Dagblaðið Vísir - DV - 03.08.2000, Blaðsíða 14

14
FIMMTUDAGUR 3. ÁGÚST 2000
FIMMTUDAGUR 3. ÁGÚST 2000
19
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Svelnn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Svelnsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiósla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Grœn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Helmasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritsfjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaöam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plótugeró: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgialds.
DV greiðir ekki viömælendum fyrir viötöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Árœðni og dugnaður
Meö áræöni, dugnaði og eljusemi eru mönnum í atvinnu-
lífinu flestir vegir færir. Það hefur verið gæfa okkar íslend-
inga að til skuli vera menn - kallaðir athafnaskáld á hátíð-
arstundum - sem eru reiðubúnir að hætta öllu sínu við að
byggja upp fyrirtæki. Og smátt og smátt hefur viðhorf til
þeirra sem skara fram úr á sviði atvinnulífsins vegna dugn-
aðar og útsjónarsemi orðið jákvæðara. Að líkindum er það
ein mesta og besta breyting sem orðið hefur á íslensku
þjóðfélagi á síðustu árum.
Því miður lifir enn í glæðum öfundar enda hafa margir
stjórnmálamenn lifibrauð af því að ala á öfund og tor-
tryggni í garð þeirra sem vegnar vel. Jafnvel forseti ís-
lands getur ekki setið á sér að gagnrýna það sem hann
kallar vaxandi misskiptingu í þjóðfélaginu en lætur hjá
líða að benda á þá staðreynd að hagur flestra hefur batnað
stórkostlega á undanförnum árum. Kakan sem til skipt-
anna er hefur stækkað. Og kakan hefur stækkað vegna
þess að athafnaskáldin eru enn að verki þrátt fyrir að ein-
hverjir reyni að gera verk þeirra tortryggileg. Þeir hafa
hvorki látið innantóm slagorð hafa áhrif á sig né hræðst
þegar fyrirtæki eru úthrópuð í ræðu og riti fyrir skattsvik
og þess strengd heit opinberlega að ná „sökudólgunum“.
Þeir hafa jafnvel staðið uppréttir þegar fyrirtækjum hefur
verið lokað með ofbeldi.
Athafnaskáldin halda áfram við uppbyggingu atvinnu-
lífsins og ryðja þannig brautina til bættari lífskjara.
Sindraberg ehf. á ísafirði er ágætt dæmi um hvernig dugn-
aðurinn, útsjónarsemin og elja skila mönnum árangri en
fyrirtækið hóf framleiðslu á súsíréttum að japanskri fyrir-
mynd á síðasta ári.
Eins og DV greindi frá í gær hefur Sindraberg gert samn-
inga við verslunarkeðjur í Englandi, Svíþjóð og Þýskalandi
um sölu á súsíréttum fyrirtækisins. Útflutningur er þegar
hafinn og framleiðslan fer í fullan gang með haustinu.
Það þarf nokkra hugmyndaauðgi til að láta sér detta í
hug að heíja framleiðslu á súsíréttum hér á landi og ekki
höfðu allir trú á framtaki forráðamanna Sindrabergs þegar
framleiðsla var að hefjast. Úrtöluraddir ná sem betur fer yf-
irleitt ekki eyrum athafnamanna.
Forvitnilegt verður að fylgjast með hvernig Sindrabergi
gengur að fóta sig á erlendum mörkuðum en forráðamenn
fyrirtækisins eru bjartsýnir á góðan árangur: „Við ætlum
okkur að nýta það forskot sem við höfum þegar náð og höf-
um áform um að efla starfsemina og erum að ræða við
væntanlega fjárfesta,“ sagði ívar Pálsson, stjórnarformaður
fyrirtækisins, í samtali við DV.
Sindraberg er aðeins lítið dæmi um verk íslenskra at-
hafnamanna en sýnir enn og sannar að framtíðin getur ver-
ið björt fyrir íslendinga ef rétt er á málum haldið.
Frjáls heiðursmaður
Guðni Helgason rafvirkjameistari er skattakóngur lands-
ins á þessu ári en hann þarf áttræður að greiða nær 50
milljónir króna í skatta vegna söluhagnaðar á húseign. í
viðtali við DV síðastliðinn þriðjudag sagði Guðni meöal
annars: „Það var alltaf verið að segja við mig að það væri
ekkert vit í að vera að borga þetta í skatta heldur ætti ég
að setja peningana 1 aðra eign og sleppa við skattana. Þetta
leika aðrir sér að því að gera og það var reynt að innprenta
mér að það yrði ég að gera en ég sagði bara nei. ...ég vil
heldur borga skattana og vera laus. Ríkið fær peningana og
ég held að þeir megi vera ánægðir þar.“
Svona tala aðeins heiðursmenn sem eru ánægðastir þeg-
ar þeir borga sína reikninga og eru frjálsir.
Óli Björn Kárason
DV
Skoðun
Sætir og súrir ávextir
Reynt hefur á tvo ná-
skylda þætti sem tengjast
markaðsvæðingu islensks
efnahagslífs að undanfomu.
Hér er átt við gengisskrán-
ingu íslensku krónunnar á
markaði og frjálsa fjár-
magnsflutninga milli landa
annars vegar og verðbréfa-
markaðinn og viðskiptasið-
ferði þar hins vegar. í þess-
um pistli er ekki ætlunin að
ræða sem slíka þá atburði
sl. vikna sem þessu tvennu
tengjast þó vissulega gefi
þeir tilefni til heldur fyrst
og fremst viðbrögð ýmissa við þeim.
Eigin leiðir
Til að fyrirbyggja strax óþarfa
misskilning er undirritaður ekki
þeirrar skoðunar að breytingar í þá
veru að opna okkar hagkerfi og þróa
í takt við það sem hefur verið að ger-
ast í okkar nágrannalöndum, t.d.
annars staðar á Norðurlöndunum,
hafi orðið umflúnar eða af hinu illa.
Við erum jú hluti af, og reyndar
mjög háð, því viðskiptaumhverfi og
leikreglum sem milliríkjaviðskipti
Steingrímur J.
Sigfússon,
form. Vinstrihr. -
græns framboös
byggjast á og segjum okkur
ekki úr lögum í þeim efn-
um. Á hinn bóginn ber að
varast allt ofstæki og trúar-
bragðakenndar kreddur
þegar þessar breytingar
eiga í hlut. Það hefur verið
og er skynsamlegt fyrir
okkur, með örsmátt og sér-
hæft hagkerfi og gjaldmiðil,
að stíga varlega til jarðar og
forðast að falla i þær gryfj-
ur sem ýmsar aðrar þjóðir
hafa fallið í er orðið hafa
fórnarlömb ræningjakapít-
alisma, spákaupmennsku
eða græðgi hins alþjóðlega áhættu-
fjármagns. Við eigum að þora að
hafa sjálfstæðar skoðanir á þvi
hvernig er farsælast fyrir okkur að
aðlaga íslenskt efnahagslíf og hag-
kerfi breytingum á alþjóðavettvangi
og þora að fara eigin leiðir er svo ber
undir. Leiðarljós frjálshyggju og
blindrar markaðstrúar, samfara van-
þekkingu eða skeytingarleysi um
umhverfis- og félagslega þætti, sem
ýmsar alþjóðastofnanir hafa siglt
gagnrýnislaust eftir og þvingað upp
á íjölmörg ríki hafa víða reynst herfi-
lega. Hrikaleg og vaxandi misskipt-
ing gæða og nýir milljónatugir ef
ekki hundruð bláfátækra í heimin-
um á hverju ári er eitt birtingarform
þessara breytinga.
Fylgifiskar markaðsvæðingar
Víkjum þá að þessu með súru og
sætu ávextina í körfunni. Eitt það
broslegasta, svo ekki sé sagt grátbros-
legasta, tengt ofannefndum atburð-
um; óróleika á gjaldeyrismarkaði og
viðskiptaaðferðum á verðbréfamark-
aði, hafa verið viðbrögð ýmissa post-
ula fijálshyggju og markaðsvæðingar
fyrr og síðar. Hvað héldu þeir eigin-
lega Birgir ísleifur Gunnarsson, Dav-
íð Oddsson og fleiri slíkir þegar þeir
gegnum tíðina hafa verið að prédika
frjálshyggju og markaðsvæðingu?
Héldu þeir að hægt væri að fá alla
kostina en sleppa við gallana? Hafa
þeir heyrt um gjaldeyrismarkaði þar
sem hægt er að útiloka spákaup-
mennsku? ímynduðu þeir sér að
bróðurkærleikurinn yrði ríkjandi
lögmál í verðbréfabraskinu? Þetta er
ekki sagt hér til að afsaka ósvífna
spákaupmennsku eða lélegt við-
skiptasiðferði þegar eða ef um slíkt
„Hafa þeir (Birgir ísleifur og Davíð) heyrt um gjaldeyr-
ismarkaði þar sem hœgt er að útiloka spákaup-
mennsku? ímynduðu þeir sér að bróðurkœrleikurinn
yrði ríkjandi lögmál í verðbréfabraskinu?“
er að ræða, því fer fjarri. Ég mælist
hins vegar til þess að frjálshyggju- og
markaðsvæðingarpostular kannist
Til málamynda
Nú i sumar var ég samferða roskn-
um Bandaríkjamanni á leið til dropa-
steinshella suður í löndum. Þegar
ferðafélagi minn frétti að ég kæmi
frá íslandi fór hann strax að dásama
land og þjóð. „Á Islandi eru allir svo
vel menntaðir," sagði hann með vel-
þóknun. „Þarna er ekki hægt að
finna ófróðan mann,“ hélt hann
áfram í fullri alvöru. Bókabúðir þess-
arar litlu eyþjóðar vöktu mesta furðu
hjá honum. „Að hugsa sér, þama er
hægt að kaupa allar heimsbókmennt-
ir.“ Ég gat ekki nema jánkað. „Og
ekki nóg með það, maður getur jafn-
vel fylgst með Down-vísitölu og síð-
ustu skráningu hjá Nasdaq."
Ekki er allt sem sýnist
Heimkomin hlakkaði ég til að ráð-
... fór hann strax að dásama land og þjóð. „Á íslandi
eru allir svo vel menntaðir“ sagði hann með velþókn-
un. „Þama er ekki hœgt að finna ófróðan mann, “ hélt
hann áfram í fullri alvöru.
Hræsni af verstu gerð
ast á blaðabunkann sem
hafði safnast á meðan. Efst
í honum blasti við mér
grein sem var rituð af nafn-
kunnum einstaklingi. Þessi
greinarhöfundur hafði
komist að nákvæmlega öf-
ugri niðurstöðu við ferðafé-
laga minn, Bandaríkja-
manninn. Hann taldi að
ríkisstjómin hafði ekki sett
nægilega mikla peninga í
menntun fólksins en „fjár-
festing i hugviti er það eina
sem hægt er að stóla á i
framtíð sem engin leið er að sjá fyr-
ir.“ Ráð höfundar var að menn ættu
að snúa sér frá álverum að mennta-
málum.
í einu blaðinu fann ég einnig við-
tal við Bjöm Bjamason mennta-
málaráðherra. Rætt var við hann
um brottfall úr framhaldskóla og
staðfesti ráðherra að það væri mun
meira hér en annars staðar á Norð-
urlöndum eða um helmingur þeirra
sem hefja námið ljúka því aldrei.
Hér má ef til vill bæta því við að
hvergi á Norðurlöndum er jafnhátt
hlutfall framhaldsskólanema sem
álíta skólcum tómstundagaman og
sinna honum bara þegar þeim hent-
ar. Fyrir mjög marga unglinga virð-
ist lífið bara snúast um að skaffa
peninga í kafflhúsaferðir, böll, far-
síma og tískuflíkur. Allt annað er
aukaatriði.
Göfgar vinnan?
Nú telja margir íslensk ungmenni
mun sjálfstæðari en jafnaldra þeirra
í nágrannalöndunum. Sjálfstraust
þeirra og sjálfsbjargarviðleitni hafi
Marjatta Isberg
fíl. mag. og kennari
skapast af þátttöku þeirra í
atvinnulífinu. Enda er
hæfileg starfsreynsla nauð-
synleg viðbót við formlegt
nám. En það er varla hugs-
anlegt að unglingar sem
stunda einhverja vinnu
bara til að fá peninga fyrir
skemmtunum séu eftir-
sóknarverðir starfskraftar.
Slíkt fólk sinnir hvorki
staifi sínu né skóla af alúð,
heldur verður hvort tveggja
að hálfkáki. Fjárfesting rík-
isins í slikum námsmönn-
um skilar varla verulegum arði og
spuming er hvort þeir yfirleitt eigi
að hafa rétt til þessa málamynda-
náms.
Milljarðar í súginn
Hagfræðingar hafa reiknað út arð-
semina af fyrirhuguðu álveri í Reyð-
arfirði. Þeim finnst hún vera lítil
eða jafnvel neikvæð. Nú væri fróð-
legt að sjá hina sömu hagfræðinga
reikna út hversu margir milljarðar
fara í súginn þegar allur þessi fjöldi
unglinga eyðir tíma sínum i mála-
myndanám og málamyndavinnu og
hefur í raun ekkert markmið í líf-
inu.
Jafnmikilvægt og það er að laga
skólann að breyttum aðstæðum nú-
tímans er einnig að vinna að hugar-
farsbreytingu hjá unglingunum okk-
ar svo að þeir sjái það sem Jón Sig-
urðsson benti á fyrir 158 ámm í Nýj-
um Félagsritum: „Það er ekki komið
undir að bömunum sé kennt mikið
og margskonar, heldur að þau læri
vel það sem þau læra.“
Marjatta ísberg
og skattaskrár?
Ógeðfelld tilhugsun
j „Kostir þess að
JeL birta álagningar-
B skrár áöur en
kærufrestur er lið-
inn era vissulega
umdeilanlegir og má alveg
ræða það betur hvort svo eigi
að vera.
Mér fixmst hins vegar alltaf
mjög ótrúverðugt og hlægilegt
þegar ungir sjálfstæðismenn
þeyta lúðra í nafni persónu-
frelsis.
Þetta eru sömu ungmennin
og sitja í kjörklefum fyrir hönd Sjálf-
stæðisflokksins til að fylgjast með
Katrin
Júlíusdóttir,
varaformaöur
Félags ungra
jafnaöarmanna.
hverjir neyta atkvæöisréttar
síns.
Hjá Sjálfstæðisflokknum
skal allt fela sem viðkemur
fjármálum og launum og
ekki skirrast við að bijóta
lög í því sambandi en svo er
fólk elt uppi til að vita hvort
það hafi ekki kosið Flokk-
inn.
Þá er ekki rætt um per-
sónuvemd og friðhelgi ein-
staklingsins. Þetta er hræsni
af verstu gerð.“
„Það er klárt
brot á friðhelgi
einkalífs að upplýs-
r ingar um álagðan
tekju- og eignaskatt
einstaklinga skuli liggja
frammi í álagningarskrám hjá
skattstjórum landsins, öllum
til sýnis. Þessi sýning á per-
sónulegum upplýsingum fólks
er enn undarlegri í ljósi þess
að hún hefur engan tilgang “““
annan en að svala forvitni Islendinga
um náungann. Fólk fær sínar eigin töl-
ur sendar í pósti og þeir sem þurfa
nauðsynlega upplýsingar um aðra geta
Viggo
Jónsson,
formaöur Heimdallar.
óskað eftir þeim eftir öðrum
leiðum. Það er sérstaklega
ógeðfelld tilhugsun að fólk
skuli gera sér sérstaka ferð á
skattstofu til að fletta upp ná-
grönnum sínum og vinnufelög-
um. Á meðan er ríkisvaldið að
gera að engu trúnaðarsamband
milli launþega og vinnuveit-
enda á sama tíma og það er
loks að verða viðtekin venja að
borga fólki eftir getu og hæfi-
leikum - ekki starfsheiti. Eina ástæðan
fyrir þessu stórfellda broti á trúnaði er
hin hefðbundna réttlæting kerfisins:
Það stendur í lögunum." -KGP
Aögerölr Helmdellinga tll aö meina fólki aðgang aö upplýslngum um tekju- og elgnaskatt einstakllnga hafl vakiö menn til umhugsunar aö nýju. Þeir sem
andvígir eru segja slíka birtingu brot á friöhelgl einkaiífsins en fylglsmenn vísa í lagabókstafinn.
við sínar eigin ávaxtakörfur, bæði
súru og-sætu ávextina.
Steingrímur J. Sigfússon
Verkamaðurinn og
vandinn
„Forsetinn er
ekki aðeins full-
trúi landsins, sá
eini sem þjóðin
velur sjálf án at-
beina þings eða
flokka, heldur
einnig verkamað-
ur á akri framfara
og farsældar, liðsauki í hinni hörðu
glímu við vanda þess og vegsemd að
vera íslendingur."
Ólafur Ragnar Grímsson, forseti
íslands, í innsetningarræðu
1. ágúst 2000
Björgvin er með
60.000
Og á sama hátt geta skrárnar leitt
það í ljós ef efnamiklir einstakling-
ar, sem jafnvel berast mikið á, láta
sitt eftir liggja og taka ekki þátt í
róðrinum. Krafan um leyndina er
krafa þeirra sem eitthvað hafa að
fela. ...Björgvin er einmitt mikill
áhugamaður um álagningarskrár og
hefur kynnt sér þær öðrum mönn-
um betur. Launatekjur hans eru um
60.000 krónur á mánuði og má hann
vel við una, enda háskólanemi og
því launalaus flesta mánuði ársins.
murinn.is, 2. ágúst 2000
Krafan um leynd
er eðlileg
...ógeðfelldur sá ósiður er að
„opna skattskrár" og leyfa hverjum
sem vill að lesa það sem þar stend-
ur. Allt of oft gerist það að réttur
manna er fótum troðinn án þess aö
nokkur hreyfi andmælum og var
þessi mótmælaseta þvi bæði
skemmtileg og mikilvæg tilbreyting.
Rökstuðningur þeirra sem hleypa
vilja hverjum sem er í persónuupp-
lýsingamar i skattframtalinu er sá
að með þessu móti verði komið í
veg fyrir „skattsvik". Þetta stenst þó
ekki...
VefÞjóöviljinn andriki.is, 2. ágúst 2000
Þrýstingurinn
„Við hljótum að
þurfa aö gera
kjarasamninga
eins og aðrir. Það
var óvenjulegt að
það var LÍÚ sem
vísaði málinu til
sáttasemjara.
Menn reyna auð-
vitað til þrautar og ef ekki næst
saman þar hljóta menn að huga að
einhverjum þrýstingi."
Hólmgeir Jónsson, frkvstj. Sjómanna-
sambandsins, í Mbl. 2. ágúst 2000

Þegar fólk
kemur saman...
Færri komu á Kristnihátíð
á Þingvöllum en boðnir voru.
Af þessu hafa sprottið óend-
anleg blaðaskrif og eins og
vænta mátti er í þeim mikið
af því hugarfari tímans sem
segir: „Það sem selst vel er
gott, það sem selst miöur er
vont.“ Margir þeirra sem
leggja orð í belg virðast líta á
Kristnihátíð sem eins konar
popphátíð sem misheppnast
vegna þess að hún var ekki
rétt auglýst eða hönnuð. Þeir
syngja svo með í þeim kór sem segir
að ef færri mættu á hátíðina en bú-
ist var við þá er það kirkjunni að
kenna: hún sé ekki nógu spennandi,
hún bjóði ekki upp á það sem fólk
vill, hún sé ekki í takti við tímann
og þar fram eftir götum.
Tímans nauö
I þeim söng er mjög sterk sú und-
arlega krafa að allir eigi að berast
með tímans flaumi. Auðvitað verða
allir að vita af því á hvaða tíma þeir
lifa og bregðast við því skynsamlega.
En hitt er svo víst, að það væri mik-
ið slys ef kristin kirkja legði sig alla
fram við að elta svokallaðar kröfur
tímans, laga sig að ríkjandi hugar-
fari. Eða halda menn í raun og vera
að það sé auðvelt eða æskilegt að
kristni lagi sig sem mest að þeirri
sjálfsdýrkun og þægindafrekju sem
era stærstur samnefnari manna á
okkar dögum? Muna menn ekki að
Arni Bergmann
ríthöfundur
kristin krafa um lifshætti
og hugarfar hlýtur að vísa
í allt aðra átt en eftirsókn
eftir æsilegum neysluvindi
og hamagangur þeirra sem
safha að sér með svo af-
kastamiklum hraða að
mölur og ryð hafa ekki við
að eyða? Kristnin hlýtur
að bregðast við tíðaranda,
og það er vissulega mikill
vandi, en hún getur ekki
hlýtt honum án þess að
bíða af svo mikinn skaða
að hún geri sjálfa sig eins og óþarfa,
það segir sig sjálft
Ekkí í hátíðaskapi
En svo er annað. Viö lifum á tíma
geipilega sterkrar einstaklings-
hyggju. Einstaklingshyggja hefur
vitanlega sínar góðu hliðar en ef hún
er svo öflug að hún hefur kæft allar
efasemdir um eigið ágæti, þá er
fjandinn laus. Meira um það seinna
en í okkar dæmi skulum við hafa
það í huga að öflug einstaklings-
hyggja hefur það m.a. í för með sér
að fólk hefur mun minni þörf en oft
áður fyrir að koma saman á hátíðir
og stórfundi til að upplifa eitthvað í
sameiningu og efla sig til að gera
eitthvað saman. Það er sama hvar
gripið er niður: Kirkjur heimsins
kvarta yfir deyfð og áhugaleysi og
tómum guðshúsum. Stjómmála-
flokkar lýðræðisríkja era í aumum
lamasessi, félagatala skreppur sam-
an, pólitískur áhugi sömuleiðis og
enginn treystir sér lengur til að
halda fjöldafundi eða pólitiskar há-
tiðir, ekki einu sinni með öllum
skemmtikröftum sem fáanlegir eru.
Margs konar félagsskapur annar er
illa farinn og hangir uppi á daufri
von um að aftur komi betri tíð; mér
er sagt að á íslandi sé ekki einu sinni
lengur hægt að endumýja eða „ný-
liða“ þá karlaklúbba sem reyndu að
hrista saman skemmtun fyrir sig og
góð málefni, svo lítið dæmi sé nefnt.
Frá öllu þessu eru til undantekn-
ingar, en það breytir því ekki að sú
hneigð er öflug sem segir: Ég nenni
ekki, ég mæti ekki, ég sit heima, ég
sest upp í minn bíl og fer mína leið,
ég fer ekki út fyrir minn litla hóp. Ef
ég er trúhneigður þá fer ég á nýald-
armarkaðinn og set saman minn guð
eftir mínum einkaþörfum. Sá sem er
eitthvað örlítið pólitískur enn situr
heima í sínum stól og rifst við sjálfan
sig og ráðherrana í sjónvarpinu.
Menn koma ekki margir saman
nema helst þá þegar hægt er að bjóða
upp á upplifun í anda tímans, upplif-
un þar sem helst koma saman bæði
spenna og víma: fótbolti og annað
sport með óvissum úrslitum og fimm
pottum af bjór á hvern mann og
dramatískum slagsmálum, popphá-
tíð þar sem allt getur gerst og mun
gerast, áthátíð með vafasömum og í
hverri lotu grófari bröndurum.
Gáum að þessu.
Árni Bergmann
,Eða halda menn í raun og veru að það sé auðvelt eða æskilegt að kristni lagi sig
sem mest að þeirri sjálfsdýrkun og þœgindafrekju sem eru stœrstur samnefnari
manna á okkar dögum?“
I