Dagblaðið Vísir - DV - 21.08.2000, Blaðsíða 16

16
MÁNUDAGUR 21. ÁGÚST 2000
MÁNUDAGUR 21. ÁGÚST 2000
33
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorstelnsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildlr: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiðlun hf.
Filmu- og plötugerð: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Skilaboð til stjómválda
Bjarni Ármannsson, forstjóri Íslandsbanka-FBA, var
meö skýr skilaboð til rikisstjórnarinnar, og Geirs H.
Haarde fjármálaráðherra sérstaklega, á morgunverðar-
fundi Verslunarráðs íslands í liðinni viku: Aðhald i opin-
berum fjármálum hefur ekki verið nægjanlega mikið á
undanförnum árum.
Skilaboð Bjama Ármannssonar eru engin ný sannindi
en hafa líklega ekki verið jafn mikilvæg og einmitt nú
þegar nokkrar vikur em í að fjármálaráðherra leggi fram
frumvarp til fjárlaga fyrir komandi ár. Trúverðugleiki
frumvarpsins getur ráðið úrslitum um þróun efnahags-
mála hér á landi á komandi árum. Takist ríkisstjórninni
ekki að leggja fram og fá samþykkt fjárlagafrumvarp, þar
sem aðhald og ráðdeild eru ráðandi, getur það leitt til
þrenginga í efnahagslífinu þó engin ástæða sé að óttast að
allt fari á hvolf líkt og gerðist á árum áður þegar lausung
og óráðsía var fylgifiskur hagsældar.
En tvennt skiptir þó mestu. Til skamms tíma verða rík-
isstjómin og samtök sveitarfélaga að tryggja að kjara-
samningar við opinbera starfsmenn verði á svipuðum nót-
um og þegar hafa verið gerðir á almennum vinnumarkaði.
Til lengri tíma verður ríkisstjórnin, undir forystu fjár-
málaráðherra, að hefja umfangsmikinn uppskurð á ríkis-
kerfinu - róttækar kerfisbreytingar eru nauðsynlegar. Og
kerfisbreytingamar verða að ná til allra sviða ríkisins,
allt frá menntakerfinu til orkugeirans, frá heilbrigðiskerf-
inu til landbúnaðar, frá fjármálamarkaði til stjórnkerfis-
ins sjálfs. Markmiðið er að koma á heilbrigðri samkeppni
þar sem því er komið við og þar með tryggja aukna fram-
leiðni vinnuafls og fjármagns sem aftur er besta trygging
fyrir því að kjör launamanna batni á komandi árum.
Þrátt fyrir allt er engin ástæða, hvorki fyrir almenning
né atvinnulífið, að fara á taugum eða óttast að allt sé á
vonarvöl. Þórður Friðjónsson, forstjóri Þjóðhagsstofnun-
ar, sagði réttilega á fyrrnefndum morgunverðarfundi
Verslunarráðs að ýmis merki væru um að þensla í efna-
hagslífinu væri að minnka. Verðbólga er á niðurleið og
verð á fasteignum að ná jafnvægi. Þá bendir flest til þess
að vöxtur innflutnings sé að baki og betra jafnvægi kunni
að nást í viðskiptum við útlönd en verið hefur undanfar-
in misseri. Þessar staðreyndir ættu að auðvelda fjármála-
ráðherra að ná þeim markmiðum sem hann hlýtur að
setja með fjárlagafrumvarpi komandi árs. En um leið
minna þær á hve mikilvægt það er að ráðherrann sé trúr
markmiðunum um sparnað og ráðdeild.
Skortur á kennurum
Mikil óvissa er um ráðningar kennara í grunnskólum
Reykjavikur, sem og annars staðar. Ástæðan er fyrst og
fremst sú að kennarar fá mun betri laun fyrir önnur störf
á almennum vinnumarkaði en hjá hinu opinbera. Mennta-
kerfið, sem er bundið niður í samkeppnisleysi, er ekki
samkeppnisfært um kennara.
Bæði menntamálaráðherra og borgarstjóri eru sam-
mála um að gera þurfi sérstakar ráðstafanir í kjaramálum
kennara til að laða þá til starfa. Kennarar munu án nokk-
urs efa leggja áherslu á verulegar launabætur í komandi
samningum en eins og venjulega munu þeir og viðsemj-
endur þeirra gleyma því mikilvægasta: að koma á sam-
keppni um vinnuafl. Samkeppnisleysi í menntakerfinu er
ein helsta skýring þess að kennarar hrökklast úr störfum
vegna lélegra launa.
Oli Bjöm Kárason
I>V
Trúnaður við fortíðina
íslendingar hafa á sér orö
fyrir áhuga á eigin sögu og
afrekum forfeðranna, eink-
anlega þeirra sem lengst
hafa hvílt undir grænum
torfum. Hinsvegar hafa þeir
til skamms tima verið ein-
kennilega hirðulausir um
sögulegar minjar frá liðn-
um hundrað árum eða svo.
Er engu líkara en þeir hafi
borið kinnroða fyrir þá
tíma þegar þeir voru van-
efna og lifðu við frumstæða
lífshætti.
Ómælt magn af húsmun-
um, myndum (jafnvel altaristöflum),
áhöldum og margskonar skrautmun-
um var borið á öskuhauga jafnskjótt
og þjóðin komst í álnir og ánetjaðist
nýjum siðum og annarri stundtisku.
Róttæk viðhorfsbreyting
Stríðsárin síðari voru tvímæla-
laust mesta umbyltingarskeið í ger-
vallri sögu þjóðarinnar. Þá steig hún
skreflð úr miðöldum inní nútímann.
Minjar frá þessum örlagaríku árum
eru af svo skornum skammti að
furðu sætir, en á því verður senni-
lega ekki ráðin bót úr því
sem komið er.
Afturámóti er rik ástæða
til að fagna þeirri róttæku
viðhorfsbreytingu sem varð
fyrir einum þremur áratug-
um, þegar augu manna tóku
að opnast fyrir verðleikum
gamalla bygginga og gildi
sögulegra minja. Um það
vitnar meðal annars Torfan
í miðborg Reykjavíkur, sem
var naumlega bjargað frá
tortímingu fyrir skelegga
baráttu samhents hóps hug-
sjónamanna. Gegn honum
stóð fylking trénaðra stjórnmála-
manna með Ólaf Jóhannesson í
fremstu linu, sem vildi láta rífa
„gömlu kumbaldana" og reisa svip-
lausar glerhallir við Lækjargötuna.
Góðu heilli voru almennir borgar-
ar þá famir á átta sig á þeirri frum-
staðreynd, að sögulaust samfélag er
álíka illa á vegi statt og maður sem
misst hefur minnið. Hann á sér
hvorki fortíð né framtíð.
Skóhljóð genginna kynslóða
Torfan er fjarri því að vera eina
Róttœk viðhorfsbreyting varð fyrir einum þremur áratug-
um, þegar augu manna tóku að opnast fyrir verðleikum
gamalla bygginga og gildi sögulegra minja. Um það vitn-
ar meðal annars Torfan í miðborg Reykjavíkur, sem var
naumlega bjargað frá tortímingu fyrir skelegga baráttu
samhents hóps hugsjónamanna.
dæmið um þessa gleðilegu vakn-
ingu. Gömui hús, sem gengið hafa
í endurnýjung lífdaganna, ber fyr-
ir augu í mörgum af eldri hverf-
um höfuðstaðarins og eru hvar-
vetna ótvíræð borgarprýði. Þau
setja líka sterkan og viðkunnan-
legan svip á marga bæi útá lands-
byggðinni, ekki síst Akureyri,
Seyðisfjörð, ísafjörð, Eyrarbakka,
Stykkishólm og enn mætti lengi
telja. Þessi þokkafullu og sundur-
leitu gömlu hús eru ekki síður en
ritað mál veigamiklar heimildir
um liðinn tíma. Þau eiga hvert
sína sérstöku sál og sögu, geyma
skóhljóð genginna kynslóða og
mynda áþreifanleg tengsl milli
fortíðar og nútiðar.
Þetta bendir til að íslendingar
séu að vaxa uppúr bamalegri van-
metakennd fyrri áratuga og átta
sig á þeim verðmætum sem liðnar
kynslóðir skópu, þráttfyrir lítil
efni. Glæsileg byggðasöfn í
Reykjavík og víðsvegar um landið
eru sömuleiðis-til vitnis um heil-
brigðari og framsýnni hugsunar-
hátt.
Sigurðiu- A. Magnússon
Enn bágur skóli
Hugtökin magn og gæði hafa löng-
um vafist fyrir okkur. Nú síðasta
árið hefur umræðan um enn betri
skóla snúist um fjölda kennsludaga
hjá íslenskum grunnskólabörnum og
lengd skóladagsins. Hér verður ekki
reynt að hrekja það að meiri tími
eykur möguleika til góðra hluta í
góðum skóla. En er víst að við séum
í þeim sporum? Er víst að börnin
okkar fái með auknum fjölda skóla-
daga, eins og staðan er í skólakerf-
inu, þá auknu möguleika og mennt-
un sem menn gefa sér?
Eins og sjá má á auglýsingum
vantar kennara til starfa bæði í
Reykjavík og víða út um land. Það
vantar fólk með kennararéttindi og
ef foreldrar væru spurðir þá væri
sennilega ekki verra að þeir hefðu
reynslu af starfmu í kjölfar námsins
og meðmæli frá yfirmönnum sínum
á fyrri vinnustöðum í skólakerfinu.
Að kasta ryki
Fræðsluráð Reykjavíkur sendi frá
sér einhvers konar ályktun á síðasta
ári. Þar var bent á að nýútskrifaðir
kennarar væru aUs ekki
nógu margir til að mæta
þenslu í skólakerfinu. Sam-
kvæmt útreikningum vant-
aði hátt á þriðja hundrað
kennara á landsvísu og
Kennaraháskóli íslands út-
skrifar ekki nema um það
bil hálft annað hundrað þeg-
ar best lætur ár hvert. Þama
var látið í það skína að það
væri ein af meginástæðum
kennaraskortsins í skóla-
kerfmu. Fræðsluráð þvoði
hendur borgaryfirvalda og
benti ríkinu á þá skyldu sína
að útskrifa fleiri kennara til að
mæta þörfmni.
Fréttastofur fjölmiðla hafa svo
tuggið þessa tilbúnu tuggu upp aftur
og aftur. Þannig verður nútímasann-
leikur tU - ekki satt? Hver gæti verið
mögulegur tilgangur umræðu sem
þessarar? Gæti verið að menn væru
að reyna að kasta ryki i augu for-
eldra. Og þá ekki síst í augu þeirra
foreldra sem þurfa nú þegar að sætta
sig við að sá aðili sem sinnir mennt-
un og uppfræðslu bams þeirra er
réttindalaus og hefur jafnvel litla sem
enga þjálfun við kennslu. Hvaö með
alla kennarana sem yfirgefið hafa
stéttina á siðustu árum? Er alveg víst
að þeir kæmu ekki til baka ef í þá
væri boðið? En stendur það bara ekki
til af því að þeir einu sem eru til frá-
sagnar um framgang mála í skólastof-
unni eru böm - og hver hlustar raun-
verulega á þau nú til dags?
Sírennsli
íslendingar koma illa út í hverri
alþjóðakönnuninni á fætur
annarri og samt sjá
ábyrgðarmenn það sem
raunhæfan möguleika á
lausn að stefha í besta falli
að því að leysa okkar
kennaravandræði með
hröðu rennsli nýútskrif-
aðra kennara gegnum
stéttina. Þeir staldra nefni-
lega ekki nema fáir við.
Um leið og hinn harði
heimur afkomunnar á ís-
landi blasir við þá fara
karlmennimir fyrstir í
önnur störf og margar
mjög hæfar konur fylgja.
Hvað eru réttindakennarar á ís-
landi með þriggja til sex ára starfs-
reynslu margir og hve stór hluti þess
hóps vinnur nú við önnur störf en
kennslu á grunnskólastigi? Hvað er
hægt að gera til að fá þann hluta
þessa hóps sem stóð sig vel í kenn-
arastarfi til starfa að nýju? Hvað
þarf að gera til að hæfir kennarar
sjái sér fært að gera kennslu aö aðal-
starfi sínu í einn eða tvo áratugi? -
Þetta hlýtur að vera sú grundvallar-
spurning sem menn spyrja sig en
aðrir kjósa því miður að breiða yfir
meö tilgerðarlegum vangaveltum.
Ástandið í kennarastétt og þar
með í menntunarmálum barna okk-
ar skánar ekki fyrr en kjör batna og
hægt er að velja úr hópi hæfra um-
sækjenda þá sem hæfir stjórnendur
telja að best muni falla að þeim upp-
eldis- og menntunarlegu markmið-
um sem skóli þeirra setur sér. Svo
einfalt er þetta mál!
Sigfríður Björnsdóttir
„Hvað er hægt að gera til að fá þann hluta þessa hóps
sem stóð sig vel í kennarastarfi til starfa að nýju?
Hvað þarf að gera til að hœfir kennarar sjái sérfœrt að
gera kennslu að aðalstarfi sínu í einn eða tvo áratugi?“
Með og á móti
hœkki enn frekar
Hækkanirnar virka
„Þeir sem vinna
að tóbaksvörnum
um allan heim eru
einhuga um að
hækka þurfi verð
á tóbaki. Þá á ég við hér á
landi og 1 löndum þriðja
heimsins þar sem tóbaksfyr-
irtæki gefa sígarettur eða
selja á mjög vægu verð til að
fá fólk til að byrja að reykja.
Rannsóknir á Vesturlöndum
hafa sýnt að hækkun á tóbaki
leiðir til lækkunar sem svar-
ar helmingi af hækkunarprósent-
unni, þ.e. 10% hækkun jafngildir 5%
samdrætti. Þetta er áhrifaríkast á
meðal unglinga og ungs fólks
sem er einmitt sá hópur sem
við viljum koma í veg fyrir
að byrji að reykja.
Vandinn sem snýr að
hækkun er vísitölutenging
tóbaks sem við höfum barist
fyrir árum saman að verði
felld niður.
Við höfum lagt til að fé úr
hækkun á tóbaksverði verði
nýtt til forvama þannig að
þeir fjármunir lendi ekki
bara ómerktir í ríkiskassan-
um. Pakkinn hér kostar 360 kr. en í
Noregi kostar hann á sjötta hundrað
krónur."
Dr. Þorsteinn
Njálsson,
læknir og formaöur
Tóbaksvarnar-
nefndar.
Forsjárstefna í lýðræðislandi
„í hvert sinn
sem við hækkum
tóbaksverð
minnka reykingar
en það sem er
ekki sagt frá er að þremur til
sex mánuðum seinna er línu-
ritið aftur komið i sömu hæð.
Þá er fólk búið að jafna sig og
finna aðrar leiðir til að kaupa
tóbak. Þessi blekking mælist
vel fyrir i hvert skipti sem
krafist er hækkana í skjóli þess að
það sé heilsubætandi fyrir þjóðina.
Það fæst samþykkt vegna þess að
ríkissjóður halar inn á því. Það er
stór blekking að fólk sem reykir skili
minni vinnu en aðrir. Reyk-
ingafólk er líka heilsubetra
en þeir sem ekki reykja því
það erum við sem norpum úti
í öllum veðrum. í lýðræðis-
landi á ekki að vera þessi for-
sjárstefna. Þjóðfélagið er
byggt þannig upp að alltaf
þarf að hafa einhvern söku-
dólg.
Við megum ekki vera vond
við nýbúana og því tökum
við reykingafólkið fyrir.
Mér finnst að láta eigi í friði þá
sem eru byrjaðir að reykja. Gerum
við það ekki þá höfum við misskilið
merkingu orðsins lýðræði." -HH
Auður Haralds,
húsmóóir og
rithöfundur.
Tóbaksverö fer sífellt hækkandi. Þannlg hækkaöi þaö selnast 1. júní sl. og sú sígilda spuming vaknar hvort þróunin sé rétt eöa röng. Samhliöa hækkun-
um er réttur reykingafólks skertur. Þá hefur Tóbaksvarnarnefnd á stundum sætt gagnrýni fyrir of haröan áróöur.
Ummæli
Markús í
skammarkróknum
„Svo er ég hér til
að taka á mig opin-
berlega skammir
fyrir mistök og
klúður sem aldrei
virðist vera hægt
að fyrirbyggja í
rekstri sem er jafn
fjölbreyttur, við-
kvæmur og víðfeðmur. Ekki skortir
viljann til að láta þetta ganga
snurðulaust." ...
„Sjálfur var ég eindreginn tals-
maður aukins frjálsræðis í útvarps-
málum. En hinir nýju miðlar hafa
flestir valdið mér vonbrigðum sakir
fábreytni og metnaðarleysis. Ég verð
þess ekki var í almennri umræðu að
meirihluti þjóðarinnar telji ástæðu
tU mikilla grundvaUarbreytinga."
Markús Örn Antonsson útvarpsstjóri
í viðtali um störf sín I Degi.
Ástareldur
„í mig hringdi sjómannskona um
daginn og pantaði olíu og hún sagði
mér að maðurinn sinn hringdi aUtaf
í hana þegar skipið nálgaðist land til
að athuga hvort hún væri búin að
kaupa olíuna," segir Ásta Sýrusdótt-
ir um Unaðsolíuna, framleiðsluvöru
Purity Herbs, i Degi, en ástareldur
og unaðsolía eru með vinsælustu
framleiðsluvörum fyrirtækisins.
Ásta Sýrusdóttir í Degi.
Menningin kostar
peninga
„Er ekki kominn tími tU að
menningarlíf okkar sé fjármagnað á
annan hátt en með gjöfum meðlima
Sinfóníuhljómsveitar íslands Og er
ekki kominn tfmi tU að við gerum
vel við það fólk sem við treystum tU
að flytja verk eins og Baldur af
þeirri reisn sem þau verðskulda?"
Steinunn Birna Ragnarsdóttir I Mbl.
vegna frásagnar um að lítiö mál þætti
aö Sinfóníuhljómsveitin gæfi seinni
tónleika Baldurs.
Engin sérréttindi...
„Við eigum að
halda fast á okkar
málstað á sviði
auðlinda-, við-
skipta- og umhverf-
ismála. Með því
erum við ekki að
biðja um sérrétt-
indi, heldur að
sinna þörfum þjóðarinnar og rækta
skyldumar við framtíðarkynslóðir.
Aðeins með slíkum hætti getum við
staðist það reynslupróf sem okkar
kynslóð er sett.“
Halldór Ásgrímsson í umdeildri ræöu
á Leifshátíö í Dölum.
Skoðun
Biskup biður um dóm
manni sem telur sig hvað kristnast-
an, fyrrum biskupi sjálfum. - Líti
hann sér nær. Og það gerir hann
reyndar með því að segja áfram í
Morgunblaðsgrein sinni: „Ef það
þykir saknæmt að finna til undan
þessu og láta þann sársauka í ljós, þá
gengst ég fúslega við þessu. Og
myndi glaður taka hvaða dómi sem
er fyrir þá sök.“
Ég er sár yfir þeim hörðu orðum
sem biskupinn hefur látið ganga út
yfir þjóð sína, en þó læt ég sárindin
ekki í ljós með fúkyrðum. Ég met
lýðræðið of mikils til þess. Með því
að líkja gagnrýnendum við einhverja
harðsvíruðustu stjórnendur mann-
kynssögunnar, og bæta um betur
þrátt fyrir kæru til siðanefndar
presta, hefur hann stigmagnað deil-
una langt út fyrir það sem gagnrýn-
israddirnar gerðu. Slíkt er ekki í
kristilegum anda. Ég legg því til að
biskupnum gamla verði að ósk sinni
um að taka hvaða dómi sem er fyrir
þá sök sem siðanefndin hefur stað-
fest í greinargerð að hann framdi.
Guðmundur Rafn Geirdal
Hvað fólki fannst
Ásatrúarmenn vildu aðgang að
búnaði Kristnihátíðar fyrir sína há-
tíð. Framkvæmdastjórinn leysti það
einnig. Skoðanakannanir sýndu síít-
rekað að fáir myndu mæta á Kristni-
hátíðina. Þær spár rættust sem
sýndi fram á áreiðanleika þeirra.
Fólki fannst of miklu fé varið í hátið-
„Ég tók ekki eftir heiftarflaumi öfgasinna um að upp-
rœta og drepa kristni (og þaðan af verra). Mestu gífur-
yrðin komu hins vegar frá þeim manni sem telur sig
hvað kristnastan, fyrrum biskupi sjálfum. - Líti hann
sér nœr. “ - Sigurbjöm Einarsson biskup.
Á vefsíðu DV þann 29.
júlí síðastliðinn segir að
siðanefnd presta telji að
sr. Sigurbjörn Einarsson,
fyrrum biskup, hafi verið
með óheppilega samlík-
ingu þegar hann líkti
gagnrýni á Kristnihátíð
við „það allra versta sem
verstu nasistar og komm-
únistar höfðu fram að
færa á sínum tíma“. Auk
þess þótti ónærgætið að Guðmundur
blanda geðfótlun inn í um- Rafn Geirdal
ræðuna með orðum um að skóiastjóri
hann efaðist um að „eðli-
legt heilsufar" lægi að baki gagnrýn-
inni.
Orð biskups
Sigurður Þór rithöfundur sagði í
samtali við Dag að í greinargerðinni
með úrskurðinum sé fallist á bæði
kæruatriðin en hann sé þó ekki
dæmdur. Slíkt sé mótsagnarkennt.
Þrátt fyrir að hans eigin menn hafi
fallist á kæruatriðin lætur herra Sig-
urbjörn ekki deigan síga heldur bæt-
ir um betur með heilli opnugrein í
Morgunblaðinu nýlega. Þar segist
hann hafa nefnt kommúnista og nas-
ista þegar hann var spurður um álit
sitt á herferð gegn Kristnihátíðinni
og þrátt fyrir öflug viðbrögð manna
við orðum hans segist hann vita
hvað hann var að segja.
Og hann segir eirrnig: „... það er
báðum þessum stefnum sameiginlegt
að þær eru trúarbrögð, sem byggja
sigurvon sína að verulegu leyti á
því, að kristindómurinn verði upp-
rættur og drepinn....... Sá heift-
arflaumur, sem flæddi út frá hásæt-
um Hitlers og Stalíns, varð að fúlli
vilpu, sem heilbrigðu fólki býður
við. En nú bættist það við aðra lífs-
reynslu mína, ... að þurfa að heyra
og lesa þvilíkan munnsöfhuð í garð
kristninnar, að sjaldan fór hann neð-
ar á minni löngu ævi.“
Hér er biskupinn fyrrverandi að
líkja saman einræðisherrum og öfga-
stefnum þeim tengdum, sem eiga sök
á dauða milljóna saklausra manna,
við fáeinar gagnrýnisraddir á
Kristnihátíö. Sú gagnrýni gekk m.a.
út á að sértrúarsöfnuðir vildu fá
betri aðstöðu á hátíðinni. Málið var
leyst af framkvæmdastjóra hátíðar-
innar.
ina. í ljós kom að hátíðin var
afar dýr þegar kostnaðinum
var deilt niður á þá sem
mættu.
Formaður Samtaka um að-
skilnað ríkis og kirkju
(SARK) skrifaði harðorðar
blaðagreinar varðandi
Kristnihátíðina án þess að
fremja meiðyrði gegn kristnu
fólki. Ég skrifaði og bréf sem
birtist opinberlega um að
það hefði vakið athygli mína
að ræður og leikþættir á
_______ Kristnihátíð fjölluðu meira
um hinn heiðna Ljósvetn-
ingagoða, líkt og hann væri hetja há-
tíðarinnar, heldur en kristni. Öll
þessi umræða, upplýsingar og/eða
gagnrýni fannst mér vera vel innan
þeirra marka sem lýðræðið leyfir
hvað varðar tjáningarfrelsi manna.
Deilan stigmagnast
Ég tók ekki eftir heiftarflaumi
öfgasinna um að uppræta og drepa
kristni (og þaðan af verra). Mestu
gífuryrðin komu hins vegar frá þeim