Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.2000, Blaðsíða 27

FÖSTUDAGUR 16. JÚNÍ 2000
__________39*
Helgarblað
raun mjög mikið. Breytt verkefna-
val er ekki aðeins háð aldri heldur
líka því að mér finnst sum hlutverk
skemmtilegri en áður. Þannig finnst
mér sérlega skemmtilegt að syngja
Pagliacci, sem er persóna á svipuð-
um aldri og ég, og nú næ ég mun
betra sambandi við hann en áður.
Ég er búinn að syngja um 60 mis-
munandi óperur á mínum ferli og
sumar henta mér ekki lengur eins
og ég sagði áðan.“
Ættu að hægja á um sextugt
Það liggur beinast við að spyrja
Kristján hvað sé ráðlegt að gera
ráð fyrir löngum starfsaldri tenór-
söngvara:
„Það er afskaplega persónubund-
ið hve lengi menn treysta sér til að
halda áfram. Mér finnst að um sex-
tugt ættu menn að vera farnir að
fara sér hægt og syngja minna en
áður. Pavarotti er 65 ára og Dom-
ingo er 66 ára. Þeir syngja kannski
ekki nema 15 sýningar á ári og
eiga oft góð kvöld. Það eru til
dæmi um mun hærri aldur.
Bergonzi, sem er frægur tenór, var
að syngja Othello á dögunum þó
hann sé 78 ára gamall. Hann lauk
að vísu ekki sýningunni heldur
hætti í öðrum þætti.
Mér finnst persónulega oft
óskaplega gaman að ungum og
frískum tenórum sem stökkva upp
á svið og syngja af fitonskrafti og
sjálfstrausti. En mér hefur alltaf
þótt yndislegt að hlusta á þroskað-
ar raddir fullorðinna söngvara
sem geta miðlað reynslu sinni og
aldri til manns á persónulegan
hátt. Mér finnst eins og Islending-
ar hafi lítið lagt sig eftir þessum
hlutum.“
Margir söngvarar snúa sér að
kennslu í ríkari mæli þegar þeir
reskjast. Hefur Kristján fengist við
að kenna?
„Ég hef voða lítið gert að því og
verið vandlátur með það hverja ég
taka við starfi óperustjóra?
„Ég held að það skásta sem væri
gert fyrir Islensku óperuna væri að
loka henni. Ég get ekki séð að -
ástandið sé neitt betra en það var
fyrir 20 árum þegar Óperan var að
taka til starfa og hef ekki orðið var
við mikið skapandi starf þar nema
þar sem er Óperukórinn. Svo eru
þetta slíkir smáaurar sem verið er
„Ég er ekki með háa C-ið
í vasanum eins og ég var
þegar ég var yngri. Ég
þarf stundum að hafa
meira fyrir þessu en áður.
Það er náttúrlegt ferli að' -
röddin breytist með ár-
unum. Sumir hœstu tón-
arnir verða erfiðari eða
hverfa alveg. “
að henda í óperustarfið þarna
heima að það er engin von til þess
að hún geti lifað mannsæmandi lífi.
Stefán Baldursson þjóðleikhús-
stjóri hefur aftur á móti sýnt mik-
inn metnað í starfi og þar ætti að
vera starfandi óperudeild þar sem
ættu að vera fastráðnir 50 íslenskir
söngvarar. Þetta er tal sem hljómar
eins og draumórar en svona væri ^
þetta ef við hefðum einhvern metn-
að á þessu sviði.
I dag eru ríkið og tónlistarskólar
að mennta fólk fyrir stórar upphæö-
ir og svo er því sparkað út á gang-
stétt og fær ekkert að gera. Svo eru
íslenskar söngkonur að koma út i
framhaldsnám þegar þær eru komn-
ar á fertugsaldur sem er auðvitað
allt of seint. Hérna eru söngkonur
byrjaðar að keppa um hlutverk
rúmlega tvítugar.
Kannski ég komi heim eftir svona
10 ár og gerist óperustjóri við hlið
Stefáns Baldurssonar. Það gæti ver-
Tveir endajaxlar íslenskra tenórsöngvara dvmynd e.ól.
Garöar Cortes óskar Kristjáni til hamingu baksviös í Laugardalshöll. Garöar er átta árum eldri en Kristján, stendur á
sextugu.
„Ég verð í Turandot í Sviss og í
Valdi örlaganna héma í Brescia,
þar sem ég bý. Þetta eru hvort
tveggja torgsýningar sem heima-
menn hafa einkar gaman af að setja
á svið á sumrin. Það geta komið
12-15 þúsund manns á svona sýn-
ingar og er oft ógurleg stemning.
Svo verð ég með tvenna tónleika
hérna við Gardavatnið í sumar,
hvora tveggja undir berum himni.
Ég er viljandi farinn að velja mér
verkefni með það fyrir augum að
geta verið meira með sjálfum mér
og fjölskyldunni en áður. Ég syng
þó enn 60-70 sýningar á ári sem er í
Kristján og Kristinn Sigmundsson
bassasöngvari tóku dúett saman á
stjörnutónlelkunum í Laugardalshöll
á dögunum.
§ Til þess þurftu þeir aö mætast á
£ miöri leiö. Kristján lækkaöi sig í
g lýrískan tenór en Kristinn hækkaöi
% sig upp í barítón.
> mmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
tek í tíma. Mér finnst gaman að
kenna og gaman að finna nýtt og
ungt hæfileikafólk."
Hvar eru tenórarnir?
Kristján er gróinn heimamaður í
borginni Brescia á Ítalíu eftir ára-
tugadvöl þar. Finnst honum koma
til greina að koma heim til íslands
alkominn þegar dregur úr umsvif-
um hans á söngsviöinu?
„Það er ekkert í kortunum í
augnablikinu en maður veit auðvit-
að ekkert hvernig ástandið verður.
Mér finnst líklegt að ég komi meira
heim en ég hef stundum gert áður.
Það virðist vera mikil eftirspum eft-
ir því að ég komi og syngi og fáir
ungir frambærilegir tenórsöngvarar
á sjónarsviðinu heima á íslandi."
Réttast að loka Óperunnl
Nú er mikið talað um að íslenska
óperan eigi í vandræðum. Þér hefur
ekki dottið í hug að koma heim og
ið skemmtilegt," segir söngvarinn “
að lokum og hlær svo að það myndi
heyrast norður yfir Alpafjöllin ef
vindur stæði úr suðri.
Verðum að koma í veg fyrfr
slys
Talið berst að lokum að tónlistar-
húsinu sem ríki og borg munu ætla
að reisa í sameiningu og láta þar
rætast áratugalangan draum tónlist-
arfólks á íslandi. Kristján segir að
þar sé aðgæslu þörf.
„Það væri stórslys ef húsið yrði
reist í núverandi mynd þar sem
ekki er gert ráð fyrir lifandi óperu-
flutningi. íslenskt söngfólk og vel-
unnarar óperusöngs verða að taka
höndum saman og koma í veg fyrir
þetta. Annars er íslenskt óperustarf
engu bættara þó þetta nýja hús rísi
því það virðist fyrst og fremst vera
hugsað sem hreiður fyrir Sinfóní-
una. Þetta má ekki gerast og við^
verðum að stöðva þetta.“ -PÁÁ
Kristjan Johannsson tenor dv mynd teitur
Kristján hefur veriö frægasti söngvari Islands í fjölda ára. Hann er kominn yfir fimmtugt og segist enn geta sungiö þó
aö hann hafi ekki háa C-iö í vasanum eins og áöur. Kristján er fæddur á sauöburöi 1948. Hann segir aö tenórar eigi
aö fara aö hægja á sér um sextugt.
söngvara heimsins stundað árum
saman og gera enn. Sumir hafa
aldrei náð að syngja í réttri hæð. Ég
var eitt sinn staddur með Placido
Domingo á Metropolitan í New
York og þá var þar blaðamaður að
Vel mér verkefni
Kristján segir að hann hafi síst
minna að gera um þessar mundir en
undanfarin ár en bendir á að árin
1997 og 1998 hafi verið metár fyrir
Hef aldrei náð því
Kristján segir að það sé alþekkt
fyrirbæri meðal óperusöngvara að
ef þeir eigi erfitt með að ná hæstu
tónunum þá er viðkomandi aría
lækkuð í tónhæð til að mæta söngv-
aranum.
„Þetta hafa margir þekktustu
„Það væri stórslys ef hús-
ið yrði reist í núverandi
mynd þar sem ekki er
gert ráð fyrir lifandi óp-
eruflutningi. íslenskt
söngfólk og velunnarar
óperusöngs verða að taka
höndum saman og koma
í veg fyrir þetta. “
spyrja hann hvort hann ætti orðið
erfitt með að ná háa C-inu. Domingo
skellihló og svaraði:
„Blessaður vertu, ég hef aldrei
náð því.“
Ég hef haft það fyrir reglu að
syngja „natural", eins og það er
skrifað, þau hlutverk sem ég syng
hverju sinni. Þegar ég hætti að geta
það þá tek ég verkið frekar ekki að
mér. Það er reyndar rétt að játa að
það er þó ein aría sem ég hef alltaf
látið lækka fyrir mig. Það er Di
quella bira, önnur aðalarían i II
Trovatore.
Mér finnst að óperur eins og Ást-
ardrykkurinn, La Bohéme, Rigo-
letto og fleiri séu fyrst og fremst fyr-
ir unga og fríska tenóra. Sannleik-
urinn er sá að heima á Islandi er
ekkert úrval af tenórum sem ráða
við þessi hlutverk."
sig hvað það varðar. Flest óperuhús
eru komin í sumarfrí um þessar
mundir en Kristján er bókaður í
sumarsýningar á óperum á Ítalíu og
í Sviss.