Dagblaðið Vísir - DV - 12.08.2000, Blaðsíða 28

28
LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 2000
I>V
Helgarblað
Allir íslendingar þekkja Hallbjörn Hjartarson. Hann hefur verið kallaður kúreki norðursins og konungur kántrýtón-
listarinnar á Islandi. Nýliðin Kántrýhátíð sló öll aðsóknarmet og segja má að stjarna Hallbjörns sé á hraðri uppleið
enn eina ferðina. í viðtali við DV lýsir Hallbjörn „týndu árunum“, sigrum sínum og sorgum.
Endurkoma
kúrekans
„Ég reis upp frá dauðum,“ segir
Hallbjörn Hjartarson, óumdeilanleg-
ur konungur kántrýtónlistarinnar á
íslandi, þegar hann lýsir hvernig
honum tókst að vinna bug á svart-
nættinu sem hafði umkringt líf
hans eftir hörmulegt bílslys árið
1986 sem nærri tók líf hans.
Konungur kántrýtónlistarinnar
var talinn andvana fæddur þann 5.
júní 1935 á sjúkrahúsinu á Blöndu-
ósi. Hann var færður inn í líkhús
sjúkrahússins og það var fyrir ein-
skæra tilviljun að klukkustund
seinna gekk kona fram hjá sem tók
eftir því að hann væri á lifi. Þaö eru
því engin nýmæli að þessi maður
rísi upp frá dauðum.
Hallbjörn endurheimti Kántrýbæ
og hófst handa við það að byggja
bæinn upp. Árin sem Kántrýbær
var í eigu Búnaðarbankans hafði
hann verið notaður sem vöru-
geymsla fyrir byggingarvörur og
því beið hans mikið þrifnaðarstarf.
„Ég var um ár að koma staðnum
í samt horf. Það sem ég gerði var
alls kostar óvenjulegt og eitthvað
sem fólk hafði aldrei séð áður. Ég
notaði tunnur sem stóla og risastór
kefli sem borð. Þetta hafði fólk
aldrei séð áður og það vissi ekki
hvernig það átti að taka þessu. Ég
er þannig maður að ég geri flesta
hluti þveröfugt við það sem flestir
gera.“
Fyrsta hátíðin
„Árið 1984 héldum við fyrstu kán-
trýhátíðina á Skagaströnd. Flestum
þótti hugmyndin fáránleg og margir
töldu að ég væri ekki með öllum
mjalla. Á hátíðina mættu líklega í
kringum 600 manns og var hún ólík
öllum þeim hátíðum sem á eftir
komu. Þarna buðum við upp á ekta
„ródeó“ og snöruðum kálfa sem
gerði dýrarverndunarsinna fyrir
sunnan alveg brjálaða. Árið á eftir,
1985, fór hátíðin í hundana. Það má
sjálfsagt telja til margar ástæður
þess en 1984 hafði ég fengið allt mitt
starfsfólk frá Akureyri. Þetta voru
Skagstrendingar ekki hressir með
og báðu mig um að notast við starfs-
fólk úr plássinu. Þegar til kom var
samt enginn tilbúinn til þess að
vinna og á sama tíma mættu mjög
fáir á hátíðina," segir Hallbjörn og
augljóst er að hann minnist þessara
ára með hryggð.
Lífið var tómt
Það var næsta ár sem sökkti Hall-
birni niður í svartnætti þunglyndis,
þunglyndis sem hann er enn að fást
við í dag. Hann var að aka á Réttar-
holtsveginum þegar hann lenti í
árekstri við stóran flutningabíl og
um tíma var talið að kántrýkóngur-
inn hefði sungið sitt síðasta. Næstu
þrjú til fjögur ár var Hallbjöm
meira og minna inni á sjúkrahúsum
og hann var niðurbrotinn á líkama
og sál.
„Lífiö var tómt á þessum árum.
Ég var spítalamatur og gat með
engu móti fundið neinn tilgang með
lifinu. Á sama tíma og þetta er að
ganga yfir mig verð ég gjaldþrota og
missi Kántrýbæinn í hendurnar á
Búnaðarbankanum á Blönduósi.
Mig langaði til þess að svipta mig
lífi og í raun var það eina sem hélt
mér frá því að ég hafði trúna á
Frelsarann. Ég trúði því og trúi enn
þann dag í dag að það sé rangt að
svipta sig lífi. Þetta líf hafði og hef-
ur verið erfitt og ég var ekki tilbú-
inn til þess að horfast í augu við
Frelsarann ef ég hefði svipt mig lífi.
Enn þann dag í dag er það trúin og
barnabömin mín sem halda mér frá
því að stytta mér aldur.“
Augljóst er að Hallbirni þykir
ákaflega vænt um barnabörnin sín.
Hann viðurkennir það að hann hafi
Ný byrjun
Staðurinn var opnaður aftur með
pompi og prakt 1988 og mikið af
þjóðþekktum íslenskum tónlistar-
mönnum sóttust eftir því að spila í
Kántrýbæ. Staðurinn iðaði af lífi
allar helgar og fólk alls staðar að
sótti hjarta kántrýtónlistarinnar á
íslandi.
„Hingað komu menn á borð við
KK og Rúnar Júl sem spiluðu og
sungu fyrir gesti Kántrýbæjar. Fólk
víðs vegar að kom í Kantrýbæ og
segja má að staðurinn hafi verið
einn vinsælasti skemmtistaðurinn á
þessum slóðum. Ég var með
skemmtikrafta bókaða þrjá til fjóra
mánuði fram í tímann og það þótti
flott og eftirsótt að spila í Kántrý-
bæ.“
í kjölfarið á þessum vinsældum
setti Hallbjörn á laggimar Útvarp
Kántrýbæ sem útvarpaði tónlist
Villta vestursins um sveitir Skag-
firðinga og nærsveitarmanna.
„Þrátt fyrir töluverðan uppgang á
þessum tíma var ég engu að síður
ekki mjög hamingjusamur maður.
Ég þjáðist enn eftir slysið og gat
engan veginn gengið upp úr mínum
dimmu dölum. Ég notaði og nota
enn lyf til þess að halda mesta
svartnættinu í skefjum en margir af
mínum dögum eru afar myrkir og
drungalegir."
Ósáttur við Frelsarann
Hallbimi þykir það miður að það
er varð til þess að hann náði að rífa
sig upp úr sínum dimmu dölum var
slys hjá einu barnabarna hans -
Hallbirni yngri. I febrúar 1988 féll
sá stutti og höfuðkúpubrotnaði.
Hann fékk heilahimnubólgu og varð
heyrnarlaus. Slysið vakti Hallbjörn
til lífsins og hann hóf að semja aft-
ur. Rúmu ári seinna gaf kántrý-
kóngurinn út fimmtu plötuna sína,
Kántrý fimm. Ágóðinn af útgáfu
þessarar plötu rann óskiptur til
þess að fjármagna aðgerð á bama-
barni Hallbjöms - aðgerð sem mið-
aði að því að færa honum heymina
aftur.
„Ég gaf út plötuna sjálfur og hún
seldist gríðarlega vel eða í um fjög-
ur þúsund eintökum. Steinar Berg
dreifði henni fyrir mig og hann
vildi að ég fengi gullplötu sökum
velgengni plötunnar. Mér þótti það
Endurfæddur
Þaö eru engin nýmæli aö Hallbjörn rísi upp frá dauöum. Hann var talinn andvana fæddur á sjúkrahúsinu á Blönduósi.
Þaö var fyrir einskæra tilviljun aö kona sem átti leiö fram hjá tók eftir því aö þaö var lífsmark meö
þessu unga sveinþarni.
aldrei verið sínum börnum til stað-
ar þegar þau voru að alast upp og
honum þætti það ákaflega miður.
Það ætlar hann ekki að láta gerast
með barnabörnin.
„Ég á tiu bamabörn og ég reyni
hvað ég get til þess að vera þeim
alltaf til staðar. Með því móti er ég
að reyna að bæta fyrir það að hafa
ekki verið til staðar fyrir min eigin
börn. Þegar þau voru að alast upp
var ég á sífelldu flakki út um allar
trissur og því ekki mikið heima við
til þess að annast börnin mín þrjú.“
Kántrýbær gjaldþrota
Árið 1987 reið yfir Hallbjörn enn
eitt áfallið. Búnaðarbankinn á
Blönduósi hafði tekið þá ákvörðun
að selja Kánrýbæ til hæstbjóðanda
og Hallbirni fannst sem tilverunni
væri kippt undan fótum sér. Hann
var þó ekki tilbúinn til þess að gef-
ast upp nú - ekki frekar en áður
fyrr.
„Ég hafði samband við banka-
stjórann í Búnaöarbankanum og
sagði honum að ef hann ætlaði að
selja Kantrýbæ ætti hann að selja
mér hann. Þetta var ein af fáum
ljóstírum í lífi mínu og ég gat ekki
hugsað mér að sjá hann i höndun-
um á nokkrum öðrum. Bankastjór-
inn féllst á þessa tillögu mína og
Landsbankinn hérna á Skagaströnd
hjálpaði mér við kaupin - jafnvel
þótt ég væri slyppur og snauður.
Það er einhvern veginn þannig að
þrátt fyrir það aö ég hafi aldrei
krónu hefur mér alltaf tekist að fá
fyrirgreiðslu hjá lánastofnunum.
Einnig hef ég alltaf staðið í skilum -
nema þetta eina skipti eftir að ég
lenti í slysinu."