Dagblaðið Vísir - DV - 24.05.2000, Blaðsíða 12

s 30
MIÐVIKUDAGUR 24. MAÍ 2000
Æskuárin á Su&urnesjum Súsanna Svavarsdóftir blaðamaður:
Skrýtið fólk í
Bítlavík
- og dásamleg afskiptasemi
Römm er sú taug er rekka
dregur ... DV tók tali nokkra
brottflutta Suóurnesjamenn
sem hafa haslaö sér völl á hin-
um ýmsu sviöum þjóölífsins.
Allir eiga þaö sameiginlegt aö
minningar æskuáranna eru
hugstϚar.
„Það var æðislegt að alast upp I Keíla-
vík. Við bjuggum efst í bænum við ræt-
ur Miðnesheiðar. Þarna iékum við
krakkamir okkur daglangt með bila í
eftirdragi. Það voru troðnir vegir út og
suður og heilu borgimar risu,“ segir
Súsanna Svavarsdóttir blaðamaður sem
ólst upp í Keflavík og á flölda minninga
þaðan. Súsanna segist hafa verið meira
fyrir að göslast í bílaleik en hjala við
dúkkur.
„Maður var fijáls og gat verið úti um
alian bæ.“ Hún sagði vetuma hafa verið
mjög skemmtilega og nóg að gera fyrir
krakka.
„Á vetuma var nóg við að vera. Við
stunduðum skauta og gerðum snjóhús
og það vom ótæmandi möguleikar til að
gera eitthvað skemmtilegt. Mér þótti
mjög skemmtileg sú afskiptasemi sem
þama tíðkaðist. Þama var gott fólk og
afskiptasemin stafaði af umhyggju.
Þama vom alils konar kerlingar um all-
an bæ að segja manni hvað maður ætti
að gera eða gera ekki. Sífellt var verið
að vara mann við alls kyns hættum en
ég vissi sem var að þetta var vel meint
og því varð ég aldrei pirmð á þessari dá-
samlegu afskiptasemi," segir Súsanna.
Hún segir öflugt æskulýðsfélag hafa
verið starfrækt og sá félagsskapur hafi
verið ómetanlegur.
„Þama voru ungir bræður sem héldu
uppi æskulýðsstarflnu. Það var mikið
um að vera og þeir þurftu engin próf eða
gráður og þeim dugði mannkærleikur-
inn til að drifa þetta allt áfram. Á veg-
um félagsins var opið hús einu sinni í
viku og ball aðra hvetja helgi,“ segir
hún og rifjar upp að bæjarrónamir hafl
sett skemmtilegan svip á bæinn.
Margir skrýtnir
„Þama var allt fúllt af skrýtnu fólki.
Það var enginn að fetta fingur út í bæj-
arrónana eða aðra þá sem skára sig úr
fjöldanum. Allir vissu að þetta var fólk
sem átti erfitt og það hvarflaði ekki að
neinum annað en umburðarlyndi. Það
var ekki verið að hnýta í neinn fyrir að
vera öðmvísi," segir Súsanna.
„Ég sé þetta tímabil ekki i rósrauðum
bjarma en það var ofsalega gaman að al-
ast þama upp. Iþróttalifið var alveg æð-
islegt og ég minnist ekki annars en að
hafa haft nóg fyrir stafni sem bam og
unglingur. En samfélagið hafði sína
galla og þama var ægilegur kjaftagang-
ur. Þama var eins og í öðrum bæjarfé-
lögum mikið talað og hæna sem verpti
einu eggi að morgni var gjaman búin að
fm*
Hvala- og skemmtisiglingar
Hvalaskoðunarferðir daglega,
kl. 10.30
Sjóstangaveiði, Eideyjarferðir,
fuglaskoðun o.fl.
Starfsmannahópar og veisiur
Sunnudaginn 28. maí
verður farið í sjóstangaveiði frá kl. 14--17
og bjóðum við ferðina á kynningarverði, 3200 kr.
Veitingar seldar um borð.
Missið ekki af frábæru tækifæri.
Tilkynnið þátttöku sem fyrst.
Bókunarsími 692-4210
Vfkurbraut 31
Aðal-Braut: Grindavik
5 ó I u t u r n
Grill-lottó-ís
videoleiga-sælgæti-blöð
Snögg og góð þjónusta
Ávallt tilboö
Verið velkomin
Krlstfn og Þórður
verpa 100 eggjum að kvöldi. Þetta var
andstyggilegur hluti af bæjarbragnum
en alls ekki sér-keflvískt og þrífst líka í
Reykjavik," segir hún og bætir við að
nálægðin við Kanann hafi bæði haft
sína kosti og galla.
„Kostimir vora þeir að við höfðum
þama glugga til útlanda og vomm þess
meðvituð allt okkar uppeldi að heimur-
inn var annað og meira en Keflavik eða
allt ísland. Kaninn setti mikinn svip á
bæjarlifið og skapaði ákveðin sérkenni
sem ekki sáust í öðrum bæjarfélögum.
Þetta átti sinn þátt í umburðarlyndinu
og lítiö var um þröngsýni. Þegar búið
var að loka herinn innan girðingar og
loka fyrir Kanasjónvarpið fór Keflavík
að líkjast meira öðmm smábæjum á ís-
landi,“ segir hún.
Súsanna segir að í heildina hafi
Keflavikurárin verið skemmtileg og vis-
ar til þess að þar var vagga bítlatónlist-
arinnar.
„Á unglingsánmum var maður auð-
vitað í Bítlavík. Þama vom Hljómar og
allt þetta og allt var á fullu. Svo sannar-
lega var þetta lifandi pláss,“ segir Sús-
anna.
-rt
Súsanna Svavarsdóttir
Þegar búiö var a& loka herinn innan girbingar og loka fyrir Kanasjónvarp-
i& fór Kefiavík a& líkjast meira ö&rum smábæjum á íslandi.
Þá var Keflavík þorp
- segir Ólafur Skúlason biskup
„Ég er nú ekki innfæddur Keflvík-
ingur því ég var tveggja ára þegar við
fluttum þangað. Það breytir þó ekki
því aö ég á stórkostlegar minningar
frá bamæsku minni þar,“ segir Ólaf-
ur Skúlason, fyrrverandi biskup Is-
lands, sem átti sín æskuár i Keflavík
en flutti síðar til Reykjavíkur þar
sem hann hefur búið síðan.
„Ég var einstaklega lánsamt bam
og ungmenni. Fjölskylda mín var afar
góð og samhent og þá var umgjörðin
til að hlúa einkar vel að góðum þátt-
um í fari fólks. Þegar ég óx úr grasi
var Keflavík þorp og varð svo að bæ.
Loksins kom að því að það urðu alls
þúsund íbúar í Keflavík og sótt var
um að bærinn fengi kaupstaðarrétt-
indi. Það vom alls staðar ónýttir
blettir þar sem við gátum verið í fót-
bolta, kýló, eða fallin spýtan," segir
Ólafur og rifjar upp þegar heilu hóp-
amir af bömum vora í landhelgisleik
á reiðhjólum sínum.
„Þá var bílaumferð lítil og við ædd-
um um allar trissur á hjólunum okk-
ar og þá var gjaman farið í troll, troll
í landhelgi. Sumir
vora þá varðskip en
aðrir landhelgisbrjót-
ar. Þeir sem fóra með
hlutverk varðskipa
vora með smásteina
að vopni og ef þeir
hittu í teinana á hjól-
um hinna þannig að
smellur heyrðist var
búið að góma lögbrjót-
inn,“ segir hann og
hlær.
Mikið var gert fyrir
böm og unglinga á
þessum árum að sögn
Ólafs og margir lögðu
hönd á plóg til að
styrkja æskulýðsstarf.
„Þama var stúka og
skátafélag þar sem Helgi S. Jónsson
var í fararbroddi. Ég var í hvom
tveggja og hafði af því bæði mikla
ánægju og gott faramesti til framtíð-
ar. Eitt það eftirminnilegasta var þeg-
ar við stóðum við Tjamargötuna 12
ára skátaefni og unnum okkar skáta-
Ólafur Skúlason biskup
- Vi& æddum um allar
trissur á hjólunum okkar
og þá var gjarnan fari& í
troll, troll í landhelgi.
heiti. Helgi S. hélt þá
mikla ræðu þar sem
hann lagði út af mun-
inum á skátalögunum
og boðorðum Móse.
Hann sagöi okkur að
munurinn væri mik-
ill þar sem skátalögin
segðu með jákvæðum
hætti „skáti er“ á
meðan Móselögin
væru í neikvæðum
dúr og segðu „þú
skalt ekki“ og bönn-
uðu þar með. Ég var
nokkuð uppnuminn
af þessari ræðu, 12
ára pollinn. Seinna
þegar ég fór að hugsa
þetta nánar sá ég auð-
vitað að þama var ekki eingöngu um
bönn að ræða heldur leiðbeiningar.
En þessi atburður i nepjunni á sum-
ardaginn fyrsta árlð 1941 er mér
einna minnisstæðastur," segir Ólaf-
ur.
-rt
ix xcxxxv/ x n uii, uuu cxx a ox\ctucxt-xxix uumuu uiuvcu oxvata'
Heiða Eiríksdóttir, tónlistarmaður og heimspekinemi:
Pissadi á mig af hræös
sinn man ég að við geta geneið Laugaveeinn
„Ég er ekkert rosa-
lega mikill Keflavikur-
aðdáandi en þetta er
ábyggilega stðrkostlegur
staður fyrir böm. Mér
fannst gaman þama þar
til ég varð unglingur og
fattaði hve skemmtilegt
var í Reykjavík," segir
Heiða Eiríksdóttir, 29
ára tónlistarmaður og
heimspekinemi sem bjó
í Keflavík frá því hún
var 9 ára og þar til hún
flutti til Reykjavíkur, þá
rétt komin af unglings-
aldri. Heiða, sem oftast
er kennd við hljómsveit-
ina Unun, segir fyrstu
árin eftir að hún flutti
hafa verið stórkostleg.
„Mér fannst frábært
að leika mér niðri á
höfii. En það hafði kannski ekkert sér-
stakt með Keflavik að gera heldur gat
það átt við bryggjur alls staðar. Eitt
Hata íþróttir
„Ég ber blendnar tilfinn-
ingar til Keflavíkur en au&-
vitaö er þa& lei&indunum
þar a& þakka a& ég er í
tónlist í dag," segir Hei&a í
Unun.
sinn man ég að við
krakkamir stálum tei
úr einhverjum báti og
gerðum tesúpu í
drullupolli. Annað til-
vik er minnisstætt en
þá vorum við að klifra
í tunnum á svæði þar
sem verið var að salta
sild eða einhvem
flandann. Ég var
minnst allra, enda
alltaf lágvaxin og mjó,
og einhver karl kom
aðvífandi þannig að
við lögðum á flótta og
varð ég langsíðust á
undanhaldinu. Ég
náðist því og pissaði á
mig af hræðslu," segir
Heiða og hlær.
Hún segir að um 13
ára aldur hafl Reykja-
vik átt hug hennar allan.
„Þá fór ég á næstum hverju fóstu-
dagssíðdegi til Reykjavíkur; bara til að
geta gengið Laugaveginn. Þegar ég var
unglingur i Keflavík var þar ekkert við
að vera, engar félagsmiðstöðvar og
ekkert sambærilegt við Tónabæ í
Reykjavík. Það vantaði allt svoleiðis í
Keflavík," segir Heiða en segist samt
geta þakkað Keflvíkingum að hún
hellti sér út í tónlistina af krafti.
„Þama snerist allt um iþróttir. Það
var varla um annað talað en þennan
körfubolta sem Keflvíkingar em svo
góðir í. Ég sem anti-sportisti hafði ekk-
ert við að vera og leitaði því uppi fólk-
ið sem hafði jafir gaman af tónlist og
stofnaði hljómsveit. Fyrsta hljómsveit-
in, sem hét Candyman, var stoöiuö
vegna haturs á íþróttum og of mikils
frítíma. Sú hljómsveit hét seinna Útúr-
dúr og við tókum þátt í músíktilraun-
um i Tónabæ 1988. Ég ber blendnar til-
fmningar til Keflavíkur en auðvitað er
það leiðindunum þar að þakka að ég er
í tónlist í dag,“ segir Heiða sem vinn-
ur að sólóplötu þessa dagana i Reykja-
vík. -rt