Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.2000, Blaðsíða 24

36
_________________________________ÞRIÐJUDAGUR 10. OKTÓBER 2000
Tilvera I>V
1 1
l\ V 1 N N U

Kaffileikhúsinu
Háaloft er einleikur um konu
meö geðhvarfasýki. Vala er bæði
höfundur einleiksins og leikari.
Fjórða sýning í kvöld kl. 21.00 í
Kaffileikhúsinu í Hlaðvarpan-
um.
Krár
■ ROLEGHEIT A CAFE ROMANCE
Enski píanóleikarinn og söngvarinn
Miles Dowley spilar sig inn í hjörtu
rómatískt sinnaðra hjarta á Café
Romance. Kertaljós og Ijúfir tónar.
Klassík
■ SONGUR I SALNUM I kvöld, kl.
20, í Salnum í Kópavogi, munu
Björg Þórhallsdóttir sópran og Þór-
hildur Björnsdóttir píanóleikari flytja
verk eftir Haydn, Schubert, Strauss,
Fauré og Britten. Miðsala er opin
virka daga frð kl. 13-18, tónleika-
daga til kl. 20 og um helgar klukku-
stund fyrir tónleika.
Opnanlr
I CAFE9NET 13-15: KinderCargo,
verkstæði þar sem börn geta unnið
efni og skrifast á viö jafnaldra í hin-
um borgunum (alla miðvikudaga frá
13-15).
Fundir
■ FYRIRLESTUR UM CUNTON Dr.
Howard L. Reiter, prófessor í stjórn-
málafræði við Háskólann í Connect-
icut, fjallar um Clinton og stefnumál
hans í erindi sem hann nefnir „The
Cllnton Adminlstratlon in History" í
húsakynnum Reykjavíkur-Akademí-
unnar, JL-húsinu við Hringbraut,
fjóröu hæð. kl. 20.30.
■ FUNDUR í GERÐUBERGI ITC-
deildln Melkorka heldur fund í
Menningarmiöstöðlnni Gerðubergi í
kvöld kl. 20. Fundurinn er öllum
opinn.
Myndlist
■ 14 FORINOIAR A PILLON
Svo nefnist myndlistarsýning listamannsins
Þorkels Þórissonar sem var opnuö um
helgina. Á sýningunni eru fiórtán olíumálverk.
■ JOHN KROGH í GUK
Um helgina opnaöi danski myndlistar-
maöurinn John Krogh sýningu í GUK -
Exhibition Place. Opnunin var á Seifossi en
GUK er sýningarstaöur fýrir myndlist sem er
aö finna í þremur löndum; í húsagaröi á
Selfossi, í garöhúsi i Lejre í Danmörku og í
eldhúsi í Hannover í Þýskalandi.
■ OLGA PÁLSDÓTTIR
Listakonan Olga Pálsdóttir opnaöi sýningu í
Fella- og Hólakirkju um helgina. Sýningin
veröur opin daglega frá 13 til 17 til 15.9.
■ GEÐVEIK MST
Á laugardaginn var opnuð sýningin Geöveik
list í Galleri Geysi, Hinu húslnu v/lngólfstorg.
Þrfr listamenn eiga verk á sýningunni. Þaö eru
myndlistarmennimir Katrin Níelsdóttir og
Leifur G. Blöndal og skáldiö Vllmar Pedersen.
■ GREIPAR ÆGIS
Fyrir niu árum byrjaöi listamaöurinn Grelpar
Ægis aö vinna Tár timans, sameiginlegt nafn
yfir einstök verk hans, úr hinum svarta og sér-
kennilega sandi Islands. Listamaöurinn
afhjúpaöi verkiö Tár tímans um helgina í tilefni
af fimm ára afmæll Gleraugnaverslunarinnar
Sjáöu, Laugavegi 40, milli kl. 17 og 19.
■ RÍS ÚR SÆ í USTASAFNI ASÍ
Helga Magnúsdóttir sýnir um þessar mundir
verk sin í Ásmundarsal, Listasafni ASÍ viö
Freyjugötu. Listakonan kallar sýningu sína
Rís úr sæ.
Sjá nánar: Líflð eftlr vinnu á Vísi.is
íþróttir fatlaöra:
Golfið í uppsveiflu
íþróttir fatlaðra
Hér á landi hafa fatlaöir haldið golfmót á hverju ári síðan 1995 og hefur það aðeins einu sinni falliö niður.
Mikil uppsveifla hefur verið í
golfiðkun fatlaðra í Evrópu á undan-
fomum árum og er hennar einnig far-
ið að gæta á íslandi. Hér á landi hafa
fatlaðir haldið golfmót á hverju ári
síðan 1995 og hefur það aðeins einu
sinni fallið niður að sögn Harðar
Barðdal, formanns nefndar um golf
fyrir fatlaða. Segir hann enn fremur
að í framtíöinni sé stefnan sett á að
halda þrjú til fjögur mót árlega. Þátt-
takendafjöldi hefur verið nokkuð jafn
í gegnum árin eða um sex til níu
manns. Telur Hörður að vísu að fleiri
fatlaðir stundi íþróttina þó að þeir
hafi ekki látið sjá sig á mótunum.
„Sökin liggur kannski hjá okkur þar
sem við höfum ekki verið nögu dugleg
að auglýsa þetta.“
Þegar Hörður var spurður hvort til
stæði að stofna sérstakan golfklúbb
fatlaðra sagði hann að það væri ekki
á dagskránni. „Það er stefha íþrótta-
sambands fatlaðra að fatlaðir stundi
sem mest íþróttir í hefðbundnum
íþróttafélögum þó að vissulega verði
að stunda sumar greinar sér, til dæm-
is boccia og sund.“
Hörður sagðist helst vilja sjá golf
fatlaðra þróast innan Golfsambands
íslands en þó ætti eftir að athuga
hvemig menn þar á bæ tækju í þær
hugmyndir. „Þeir eiga náttúrlega nóg
með sig og sitt og það aö taka inn golf
fyrir fatlaða er viðkvæmt mál, til
dæmis fjárhagslega. Þeir hafa
ákveðna fjárhagsáætlun sem þeir
verða að fylgja."
Enn fremur vill Hörður leggja út í
meira kynningarstarf á íþróttinni,
ekki síst meðal þeirra sem hafa ný-
lega fatlast og standa frammi fyrir
nýjum aðstæðum. „Það er draumur
minn að golfnefnd geti komið með
upplýsingar inn á stofnanimar og
sýnt þessu fólki hvað bíður þess. Fólk
sem hefur slasast er svipt út úr far-
vegi sem það hefur skapað sér og sér
ekki með hvaða hætti það getur hald-
ið áfram. Þar kemur að okkur að veita
því leiðbeiningar og fræðslu,“ sagði
Hörður Barðdal að lokum. -eöj
Með kylfuna í annarri hendi og hækjuna í hinni:
Ætlaði aldrei að gefast upp
- Guðmundur Blöndal lét ekki dæma sig úr leik
„Þetta hefur mikla sálræna þýð-
ingu fyrir mann og gefur manni gíf-
urlega lifsfyllingu," segir Guðmund-
ur Blöndal bókari þegar hann er
spurður um gildi þess fyrir fatlaða
að geta iðkað golf eða aðrar íþróttir.
Sérstaklega bendir hann á hversu
félagslegi þátturinn sé mikilvægur í
þessu sambandi. „Það gefur fólki
gleði og lífsfyllingu að vera þátttak-
andi í einhverju í stað þess að vera
bara eitt á báti á hækjunum sinum
eða í hjólastólnum. Það er algengt
að fólk sem lendir í því að lamast
eða fatlast á besta aldri einangri sig
frá öðrum og láti erfiðleikana yfir-
buga sig. Það veit að það er ekki
fært um að gera vissa hluti sem það
Biój'njfnrýni
gerði áður og fyllist reiði yfir hlut-
skipti sinu.“
Guðmundur bætir við að vissu-
lega séu margir sem finna sér eitt-
hvað að gera en þeir séu þó alltof
fáir. „Það er eins og fólk vanti ein-
hvem sjálfsvilja,“ segir hann, „það
lendir inni í kerfinu, fær sínar
tryggingabætur og er bara ánægt
með það og hefur sig ekki í neitt.“
Sjálfur er Guðmundur fatlaður
eftir slys sem hann lenti í árið 1993
þegar hann var 39 ára að aldri. Um
tíma var talið að hann myndi aldrei
geta gengið aftur en með þraut-
seigju og viljastyrk komst hann aft-
ur á lappir. „Ég ætlaði aldrei að gef-
ast upp,“ segir Guðmundur, „ég trúi
því að maður geti allt sem maður
vill ef maður bará vill það nógu
innilega.“
Ekki annars flokks fólk
Guðmundur, sem hafði talsvert
stundað íþróttir fyrir slysið, fór fljót-
lega að velta fyrir sér hvað hann gæti
gert og var golfið eitt af því sem kom
upp í hugann. Árið 1996 hóf hann að
æfa en segir það hafa gengið nokkuð
brösulega fyrst í stað. „Ég átti erfitt
með að halda jafnvægi enda var ég
nánast tilfmningalaus í vinstri fæti.
Þess vegna datt ég alltaf i baksveifl-
unni.“ Guðmundur lét þó ekki deigan
síga heldur stundaði markvisst lík-
amsrækt í því skyni að ná upp nógu
miklu þoli og krafti til að geta stund-
að golf. Nú er hann nýkominn af
fyrsta Evrópumótinu í golfi fatlaðra
sem haldið var í borginni Lyon í
Frakklandi í ágúst síðastliðnum.
„Þarna var fólk sem átti við mismun-
andi fótlun að stríða: sumir voru
haldnir lömunarveiki, á aðra vantaði
hendur eða fætur, þama var fólk í
hjólastólum og jafnvel blindir. Það
var stórkostleg upplifun að sjá allt
þetta fólk koma saman og spila golf.
Svona nokkuð er viðurkenning á því
að fólk sem hefur slasast og lamast er
ekki annars flokks, að það hefur ekki
verið dæmt úr leik,“ sagði Guðmund-
ur Blöndal að lokum.
Wk
Condo Paining:
Þykkur sýrugrautur
Pétur
Jónasson
skrifar gagnrýni
um kvikmyndir.
Corido að mála.
Ræöir list sína og fær í heimsókn þekkta menn.
Heimildamyndir eru ekki alltaf
heimildamyndir. Að minnsta kosti er
Condo Painting það ekki þótt hún dul-
búi sig sem slík. Tilraunir til að
kynna persónu listmálarans George
Condo fyrir áhorfendum eru allavega
í lágmarki í myndinni, sem mætti
lýsa sem súrrealískum samvinnu-
gjömingi Condo og leikstjórans John
McNaughton (Henry: Portrait of a Ser-
ial Killer, Mad Dog and Glory, Wild
Things). Reyndar átti þetta bara að
verða 15 mínútna stuttmynd til að
sýna á málverkasýningu Condo, en
þeim fannst víst svo gaman aö þeir
ákváðu að lengja verkefnið í 84 mínút-
ur.
Ég hef ekki nógu mikið vit á mynd-
list til að gera mér grein fyrir þvi
hvort Condo er í rauninni eitthvað
merkilegur, en hann er a.m.k. athygl-
isverður fyrir lágmenningarhund eins
og mig. Hann skilgreinir list sína sem
gerviraunsæi, þ.e. raunsæa túlkun á
einhverju sem er ekki raunverulegt.
Hann er einna frægastur fyrir að
mála figúrur sem em e.k. martraðar-
kenndar útgáfur af sætu myndunum
sem litlar stelpur teikna gjaman af
stóreygðum hvolpum og þess háttar. í
gegnum myndina fylgjumst við m.a.
með honum reyna að festa eina slíka
á striga. Málverkið tekur stöðugum
breytingum og ný vera rís upp fyrir
neðan þá gömlu og gleypir hana
smám saman.
Fyrir utan sköpun þessa málverks
er lítið um fasta punkta í myndinni.
Við fylgjumst með Condo mála og sjá-
um hann rabba við gesti sem koma í
heimsókn, William S Burroughs og
Allen Ginsberg, en báöir dóu skömmu
síðar. Hann ræðir einnig um list sína
og kenningar um listasögu (þessar
ræður eru tómt bull og það leiðinleg-
asta í myndinni), ásamt því að fara á
stúfana með grímuklæddum vini sín-
um og leita að hugarfóstrum sínum á
götum New York. Það er mikill hasar
í kvikmyndatökunni og kaótísk, súrr-
ealisk stílbrigði myndarinnar eru í
stíl við verk listamannsins. Myndin
virkar eins og langt tónlistarmynd-
band af súrustu sort, en tónlistin
flöktar frá rafrænu sýrupönki til gam-
aldags hippasýru. The Residents sjá
um megnið af tónlistinni, en einnig
heyrist í öðrum, þ.á.m. Tom Waits og
Sonic Youth. Þetta linnulausa áreiti á
skilningarvitin er athyglisvert, en
þreytandi. Ég var fremur syfjaður
þegar ég fór á myndina og átti á köfl-
um erfitt með að halda mér vakandi.
Reyndar held ég að þetta sé fyrirtaks
mynd til að sofna út frá og gæti verið
efni í athyglisverða drauma, en þessi
þykki sýrugrautur er heldur stór biti
að kyngja í einni setu.
Pétur Jónasson
Leikstjóri: John McNauthton. Handrit:
George Condo og John McNaughton. Aó-
alhlutverk: George Condo, William S.
Burroughs og Allen Ginsberg.