Alþýðublaðið - 16.11.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUB LAÐIÐ
Nýjar vörur! — Nýtt verö!
Bollapör af ýrasum tegundum.
Diskar, djúpir og grunnir, smáir
og stórir. Matarstell. Þvottastell.
Soðningarföt. Tarínur. Kartöfluföt.
Sósuskálar. Mjólkurkönnur. Salt-
kör. Vatnsflöskur. Sœjörkúpnr.
Vatnsgiös. Sykursteil. Avaxtaskál-
ar. Krydd- og sykuríiát ýmiskonar.
Blómsturvasar o. m. fl.
Kynnið ykkur verðið hjá
Jóh. Ögm. Oddssyni Laugav. 63.
ep frá í dág i heildaölu:
Royal Househoid..............kr. 51,00 pr. 63 kg.
Glenora........... . — 50,00 -----
Diamond ........ — 46,00 ---------
Manitoba...........— 43,00 ----—
Reykjavík, 15. nóvember 1921.
Allil* segja að bezt sé að
verzla í Kirkjustræti 2, (kjallaran-
um í Hjálpræðishernum). Þar geta
menn fengið karlmannsstígvél af
ýmsum stærðum og ýmsum gerð-
-um. Gúmmfsjóstfgvél og verka-
mannastígvéi á kr. 15,50. Spari
stfgvél og kvenmannsstígvél frá
kr. 10 og þar yfír og barnastíg
vél telpustfgvél og drengjastfgvél.
Fituáburður og brúnn og svartur
glansáburður. Skóreimar o. m. fl.
Skóviðgerðir með niðursettu verði.
Komið og reynið viðskiftinl
Virðingárfylst.
ö. Thorstelnsson.
Landsverzlunin.
JNlýkomið íverzl. Kr. Kra&h
Hárgreiður frá kr. 1,50. Höfuðkambar frá 1,30. Fataburstar frá 4,00.
Naglaburstar frá 0,35. Hattaburstar. Möbluburstar. Möblulögur. Vaska-
skinn frá 2 kr. Krullujárn frá 0,65. Sprittlampar frá 1,50. Kruliupinn-
ar. Hárvötn. Hárlitur. Hárnet. Hár. Hárþvottaduft. Do. -Iögur. Desin-
fector. Hamoes hármeðai. Crem. Púður. Toiletvatn. Tannbuistar.
Tannpasta. Tannduft. Munnvatn. Ilmvötn. Dömutöskur. Dömubuddur.
Mesta úrval af handsápum frá kr. 0.25, barnasápum og barnapúðri.
Fy9Í9 he?F8: Rakvélar. Gilette-blöð. S'ípólar. Raksápa.
Ferðaveski. Peningabuddur. Veski og margt fleira.
Pöstliússtv. 11, slmi 23
Ritetjóri og ábyrgðarmaðitr:
'öiafnr FdðriSgsioa.
Hamimiðj&a Omenbcrg,
Alþbi. kostar I kr. á mánuði. Alþbl. sr biað allrar alþýðu.
Ivan Turgenlew: Æskumlnnlngar.
lit Sidorovitsh, hvernig er konan þín? Hvernig er hún
skapi farin? Eg verð að fá að vita það.“
„]á, honum var létt um aðskipal" greip Polosof fram
í dálítið æstur. „En hvernig heldurðu að mér hafiliðið?
Svo hugsaði eg bara. Hafið þið ykkar tignarstöður og
orður. . . . þið megið það mín vegnal það er satt þú
varst að spyrja eftir konunni minni . . . Tá hvernig hún
er? Hún er eins og aðrar manneskjur, ekkert öðruvísi.
Aðalatriðið er að þú talir sem allra mest/svo að hún
hafi eitthvað til að hlægja að. Þú skalt segja henni
eitthvað skrítilega frá ástaræfintýri þínu, skilurðu það?“
„Hvernig skrftilega?1-
„Já, rétt eins og þú sagðir mér það, að þú hafir
brðið skotinn 1 stelpuog viljirnú giftaþig, Segðu baraþað."
Sánin fanst þetta móðgandi. „Finst þér þá þetta
nokkuð skrítilegt?" Polosof svaraði ekki en rendi til
augúnum. Apelsínuvökvinn rann niður eftir hökunni á
honum.
„Sendi konan þín þig til Frankfurt í verslunarferð
fyrir sig?" spurði Sanin eftir nokkra þögn.
„Já.“
„Hvað hefir þú keypt?"
„Leikföng auðvitað!"
„Leikföng? Áttu þá börn?“
Polosot færði sig svolltið frá Sanin.
, ,,Ertu vitlaus? Hvað ætti eg að gera með það að
eiga börn? Nei, það er allskonar skraut og skartgripir
fcanda kvenfólki, sém eg á við.“
„Hefir þú'vit á því að kaupa slíka hluti?"
„Já, það hefi eg.“
„En þú sagðir mér áðan að þú skiftir þér aldrei að
málum konunnar þinnar?"
„Nei — aldrei af öðru, sem kemur henni við. En
þar — þar er líka alt öðru máli að gegna. En vertu
viss, að konan mín treystir smekkvísi minni. Og eg
kanu líka að verzla.“
Polosof talaði þunglamalega og var farinn að verða
fremur syfjandalegur.
„Er konan þín mjög rfk?“
„Já, hún er mjög rík, en notar auðæfin aðallega
handa sjálfri sér."
„Að því er vlrðist, hefir þú þó enga ástæðu til að
kvarta.“ 1
„Eg er líka maðurinn hennar. Ekki nema það þó, að
eg fengi ekki að njóta auðæfanna! Annars geri eg henni
margan greiðann. Henni líður vel hjá mér. Eg er ósköp
þægilegur maður."
Polosof þurkaði sér í framan með vasaklútnum og
andaði þungt eins og hann vildi segja: Lofaðu mér nú
að vera í friði — þú getur séð hvað eg er orðinn
þreyttur."
Sanin hætti því að spyrja hann og sökti sér niður í
hugsanir sfnar.
Hótelið í Wiesbaden, sem vagninn stansaði úti fyrir,
var allra líkast höíl. Inni í húsinu heyrðust strax klukkna-
hringingar og ys og þys; nokkrir svartklæddir menn
komu hlaupandi út að aðaldyrunum. Svisslendingur
einn, rnjög vel klæddur, opnaði vagninn.