Dagblaðið Vísir - DV - 02.09.2000, Blaðsíða 16

16
LAUGARDAGUR 2. SEPTEMBER 2000
Helgarblað
DV
Claudia Schiffer mun sjást í mynd-
unum „Chain of Fools“ og „In
Persuit“.
Fleiri fyrirsæt-
ur í kvikmynda-
bransann
Æ fleiri fyrirsætur reyna fyrir
sér í kvikmyndaheiminum. Má þar
nefna nöfn eins og Cindy Crawford,
Denise Richards, Elizabeth Hurley,
Tyra Banks, Naomi Campbell, Fam-
ke Janssen og Amber Valletta. „Fyr-
irsæturnar vinna stöðugt harðar að
því að komast inn i Hollywood þar
sem þær átta sig á því að starfsævi
fyrirsætunnar er stutt,“ segir
tiskugúrúið Tom Julia í blaðinu
USA Today.
„Þetta þýðir að fyrirsæturnar
hoppa til ef færi gefst,“ útskýrir
hann.
Amber Valletta er meðal þeirra
eftirsóttustu, bæði sem módel og
einnig á kvikmyndatjaldinu. Hana
verður fljótlega að sjá í myndunum
What Lies Beneath og þar á eftir í
Family Man. Og á næsta ári mun
hún dúkka upp í myndinni
Perfume.
„Venjulega fá fyrirsætur bara til-
boð um að leika sætar stelpur en
sem betur fer hef ég fengið
skemmtilegri hlutverk en það,“ seg-
ir Amber.
Fleiri fyrirsætur hafa freistað
gæfunnar eins og t.d. Famke Jans-
sen og Rebecca Romijn-Stamos sem
leika báðar í X-Men á meðan Tyru
Banks verður að sjá í Coyote Ugly.
Sundfatafyrirsætan Estella War-
ren mun leika í nýjustu mynd Sylv-
esters Stallones, . Driven, og það
sama er að segja um hina fyrrver-
andi fyrirsætu Kip Pardue. Patricia
Velazquez er svo tilbúin í að endur-
taka leikinn i The Mummy 2. Nú
svo mun ofurfyrirsætan Claudia
Schiffer einnig sjást á hvita tjaldinu
í myndunum Chain of Fools og In
Persuit.
Hrifln af nælonsokkum
Oddný Sen, kvikmyndafræðingur og rithöfundur, á tvo ketti. Annar er á heim-
ili hennar í París en þessi, sem heitir Lúna, býr í íbúð hennar í Reykjavík.
Lúna kann hvergi betur við sig en innan um nælonsokka og á hún sína eigin
hrúgu sem hún fær að hringa sig í.
þegar hún kemur til baka. „Einu
sinni var ég samfleytt 18 mánuði í
burtu og þá hélt ég að Lúna væri nú
alveg örugglega búin að gleyma mér
en svo reyndist síður en svo vera.
Ég var ekki fyrr komin inn meö
ferðatöskumar en hún hné niður
við fætur mér,“ segir Oddný sem
komst virkilega við. Hún hefur líka
þann sið að biðja ættingja sína að
láta kettina fá flík af sér til þess að
liggja á nokkrum vikum áður en
hún er væntanleg til landsins til
þess að venja þá við sig.
-snæ
Kötturinn Lúna heillast af nælonsokkum:
Pissaði á Guð-
brandsbiblíuna
viðbjóð sinn með því að pissa. Odd-
ný nefnir sem dæmi þegar fjar-
skyldur ættingi kom einu sinni í
heimsókn og þar sem Lúnu lynti
alls ekki við hann hafi hún pissað í
rúmið hjá honum. „Sem betur fer er
kötturinn hættur þessu pissustandi
vegna frábærra plöntulyfja sem ég
fékk í París," segir Oddný. „Auk
þess leggst hún í nælonsokkahrúgu
og þvælir henni, en við það róast
hún.“
Jólin eru líka eitt af því sem fer í
taugarnar á Lúnu. „Hún þolir ekki
allt þetta stress og spennu sem er í
kringum jólin,“ upplýsir Oddný og
rifjar upp sögu af einum jólunum
þegar Lúna hoppaði upp á bókahillu
og pissaði á sjálfa Guðbrandsbiblí-
una, sem þar lá, til að sýna van-
þóknun sina á öllu umstanginu.
„Bróðir minn, Jónas Sen, var þá
fljótur að álykta að kötturinn hlyti
að vera haldinn djöflinum," segir
Oddný sem tekur ekki mikið mark
á þeim ummælum.
Er rammskyggn
Hvað sem galdrahæfileikum
Lúnu líður er Oddný ekki frá því að
Lúna sé skyggn og því til staðfest-
ingar nefnir hún sögu af þvi að einu
sinni hafi henni boðist verkefni á
íslandi sem hún var óákveðin í að
taka. Á meðan hún var enn stödd í
París og að hugsa sinn gang hringdi
móðir hennar í hana en foreldrar
Oddnýjar sjá um Lúnu þegar hún er
erlendis.
„Mamma fer að segja að Lúna
hafi hegðað sér mjög undarlega síð-
ustu daga. Hún hafi farið inn í íbúð-
ina mína sem er fyrir ofan þeirra.
Þar hafi hún farið upp í rúm og
byrjað að laga til, færa til púða
o.s.frv. og neitað að koma þaðan
út,“ segir Oddný sem stuttu seinna
þáði verkefnið og fór til íslands.
„Lúna hefur hitt miðil sem sagði að
hún væri köttur fom í skapi og ég
hef fulla trú á því að hún finni ým-
islegt á sér, eins og það að ég væri
á leið til landsins. Hún vissi það
aliavega á undan mér,“ segir Odd-
ný.
Hún segisl vera hissa á því
hversu gott minni kettirnir hafi því
þrátt fyrir ferðalögin á henni virðist
kettimir alltaf muna eftir henni
Sætur fress
Shiolin er hinn köttur Oddnýjar og
er í París.
Kvikmynda-
fræðingurinn
og rithöfundur-
inn Oddný Sen
flækist mikið á
milli íslands og
Frakklands vegna vinnu sinnai; og á
hún sér því ekki bara tvö heimili
heldur líka tvo ketti. Annar köttur-
inn heitir Shiolin, á heima í París
og er sérlega gæfur eins árs fress af
persneskum ættum. Hinn kötturinn
á heima í Reykjavík, heitir Lúna og
er sex ára gömul kolsvört læða.
„Ég eignaðist Lúnu þegar hún
var aðeins vikugömul. Hún fannst í
bílskúr í Hafnarfirði og það átti að
lóga henni. Hún var nær dauða en
lífi en ég sauð ofan í hana grænmeti
og núðlur og kom henni á fætur,“
segir Oddný sem viðurkennir að
vegna þess hversu ung Lúna var
þegar hún fékk hana hafi hún oft á
tíðum verið nokkuð erfið.
Þolir ekki jólin
Oddnýju þykir mjög vænt um
báöa kettina en Lúna er þó ótvírætt
með sterkari persónuleika.
„Hún þjáist af skammdegisþung-
lyndi eins og margir íslendingar og
þyrfti sennilega að vera i lömpum á
vetuma," segir Oddný í fullri al-
vöru. Lengi vel, þegar Lúnu mislík-
aði eitthvað, átti hún það til að sýna
Trúarvitund vor
Ég er ekki frá því að orðaskakið um
kristnitökuhátíðina sé heldur í rénun, svo
er líklega guði fyrir að þakka.
Svo borið sé í bakkafullan lækinn er nú
talið fullvíst að á trúarvitund íslendinga
sé ekki að byggja þegar efnt er til útihá-
tíða. Vænlegra til árangurs sé að flagga
vinsælum poppurum eða glæstum grað-
hestum á hestamannamótum.
Faðir, sonur og heilagur andi trekkja
andskotann ekkert. Himnafeðgarnir eru
ekki „in“. Hvað þá kirkja og kristni.
Einsog raunar dæmin sanna.
Þegar aðstandendur kristnitökuhátíðar-
innar voru að meta líkurnar á aðsókn má
ganga út frá því sem vísu að þeir hafi
stuðst við könnun sem Hagvangur gerði á
trúarvitund landsmanna fyrir rúmum ára-
tug. Þar var könnuö trúarsannfæring
landsmanna, guðhræðsla, bænhiti, lotn-
ingu fyrir guðsorði og ást á himnafeðgun-
um.
Og í krafti þeirrar könnunar var blásið
til kristnitökuhátíðarinnar.
Þar kom fram að nærri þriðjungur þjóð-
arinnar (28%) lá á bæn á hverjum morgni
og var Faðirvorið vinsælast.
Nærri allar íslenskar konur (89%) litu
svo á að guð væri til og lágu að eigin sögn
mikið á bæn með börnum sínum.
Það voru aðeins kvennalistakonur (11%)
sem afneituðu guði og var sú skýring gef-
in á guðleysi þeirra að það stafaði af „sér-
stöðu þeirra í þjóðfélaginu".
Karlmenn höfðu hinsvegar meiri efa-
semdir mn tilvist guðs en konur en þó
hölluðust þrír af hverjum fjórum (74%) að
því að guð væri til (sem auðvitað verður
að teljast ágætt þegar karlmenn eru ann-
ars vegar)
Af könnuninni var semsagt dregin sú
ályktun að íslendingar væru guð-
hræddasta, trúhneigðasta og bænheitasta
fólk í veröldinni.
En takið nú vel eftir.
Sérstaka athygli vakti að fólkið í land-
inu var því sem næst ófáanlegt til að fara
í kirkju. Níutíu prósent af hinum guð-
hræddu og trúhneigðu íslendingum náðu
því ekki að fara í kirkju einusinni í mán-
uði og talið var fullvíst að þau tíu prósent
sem sögðust fara í kirkju mánaðarlega
hreinlega lygju því.
Guð fyrirgefl mér að segja þetta.
Það merkilegsta við könnunina var að
það var einsog þjóðin tæki ekkert mark á
boðorðunum.
Og nú kemur að því sem átti að verða
mergurinn þessa máls.
íslendingar hafa frá upphafi gefið skít í
boðorðin.
Fyrsta boðorðið hljóðar svo, í herrans
nafni:
- Þú skalt ekki aðra guði hafa en mig.
Við kristnitökuna var það lögfest á Al-
þingi að menn mættu eiga sér hjáguði ef
það bara kæmist ekki upp. Það var sem-
sagt í lagi að blóta á laun.
Upphaf kristni á íslandi helgaðist af því
að brjóta fyrsta boðorðið.
Á þessu sama Alþingi voru himna-
feðgarnir síðan hæddir og svívirtir af þing-
heimi og þar fauk annað boðoröið.
í ellefu hundruð ár hafa íslendingar unn-
ið um hverja helgi og brotið með því það
þriðja. Og ósköp hafa nú menn í gegnum
tíðina verið latir við að heiðra fóður og
móður sem er fjórða boðorðið, ef ég man
rétt.
Hver annan drápu þeir svo á ferðum sin-
um um landið í blóra við hið fimmta og
svona mætti lengi telja.
Samkvæmt könnuninni finnst öllum ís-
lendingum í lagi að brjóta sjötta boðorðið
og drýgja hór í óvígðri sambúð.
Helmingur karla og þriðjungur kvenna
sér ekkert athugavert við að halda framhjá
maka sínum og brjóta þannig tíunda boð-
orðið sem fjallar um það að maður eigi
ekki að gimast konu náungans, þræl
hans, ambátt, uxa eða asna.
Sannleikurinn er nefnilega sá að kenn-
ingar, boðskapur og siðfræði kirkjunnar
hefur alla tíð átt sáralítið erindi til íslend-
inga.
Hagvangskönnunin varpaði á sínum
tima skýru ljósi á það hvemig landsmenn
hafa bara alla tíð látið sér nægja að vera í
orði kveðnu guöhræddir, trúræknir og
bænheitir.
Skíttolaggo með hitt.
Það var semsagt fyrir löngu sannað fé-
lagsvísindalega að íslendingar eru að eigin
sögn guðhræddasta, bænheitasta og trú-
ræknasta þjóð í heimi.
En trúarvitund þeirra er - þegar öllu er
á botninn hvolft - vandfundin.
í hjarta sínu afheita þeir kirkjunni, heil-
agri ritningu og siðfræði kristinna manna.
Eru enn að blóta á laun.
Þessvegna fóru þeir ekki á Þingvöll i
sumar.
FIosi