frá Norð-
urlöndunum og Eystrasaltsríkjun-
um. Ytra munu þau tjá sig á ólík-
um tungumálum meðan á sýning-
unni stendur og er það í takt við
alþjóðlegt yfirbragð leik- og dans-
arahópsins en auk stofnenda taka
þátt í sýningunni Friðrik Friðriks-
son leikari, sænski leikarinn Ric-
hard Kolnby, Guðmundur Elías
Knudsen dansari auk þess sem
Belginn Frank Pay semur tónlist-
ina við verkið. „Ólík þjóðemi þátt-
takenda styrkir það alþjóðlega
tungumál sem fólgið er í líkams-
leik og dansi,“ segir Aino enn-
fremur.
Nóg er síðan af verkefnum fram
undan hjá Dansleikhúsi með
Ekka. Nýtt verk, Tilvist, sem fjall-
ar um samskiptaform á íslandi
fyrr og nú, verður frumflutt á
fyrstu alíslensku leiklistarhátíð-
inni, Á mörkunum, sem mun
standa yfir frá 15. september til 30.
október. Nú er það aftur á móti
Ber sem á hug þeirra allan og
þeim Islendingum sem misstu af
verkinu gefst tækifæri til að sjá
það á menningarnóttunni 19.
ágúst. Þá verður hópurinn einnig
á meðal fulltrúa íslands á heims-
sýningunni i Hannover þann 30.
ágúst. Næsti viðkomustaður er þó
heillandi kirkja í Litháen sem
breytt hefur verið í sýningarhús
sem mun án efa iða af lífi og dansi
innan tíðar.
-BÆN
1!
Grjónagrautur
Um páskana verða menn jafnan dálítið
upphafnir, fara aö lofa guð og himna-
feðgana fyrir eitt og annað og þá ekki síst
þaö með hvílíkum bravúr endurlausnar-
inn kvaddi í dentíð.
Þjóöin leggst i pælingar um það hvort
maðurinn geti lifaö á brauði einu saman
og að lokum komast flestir að þeirri nið-
urstöðu að bæði þurfi að næra holdið og
andann.
Svo er guði fyrir að þakka að aldrei í
sögu þjóðarinnar hafa krásirnar á all
snægtaborði holdsins og andans verið jafn-
ríkulegar einsog um þessa páskahátíð.
Klámbylgjan ríður einsog holskefla yfir
landsins börn til friðþægingar fyrir holdið
en andinn er nærður af listahátíðum um
allar trissur.
Ég er alveg rosalegur listunnandi. Dægrin
löng haldinn óslökkvandi þorsta í hinar
ýmsu listgreinar: tónlist, batíklist, glerlist,
konseptlist, æðri list, alþýðulist, kvenna-
list, list fyrir lamaða og fatlaða, leiklist,
ljóðlist, umíjöllunarlist, hreyfimyndlist og
myndhreyfilist, gjörninga, happeninga og
uppákomur, blandaða tækni, þungarokk,
létta alþýðutónlist, myndlistarmyndbanda-
myndlist, tónlistarmyndbandalist, einsöng,
tvísöng, kvartettsöng og kórsöng, grafik og
kvennaloðvefjalist vefnaðinum.
Góbelín með loðnum þríhyrningum á
tvist og bast um veggteppin einsog skapa-
hár úr merarsterti vil ég endilega hafa
uppum alla veggi til að undirstrika sér-
stöðu kvenna í karlasamfélaginu og svala
óslökkvandi lystþorsta mínum.
Stundum, þegar ég hef ekki annað að
gera, lofa ég guð fyrir að mér skuli í
listamusterum þjóðarinnar standa öll
þessi mikla list til boða, en þegar ég
kemst ekki yfir að drekka alla þessa dá-
semd í mig, flytja fjölmiðlar mér, á öldum
ljósvakans, eða í blööunum „umfjallanir"
um herlegheitin eða krítík þar sem vel-
meinandi, listelskir og vitrir menn og kon-
ur segja mér hvað mér finnst að mér eigi
að finnast um alla þessa dásamlegu og
frjóu list sem streymir inní vitund mína
og allrar þjóðarinnar með einum eða öðr-
um hætti.
Og ég er einmitt núna að hugsa um það
hvað margt er líkt með listinni og grjóna-
graut.
Ekki er nokkur vafi á því að hægt er að
matreiða jafn mörg tilbrigði af grjóna-
graut einsog listgreinarnar eru margar.
Dæmin sanna að lengi má blanda í list-
ina einu og öðru sem hvorki ber listugan
eða listrænan keim og víst er að listina
má þynna endalaust, án þess hún hætti að
heita list.
Þessu er eins farið með grjónagrautinn.
Hann er hægt aö þynna útí það óendan-
lega - einsog listina - og halda áfram að
kalla blönduna grjónagraut, jafnvel eftir
að hún er orðin blávatnið eitt.
Ef nógu lengi er nuðað á því að vatn sé
grjónagrautur, þá dregur að því að allir
fara að kalla vatn grjónagraut.
Heiðarlegar húsfreyjur heJla vatni í
glösin og segja glaðlega:
- Má bjóða manninum glas af grjóna-
graut með matnum?
Og menn fá sér vænan slurk úr glasinu
tO að svala þorstanum en segja svo:
- Alltaf er hann nú bestur blessaður
kranagrjónagrauturinn.
Og á endanum eru svo allir búnir að
gleyma því að vatn hafi nokkurntímann
heitið annað en grjónagrautur.
Börn verða skírð með því að ausa þau
grjónagraut.
Ljóðabálkur Steins fer að heita „Tíminn
og grjónagrauturinn" og menn fara að
ræða það sín á milli að mikill grjónagraut-
ur hafi nú runnið til sjávar síðan Sinfón-
íuhljómsveitin flutti „Grjónagrautssvituna
eftir Hándel eða íslenski dansflokkurinn
„Svanagrjónagrautinn" eftir Tsjækofskí og
eftir veislur þar sem frelsarar úr helgum
bókum hafa breytt grjónagrauti í vín fara
veislugestir útundir húsvegg og kasta af
sér grjónagraut.
Eins er þetta með listina. Hana má
þynna út endalaust og halda samt áfram
að kalla fyrirbrigðið „list“ löngu eftir að
blandan er orðin svo þunn að hún er farin
að leka viðstöðulaust í gegnum hvað sem
er, af því að hún er þynnri en allt sem
þunnt er.
Guð gefi öllum gleðilega páska.
Flosi