Dagblaðið Vísir - DV - 24.07.2000, Blaðsíða 17

16
MÁNUDAGUR 24. JÚLÍ 2000
MÁNUDAGUR 24. JÚLÍ 2000
33
Útgáfufólag: Frjáls fjölmiðlun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Hyjólfsson
Framkvsmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvik, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiðlunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreiflng: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plótugerð: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrír myndbirtingar af þeim.
Niðurskurður
Mikill og vaxandi afgangur af ríkissjóöi er langt frá því
að vera sönnun þess að festa sé í stjórnun ríkisfjármála.
Það er heldur ekki hægt að halda því fram að halli á rík-
issjóði sé merki um að lausung sé þar allsráðandi. Afkomu
ríkissjóðs verður annars vegar að skoða í sögulegu sam-
hengi og hins vegar með tilliti til þróunar efnahagsmála al-
mennt til að hægt sé að fella dóma um fjármálastjóm rík-
isins.
Þær ánægjulegu fréttir bárust í liðinni viku að afkoma
ríkissjóðs á fyrri hluta ársins hefði verið mun betri en
áætlanir gerðu ráð fyrir. Tekjur umfram gjöld námu alls
10,6 milljörðum króna. Enn og aftur nýtur ríkissjóður góðs
af uppgangi í efnahagslífinu og hækkandi tekjum einstak-
linga og fyrirtækja. í heild hækkuðu tekjur á fyrstu sex
mánuðum ársins um 11% eða liðlega 10 millljarða króna
miðað við sama tíma á liðnu ári. Tekjurnar voru rúmlega
21 milljarði króna hærri á fyrri helmingi þessa árs en á
sama tíma fyrir tveimur árum. Góðærið kemur því ríkis-
sjóði, eins og flestum öðrum, ágætlega til góða.
Þetta em góðu fréttimar og eins sú staðreynd að ríkis-
sjóður heldur áfram að greiða niður skuldir og búa þannig
í haginn fyrir framtíðina. Slæmu fréttimar em þróun rík-
isútgjalda. Ríkisstjórninni hefur því miður ekki tekist að
koma böndum á útgjöld ríkissjóðs sem vom um 10% hærri
á fyrstu sex mánuðum ársins en fyrri hluta síðasta árs.
Þróun ríkisútgjalda ber þess ekki merki að sérstök festa sé
við stjórnun ríkisfjármálanna - þvert á móti. Þegar við
bætist ömurleg fjármálastjórn margra sveitarfélaga er ekki
nema von að sérfræðingar hafi áhyggjur af fjármálum hins
opinbera.
Verst er þó að tækifærið sem fylgt hefur uppgangi efna-
hagslífsins og góðri afkomu ríkissjóðs hefur ekki verið not-
að til róttækra kerfisbreytinga í ríkisrekstrinum - til að
skera upp kerfið - og því mun að óbreyttu síga aftur á
ógæfuhliðina.
Stjómarandstaða hefur verið dugleg að gagnrýna fjár-
málastjórn ríkisins og boðið fram „aðstoð“ sína við að
koma böndum á ríkisfjármálin. Vandi stjórnarandstöðunn-
ar er hins vegar sá að málflutningur hennar er ekki trú-
verðugur eftir yfirboð síðustu mánaða og missera.
Stjómarflokkamir virðast sammála um að draga verði á
næstu mánuðum úr aukningu ríkisútgjalda og grípa til
niðurskurðar á verklegum framkvæmdum. Vandi ríkis-
sjóðs liggur hins vegar ekki í fjárfestingu í ýmsum fram-
kvæmdum enda er það eitt helsta verkefni ríkisins að
tryggja að innviðir samfélagsins séu traustir. Vandinn
snýr að rekstrinmn sjálfum og þeirri sóun á opinberum
ijármunum sem þar fer fram á hverjum degi. Niðurskurð-
ur á framkvæmdum mun því litlu breyta þegar til lengri
tíma er litið.
Ef rétt er á málum haldið þarf ekki að bera kvíðboga
fyrir framtíðinni og þar skiptir mestu að ríkisstjóminni
auðnist að nýta góðærið til kerfisbreytinga.
En fyrsta stóra verkefnið er samningar við opinbera
starfsmenn á komandi hausti.
Ari Edwald, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins,
segir í viðtali við Helgarblað DV að nauðsynlegt sé að
sýna aðgát á öllum sviðum, bæði í einkaneyslu og útgjöld-
um ríkis og sveitarfélaga: „Sérstaklega verðum við að
treysta því að opinberir aðilar sýni viðlíka ábyrgð í kjara-
samningum i haust og almennt launafólk gerði. Eins og
við vitum hefur launaþróun hjá hinu opinbera verið langt
umfram almenna markaðinn á undanförnum árum en það
hefur ýtt undir núning og óstöðugleika.“
Óli Bjöm Kárason
DV
Skoðun
Ratleikir
Ég hef alltaf verið einstak-
lega áttavillt. Ég þekki ekki
muninn á hægri og vinstri
og svo er ég gersamlega ófær
um að nota áttir mér tii
gagns. Ég man ekki einu
sinni hvert þær vísa, svo
þegar einhver segir að núna
komi efnahagsástandið á ís-
landi til með að stefna I suð-
ur, þá sé ég fyrir mér sól,
sand, sjó og ólífulita stráka
áður en ég átta mig og sé að
stefnan er einfaldlega niður.
Þrátt fyrir þessa krónísku
villu er ég stöðugt spurð til vegar. í
tíma og ótíma, heima og heiman
(London, París, Róm), er ég stöðvuð af
villuráfandi fólki sem biður mig að
vísa sér veginn. Og ég hef vísifmgur á
loft og beini þeim inn á réttar brautir.
Það felst ákveðið guðlegt vald í svona
leiðbeiningum, og í hvert einasta sinn
þarf ég að berjast við þörfma til að
beina þessu fólki eitthvað annað, til
einhvers stærra og æðra en í átt að
götu Karl Johans, Stereo-bar við Nör-
report eða Kringlunni. Það þarf svo
lítið til að afvegaleiða fólk og í svo
mörgum tilfellum þarf það svo sárlega
á því að halda. Mig langar til að senda
austur-evrópsku túristana
við aðallestarstöðina í Ósló
inn í hverfið til hliðar við
Karl Johann, gamla mellu-
hverfið sem nú er uppfullt af
litlum galleríum og þar sem
ég sat rétt áður á ákaflega
huggulegum gömlum bar
sem er svo margfalt betri en
nokkur bar á aðalgötunni
Karli Johanni. Mig langar til
að benda bandarísku strák-
unum þremur sem líta út
eins og rokkgrúppa á að það
er svo miklu huggulega að
sitja á þessu litla rólega götukaffihúsi
við einn af útvegum Striksins í Kaup-
mannahöfn en að ærast við að vera
kaldir karlar á hinum ofursvala Ster-
eo-bar. Og kringluförum ráðlegg ég
undantekningarlaust að rölta sig eitt-
hvaö annað, hvert sem er og ég þríf af
þeim krumpuð og eilítið rök kortin og
marka mína leið um borgina, gamli
kirkjugarðurinn, nýja listasafnið í
hafnarhúsinu, kirkja heilags Hall-
gríms.
Borgin eins og gleymdur
uppáhaldskjóll
Mest langar mig þó að koma þessu
„...þegar einhver segir að núna komi efnahagsástandið
á íslandi til með að stefna í suður, þá sé ég fyrir mér
sól, sand, sjó og ólífulita stráka áður en ég átta mig, og
sé að stefnan er einfaldlega niður.“
fólki í skilning um þá ánægju sem því að mæla þær eigin fótum. Það er
felst í því að samlagast borgum með ekki til neitt ánægjulegra en að anda
Hæpinn boðskapur
Boðskapur Jóseps Stiglitz, sem
kom hingað á dögunum á vegum
hagfræðistofnunar Háskóla íslands,
var tvíþættur, ef marka má fjöl-
miðla. Hann taldi „hóflega" verð-
bólgu ekki koma að sök, og honum
fannst kvótakerfið í sjávarútvegi
óréttlátt, jafnframt því sem á honum
mátti skilja, að til væru hagkvæmari
kostir. Hvort tveggja er þetta hæpið.
En hvernig stendur á því, að gáfaður
og góðviljaður hagfræðingur, sem er
í miklum metum og hefur gegnt
fjölda trúnaðarstarfa, skuli flytja
slíkan boðskap? Svarið er, að hag-
fræðingar skiptast í tvo flokka. Ann-
ar leggur mesta áherslu á góðar leik-
reglur til lausnar mála, hinn á leik-
endur. Stiglitz er bersýnilega í síðari
flokknum.
Góðar leikreglur
Sá flokkur hagfræðinga, sem legg-
ur mesta áherslu á leikreglur, telur
aðalatriðið í peningamálum,
að fylgt sé fostum og fyrirsjá-
anlegum reglum. Hlutverk
seðlabanka sé að hafa á
boðstólum peninga, sem breyt-
ist lítt að verðgildi. Þannig
geti peningamir best gegnt
því hlutverki sínu að mæla
verðmæti og auðvelda við-
skipti. Séu laun of há, svo að
halli verði á viðskiptum við
útlönd, þá sé þaö mál fyrir-
tækjanna, sem sömdu um að
greiða svo há laun, en ekki
seðlabankans. Fyrirtækin
verði sjálf að leysa þann
vanda. Seðlabankinn eigi að
einbeita sér aö eðlilegu og réttmætu
hlutverki sínu, að framleiða trausta
peninga.
Skilyrði hagræðlngar
Þessi síðari hópur hagfræðinga
segir, aö einkaeignarréttur á nátt-
úruauðlindum tryggi jafnan best
hagkvæma nýtingu þeirra. Sam-
kvæmt þvi ætti aðalatriðið í sjávar-
útvegsmálum að vera að fylgja föst-
um og fyrirsjáanlegum reglum, sem
geri útgerðarmönnum kleift að
skipuleggja veiðar til langs tíma og
hagræða rekstri fyrirtækja sinna.
Þess vegna sé uppboð á kvótum með
þeirri óvissu, sem því fylgi, óskyn-
samlegt. Það sé ekki vandi, heldur
fagnaðarefni, ef útgerðarmenn snúa
tapi fyrri ára í gróða, enda sé sá
gróði ekki tekinn frá neinum, heldur
verði til við hagræðingu. Einkaeign-
arréttur hvetji líka eigenduma til að
leita sífellt nýrrar og hagkvæmari
nýtingar eigna sinna.
Góðlr leikendur
Jósep Stiglitz telur hins vegar eins
og margir aðrir hagfræð-
ingar af ætt Johns Mayn-
ards Keyness hins
breska, að aðalatriðið sé,
að nógu skynsamir menn
sitji við stjómvölinn. Þeir
geti stýrt hagkerfmu í
krafta gáfna sinna og
góðs vilja. Þegar halli
verði á viðskiptum við út-
lönd, megi seðlabanki
fella gengi, þótt það kosti
nokkra verðbólgu. Þegar
útgerðarmenn græði á
kvótum, megi „leiðrétta"
það með ýmsum ráðum,
enda viti valdhafar best,
hvemig tekjuskipting geti orðið rétt-
lát.
Óheppilegt til langs tíma
Tillögur Stiglitz em óheppilegar,
þegar til langs tíma er litið. Ef menn
geta ekki treyst því, að gengi gjald-
miöils sé sæmilega stöðugt, þá trufl-
ar það frjáls viðskipti. Þótt verðbólga
geti vissulega örvað atvinnulífið til
skamms tima, hefur hún vondar af-
leiðingar til langs tíma, eins og ís-
lendingar vita. Ef menn geta ekki
treyst því, að þeir njóti sjálfir að
fullu ávinnings af skynsamlegri nýt-
ingu auðlinda, þá torveldar það hag-
ræðingu og leit aö nýrri og hag-
kvæmari nýtingu slikra auðlinda. í
stað þess að afhenda skoðanabræðr-
um Stiglitz inni í opinberum stofii-
unum meiri völd til að ráðskast með
atvinnulífið ættu valdhafar á íslandi
hvergi að hvika frá þeim leikreglum,
sem best hafa reynst vestrænum
þjóðum, einkanýtingu náttúruauð-
linda, frjálsum viöskiptum og traust-
um peningum.
Dr. Hannes Hólmsteinn Gissurarson
„Sá flokkur hagfrœðinga sem leggur mesta áherslu á
leikreglur telur aðálatriðið í peningamálum að fylgt sé
föstum og fyrirsjáanlegum reglum. Hlutverk seðla-
banka sé að hafa á boðstólum peninga sem breytist
lítt að verðgildi. “
Hannes
Hólmsteinn
Gissurarson,
prófessor í
stjórnmálafræOi
úrvdlsdeildinni?
Ekki tíminn til að sýna liðið
Aðeins miðlungslið í dag
hafa komið hingað á þessum
tíma þá eru þessi lið ekkert að
sýna neitt. Stoke er líka með
nokkra landsliðsmenn um borð
bæði íslenska sem og einn írsk-
-------------—-------------- an og tvo írska imglmglands-
bestu liðin hér heima. Menn \ Jff I liðsmenn. Þetta var ekki tíma-
þar eru að komast i gang eftir ^ setningin til þess að sýna liðið
langt stopp, þeir æfðu tvisvar á Asgeir á íslandi en þetta var engu að
dag og síðan á leikdegi, þetta Sigurvinsson, síður góð æfingaferð og bara
er dagskrá sem flest lið fara í síJ°™™eaöljr undirbúningur fyrir deildina
gegnum og þá eru menn út- ...........,.n„; sem byrjar eftir mánuð. Ég
keyrðir og ekki að einbeita sér sérstak- held að fólk verði að gera sér grein fyr-
lega að úrslitum í leikjum sem skipta í ir því að Stoke-liðið er miklu sterkara
raun engu máli. Eins og önnur liö sem en það sýndi á íslandi."
„Ég lét hafa það eft-
ir mér einhvern
tímann að Stoke
ÍT~ mætti ekki hafa of
marga íslendinga
því þá gengi þetta ekki upp.
Þrír íslendingar er hámarks-
fjöldinn. Stoke er aðeins miðl-
ungshð, það sáum við greini- Magnús V. út til að leika undir nafni Stoke
lega á þessum þremur leikjum Pétursson, þá myndi það ekki ganga. Þeir
sem það lék hér á landi á dög- ðTrK knattspyrnu- ejga aftm- á móti glæsilegan
unum við ÍA, KA og Víking. .„áZí völl og prýðisaðstöðu og það
Ég held mikið upp á Guðjón og veit að tekur Guðjón tvö til þrjú ár að ná
hann getur gert fma hluti með Stoke og alvöruliði út úr Stoke, hann þarf þá
Stoke á vissulega framtíðina fyrir sér í sterkan hóp með ekki of marga íslend-
A „Ég er ekki í nein-
4 ; um vafa um það að
® Stoke yrði í topp-
• baráttunni á Is-
landi því við erum
tflla nm tnlm/prt hntrp lift nn
B boltanum en þeir ná ekki aö
hasla sér völl í breskri knatt-
I spyrnu með íslendingum, það
RL er alveg útilokað. Við erum af
S allt annarri plánetu en Bretarn-
ir. Við erum með mjög góða
KyJ&y knattspyrnumenn ltérna en þótt
J við færum með allt landsliðið
Enska „Islendingaliöiö" Stoke kom hlngað til lands í æfingaferð á dögunum með marga nýja lelkmenn sem eiga að hjálpa liðinu til að vinna sér sætl í ensku 1. deildinni
næsta vetur. Stoke vann ekki leik, gerði 3 Jafntefli þar af tvö gegn 1. deildarilðum og hafa menn velt fyrtr sér hver styrkur liðsins sé í samanburði við bestu íslensku liðin.
borg inn í gegnum verulega óreiðu-
kennt götukort, þar sem völundar-
hús gatna kvíslast og tvístrast og
leggja svo steinsteypu undir fót og ná
þannig líkamlegum tengslum við
vegalengdir, fylla lungun af angan
borgarinnar, mengun, matarilmi,
ilmvatnslyktum og reyk. Og það er
ekkert sem jafnast á við að heim-
sækja velgengna borg aftur og finna
hvernig götusteinamir eru strax
kunnuglegir undir iljunum og hvem-
ig borgin fellir sig smátt og smátt að
þér, eins og gleymdur uppáhaldskjóll
sem skyndilega finnst á herðatré
undir náttslopp.
Ég hef aldrei almennilega áttað
mig á þessari ásókn í leiðbeiningar
mínar, en hef hins vegar oft íhugað
að gefa mig fram á upplýsingasmið-
stöðvum ferðamanna í hlutaðeigandi
borgum og heimta laun. En eitt
finnst mér merkilegt. Þessi ásókn í
ratvísi mína er bundin borgum. Um
leið og ég er komin út á land missa
ferðamenn á mér alla trú; og rúin
þessu trausti finn ég hvemig lands-
lagið breiðir óleysanlega úr sér fyrir
framan mig, víðáttumikið og gersam-
lega óþýðanlegt yfir á götukort.
Úlfhildur Dagsdóttir
Stærsti dómurinn
„Því er nefhi-
lega þannig farið,
að allar tilraunir
lögreglunnar til
að ráða við fíkni-
efhavandann era
dæmdar til að
mistakast.
Kannski er það
stærsti dómurinn
í „stóra fikniefnamálinu". Fólk mun
ávallt neyta fikniefna, sama hvað
lögreglan gerir.“
ívar Páll Jónsson, háskólanemi og rit-
stjóri, I Morgunblaðinu 20. júlí
Engin tilviljun
„í ávarpi sínu á kristnihátíð á
Þingvöllum gerir Davíð Oddsson
mikið úr þeim kostum sem hann
telur að kristnin hafi umfram aðrar
lifsskoðanir. Meðal annars segir
hann: „Það er engin tilviljun að
mestu framfarimar sl. þúsund ár
hafa orðið meö kristnum vestræn-
um þjóðum.“ Þessi ummæli hljóta
að koma eins og köld vatnsgusa í
andlit þeirra þjóða sem minna mega
sín á heimsmælikvarða."
Eyja Margrét Brynjarsdóttir heimspek-
ingur, í Morgunblaöinu 21. júlí
Sundnámskeið
fyrir sveitarstjóra
„En þó ríkið hugi lítið að því að
spara útgjöld er það þó hátíð miðað
við sveitarfélögin. Þar er fé eytt á
báðar hendur og skuldum safnað
eins og sveitarstjómarmenn eigi líf-
ið að leysa. Hvaða ástæða er til að
sveitarfélögin stórauki sífellt alla
þjónustu, reisi öll íþrótta- og menn-
ingarhúsin, geri alla útivistaraðstöð-
una eða hiti upp Noröur-Atlantshaf-
ið og haldi sundnámskeið fyrir
sveitarstjóra?"
Af Andriki, Vef-Þjóöviljanum 21. júlí
Enga ölvaða
unglinga
„Við höfum
engan áhuga á að
hingað komi um
verslunarmanna-
| helgina fjöldi ólög-
ráða unglinga og
I verði ölvaðir alla
helgina. Þessu
viljum við breyta
og höfðum til
ábyrgðar foreldra. Ég bendi líka á
aö almennt þykir það óeðlilegt að
fólk sé ölvað á almannafæri en það
er eins og allt aðrar reglur eigi að
gilda um þessa einu helgi...“
Kristján Þór Júlíusson, bæjarstjóri á
Akureyri, I Degi 21. júlí
Vítavert siðleysi
alþingismanna
Fyrir röskum tveimur
mánuðum vakti Pétur
Gunnarsson rithöfundur
máls á yfirgengilegu óða-
gotinu og fuminu við að
keyra í gegn lagafjöld „á
síðustu dögum þingsins",
sem orðinn væri árviss við-
burður og skýrði meðal
annars þá annmarka sem
einatt kæmu fram á lögum
og framvörpum sem þingið
léti frá sér fara í upplausn
„síðustu daga“. Við þessari
hugvekju hefur enginn
brugðist, hvorki til andmæla né sam-
þykkis, og má hafa til marks um
þann pólitíska doða sem altekur ís-
lenskt samfélag.
Ósnortnir af samtímanum
Á það hafa sérfróðir menn þrá-
sinnis bent, að lagasmíð Alþingis sé
einatt með miklum endemum og
engu líkara en þingheimur muni
ekki lengur, hvað hann var áður bú-
inn að samþykkja, þegar hann setur
saman nýja lagabálka. Hrikalegust
dæmi um það eru lög og reglugerðir
um fiskveiðistjóm og gjafakvóta, um
miðlægan gagnagrunn á heilbrigðis-
sviði og um hálendið. Sömuleiðis er
haft fyrir satt, að fáir þingmenn hafi
nennu eða döngun til að lesa það
mikla magn reglugerða frá Evrópska
efnahagssvæðinu sem 13 fastlaunað-
ir þýðendur vinna við að snúa á is-
lensku, meðþví þær hafa
lagagildi hérlendis. Þýðing-
arstarfið virðist að mestu
unnið fyrir gýg.
Þó Alþingi sé elsta stofn-
un þjóðarinnar, er alls ekki
þarmeð sagt að því beri að
lifa og hrærast í hugar-
heimi liðinna alda og vera
gersamlega ósnortið af sam-
tímanum. Eða einsog Pétur
Gunnarsson oröaði það
einkar hnyttilega: „I hugar-
heimi þingsins búa enn
80% landsmanna í sveitum
og lifa af búskap, fijót era flest óbrú-
uð og vegakerfi frumstætt. [...]! und-
irvitund þingsins þurfa þingmenn
einmitt nú að hraða sér heim i sauð-
burðinn, síðan tekur við heyskapur,
lika þurfa þeir að ferðast ríðandi um
kjördæmin og sundríða óbrúaðar ár
til að hafa tal af hæstvirtrum kjós-
endum.“ - Á Alþingi munu ekki vera
nema einn eða í hæsta lagi tveir
bændur!
Sljó ábyrgðarkennd
Hjá siðmenntuðum þjóðum lúta
kjömir fulltrúar á löggjafarsam-
kundum sömu reglum og aðrir vinn-
andi þegnar. Þeir eiga sín lögboðnu
leyfi frá störfum, en mér vitanlega
tíðkast hvergi nema á íslandi sá mið-
aldaháttur, að þingmenn séu frá
störfum hálft árið á fullum launum,
sem hreint ekki era skorin við nögl,
þó þeir séu einlægt að berja lóminn w
vegna lélegra kjara! Það er ekki leng-
ur skýring, sem mönnum sé bjóð-
andi, að alþingismenn þurfi rífa sex
mánuði ársins til að ferðast um kjör-
dæmin og hafa samband við kjósend-
ur. Fæstir þeirra gera það, og hinir
þyrftu helst að afla sér upplýsinga
um, að í samtímanum eru komin til
sögunnar margháttuð fjarskiptatæki
sem gera yfirreiðir um kjördæmin
með öflu þarflausar.
Alþingi er eða ætti að vera ein
mikilvægasta stjórnstöð samfélags-
ins. Hvemig ætli því yrði tekið, ef
starfsmenn í stjómstöðvum annarra
mikilvægra fyrirtækja samfélagsins
styngju af frá brýnum verkefnum
hálft árið? Sennilega yrðu þeir látnir
hirða pokann sinn.
Ýmsir hafa á hornum sér að kenn-
arar, sem tvímælalaust gegna erfið-
ustu og vanþakklátustu störfum í
samfélaginu, fái tveggja til þriggja
mánaða sumarleyfi. Með hliðsjón af
smánarlegum launakjörum þeirra
ættu þeir að réttu lagi að fá mun ríf-
legri leyfi. Að því er ég best veit hafa
þeir ekki farið frammá lengri leyfi,
enda hafa þeir greinilega snöggtum
ríkari ábyrgöarkennd en alþingis-
menn íslendinga. Ég man ekki til að
einn einasti þingmaöur hafi ýjað að
því, að sex mánaða sjálftekið leyfi
frá störfum á fullum launum sé sið-
laust og óverjandi.
Sigurður A. Magnússon
Sigurður A.
Magnússon
rithöfundur
„Þó Alþingi sé elsta stofnun þjóðarinnar, er álls ekki þarmeð sagt að því beri að lifa
og hrœrast í hugarheimi liðinna alda og vera gersamlega ósnortið af samtímanum.“