Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.2000, Blaðsíða 7

MIÐYIKUDAGUR 11. OKTÓBER 2000
hef aldrei getað prjónað heila peysu
Guðný segir að lykillinn að velgengni hennar sé hið góða samband við kúnnann. Verkinu sé fylgt eftir frá hugmynd og upp á vegg. Aukþess að
smíða innréttingar setur hún þœr sjálf upp enda telur hún að nauðsynlegt sé að sjá fyrir enda verksins ef vel á til að takast.
við kúnnann. Verkinu sé fylgt eftir
frá hugmynd og upp á vegg. Auk
þess að smíða innréttingar setur
hún þær sjálf upp enda telur hún að
nauðsynlegt sé að sjá fyrir enda
verksins ef vel á til að takast. Hún
segir að kollegamir hafl ekki sýnt
sér neina tortryggni í upphafinu,
þvert á móti hafi hún notið velvilja.
„Mér er tekið mjög vel þar sem
ég kem til að kaupa efni og aðföng.
Ég fæ alls staðar mjög góða þjón-
ustu og það er ekki síst af því að ég
er kona. Þeim finnst gaman að því
körlunum að ég velti nýtninni mik-
ið fyrir mér og það þýðir ekkert að
bjóða mér eitthvað sem illa nýtist,"
segir þessi nákvæma smíðakona.
Kári Ragnarsson eiginmaður
Guðnýjar starfar sem smíðakennari
á vetrum en vinnur hjá konunni
yfir sumartímann. Hann segir al-
gengt að hann sé spurður að því
hvort ekki sé erfitt aö vinna hjá
konunni sinni. „Það er gott að
vinna hjá henni. Hún hefur fullan
skilning á mínum þörfum, til dæm-
is ef bömin mín eru lasin er ekkert
mál að fá að vera heima og hugsa
um þau. Það má segja að hún beri
velferð mína fyrir brjósti og sé sofin
og vakin í þvi. Það er meira en hægt
er að segja um atvinnurekendur al-
mennt,“ segir hinn hamingjusami
starfsmaður eiginkonu sinnar.
Guðný hefur ekki í hyggju að
stækka við sig frá því sem er í dag
en nú rekur hún vinnustofu með
gamla smíðakennaranum sínum úr
Iðnskólanum, Ólafi Helga Jónssyni,
og deila þau húsnæði í Kópavogin-
um. „Ég hef ekki í hyggju að stækka
við mig. Þetta er lítið fyrirtæki með
stórt nafn,“ segir Guðný, sem ætlar
i frí næsta sumar ef Guð lofar. -GS
egar ég var bam langaði
mig alltaf að smíða. í skól-
anum var stelpum ekki boð-
ið upp á að smíða, við urð-
um að prjóna og mér fannst það
ógeðslega leiðinlegt. Það átti engan
veginn við mig, ég hef aldrei getað
prjónað heila peysu. Pabbi var
smiður og það var alltaf svo góð
furulykt af honum,“ segir Guðný
Jónsdóttir húsgagnasmiður, sem
notaði fyrsta tækifærið til að kom-
ast í smíðar.
Þegar hún fór í framhaldsskóla
var opið fyrir konur að smíða og
Guðný lét það ekki fram hjá sér
fara. Eftir skólann fór hún að vinna
í matvöruverslun en það átti ekki
við hana frekar en prjónarnir.
„Það var alltaf á bak við eyrað að
fara í smíðarnar, mér fannst það
spennandi og loks réö ég mig sem
aðstoðarmann á trésmíðaverkstæði
og á því verkstæði kynntist ég
manninum mínum. Þannig að það
er lim í trésmíðinni," segir þessi
lífsglaða kona sem nú er með mann-
inn sinn í vinnu hjá sér.
Eftir að hafa unnið á trésmíða-
verkstæðinu lá leið hennar í Iðn-
skólann þar sem hún útskrifaðist
sem húsgagnasmiður. Síðan stofn-
aði hún sína eigin vinnustofu og
hefur starfrækt hana um sjö ára
skeið.
„Þegar ég byrjaði var þjóðfélagið
í djúpri lægð en það háði mér ekk-
ert, ég hef haft nóg að gera allt frá
upphafi. Við erum núna að reyna að
skapa okkur möguleika á sumarfríi
næsta sumar og ef Guð lofar
komumst við þá í frí.“
Þjálfuö á tommustokkinn
Guðný segist ávallt hafa notið vel-
vildar karlmanna í starfi sínu, held-
ur fengið meiri athygli ef eitthvað
er. Hún segir að komið hafi fyrir að
hún hafi fengiö verk án þess að hafa
átt lægsta tilboðið vegna þess að
menn hafi talið að smíðin yrði finni
í höndum konu en karla. Auk þess
að sérsmíða innréttingar í híbýli
fólks framleiðir hún húsgögn sem
íslenskir arkitektar hafa hannað.
„Ég býð mínum viðskiptavinum
upp á innréttingar algjörlega eftir
þeirra höfði og það koma margar
ansi frumlegar hugmyndir sem ég
vinn úr. Það er oft langur af-
greiðslufrestur hjá mér en fólk vill
heldur bíða en leita annað og það
eru ekki lítil meðmæli. Það er eitt-
hvað ef fólk er tilbúið að bíða fram
í júlí á næsta ári. Enda held ég að ég
sé orðin nokkuð þjálfuð á tommu-
stokkinn. Það finnst mörgum að ég
sé einum of nákvæm en vandvirkn-
in borgar sig.“
Guðný segir að lykillinn að vel-
gengni hennar sé hið góða samband
„Ég býð mínum viðskiptavinum upp á innréttingar algjörlega eftir þeirra höfði og það
koma margar ansi frumlegar hugmyndir sem ég vinn úr."
Guðný Jónsdótíir smíðar og framleiðir húsgögn:
Furulyktin sem var
◦f pabba heillaði
Störf í verksmiðjum hafa tekið talsverðum breytingum undanfarin ár:
Færri störf og sérhæfðari
Guðmundur Þ. Jónsson var
formaður Iðju, félags verk-
smiðjufólks, um langt árabil.
Þegar nokkur verkalýðsfélög samein-
uðust í Eflingu og Iðja þar á meðal
varð Guðmundur einn formanna fé-
lagsins.
Vélar taka við af folki
DV tók Guðmund tali og spurði
hann um þá þróun sem átt hefði sér
stað á störfum verksmiðjufólks undan-
farin ár og áratugi. „Það hafa orðið gíf-
urlegar breytingar í verksmiðjum frá
því að ég fór að eiga við þetta,“ segir
Guðmundur. „Vinnubrögð hafa breyst
og tæknin hefur tekið við mörgum
störfúm sem mannshöndin vann
áður.“ Að sögn Guðmundar hafa
mestu breytingamar orðið í þeim fyr-
irtækjum sem flutt hafa í nýtt hús-
næði. Byggt hefúr verið yfir verk-
smiðjur og vinnuaðstaða fólks þannig
gjörbreyst. „Tæknin hefur tekið við.
Það sem mannshöndin gerði áður gera
vélamar núna og hefúr það leitt til
fólksfækkunar í mörgum iðngrein-
um.“ Guðmundur segir breytinguna
einna mesta i gosdrykkjaframleiðsl-
unni. „Það vora tugir manna í Þver-
holtinu og vestrn- í Haga sem unnu
störf sem ein eða tvær stórar vélar
gera í dag.“
Aðbúnaður fólks á vinnustöðum
hefúr batnað þótt sums staðar sé enn
brotalöm að mati Guðmundar. Kröf-
umar era sífellt að aukast og verk-
smiðjuhúsnæöi sem var nýtt og fínt
fyrir einhverjum árum verður eldra og
slitnara.
Sérhæft starfsfólk
Störf í iðnaði era orðin mun hrein-
legri en þau vora áður. Einnig er vinn-
an orðin miklu sérhæfðari með nýjum
vélum og nýjum aðferðum. Starfsfólk í
iðnaði er orðið mjög sérhæft. „Það er
því orðið rangnefni að tala um
ófaglært fólk í iðnaði vegna þess að
margt af þessu fólki býr yfir geysilegri
þekkingu og verkkunnáttu á sínu
sviði. Fólk hleypur því ekki óundirbú-
ið inn í þessi störf.“ Að sögn Guð-
mundar tíðkaðist verkþjálfún á vinnu-
stað ekki áður fyrr, hvorki í iðnaði né
öðrum atvinnugreinum. „Þegar nýr
maður hóf störf var næsti maður bara
Guðmundur Þ. Jónsson.
fenginn til að kenna honum. Ef hann
hafði tileinkað sér vitlaus vinnubrögð
hélt vitleysan áfram með nýja mannin-
um.“
Guðmundur segist vona að við mun-
um halda í iðnaðinn okkar, efla hann
og styrkja og að hér eigi fólk eftir að
hafa atvinnu af iðnaði. „Til þess að það
geti verið þarf þó að bæta kjör fólks í
iðnaði. Þessi hópur hefúr verið mjög
neðarlega í launastiganum og úr því
þarf að bæta.“
Að lokum segir Guðmundur: „Við
megum svo ekki gleyma því að ef við
veljum íslenskt þá erum við að styðja
okkur sjálf, efla íslenskan iðnað og
tryggja íslendingum Vinnu. Ef við
kaupum erlenda vöru erum við hins
vegar að tryggja útlendingum vinnu."