Dagblaðið Vísir - DV - 05.09.2000, Blaðsíða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 5. SEPTEMBER 2000
ÞRIÐJUDAGUR 5. SEPTEMBER 2000
27
Útgáfufélag: Frjáls fjolmiölun hf.
Stjornarformaöur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerö: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverö 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viötöl viö þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Fjöldinn kallar á lcekkun
Hagnaður Landssíma íslands á fyrri hluta ársins nam
656 milljónum króna. Þetta kom fram þegar fyrirtækið
skilaði milliuppgjöri í síðustu viku. Hagnaðurinn á þessu
tímabili var heldur meiri en gert var ráð fyrir en áætlan-
ir fyrirtækisins gera ráð fyrir því að hagnaður ársins
muni nema tæpum 1300 milljónum króna. Miðað við eigið
fé Landssíma íslands verður arðsemi eigin fjár tæplega 10
prósent á árinu.
Stórfyrirtæki sem Landssími íslands verður að skila
góðum arði en það er eftirtektarvert að skoða hvernig
hagnaður fyrirtækisins verður til. Langstærsti hluti hagn-
aðarins, 549 milljónir króna eða 84 prósent, er til kominn
vegna farsímaþjónustunnar. Sú þjónusta hefur verið í
örum vexti. GSM-símnotendur Landssíma íslands eru nú
um 125 þúsund, auk þeirra 28 þúsund símnotenda fyrir-
tækisins sem eru með svokallaða NMT-farsíma. Farsíma-
notendur Landssímans eru því yfir 150 þúsund auk þeirra
sem skipta við Tal en farsímanotendur þess símafyrirtæk-
is eru um 50 þúsund. Það að farsímar í notkun hér á landi
eru komnir yfir 200 þúsund sýnir að landsmenn hafa tek-
ið þessa nýjung í símaþjónustu með trompi og enn er vöxt-
ur í farsímanotkun þótt eðlilega séu teikn á lofti um að
senn fari að draga úr honum þar sem markaðurinn er að
mettast. Farsíminn er orðinn almenningseign.
Þótt hin mikla aukning farsímanotkunar sé helsta
gróðalind Landssíma íslands hlýtur hlutfall gróðans sem
verður vegna hennar að valda forráðamönnum fyrirtækis-
ins áhyggjum. Aðrir þættir í rekstrinum, til dæmis fast-
línukerfið skilar fyrirtækinu litlu. Þórarinn V. Þórarins-
son, forstjóri Landssímans, viðurkennir að afkoma hans
byggist í óheppilega miklum mæli á á GSM-simarekstrin-
um og því verði að breyta, meðal annars með því að ná
niður kostnaði í fastlínukerfinu. Mikilvægt er að fyrirtæk-
ið hagræði í rekstri sínum til þess að ná kostnaði niður
fremur en hækka gjöld símnotenda.
Að sama skapi er eðlilegt að spurt sé, miðað við afrakst-
ur Landssímans af farsímakerfinu, hvort okrað sé á not-
endum þess. Jón Magnússon, varaformaður Neytendasam-
takanna, sagði í viðtali við dagblaðið Dag um helgina að
athyglisvert væri hversu GSM-símtölin vega mikið í af-
komu Landssímans. Varaformaðurinn telur gjaldtökuna
allt of háa og verðlagningu út úr kortinu, eins og hann
orðar það. Augljóst sé að farsímanotendur Landssímans
beri hitann og þungann í rekstrinum. Jón bendir á að rök
hefðu verið fýrir háum gjöldum meðan verið var að greiða
niður stofnkosnað af GSM-kerfmu. Það sé hins vegar lið-
in tíð vegna þess að búið sé að greiða hann niður. Af þeim
sökum sé eðlilegt að þessi gjöld séu seld með hóflegri
álagningu en ekki okur-álagningu.
Þetta er það sem notendur farsímakerfisins hljóta að
kalla eftir. Fyrir utan hið hefðbundna fastlínukerfi síma
er persónubundin farsímanotkun er orðin regla hér á
landi en ekki undantekning. Farsímanotkun hér er sú
mesta sem þekkist. Miðað við þær tölur sem lesa má úr
milliuppgjöri Landssímans hlýtur að mega vænta lækkun-
ar á verðskrá. í Dagsviðtalinu bendir forstjóri Landssím-
ans á að GSM-símtöl hafi lækkað um 6 prósent nýlega og
gerir ráð fyrir að þróunin verði til frekari verðlækkunar
þótt enn hafi ekkert verið ákveðið í þeim efnum.
Neytendur bíða þeirrar ákvörðunar. Farsímarnir eru
að sönnu þægilegir en verðlagningu fyrir þjónustuna
verður að stilla í hóf. Hinn mikli fjöldi notenda ætti að
auðvelda það.
Jónas Haraldsson
I>V
Skuldir sjávarútvegs aukast
Kjallari
Skuldir sjávarútvegs hafa
aukist um nærfelit 80 milij-
arða ffá 1995, þ.e. á fjórum
árum um 20 milljarða á ári.
Ekki er alveg ljóst hvemig
þessi skuldaaukning er til
komin en margt bendir til
að verulegur hluti sé vegna
kaupa á fiskveiðiheimildum.
Skuldastaða sjávarútvegs er
orðin geigvænleg. Hættan er
sú að við séum ekki búin að
sjá fyrir endann á skulda-
söfnuninni. Kvótakaup
munu halda áfram og vel er
liklegt að skuldastaðan geti orðið um
250 milljarðar að nokkrum árum liðn-
um með sama áframhaldi. Skuldir
vegna skipa og tækja ættu ekki að
nema meiru en um 100 milljörðum.
Það þýðir að skuldir vegna kvóta-
kaupa gætu vel numið um 150 milij-
örðum að nokkrum árum liðnum.
Líklegt er að sjávarútvegurinn
greiði um 6% raunvexti. Þá er auðvelt
að reikna að vaxtagreiðsla sjávarút-
vegs gæti numið um 9 milljörðum að-
eins vegna kvótakaupa. Enn má
reikna og sjá menn þá að útgerðin
mun greiða um 20 kr. á ári í vexti fyr-
ir hvert þorskígildiskíló. Þannig mun
Guðmundur G.
Þórarinsson
verkfræöingur
Mér
sjávarútvegurinn greiða
veiðileyfagjald í formi vaxta
til útlanda í framtíðinni.
Ótrúleg staða
Raunar væri ástæða til að
fara nánar ofan í hvað hér
er að gerast. Einhvern tíma
hefur verið settur á fót
vinnuhópur af minna tilefni.
Ljóst er að skuldastaða sjáv-
arútvegs gerir hann mun
viðkvæmari fyrir utanað-
komandi áfóllum og breyt-
ingum á gengi.
er hulin ráðgáta hvað ráða-
menn eru að hugsa. Aðilar sem áttu
skip í þrjú ár í byrjun níunda áratug-
arins fá allar veiðiheimildir við landið
í sína eigu. Þeir selja og hljóta tugi og
í heild yfir hundrað milljarða í sinn
hlut. Einkavæðingin í Sovétríkjunum
verður að bamaleik hjá þessu ævin-
týri. Sjávarútvegurinn greiðir og millj-
arðar renna í formi vaxta tO erlendra
lánastofnana árlega, greinin stefnir í
veruiegan vanda. - VeiðOeyfagjaldið
er komið á í formi vaxtagreiðsla.
Arðurinn rennur til útlanda
Á nær tuttugu ára gOdistíma kerfis-
„Fólkið í sjávarþorpum úti á landsbyggðinni er eins ogfarþegar í hrapandi flugvél
þar sem enginn hefur fallhlíf nema flugmaðurinn, þ.e. handhafi kvótans. “
ins hefur þorskstofninn stórlega minnk-
að, flskiskipaflotinn stækkað og skuldir
sjávarútvegs stefna í óefni. Kunnir hag-
fræðingar hafa skrifað lærðar ritgerðir
um að til langs tíma litið muni þjóðar-
auðlindir skOa almenningi minni arði
ef aðgangur er veittur fáum útvöldum
en ef almenn saia er á aðgangi með að-
gengi fyrir aOa.
En meginniðurstaðan er þessi.
Skuldir sjávarútvegs munu halda
áfram að aukast með auknum kvóta-
kaupum. Þessi atvinnugrein verður
ekki í stakk búin tO að taka við utan-
aðkomandi áföUum sem ævinlega má
búast við. Arðurinn mun i vaxandi
mæli renna tO útlanda í formi vaxta.
Krafan um aukið erient fjármagn í út-
gerð í formi erlendrar eignaraðOdar
mun aukast.
Er kirkjan ófrjáls?
Þessa dagana deOa menn
um Þjóðkirkjuna og stöðu
hennar í samfélaginu. Marg-
ir gleyma því að hún hefur
verið stórt afl í okkar þjóðfé-
lagi síðustu 1000 árin. fyrr á
öldum var hún lengi ráðandi
afl. Kirkjan bar uppi mennt-
un okkar og menningu. Hún
átti sinn þátt í því að veita
hingað þeim menningar-
straumum frá Evrópu sem
urðu grundvöUur þess að
fombókmenntir okkar urðu
tO. Þær varðveittu svo ís-
lenska málið. Án þeirra vær-
um við varla sjálfstæð þjóð í dag.
Það er íslenska tungan og bók-
menntirnar sem gera okkur öðru
fremur að sjálfstæðri þjóð. Það getum
við þakkað kirkjunni að hiuta. Við
Lúövsk
Gizurarson
hæstaréttarlögmaöur
höfum þvi mikið að þakka
þegar haldið er afmæli 1000
ára kristni á íslandi. Þetta
má ekki faUa í skuggann af
þrasi um smámuni eins og
sjá má í blöðum þessa dag-
ana.
Málfrelsi
í dag þarf að auka mál-
frelsi þjóðkirkjunnar. Við
þurfum ekki að rjúka upp
tU handa og fóta þótt ein-
hver prestur, biskup eða
jafnvel fyrrverandi biskup
segi eitthvað sem veldur
deOum eða er ekki öUum að skapi.
Við megum ekki gleyma því að
málfrelsið er einn aðalgrundvöUur
lýðræðis okkar á íslandi. Þegar farið
er að ritskoða presta og biskupa þá er
aUa vega þrengt að málfrelsinu og
lýðræðinu. Hið frjálsa orð á að fá að
vera í friði. Svo geta menn farið í
meiðyrðamál. - Það ætti að duga flest-
um eða öUum ef þeir telja ranglega að
sér vegið með skrifum eða opinberum
ummælum.
Orð Morgunblaðsins
Fimmtudaginn 24. ágúst síðast lið-
inn segir svo orðrétt í leiðara Morg-
unblaðsins um „Kvótaþakið": „Þessi
ákvæði hafa verið sett í lög tO þess
m.a. að mæta þeirri þungu gangrýni,
sem beinzt hefur að sjávarútveginum
frá almenningi vegna núverandi
kerfis, þar sem fyrirtæki, sem fengið
hafa veiðirétt i fiskveiðOögsögunni
fyrir ekki neitt hafa getað selt hann
fyrir stórfé. Ekki þarf að hafa mörg
orð um þann mOljarðahagnað, sem
„Siðferðilegt ranglæti í þjóðfélaginu, hvert svo sem það er, œtti að vera kirkjunnar
og prestanna að rœða. í dag eru prestar undir það mikilli ritskoðun og þrýstingi að
varla nokkur þeirra árœðir slíkt. Það er staðreynd málsins. “
- Frá prestastefnu í Háskólanum í júní sl.
einstaklingar og fyrirtæki hafa náð
tU sin með þessum hætti og haft hef-
ur afdrifarík áhrif á þróun íslenzks
þjóðfélags á þessum áratug."
Ef einhver prestur, biskup, svo
ekki sé talað um fyrrverandi biskup,
hefði leyft sér að segja orðrétt það
sem Morgunblaðið segir; „fyrirtæki
sem fengið hafa veiðirétt í fiskveiði-
lögsögimni fyrir ekki neitt hafa getað
selt hann fyrir stórfé", þá hefði sá
hinn sami líklega verið úthrópaður
fyrir að skipta sér af hiutum sem
honum kæmu ekki við. - Það væri
annarra að ræða um gjafakvótann.
Samt er það svo að höfundur þess-
arar greinar telur aUan siðferðOegan
og raunar lika kristOegan grundvöU
vanta, þegar menn fá stórfé „fyrir
ekki neitt“, eins og gjafakvótinn er
útskýrður með orðum leiðara Morg-
unblaðsins 24. ágúst.
SiðferðOegt ranglæti í þjóðfélag-
inu, hvert svo sem það er, ætti að
vera kirkjunnar og prestanna að
ræða. í dag eru prestar undir það
mikiUi ritskoðun og þrýstingi að
varla nokkur þeirra áræðir slikt. Það
er staðreynd málsins.
Ný þjóðkirkja
Vonandi þróast kirkjan okkar tU
meira sjálfstæðis á næstu árum, ára-
tugum og öldum. Rödd kirkjunnar á
að vera frjáls og óháð. Þá getur hún
látið til sín taka sem málsvari lítU-
magnans í þjóðfélaginu. Einnig verð-
ur kirkjan að leggja kristUegt mat á
mál líðandi stundar á öUum tímum.
Það eflir frjálsa skoðanamyndun og
þar með lýðræðið. Á því er fuU þörf
í dag.
Lúðvík Gizurarson
Með og á móti
mptp
lÍIiík:
igar að sœkja um ESB-aðild?
Fyrst þarf að berja á dyrnar Engir sérstakir kostir
j „íslendingar eru
Jg* tvímælalaust Evr-
K ópuþjóð. Við eig-
t VHP um mest viðskipti
við Evrópu af öU-
um svæðum. Bæði hvað varð-
ar efnahagsmál sem og menn-
ingar- og menntamál. íslend-
ingar eru þegar aðUar að hinu
evrópska efnahagssvæði. EES-
samningurinn veitir stöðugt
minni og minni íhlutunarrétt
um málefni sem varða íslendinga.
Það er því tímaspursmál hvenær
EES-samningurinn kemur ekki leng-
ur að því gagni sem hann á að koma.
Sighvatur
Björgvinsson
alþingismaöur
Hið eðlOega er því að hugleiða
aðUd að Evrópusambandinu.
íslendingar eru búnir að eyða
fleiri árum i að ganga i kring-
um húsið og kikja inn um
gluggana. Menn ræða um það
sín á mUli hvað fari þar fram
innan dyra og hvort þeim
verði tekið vel eða ekki. Á það
reynir að sjálfsögðu ekki
hvort þeir eru velkomnir inn
... á hið evrópska heimUi nema
menn berji fyrst að dyrum og spyrji.
Menn geta þó auðvitað legið á kjaO-
aragluggunum eitthvað lengur ef
menn endUega vOja.“
r„Ég er afskap-
lega hlynt miklu
og góðu samstarfi
á milli þjóða. Ég
vO þó fara aðrar leiðir en Evr-
ópusambandið býöur upp á.
Mér finnst draumurinn um
sameinaða Evrópu, þ.e.
United States of Europe, hafa
farið flatt, kannski vegna þess
að skrifræðið hefur vaxið
þjóðunum yfir höfuð. Kannski ■■■■““
lika vegna þess að Austur-Evrópa er
of stór og of fátæk fyrir drauminn um
sameinaða Evrópu.
Ég sé ekki neina sérstaka kosti í
Kolbrún
Halldórsdóttír
alþingismaöur
Það
Evrópusambandinu umfram
sterk gagnkvæm samskipti á
mOli þeirra þjóða sem það
vUja. Ég trúi því ekki á þenn-
an gamla draum.
Mér finnst mOdu nær að
við horfum á heiminn allan
sem eina heOd. Það að byggja
blokkir eins og Bandaríki
Norður-Ameríku hefur ekki
verið sérstaklega farsælt fyrir
heimsbyggðina.
að búa tO aðra blokk með
Bandaríkjum Evrópu er heldur ekki
farsælt fyrir heimsbyggðina.“
Á íslandi mun risa upp hópur
eignamanna á svipaðan hátt og í Rúss-
landi í kjölfar einkavæðingar sem aU-
ur heimurinn telur að hafi gjörsam-
lega misheppnast. Fólkið í sjávarþorp-
um úti á landsbyggðinni er eins og
farþegar i hrapandi flugvél þar sem
enginn héfur faUhlíf nema flugmaður-
inn, þ.e. handhafi kvótans.
Guðmundur G. Þórarinsson
m
Aðild eða ekki aðild að Evrópusambandinu eru spurningar sem án efa eiga eftir að vera ofarlega í umræðunni á næstu misserum. Mjög skiptar skoðanir
eru um þessí mál meðal íslenskra þingmanna.
Óvíst um Evrópumálin
„Ég tel að Fram-
sóknarflokkurinn sé
Sw að sinna skyldum
0t 0$ Mr sínum, ef hann vOdi
■ leiða Evrópumálin
hjá sér væri hann
ekki að sinna stjóm-
málalegri skyldu
sinni. Ég held að það verði engin leið
að komast í gegnum næstu alþingis-
kosningar án þess að einhver um-
ræða verði um Evrópumál... Hvað
gerist eftir næstu kosningar fer að
sjáifsögðu eftir því hvaða styrk Fram-
sóknarflokkurinn hefur. Hann mun
hvorki leiða ríkisstjórn né vera í rík-
isstjóm nema hafa til þess fylgi."
Halldór Ásgrímsson utanríkisráöherra
í Degi 2. sept.
Ekki bara útgerðin
„Morgunblaðið er og hefur verið
þeirrar skoðunar, að útgerðin eigi að
greiða gjald fyrir réttinn tO þess að
nýta fiskimiðin, sem eru samkvæmt
lögum, sem Aiþingi hefur sett, sam-
eign íslensku þjóðarinnar allrar. Það
er að sjálfsögðu ekki bara útgerðin,
sem á að greiða fyrir slíkan skatt...
Frá sjónarhóli Morgunblaðsins skipt-
ir meginmáli, að það kerfi verði tekið
upp i grundvaOaratriðum, að greitt
sé gjald fyrir afnot af takmarkaðri
auðlind, hver sem hún er.“
Úr forystugrein Mbl. 2. sept.
Sjómenn skyldu gráta
„Ef einhverjir
eiga að gráta af
kvölum þá eru það
sjómenn en ekki
LÍÚ. Við höfum bor-
ið bróðurpartinn af
þeim kostnaðar-
hækkunum sem orð-
ið hafa á þessu ári vegna eldsneytis
... Ætli við tökum ekki á okkur svona
70% af þessum olíuverðshækkunum.
Sumar útgerðir sem eyða lítOli olíu,
en fiska þokkalega, hafa beinlínis
komið út í plús vegna þessa.“
Grétar Mar Jónsson, forseti FFÍ,
í Degi 2. sept.
Þreytandi síbyljujarm
„Síbyljujarm utan-
rikisráðherra HaO-
dórs Ásgrímssonar,
formanns Framsókn-
arflokksins, í Evr-
ópumálum er satt að
segja að verða nokk-
uð þreytandi...
Hvorki HaOdór Ásgrímsson, Samfylk-
ingin né aðrir eiga að komast upp
með að dulbúa í orðavaðli þá æfian
sína, sem virðist vera orðin, að troða
okkur inn í Evrópusambandið."
Steingrímur J. Sigfússon, form. Vinstri-
hreyfingarinnar - græns framboös, í
Mbl. 2. sept.
Skoðun
Hann ersaklaus
aföllu ósiðlegu..
Þettaer
nóg...
Ég hélt að þú þyrftir smá
persónuleg meðmœli!
o

Að vera einn á
stóru svæði
Þegar ég var lítO sá ég sorgina í
fyrsta sinn. Hún var grannvaxin,
svartklædd kona með hvítt hár.
Sorgin sat á hörðum stól á miðju
gólfi í stofunni á kirkjustaðnum og
horfði í gaupnir sér. Ég hafði komist
klakklaust gegnum að sitja kyrr und-
ir ræðunni, skemmtOegu sálmarnir
voru sungnir og nú var bara að
hlakka tO að fá heita súkkulaðið. En
þarna sat sorgin, svo döpur á svip-
inn að það var eins og hún hefði
aldrei verið glöð.
Ég vissi auðvitað ekki hver þetta
var svo að ég spurði mömmu. Hún
sagði að þessi kona hefði misst barn-
ið sitt. Mig langaði ekki lengur í
neitt súkkulaði. Síðan hef ég aUtaf
haldið að engin sorg væri dýpri en
sú að missa barnið sitt. Seinna vissi
ég að auðvitað verður sorgin aldrei
mæld eða vegin. - Hver sorg er sorg
út af fyrir sig.
Reynsla af sorg
„Á sólfögrum júlídegi var mér sagt
að ég væri komin með krabbamein.
Ég var úti á Cape Cod að ljúka við
fyrsta uppkast að nýrri skáldsögu
þegar síminn hringdi. Mér fannst
mál tO komið að ég yrði svolítið
heppin, og þegar ég heyrði að lækn-
irinn minn var í símanum hélt ég að
ég væri hólpin. I skáldsögum er kaU-
að á fólk tO að segja þvi vondar frétt-
ir og alla vega var veðrið aUtof gott
fyrir áfaU. Rósimar voru í fuUum
blóma, býflugumar suðuðu við
gluggarúðumar, dasaðar af frjókorn-
um og hita.
Ég var viss um að læknirinn væri
að hringja tU að segja mér að sýnið
hefði komið vel út. Ég var alveg
handviss um það, en hún sagði:
„Alice, mér þykir það leitt." Ég
heyrði umhyggjuna og dapurleikann
í rödd hennar og mér skOdist að
sumt er satt, hvemig og hvenær sem
þér er sagt frá því.
Á einu andartaki var jörðinni eins
og ég þekkti hana kippt undan fótum
mér, ég var stödd á fjarlægri
plánetu, þar sem var ekkert þyngd-
arafl, ekkert súrefni og ekkert kom
lengur heim og sarnan." - Þannig
segir rithöfundurinn Alice Hoffman
frá reynslu sinni af sorginni í New
York Times í sumar.
Sorgin gleymir engum
Það var logn og mUt sumarkvöld
við Skerjafiörð þegar skyndUega
barst sú frétt að hræðUegt slys hefði
orðið. Fólkið þusti út úr
húsunum, aUir hefðu vOjað
geta eitthvað gert, menn
fórnuðu höndum tO him-
ins, en hendumar gripu í
tómt.
„Sorgin gleymir engum“
segir í ljóði Tómasar. Það
getur vel verið að sorgin
gleymi engum, en hvemig
getur manneskjan sefað
sorgina?
Alice Hoffman er rithöf-
undur og hennar leið var
aö halda áfram við handrit-
ið sem hún var að skrifa. Þar skap-
aði hún persónur sem lifðu eigin lífi
og hún fékk óstöðvandi löngun tU að
vita hvað yrði um þær þegar hún
vissi ekki hvað yrði um hana sjáifa.
„Ég lokaði mig frá öUum nema nán-
ustu vinum og fiölskyldu. Ég sagði
næstum engum frá veikindunum en
sneri mér að því sem mér hafði aUtaf
fundist hjálpa mér mest....“
Alice trúir því að alvarleg veikindi
hefli utan af fólki hjúpinn sem er utan
um innsta kjamann. Þegar á reyndi
var hún fyrst og fremst rithöfundur, -
aðrir em eitthvað annað, en
aUir eru eitthvað.
Einn, og oft enginn
næstur....
Og hún hélt sér fast við
handritið sitt. - „Ég skrifaði
tO að sjá fegurð og tUgang, tU
að vita að ástin er möguleg,
að hún varir og er raunveru-
leg, tO þess að sjá Uljur vaU-
arins, sundlaugar, skyldu-
rækni og tryggð, þótt augun
væru lokuð og ég væri alein í
dimmu herbergi. Ég skrifaði
af því að það var þannig sem ég var
innst inni og þótt ég væri of lasburða
tO að ganga smá spöl var ég samt glöð.
Þegar ég komst að skrifborðinu, þegar
ég komst tO að skrifa, trúði ég því enn
að aUt væri mögulegt."
Sumir eru svo heppnir að hafa
trúna, aðrir hafa lítið haldreipi þar.
Margir hafa bara sjálfa sig, sinn
innsta kjarna, eða eins og Marka-Leifi
orðaði það af öðm tUefni: „Ég var
einn á stóru svæði - og enginn næst-
ur mér.
Hólmfríður Gunnarsdóttir
Hólmfriður
Gunnarsdóttir
„Síðan hef ég alltaf haldið að engin sorg vœri dýpri en
sú að missa bamið sitt. Seinna vissi ég að auðvitað
verður sorgin aldrei mæld eða vegin. - Hver sorg er
sorg út af fyrir sig. “
%■