Alþýðublaðið - 18.11.1921, Page 1

1921
Föstudaginn 18. nóvember.
267. tölnbl.
löðurlausi drengurinn.
Tiitæki stjórnarinnar að ætla
að vísa föðurladsa rússneska
drengnum úr landi, hefir alment
mælst feykilega illa fyrir.
Margir hafa sputt um, hvers
vegna drengurinn hafi ekki verið
einangraður, ef hann sé með svo
hættulega veiki, að ástæða sé til
þess að vísa honum úr landi.
En þegar mönnum er sagt það,
að veikin sé ekki meir smitandi
en það, að menn með þessa
veiki séu hvergi í heiminum ein-
angraðir, þá iáta menn undan
tekningarlaust þá skoðun í ljösi,
að það sé hin mesta fjarstæða að
vfsa drengnum úr iandi; enda
allir þcirrar skoðunar, að hér hafi
hann átt mín að gjalda.
Mér var í upphafi sagt rangt
frá um sjúkdóm þennan. Það var
gert langtum meira úr því, hvað
hana sé smitandi, en rétt er, eftir því
sem nú er upplýst. Hefði eg vitað
hið rétta fyrir tveim dögum hefði
eg aldrei stungið upp á því að
stjórnin veitti drengnum styrkinn,
sem nefndur var f greininni í
gær, heldur strax sagt að eg
mundi neita allra ráða til þess að
koma f veg fyrir að þessi rang-
indi yrði framin. Má vera að
stjórnihni sé Ifkt farið, henni
hefði aldrei komið til hugar að
vísa honum úr landi, ef ekki hefði
verið gert meira úr smitahættunni,
«n rétt er.
Annars mundu margir þakklátir
•stjórninni, ef hún reyndi að komá
;því til ieiðar, að þeir sem gengu
með ólæknandi gonhorroe (!ek-
anda) í augum, fengjust ekki við
veitingu á opinberum kaffisölu-
stöðum, að mörgu öðru slfku
ónefndu.
Ólafur Friðriksson.
Rássneskl ðrengnrinn.
Herra ritstjóri 1
Þér buðuð mér góðfúslega að
leiðrétta ef eitthvað kynni að
vera rangfært af þvf sem þér
höfðuð eftir mér í Alþbl. Eg verð
að nota þetta góða boð og hér
er leiðréttingin:
Eg er algerlega sömu skoðunar
og báðir augnlæknarnir hér f
bænum, að engin varúð geti gefið
fulla iða viðunandi tryggingu
fyrir þvf, að sjúkd. drengsins
smiti ekki aðra og verði hér land'
lægur út úr þvf. Hef aldrei annað
sagt. Þvert á móti tók eg þetta
greinilega frám við yður,
Þá sagði eg yður og að sjúkd.
þessi væri alvarlegur og hrein
landplága þar sem hann flendist.
Gerir þar marga menn hálfblinda
eða meir. Þá má og fuilyrða að
hann sé ekki til hér á landi. —
Eg skoða það Ián að sjúkd. skyldi
uppgötvast skömmu eftir að hann
fiuttist hingað, og ráðstafanir
stjórnarinnar bæði sjálfsagðar og
manaúðlegar. Og þess megið þér
vera visslr að það hefði engu
breytt f tillögum raínum þó Egg-
ert Claessen eða Coplaud hefðu
átt í hlut, eflaust heldur ekki að
gerðum stjórnarráðsins.
Þelr gefa okkur ekki fé eða
farareyri Amerfkumeem þó þeir
geri íslendinga afturreka af þvf
þeir kalda að þeir hafi þennan
sjúkdóm og það ekki þó um alt
annan kvilla væri f raun réttri að
ræða. Þar er sjúkl. með grm um
sjúkdóm þennan brotalaust bönn-
uð landsvist og foringjum alþýð-
unnar þar þykir það rétt og
sjílfsagt að verja almenning eftir
megni fyrir hættulegum sjúkdóm-
uin. Guðm. Hannesson.
Svar. Hr. próf. Guðm. Hanh-
esson. — Grein yðar er ekki leið-
rétting við grein mína f gær, því
hún sýnir ekki fram á, að eg hafi
f neinu farið þar með rangt, enda
I
I
Brunatrygffi n gar
á tnnbúi vörum
hwrgf édýr&ri on
A. V. TuíIríus
vátrygnfns&skrtfstolkl
h úslnMj
“Tttt
veit eg, að eg hef ekki gert það.
Þar sem þér segið, að engin var-
úð geti gefið íulla tryggingu fyrir
þvf, að drengurian smiti ekVi frá
sér, þi er það orðaleikur, þvf hvað
margir smitandi sjúkdómar eru
það, sem hægt er að segja um,
að hægt sé að gefa fulla trygg■
ingu fyrir að alls ekki smitif Eg
veit ekki betur, én að undanfarin
ár hafi margir læknar fallið í val
skyldunnar, Iátið lffið af þvf þeir
fengu sóttnæma veiki, þrátt fyrir
alla þá varúð, sem vfsindin kenna,
og er hér ekki átt við þær hetjur
í læknastétt, sem létu Iffið við
tilraunir, eða af þvf þeir gátu ekki
viðhaft alla varúð, ef þeir áttu
að geta gengt hinni helgu skyldu
læknastéttarinnar: að bjarga lffi
annara.
Þér munduð—^ekki hafa ritað
áúgnlækninum bréfið, þar sem þér
báðuð hann að athuga. málið aft
ur, ef þér hefðuð ekki sjálfur
verið þeirrar skoðunar, að kom-
ast mætti hjá því, að reka þenna
föðurlausa dreng úr landi, enda
sögðuð þér við mig, að sjúkdóm-
urinn væri tregsmitandi.
Það er nú komið f Ijós að
kránkleiki sá sem hér er um að
ræða, er í ölium löndum, en þér
getið ekki sagt að hann sé alvar-
Itg og hrein landplága í Datt-
mörku, Þýzkalandi, Engl. o. s. frv.
Þó þetta eigi sér stað f Suður- Og
Austur Evrópu þar sem sóðaskap-
urinn keyrir úr hófi, og almenn-
ingur lifir og deyr svo að segjs