Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.2000, Blaðsíða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2000
ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2000
27
DV
Útgáfufétag: Frjáls fjölmiðlun hf.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Abstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorstelnsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimastða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiðlunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, stmi: 462 5013, blaöam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerö: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 2050 kr. m. vsk. lausasöluverð 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Dýrkeypt monthús
Allir koma af fjöllum, sem ábyrgö áttu að bera, þegar
minnzt er á kostnað við innréttingu þjóðmenningarhúss í
Safnahúsinu við Hverfisgötu. Allra sízt tekur forsætisráð-
herra neinum afleiðingum gerða sinna, er 300 milljón
króna áætlun varð að 400 milljón króna kostnaði.
Bakgrunnur málsins er, að þjóð, sem ekki á nothæft
þjóðminjasafn og enn síður náttúruminjasafn, fær í stað-
inn dæmigert monthús, sem hefur lítið safnagildi og er
einkum notað fyrir hanastél hins opinbera, rétt eins og
ekki hafi verið til nóg af slíkum húsum hjá ríkinu.
Forsætisráðherra bjó til tvær fínimannsnefndir Þjóð-
menningarhúss, aðra skipaða helztu ráðuneytisstjórum
ríkisins og hina skipaða fyrrverandi forseta Alþingis og
fleira fmu fólki. Þessum virðulegu nefndum til halds og
trausts átti að vera Framkvæmdasýsla rikisins.
Úr þessu varð botnlaus óráðsía. Lóðarframkvæmdir
einar fóru 200% fram úr áætlun og enduðu í 44 milljónum
króna. Að mestu fóru þeir peningar í að búa til montreið
að höfuðdyrum hússins, sem lokið var við á siðustu
stundu með því að leggja nótt við dag.
Forsætisráðherra segist ekki hafa vitað um þetta og
raunar hafa spurt við opnun hússins i vor, hvort allt væri
í lagi meö fjármálin, og sér hafi verið sagt, að svo væri.
Síðan hafi sannleikurinn komið í ljós í sumar og Ríkis-
endurskoðun skilað skýrslu um málið í haust.
Samkvæmt þessu var búið að eyða 400 milljónum króna
og opna húsið formlega áður en menn vissu, að þeir væru
komnir langt fram úr heimildum. í alvörulöndum hefðu
nokkrir fínimenn fengið að fjúka af minna tilefni, en hér
á landi tekur aldrei neinn ábyrgð á neinu.
Svo forstokkaðir eru ábyrgðarmennimir, að málið var
ekki lagt fyrir fjárlaganefnd þingsins í haust. Þingmenn
fengu fyrst að vita um það nýlega og það með eftirgangs-
munum. Ríkisendurskoðun þagði meira að segja þunnu
hljóði á hverjum fundinum á fætur öðrum.
Sjálfur lá forsætisráðherra í þrjá haustmánuði á
niðurstöðum Ríkisendurskoðunar. Þannig var það ekki
fyrr en um síðustu mánaðamót, að fjárveitingavaldið fékk
að vita, hvernig peningum skattborgaranna hafði verið
grýtt á tvist og bast í Þjóðmenningarhúsi.
Forsætisráðherra segir, að menn læri af þessu. Breytt
verði verklagsreglum við opinberar framkvæmdir hjá
Framkvæmdasýslu ríkisins. Áður hafa menn þó fengið
tækifæri til að læra af fyrri óráðsíu í framkvæmdum for-
sætisráðuneytisins, en ekki notað tækifærið.
Frægt var, hvernig verkfræðingar og aðrir sérfræðing-
ar léku lausum hala við endurbætur og viðgerðir á Bessa-
stöðum. Þá eins og nú stafaði sukkið af, að ekkert virkt
kostnaðareftirlit var af hálfu fina fólksins í framkvæmda-
nefndinni. Reikningamir bara flæddu inn.
Önnur dæmi sýna ennfremur, að Ríkisendurskoðun er
yfirleitt ekkert geFin fyrir að upplýsa vinnuveitanda sinn,
Alþingi, um vandræði í kerfinu. Hún heldur í rauninni að
hún sé í vinnu hjá rikisstjórninni og hafi það hlutverk að
halda niðurstöðum í lengstu lög frá Alþingi.
Fyrir Þjóðmenningarhús vissu menn, að eftirlitslausar
fínimannsnefndir eru ávísun á vandræði í framkvæmdum
og að Rikisendurskoðun er ekkert að flíka fjárhagslegum
vandamálum í kerfmu. Spurningin er, hvort menn læri
nokkuð frekar í þetta sinn en í fyrri skiptin.
Ef þessar glötuðu 400 milljón krónur hefðu farið í að
opna þjóðminjasafn og efna til veglegs náttúruminjasafns,
hefðu landsfeður eitthvað til að monta sig af.
Jónas Kristjánsson
DV
Góðæri að láni
íslendingar voru óvanir
bönkum. Þeir voru vanastir
vöruskiptum eða að borga í
sama. Svo spruttu hér upp
bankar og síðan verðbólga.
Menn lærðu að slá lán í
bönkum og kölluðu þá lána-
stofnanir. Til að fá lán urðu
menn helst að vera í flokki
sem átti banka því flokk-
amir réðu bönkunum.
Verðbólgan var sögð vond
en fljótt fundu menn að hún
auðveldaði þeim að borga ___________
lánin.
Þeir fundu líka að ekki var hægt
að treysta bönkunum fyrir pening-
um, því bankarnir stálu öllu sem inn
í þá fór. Þeir lánuðu það óverðtryggt
í verðbólgunni. Þeir sem gátu fóru að
byggja eöa kaupa hús, kannski fok-
held að innan. Síðan hafa menn
geymt fé sitt í húsum svo bankarnir
steli þvi ekki. Þama eru því rætur ís-
lenskrar húsnæðisstefnu.
Galopið lánakerfi
Margir sjóðir voru stofnaðir til að
fóðra bankana svo þeir gætu haldið
áfram að lána. Fyrir tveimur áratug-
um var svo komið að sjóðirnir
Jón Kjartansson
frá Pálmholti, form.
Leigjendasamtakanna
stefndu í þrot vegna
verðbólgu, þá voru
samþykkt lög um
verðtryggingu spari-
fjár. Fólk hélt þó
áfram að taka lán en
skildi ekki hví verð-
bólga hjálpaði því
ekki lengur. Húsnæð-
isstefnan hefur ekk-
ert breyst þrátt fyrir
verðtrygginguna og
fólk heldur áfram aö
geyma fé sitt í hús-
um.
Nú er lánakerfið svo galopið
að enginn spyr um neitt. Fólk-
ið spyr ekki um vextina og
bankinn spyr ekki um neitt
nema uppáskriftir. Fyrir
skömmu ræddi ég við ráðgjafa
eins bankans sem sagði mér
eftirfarandi sögu: Ungur ís-
lendingur sem bjó í Kaup-
mannahöfn fór i banka aö
biðja um lán. Svarið var nei,
þú skuldar bamsmeðlög á ís-
landi. Hann flutti heim og hér
fékk hann íbúðalán hjá íbúða-
lánasjóði og bankanum, búa-
kaupalán hjá tveimur trygg-
ingafélögum og 6 greiðslukort,
með yfirdráttarheimild.
öll
„Þeir sem gátu fóru að byggja eða kaupa hús, kannski fokheld
að innan. Síðan hafa menn geymt fé sitt í húsum svo bankarnir
steli því ekki. Þarna eru því rœtur íslenskrar húsnœðisstefnu. “
Enn stela bankarnir
Á vaxtatöflu bankans sést mun-
urinn á innláns- og útlánavöxtum.
Þeir fyrrnefndu eru 1%- 6% en yf-
irdráttarvextir eru nær 20% og
dráttarvextir 23%. Önnur lán bera
10%-18% vexti. Skuldir heimilanna
voru í júlí 560 milljarðar kr.,
hækka um 7 milljarða kr. á mánuði
og verða hátt í 700 milljarðar i lok
næsta árs aö öllu óbreyttu.
Miðað við 90 þúsund skuldug
heimili, skuldar hvert að meðaltali
6 milljónir kr. og miðað við 15%
meðalvexti greiðir hvert þeirra kr.
900.000 á ári bara í vexti og allir
hlakka yflr góðærinu. Bankarnir
stela enn og nú með okurvöxtum.
Lúðvík Bergvinsson hefur í 4. sinn
flutt ásamt fleirum frumvarp gegn
uppáskriftum. Verður fróðlegt að
sjá viðbrögð Alþingis. Á að sigla
„góðærinu" í strand með skulda-
söfnun? Nýlega féll í Noregi dómur
ábyrgðarmanni í hag. - Bankamir
eiga að bera ábyrgð á gerðum sín-
um eins og aðrir.
Jón Kjartansson frá Pálmholti
Hafró dýpkar skotgrafirnar
Nú hefur Hafró látið erlenda
reiknimeistara yfirfara aðferðir sín-
ar og mat þeirra var að þær væru í
góðu lagi en veiðanleikinn hefði ver-
ið rangt metinn og þorskstofninn því
ofmetinn þegar uppbyggingin stóð
sem hæst. Óljóst er hver tilgangur-
inn er með þessu því þeir á Hafró
hafa alltaf verið vissir í sinni sök.
Hér hlýtur að liggja fiskur undir
steini. Ýmislegt, m.a. minnkandi
þorskafli, bendir til þess að þorsk-
kvótinn verði skorinn niður enn
frekar á næsta ári og þá getur verið
gott að hafa uppáskrifað vottorð þess
efnis að allt sé í lagi um borð.
Hafró rak upp ramakvein
Árið 1998 ríkti almenn ánægja
með að tekist hefði að
byggja upp þorskstofninn
úr lægðinni 1994 og bjart
væri fram undan. Menn
gerðu ráð fyrir að þorsk-
stofninn héldi áfram að
vaxa, uppbyggingin hefði
tekist. Stjómmálamenn
höfðu hlýtt ráðleggingum
(les: fyrirmælum) fiski-
fræðinga og sjómennirnir
höfðu haldið sig á mott-
unni.
Á opnum fundi i maí
þetta ár hélt ég því fram að
stofninn væri kominn yfir hámarkið
og væri aftur farinn að minnka og
myndi ná nýrri lægö 2003-2004.
Hafró rak upp ramakvein og sagði
Jón Kristjánsson
fiskifræöingur og
starfar sjálfstætt
þetta óábyrgt tal og út í
hött. Ráðgjöfin 1998 varð
óbreytt frá árinu áður en
rúmu ári síðar ráðlagði
Hafró um 20% samdrátt. Á
þessum tíma, 1977-98, var
þorskur fyrir V- og NV-
landi farinn að horast og
mikið var um sjálfsát. Stofn-
inn var að bregðast við
minnkandi fæðuframboði á
einstakling, þeir smáu hor-
uðust og þeir stóm átu þá
litlu eins og stundum í
mannheimum.
Sú stefna að geyma fisk og „láta“
stofninn stækka hafði bmgðist eina
ferðina enn og náttúran var að grípa
í taumana. Ekki er þó nóg með að
„Flestir nytjastofnar hafa verið á niðurleið um sinn. Þorskstofninn er á niðurleið
og hann mun fara neðar, kraftaverk kemur ekki í vegfyrir 20-25% niðurskurð í
vor. Til þess þyrfti nefnilega stefnubreytingu hjá Hafró.“
þorskurinn éti sjálfan sig, of stór
þorskstofn er einnig í samkeppni við
aðra nytjastofna og étur annaðhvort
úr þeim eða frá þeim. Flestir nytja-
stofnar hafa verið á niðurleið um
sinn. Þorskstofninn er á niðurleið og
hann mun fara neðar, kraftaverk
kemur ekki í veg fyrir 20-25% niður-
skurð i vor. Til þess þyrfti nefnilega
stefnubreytingu hjá Hafró.
Heitir nú „breytanlegur
veiöileiki“
Nú er það sem sé veiðanleikinn
sem hefur sett strik í reikninginn.
Veiðanleiki er vandamál hjá Hafró
sem ég minnist ekki að hafa heyrt þá
tala um áður. Mikill veiðanleiki
skapar góð aflabrögð, lítill veiðan-
leiki veldur ördeyðu. í eina tíð voru
notuð hugtök eins og að fiskur gæfi
sig til, væri tregur, handóður eða
væri við. Nú heitir þetta breytanleg-
ur veiðanleiki og væntanlega verður
þá til veiðanleikastuðull sem þarf að
meta (giska á).
Oft verður maður fyrir barðinu á
svona „veiðanleika". Ég var við lax-
veiðar í tvo daga en fékk ekki neitt.
Kunningi minn var á sama stað síð-
ar í sömu vikunni og fékk 11 laxa.
Veiðanleikinn hafði breyst svona
skyndilega. Ekki þó alveg, því veiði-
félagi kunningja míns hafði ekki
fengið neitt í sama veiðitúr þannig
að veiðanleikinn virðist gera manna-
mun. Hafró ætlar enda að rannsaka
veiðanleikann svo minnka megi
skekkjur í stofnmatinu.
Þessa dagana veiðist lítið af
þorski. Ekki vegna þess að minna sé
af fiski. Nei, það er veiðanleikastuð-
ullinn sem er svona lágvaxinn.
Jón Kristjánsson
Með og á móti
betri en Austurdeildin?
Betra vinningshlutfall Austrið er skemmtilegra
j Það er engum
J^L blööum um að
K fletta að Vestur-
p® deildin er sterk-
ari heldur en
Austurdeildin. Það eina
sem þarf að skoða er vinn-
ingshlutfall liðanna.
Níu lið í Vesturdeildinni
eru með yfir 50% vinnings-
hlutfall. Á meðan hafa að-
eins sex lið í Austurdeild-
inni náð þeim árangri. Auk
þess koma þrjú lélegustu lið
deildarinnar, Chicago Bulls
anta Hawks og Washington
Hilmar
Björnsson
útsendingastjóri
hjá IÚ
NBA-
, Atl-
Wiz-
ards, frá Austurdeildinni.
Liðin í Vesturdeildinni
hafa mun skemmtilegri
leikmönnum á að skipa og
ég ætla ekki að leggja aö lík-
um leiki milli tveggja Vest-
urdeildarliða og tveggja
Austurdeildarliða. Þar hef-
ur Vesturdeildin vinningin.
Leikir milli liða í þessum
deildum hafa langflestir
endað með sigri Vestur-
deildarliðanna í vetur og
það hlýtur að vera hinn óumdeil-
anlegi mælikvarði.
Þaö er ekki nokk-
mjjmjk ur spurning í mín-
um huga að Aust-
f* urdeild NBA-
deildarinnar er
mun sterkari en Vesturdeild-
in. Liðin í Austurdeildinni
eru flest mjög jöfn að getu og
að mínu mati er það
skemmtilegri körfuknattleik-
ur sem er leikinn í Austur-
deildinni. Atlantshafsdeildin
er til að mynda gífurlega
sterk. Philadelphia 76ers og
York Kicks eru í
Ottarr Magni
Jóhannsson,
stjórnarmaöur
í körfuknattleiks-
deild KR
New
hópi örfárra liða
sem eiga raunhæfa möguleika á því
að berjast um titilinn í vor og
allir vita hvað Miami Heat
væri sterkt ef Alonzo Mourn-
ing væri heill. Ég er sann-
fræður um að það verður lið
frá Austurdeildinni sem
stendur uppi sem sigurvegari
í vor. Mínir menn í New
York Knicks koma til með að
vinna þetta og það er klárt að
deild sem er með slíkt lið inn-
anborös hlýtur að teljast
betri en Vesturdeildin þar
sem safnast hafa saman monthanar
og merkikerti með sýndarmennsk-
una eina að vopni.
NBA-deildln í körfuknattlelk er nú kominn af stað fyrir fullt og línur eru farnar að skýrast. Miklar deilur hafa veriö manna á milli um það hvort Vesturdeild-
in eöa Austurdelldin sé sterkari. í ár hafa liöin í Vesturdeildinni byrjað betur en spurningin er hvort Austrið eigi eftlr að sækja í sig veörið.
Ummæli
Bókin ekki stór-
veldi lengur
„Það sem
mér finnst
skuggalegast í
sambandi við
bókmenntir
seinustu árin
er að allir
þykjast vera að
lesa. Mér vitan-
lega hefur
klukkutímun-
um i sólarhringnum ekki verið
fjölgað. Þeir eru bara 24. Við höfum
orðið svo mikið af tímafrekri af-
þreyingu að ég sé enga ástæðu fyrir
fólk að þykjast lesa jafn mikið og
það geröi þegar bókin var eina af-
þreyingin ... Bókin hér og nú er
svona í álíka stöðu og Bretaveldi,
hún er fyrrverandi heimsveldi. Ég
held að það sé sjálfsblekking að bók-
in sé enn stórveldi á íslandi."
Þorgeir Þorgeirson rithöfundur.
Aöhald í heil-
brigðiskerfinu
„Rökin fyrir því að auka einka-
rekstur í heilbrigðisþjónustunni eru
þau, að með því aðhaldi, sem ákveð-
in samkeppni skapar, sé hægt að
bæta þjónustuna. Allir hafa gott af
slíku aðhaldi. Líka heilbrigðiskerfið.
Nú þegar er sá veruleiki til staðar
að það er hægt að fá ákveðna þjón-
ustu ókeypis á sjúkrahúsi eða fá
hana á læknastofu og greiða fyrir
hana að hluta til. Þessi starfsemi
hefur orðið til án þess, að athuga-
semdir hafi verið gerðar. Það er
augljós tilhneiging til að gera þetta
mál að pólitísku bitbeini. Það er
ástæðulaust."
Úr forystugrein Mbl. 9. desember.
Skoðanaáhætta
„Af hverju
skyldi þetta
kennaraverk-
fall fara svona
hljótt í þjóðfé-
laginu? Af
hverju eru for-
eldrar ekki iðn-
ari við að
skeiða fram á
ritvöllinn og
senda frá sér neyðarkall? Er það
vegna þess að þeir viti ekki með
hvorum aðilanum þeir eigi að
standa? Eflaust á það við í einhverj-
um tilfellum og eðlilegt að það vefl-
ist fyrir hinum almenna borgara.
Önnur skýring er þó líklegri. Nefni-
lega áhættu þess að hafa skoðanir í
íslensku þjóðfélagi."
Björn Þorláksson í Degi 9. desember.
Skoðun
Bræði Halldórs Laxness
„Halldór Laxness leit, eins og aðrir Islendingar,
upp til Einars skdlds Benediktssonar og var aug-
Ijóslega bœði sár og reiður að vera niðurlægður af
galdrameistara sem hann langaði til að líkjast. “
Osanngjörn
framkoma?
Halldór Laxness
leit, eins og aðrir ís-
lendingar, upp til Ein-
ars skálds Benedikts-
sonar og var augljós-
lega bæði sár og reið-
ur að vera niðurlægð-
ur af galdrameistara
sem hann langaði til
að líkjast. Mórall sög-
unnar er því sá að það
skiptir máli hvernig
þjóðskáld kemur fram
við þá sem áhuga hafa
á ritlistinni.
Sá sem þetta skrifar
getur vottaö að það
var aðdáunarvert
hvernig hjónin Hall-
dór og Auður Laxness
tóku á móti ungum
mönnum sem til
þeirra leituðu. Þaö
virtist ekki varða þau
nokkru þótt þau vissu
hvorki haus né sporð
á þeim sem sýndu sig
hjá þeim.
í endurminningar-
bókum sínum er Hall-
dór að sjálfsögðu að
líta yfir farinn veg og
honum hefur greini-
lega fundist það
ósanngjöm framkoma
af höfundi ljóða um
Fáka og Útsæ að nið-
urlægja verðandi
nóbelsverðlaunahafa í -
bókmenntum.
Trausti Einarsson
Seint á rithöfundarferli
sínum skrifaði Halldór
Laxness endurminninga-
bækur sem komu út á ár-
unum 1975-80. Bækurnar
heita í túninu heima,
Sjömeistarasagan, Úngur
ég var og Grikklandsárið.
Þar má finna frásagnir
Halldórs af sjálfum sér og
fólki sem hann kynntist á
lífsleiðinni og svo eru bæk-
umar að sjálfsögðu aldar-
spegill þess tíma þegar
Halldór var ungur. Vægi
þessara bóka er óumdeilanlegt,
hvort sem litið er á sögu íslendinga
við upphaf tuttugustu
aldar eða rithöfundar-
feril Halldórs, auk þess
eru þær afar glæsileg-
ur lokasprettur hjá rit-
höfundinum Halldóri
Laxness.
Það er of langt mál að víkja
hér að því öllu saman en hér
er spurt hvað Halldóri eigin-
lega gekk til með skrifum
sínum.
Ekki sjálfsagöur hlutur
í nýlegum athugunum
Guðjóns Friðrikssonar á
Einari Benediktssyni er ævi
þessa galdrameistara rakin
eina ferðina enn. Þar kemur
Trausti Einarsson fram ag Halldór Laxness fór
sagnfræömgur ásamt Tóma$i Guðmunds-
syni í heimsókn til Einars
þegar hann bjó á Þrúðvangi. Tómas
er hafður fyrir því að eitthvað hafi
Óvæntur tónn
hjá Halldóri
Þrátt fyrir ágæti
þessara bóka kom
mörgum umfjöllun
hans um Einar skáld
Benediktssonar afar
spánskt fyrir sjónir.
Frásagnir þessar er að
finna í bókinni Úngur
ég var sem kom út árið
1976 en á þeim tíma
var enn til á íslandi
fólk sem kunni ljóð
Einars Benediktssonar
utanbókar. Hringinn í
kringum iandið höfðu
Islendingar keppst við
að læra ljóð Einars
Ben svo til þeirra
mætti vitna á örlaga-
stundum og svo að
sjálfsögðu til þess að
lífga upp á samræður.
Þegar hugað er að
almennri umfjöllun
um Einar Ben fram til
ársins 1976 er tónninn
hjá Halldóri afar
óvæntur. Fram að
þeim tíma hafði fræði-
mönnum og almenn-
ingi verið starsýnt á
snilligáfuna, séníið
Einar Ben eins og sést
kannski best á því
hvar hann var lagður
til hinstu hvilu. En
skyndilega bregður
svo við að höfundar
bóka um Einar Ben
fara aö draga fram
mannlegri þætti og svo
allt það sem fólk
skvaldraði sín á milli.
skort á háttvísi í hegðun Halldórs á
meðan á heimsókn þeirra stóð og þar
væri að finna skýringuna á fram-
komu Einars Ben við Halldór.
Tómas Guðmundsson var eins og
kunnugt er úr Grímsnesinu og er
kannski verðugur fulltrúi fyrir það
sem telst háttvísi í augum sunn-
lenskra bænda. Það er hins vegar
ekki sjálfgefið að íslendingar hafi
eignast nóbelsverðlaunahafa í bók-
menntum. Við eigum ekki að líta á
það sem sjálfsagðan og eðlilegan hlut
að íslendingur hafi hlotið slíkan
heiður af sænsku akademíunni. í því
sambandi má benda á Hollendinga
sem standa afar framarlega í listum
og vísindum, svo ekki
sé minnst á höfðatölu
þeirra, og bókmenntir
sem eru ágætar. Hol-
lendingum hefur samt
gengið það heldur
seint að eignast
nóbelsverðlaunahafa í
bókmenntum.