Dagblaðið Vísir - DV - 03.10.2000, Blaðsíða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 3. OKTÓBER 2000
ÞRIÐJUDAGUR 3. OKTÓBER 2000
27
Útgáfufélag: Frjáls flölmiölun hf.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deiidir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugeró: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverö 180 kr. m. vsk., Helgarblað 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaösins í stafrænu fonni og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fýrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Þjóðarsátt og -illindi
Álit Auðlindanefndar var langrar biðar virði, óvenju-
lega ítarlegt og yfirgripsmikið, vel rökstutt og skýrt fram
sett. Enn merkilegri er sáttin, sem náðist um niðurstöð-
una meðal nefndarmanna, sem valdir höfðu verið með
hliðsjón af fjölbreytilegum sjónarhólum þeirra.
Nefndarsáttin og textastíllinn er glæsilegur endir á
efnahagspólitískum ferli Jóhannesar Nordal. Sem formað-
ur nefndarinnar vann hann það afrek að stilla saman
strengi allra niu nefndarmanna í eina hljómkviðu, sem á
að vera öllum áhugamönnum skýr og skiljanleg.
Niðurstöðurnar ná að vísu hvergi nærri eins langt og
ákjósanlegt hefði verið. Uppboðsleiðin, sem kölluð er fyrn-
ingarleið í plagginu, er ekki nógu þungt á metunum. Of
langt er gengið til móts við sérhagsmuni kvótaeigenda í
því skyni að slá vopnin úr hendi þeirra.
Á hinn veginn fellur niðurstaðan ekki heldur að óskum
hagsmuna-gæzlumanna í pólitikinni. Forsætisráðherra
segist sjálfur hefði kosið aðra útkomu, en segist um leið
kunna að meta þessa tilraun til að ná sáttum í þjóðfélag-
inu. Tilraunin sé stóratburður í samtímasögunni.
Aðrir hagsmuna-gæzlumeim í pólitíkinni hafa síður
kunnað að hemja gremju sína. Sjávarútvegsráðherra og
formaður vinstri grænna hafa hvor um sig talað um nið-
urstöðuna sem ágætt plagg inn í væntanlega umræðu um
enn frekari sátt í þjóðfélaginu um þetta mál.
Spyrja má þessa hagsmuna-gæzlumenn, hvaða sátt í
þjóðfélaginu geti verið meiri sátt en kraftaverkið i auð-
lindanefndinni. Hvaða aðrar niðurstöður finnast, sem eru
nær meðaltals-sjónarmiðum en þessar? í þjóðfélagi, sem
leikur á reiðiskjáifi, hvenær sem minnst er á kvóta?
Hagsmuna-gæzlumennirnir eiga raunar við sátt milli
þjóðarsáttar annars vegar og hagsmuna umbjóðenda
þeirra hins vegar. Þannig verði til dæmis ekki valin fyrn-
ingarleið i aflakvótanum og þannig verði aukið hlutfall
veiðigjaldsins látið renna til byggðamála.
Sú verður einmitt framvinda málsins, að hagsmunaað-
ilar munu beita umboðsmönnum sínum til að krukka í
niðurstöðumar og fá nýja útkomu, sem er íjær raunveru-
legri þjóðarsátt, en nær hagsmimum umbjóðendanna. Um
slíka útkomu verður samt engin þjóðarsátt.
Sjávarútvegsráðherra, formaður vinstri grænna og aðr-
ir slíkir hafa sjálfsagt afl til að skekkja útkomuna. Niður-
staðan verður þá engin þjóðarsátt til langs tíma, heldur
enn eitt ofbeldið, sem leiðir til hatrammrar umræðu og
klofnings í þjóðfélaginu, svo sem verið hefur.
Þótt nefndarmenn auðlindanefndar hafi næga víðsýni
til að standa að niðurstöðu, sem í einhverjum atriðum er
hverjum einasta nefndarmanni ekki að skapi, verður ekki
hið sama sagt um íslenzka pólitíkusa. Þeir munu breyta
þjóðarsátt nefndarinnar i ný þjóðarillindi.
í þjóðarsátt nefndarinnar er þegar búið að gera ráð fyr-
ir, að helmingur auðlindagjaldsins í sjávarútvegi renni til
sjávarplássa. Þar er þegar búið að gera ráð fyrir, að fym-
ing kvóta gerist á löngum tíma, svo að kvótaeigendur geti
lagað rekstur sinn að skilyrðum hvers tíma.
í þjóðarsátt nefndarinnar er þegar búið að reikna af-
komu fiskveiðanna og spá i burði þeirra til að standa imd-
ir auðlindagjaldi, hvort sem það er í formi fymingar eða
veiðigjalds. Þannig er þegar búið að taka tillit til sérhags-
muna í varfærinni niðurstöðu nefndarinnar.
Forsætisráðherra hefur raunar minnt gæzlumenn sér-
hagsmima á, að til lítils sé að setja svona vinnu af stað, ef
menn ætli ekki að taka mark á henni.
Jónas Kristjánsson
DV
Skoðun
Skemmdarverkin gegn landsbyggðinni
Það er nöturlegt að fylgjast
með verkum ríkisstjórnar-
innar og meirihlutans á Al-
þingi þegar landsbyggðin á í
hlut. Hvert axarskaftið öðru
verra riður yflr og nánast
óskiljanlegt hvernig staðið er
að málum. Tvennt vil ég
nefna úr aðgerðasafni stjórn-
valda síðustu misseri: Stór-
skaðlega kjördæmabreytingu
og óhönduglegar tilraunir
með stofnanaflutning sem
ætla að reynast hin mesta
hefndargjöf.
Hjörleifur
Guttormsson
fyrrv. alþingismaDur
Onothæf kjördæmi
Það virðist nú vera að renna upp
fyrir ýmsum að nýleg kjödæmabreyt-
ing var mikið glappaskot, ekki síst
gagnvart dreifbýlinu. Nægir að minna
á ritstjómargrein í Morgunblaðinu um
málið fyrir skemmstu og skrif ýmissa
málsmetandi blaðamanna. Með því að
þenja kjördæmin út eins og raun ber
vitni og draga mörk þeirra þvert á
gömul stjórnsýslumörk er verið að
rjúfa tengsl þingmanna við umbjóðend-
ur sína og raska hefðbundnu samstarfi
sveitarfélaga.
Hvaða vit halda menn til dæmis að
verði í starfi þingmanna sem eiga að
þjóna svæðinu frá Lónsheiði
norður um til Siglufjarðar?
Um leið eru höggvin sundur
umdæmi sveitarstjómarsam-
banda á Austurlandi og Norð-
urlandi eystra en á gmnni
þeirra hefur þróast marghátt-
að samstarf. Með því að
klippa Hornafjörð frá Austur-
landi og sameina afganginn
Eyjafjaröarsvæðinu er verið
að kippa gruiminum undan
heilum landsfjórðungi sem á
rætur allt aftur á þjóðveldis-
öld. Ábyrgð á þessum tiltekt-
um bera núverandi stjórnarflokkar,
þótt þeir hafi fengið til liðs við sig
kratasafnið sem nú gengur undir nafn-
inu Samfylking.
Hví þögðu fjölmiðlarnir?
Full ástæða er til að kanna, þótt
seint sé, hvers vegna tillögumar að
kjördæmabreytingu fengu í tvígang
sáralitla almenna umfjöllun í samfélag-
inu. Ætti hér þó að vera mál á ferðinni
sem almenningur hafi skoðun á sem og
trúnaðarmenn fólks í sveitarstjómum
vítt og breitt um landið. Um svipað
leyti geisaði fjörleg umræða á síðum
dagblaða um gagnagrunn á heilbrigðis-
sviði, hálendismál og stóriðju. En þeg-
„Tilburðir ráðherra og stjómarliða íByggðastofnun til að
flytja heilar stofnanir frá Reykjavikursvæðinu út á land
hvila á veikum grunni ekki síður en kjördæmabreytingin.
Þessum mönnum virðist fyrirmunað að læra stafrófið í far-
sælli stjómsýslu. “ - Frá Sauðárkróki.
ar kom að undirstöðu pólitískrar starf-
semi í landinu þögðu flestir þunnu
hljóði og létu sinnulitla flokksformenn
teyma sig á asnaeyrunum.
Hvar eru þingmenn Reykjavíkur?
Fátt hefur sett meiri svip á póli-
tískt tal síöustu ára en örvæntingar-
full hróp um byggðaröskun. Hið
voðalega orð „suður“ hefur þar svip-
aða merkingu og orðið „helviti“ hjá
prestunum. Allt slæmt er „fyrir
sunnan". Þar er allt ríka fólkið og
þar eru allir ríkir. Úti á „landsbyggð-
inni“ situr fátæk alþýðan bjargar-
laus i hallæri.
Stjórnmálamenn sem eru miklir
hugsjónamenn eins og allir vita og
hugsa aldrei um sjálfa sig
eru því eins og sjálfskipuð
björgunarsveit að reyna
með öllum ráðum að draga
björg upp úr gróðapottinum
„fyrir sunnan“ handa lang-
soltnum fómarlömbum
hallærisins á landsbyggð-
inni. Fátt hefur þó orðið um
afla, utan nokkrir opinberir
kontóristar sem sagðir eru
mjög atvinnuskapandi og
næringarríkir.
„Byggðaröskunin er ekkert annað en eðlileg þróun frá
gömlu bændasamfélagi til þjóðfélags iðnaðar, verslunar
og þjónustu. Ekkert hefur verið gert til að efla byggða-
kjama annars staðar en í Reykjavík og því sjálfgert að
fólkið hópist þangað. “
Með og á móti
Byggðaröskun afsönn-
uð
Nú hefur þessi fræga byggðarösk-
un verið afsönnuð. Jón Rúnar
Sveinsson félagsfræðingur kannaði
búferlaflutninga í Reykjavík á sið-
asta ári. Alls voru flutningar um 30
þúsund. Þar af komu aðeins 2 þús.
utan af landi og álíka margir erlend-
is frá. Flutningar innan borgar voru
því um 25 þús.
Aðfluttir leita ekki síður á leigu-
markaðinn og má því sjá af þessu að
flutningar til borgarinnar hafa engin
marktæk áhrif haft á fasteignaverð
hér. Mega þeir vita sem vilja að kap-
ítalistar sáu að íbúðaverð hafði varla
hækkað í áratug og hófu uppkaup á
íbúðum, ekki síst leiguíbúðum,
spenntu síðan upp verðið í samráði
og seldu íbúðirnar aftur á mun
hærra verði. Hældu strákar sér af
því að hafa grætt nokkrar milljónir
kr. á því einu að eiga ibúðir í nokkra
mánuði.
Byggöaröskunin er ekkert annað
en eðlileg þróun frá gömlu bænda-
samfélagi til þjóðfélags iönaðar,
verslunar og þjónustu. Ekkert hefur
verið gert til að efla byggðakjarna
Jón Kjartansson
frá Pálmholti
formaöur Leigjenda-
s amtakanna
aimars staðar en í Reykja-
vík og því sjálfgert að fólk-
ið hópist þangað. Fortíðin
verður ekki endurreist,
þótt sumir virðist halda
það.
Reykvísk alþýða hús-
næðislaus
Allt hefur þetta bitnað
harkalega á reykviskri al-
þýðu. Nú eru 2 þúsund
manns á biðlistum eftir
leiguíbúðum og á fjórða
hundrað húsnæðislausir
samkvæmt opinberum upplýsingum.
Þetta er aðeins toppurinn. Vandinn
er miklu stærri og alls ekki allur á
skrám. Fregnir af þessu birtast í rok-
um, án markvissrar umræðu. Það
minnir á pólitíska ritskoðun. (Sbr.
grein Ásgríms Sverrissonar i Mbl. 23
sept. sl.) Ríkisstjórnin hefur lagt nið-
ur félagslega húsnæðislánakerfið,
borgin hefur einkum sinnt gælu-
verkefnum og skipulagt lóðaskort.
Ýmsir aðilar eru tilbúnir að reisa
og reka leiguíbúðir en allt strandar á
fjármögnuninni. Viðráðanleg fram-
kvæmdalán fást ekki og lífeyrissjóð-
unum er bannað að lána nema á
hæstu vöxtum. En hvar eru þing-
menn Reykjavíkur? Hvers vegna
sinna þeir ekki sínu fólki eins og
landsbyggðarmenn þó reyna? Væri
þessi vandi á Vestfjörðum væri trú-
lega búið að leysa hann fyrir löngu.
Er ekki tímabært að þingmenn
Reykjavíkur hætti að koma af fjöll-
um í eiginlegri og óeiginlegri merk-
ingu og fari að sinna fólkinu í stað
þess að vemda óbyggðir? Eftirspum
eftir gámum er þegar hafin.
Jón Kjartansson frá Pálmholti.
isóknarfíokkurinn að hverfa?
Siglir að feigðarósi
j „Samkvæmt
J&L síðustu skoðana-
K könnunum hefur
fylgið hrunið af
Framsóknarflokknum og ef
fram heldur sem horfir og
framsóknarmenn taka sig
ekki á þá mun flokkurinn
hverfa að lokum. Ástæðumar
era að mínu mati þrjár:
í fyrsta lagi eru framsókn-
armenn varaformannslausir
og skortir leiðtoga i Reykja-
vík. í öðru lagi hefur framganga Al-
freðs Þorsteinssonar í borgarmálum
Sigurður Kari
Kristjánsson
formaöur SUS
stórskaðað flokkinn. Og í
þriðja lagi hefur Framsókn-
arflokkurinn, sem áður var í
fararbroddi í andstöðu við
Evrópusambandsaðild,
skyndilega opnað á mögulega
aðild íslands að Evrópusam-
bandinu. Skyndileg stefhu-
breyting stjórnmálaflokks í
svona mikilvægu og stóru
máli hlýtur að veikja tiltrú
fólks og kjósenda á Fram-
sóknarflokknum. Þess vegna
virðist Framsóknarflokkurinn sigla
aö feigðarósi.“
Langt í frá
„Það er langt í
IBbK frá að Framsóknar-
flokkurinn sé að
hverfa. I tveimur
siðustu Gallup-
könnunum höfúm við verið að
bæta við okkur en í þessari síð-
ustu könnunn DV var til þess
að gera lítið úrtak og mjög
margir óákveðnir. Þess vegna
tel ég DV-könnunina vart
marktæka. Hins vegar er ég mmmmm
viss um að í marktækari skoðanakönn-
unum framtíðarinnar eigum við fram-
sóknarmenn eftir að sýna það og sanna
að við erum langt í frá að hverfa.
Isólfur Gylfi
Pálmason
alþingismaöur
Vantaði þó ekki gagnrýniraddir á
Alþingi eins og frá Þingflokki óháðra
og síðar Vinstrihreyfingunni grænu
framboði sem bentu á brotalamimar
og holklakann undir hinni nýju skip-
an.
Stofnanasirkusinn
Tilburðir ráðherra og stjómarliða í
Byggðastofnun til að flytja heilar stofn-
anir frá Reykjavíkursvæðinu út á land
hvíla á veikum grunni ekki síður en
kjördæmabreytingin. Þessum mönnum
virðist fyrirmunað að læra stafrófið í
farsælli stjórnsýslu. I stað þess að eyða
kröftum í að skáka fáeinum stofnunum
út á land, oft til óhagræðis jafnt fyrir
landsbyggð sem höfuðborgarsvæði,
bíða svæðisbundin verkefni í hrönnum
á sviði opinberrar stjómsýslu.
Það vantar aðeins skilning og fjár-
magn til að koma fólki tO gagnlegra
starfa, þar á meðal í stofnunum sem
margar hverjar eru þegar til staðar á
landsbyggðinni. í staðinn er hægt að
draga úr eða taka fyrir vöxt hliðstæðr-
ar starfsemi á vegum hins opinbera
syðra. Fátt ætlar að verða landsbyggð-
inni jafn dýrkeypt Qg að hafa falið for-
sjá sína stjórnmálamönnum sem sjá
ekki lengra nefi sínu.
Hjörleifur Guttormsson
Við framsóknarmenn höfum
verið að vinna að mjög mörg-
um góðum málum og munum
gera það áfram hvað sem öll-
um skoðanakönnunum líður.
Framsóknarflokkurinn hefur
hlutverki að gegna í íslensku
samfélagi og án hans yrði hið
pólitíska litróf einhæfara. Hins
vegar er margsannað mál, og
sagan kennir okkur það, að í
skoðanakönnunum komum við
alltaf verr út en í kosningum. í sjálfu
sér hef ég enga skýringu á hvers vegna
svo er og er ekki einn um það.“
-EIR
Samkvæmt niðurstöðum skoðanakönnunar DV minnkar fylgi Framsóknarflokksins stöðugt.
Danskt Nei róar
umræðuna
„Það er vaxandi andstaða við það i
fleiri Evrópuríkjum en Danmörku að
færa meiri og meiri völd frá þjóðríkj-
unum til fjarlægs miðstjórnarvalds í
Evrópusambandi sem þarf ekki að
beygja sig undir lýðræðislegan dóm
kjósenda. Finni Evrópusambcmdið
ekki leiðir til að veita almenningi
meiri áhrif á stjórn og stefnu banda-
lagsins mun þessi andstaða magnast.
Nei-sigurinn mun líklega róa umræð-
una um hugsanlega aðild íslands að
Evrópusambandinu."
Elias Snæland Jónsson, í leiöara Dags 30. sept.
Sjálfumglaður forseti
„Forseti íslands á
ekki að auka úlfúð, for-
seti íslands á ekki að
tala tungum tveim, for-
seti íslands á ekki að
vera eins og stjómmála-
flokkur. Forseti Islands
á ekki að upphefja sjálfan sig td að
mynda á kostnað Alþingis eða þjóðar-
innar i heild...Forseti íslands á að vera
eitt af ankerum þjóðfélags okkar, en er
það ekki fullmikil sjálfumgleði þegar
forsetinn segir um sjálfan sig þegar lýt-
ur að löglegri stjóm landsins að hann
sé „sá öryggisvörður sem ábyrgð verður
að axla ef annað þrýtur...“?
Árni Johnsen alþm. í Mbl. 30. sept.
Samfylkingin
í langhlaupi
„Við emm í langhlaupi. Þótt flokk-
urinn sé byggður á gömlum merg er
hann eigi að síður nýr...Ég er stoltur af
Samfylkingunni. Ég finn inn í merg að
hún hefur sögulegu hlutverki að gegna
í stjómmálum...Við eigum eftir grýttan
slóða, víst er það, og kannski verða
pyttir á leiðinni. En mér hefur lærst í
lífinu að erfiðleikamir em til að sigr-
ast á. Á endanum bæta þeir mann.
Samfylkingin verður seigari vegna
andstreymisins sem hún lenti í.“
Össur Skarphéöinsson, form. Samfylk-
ingarinnar, í Degi 30. sept.
Sveigjanleiki vinnu-
markaöarins
„Með því að miða við
virkar vinnustundir i
stað hefðbundinnar
vinnúviku gefast áður
óþekkt tækifæri til að
gera vinnutímann sveigj-
anlegan, eða sveigjan-
legri. Það hentar ekki öllum félags-
mönnum að taka álagstímabil út i yfir-
vinnu, svo að dæmi sé nefnt...Megins-
forsenda þess að hér verði áfram öflugt
atvinnulíf er að auka sveigjanleika
vinnumarkaðarins.“
Magnús L. Sveinsson, form. VR., í
Mbl.30. sept.
Tískuræktun lands
Ætli við verðum ekki að
fara að beygja okkur fyrir
þeirri staðreynd að tísku-
sveiflur ráða á öllum svið-
um mannlífsins - ekkert
undanskilið - tískusiðferð-
ishugmyndir, tiskutrúar-
hegðun, tiskulifsstíll og
tískubaráttumál, tískupóli-
tík. Þegar upp verður staðið
kemur í ljós að engin raun-
veruleg rök hafa legið fyrir
áherslubreytingum okkar
heldur höfum við einfald-
lega orðiö leið á hveiju máli
og breytt til. Þegar leiðinn læðist að
eru okkur rétt tilboð um mál sem við
stökkvum á í heilum hjörðum svo úr
verður tiskusveifla. Sá sem átti bolt-
ann sem gripinn er af fjöldanum get-
ur svo hrósað happi. Fjöldinn mun
bera mál hans uppi um hríð og
stundum skilar það jafnvel ótöluleg-
um aurum í vasa viðkomandi.
Árangur aukaatriði
Fatatíska er auðvitað mjög aug-
ljóslega svona fyrirbæri og bylgjurn-
ar ganga hratt yfir. En það er dálítið
erfitt að kyngja því að sömu ómerki-
legu lögmálin gildi á öllum öðrum
sviðum líka. Að viðleitni manna til
þess aö hafa áhrif á umhverfi sitt
ráðist ekki af djúpstæðari þörf en
þörfinni fyrir tilbreytingu. Ákjósan-
legt hefði verið að mega trúa því að
maðurinn væri sífellt að reyna að
bæta sig. Að hann væri sífellt að
reyna að ná betri tökum á þessum
fyrrgreindu helstu sviðum mannlifs-
ins. Eða það að árangur á einhverju
sviði væri forsenda fyrir því að
menn sneru sér að næsta máli á dag-
skrá.
Þó svo að varanleiki tískusveiflu í
fatastíl geti verið allt niður í þrjá
mánuði þá eru þrjátíu ár eða meira
nær lagi á öðrum sviðum. Frjálsræði
í ástalífi, austræn áhrif í trúmálum,
flóttamannhjálp, byggðastefna - eru
ágæt dæmi um áherslur sem koma
og fara í stærri tímaeiningum en það
sem við venjulega fellum undir hug-
takið tískusveifla. En sömu lögmál
virðast gilda - við verðum einfald-
lega leið á málinu og snúum okkur í
kjölfarið aö öðru, óháð tökum pkkar
eða árangri í því sem efst hafði vér-
■ ið á baugi.
Skollaleikur í skógi
Ræktunarmál hér á landi eiga sér
sínar tískusveiflur eins og annað.
Nægir að benda á alla skurðina sem
grafnir voru til að þurrka mýrlendi
en eru nú fylltir upp aftur til að end-
urheimta vötlendið. Ein er sú tísku-
sveifla sem vert verður að fylgjast
með en það er skógræktin. Áherslan
Sigfríöur
Björnsdóttir
tónlistarkennari
á skógrækt um allt land
hefur aldrei verið meiri og
er ekki til það nes eða sker,
afdalur eða heiði sem ekki
hefur verið flokkað með til-
liti til þess hversu vel skóg-
ur muni þar vaxa.
Fyrir erfiðu svæðin eru
svo gefnar út sérhæfðar
leiðbeiningar en á bestu
svæðunum eru mönnum
gefin tré og borguð vinna
við niðursetningu. Fyrir
sextíu árum mun það ekki
hafa verið til siðs að setja
niður tré. Aðeins einstaka sérvitr-
ingur reyndi það, oft þá af erlendu
bergi brotinn. Fyrir þrjátíu ámm
gerðu menn svo sérstaka afmarkaða
reiti við hvern sveitabæ og settu í
hann nokkrar hríslur.
Ungmennafélögin áttu þama hlut
aö máli og eru þessar litlu vinjar oft
kallaðar ungmennafélagsskógar. Nú
rækta bestu bændur upp skjólbelti
við akra sína og þess eru dæmi að
heilu jarðirnar séu settar undir
skóg. Eru þá jafnvel bestu beitilönd
og mikil tún rist í sundur og í þetta
settar hríslur.
Nú er öldin önnur
Fyrir þrjátíu árum var meginá-
herslan önnur. Almenningur allur
fylgdist lítið með þeirri litlu trjárækt
sem þá fór fram. Mesta hitamálið á
ræktunarsviðinu var baráttan við
uppblástur og landeyðingu. Kynslóð-
in sem nú er um fertugt ólst upp við
stöðuga umræðu um þessi mál. Rík- ■*
issjónvarpið sýndi ítrekað myndir af
rjúkandi moldarbörðum og stundum
jafnvel af sama moldarbarðinu með
nokkurra mánaða millibili. Þá
skyldi mönnum ljóst að þetta var al-
vörumál því moldarbarðið góða varð
á skömmum tíma að grátlegum ein-
toppungi sem að lokum missti gróð-
urkollinn niður í sandinn sem flaut
allt um kring.
En nú er öldin sem sagt önnur.
Bömin okkar sjá sundurrist túnin
tilbúin til skógræktunar og heyra
ekki minnst á uppblástur.
Það er líka hljótt um Dimmuborg-
ir sem sökkva hægt en örugglega í
sandhaugana og viðvaranir um lakk-
skemmdir á bílum í sumarsand-
stormum á Suðausturlandi boða ^
ekki lengur neina vá. Það er svo
miklu skemmtilegra að rækta í
grónu landi og árangurinn öraggari
og fjölskylduvænni.
Sigfríður Bjömsdóttir.
„Það er lika hljótt um Dimmuborgir sem sökkva hœgt
en örugglega í sandhaugana og viðvaranir um lakk-
skemmdir á bílum í sumarsandstormum á Suðaustur
landi boða ekki lengur neina vá.“ - íDimmuborgum.