Dagblaðið Vísir - DV - 26.01.2001, Qupperneq 6
Þátturinn Konfekt er íslenskur menningar- og listaþáttur sem hefur göngu sína á Skjá einum þann 3.
febrúar. Það eru ekki ófrægari menn en þeir Barði Jóhannsson, Henrik Baldvin Björnsson og
Sindri Páll Kjartansson sem standa á bak við þáttinn sem verður sýndur á laugardögum
kl. 21.30 og endursýndur á sunnudögum og mánudögum.
Jgjörlega til-
gangslaus þáttur
„Við sækjum í klassískt þema
þó við setjum þetta fram á ný-
stárlegan máta,“ segir Barði.
„Lista- og menningarþátturinn
Konfekt á að fjalla um listir og
menningu í Reykjavík og víða
um heim,“ segir Sindri. „Við
verðum að kynna okkur menn-
ingu í Reykjavík, París og
Havana en aðallega í Reykjavík
þó,“ bætir Barði við.
París og Havana
„Það verður viðtal við einn
listamann í hverjum þætti og auk
þess verður myndlistar- og tón-
listargagnrýni, listrænir leik-
þættir, uppákomur í sjónvarpssal
eða úti í bæ og ýmislegt fleira,"
segir Sindri Páll. „Ég mun bregða
mér á sýningar erlendis en mest-
megnis höldum við okkur hér-
lendis," segir Barði. „Ég hef
heyrt að það sé mikil tenging
milli Havana og Reykjavíkur og
ég ætla að kynna mér það en
einnig ætla ég að skoða menning-
arlega staði í París.“
Finnst ykkur vanta umfjöllun um
menningu og listir?
„Nei.“
Þannig aö þaö er kannski engin
þörf á svona sjónvarpsþœtti?
„Nei, ekki nokkur,“ segir Hen-
rik. „Algjörlega án tilgangs," bætir
Barði við.
Kameran bilaði
„Barði og Henrik fengu þessa
hugmynd og pizzuðu henni að mér.
Svo fórum við þremenningamir
upp á Skjá einn og sögðum þeim að
hér væri sniildarþáttur kominn og
þeir ættu vinsamlegast að kaupa
þetta,“ segir Sindri. Umsjónar-
menn þáttarins verða þeir Barði og
Henrik en Sindri Páil er pródúsent.
Einhverjar skemmtilegar sögur
af tökum?
„Það var nú ansi skemmtilegt
þegar við vorum að láta manninn
vaða í sjó,“ segir Sindri. „Æ, það
var nú svo sem ekkert skemmti-
legt, honum var bara svolítið kalt.
Þann sama dag bilaði kameran og
það var nú fyndið," segir hann og
hlær. „Já, það var magnað,“ tekur
Þeir Henrik, Baröi og Sindri eru aöstandendur sjónvarpsþáttarins Konfekt
myndavélina en hinir tveir eru þaö sem þeir vilja kalla sjónvarpsstjörnur.
Barði undir. „Þá fór ég og sótti
aðra kameru," segir Sindri. „Það
var mjög góð uppákoma og við
hlógum lengi að því,“ hlær Barði.
„Eitt sinn var ekki til handheldur
mæk þannig að við urðum að nota
mækinn á vélinni. Okkur þótti það
líka fyndið.“
Ekta artí-fartí
Strákarnir eru sammála um að
hér sé kominn ekta artí-fartí þátt-
ur. „Það hefur lengi loðað við lista-
menn að það sé erfitt að skilja þá.
Við ætlum því að reyna að túlka
það sem þeir hafa fram að færa og
fórum yflr alla listaflóruna" segir
Barði. Sindri bætir við að það
megi ekki gleyma leikþáttunum.
„Við erum búnir að vera að taka
töluvert af listrænum leikþáttum
upp og fengum Leikfélag Mosfells-
bæjar til að túlka þessa þætti,“ seg-
ir Barði. „Þetta er áhugaleikfélag
sem hefur áhuga á leiklist sem er
meira en hægt er að segja um
á SkjáEinum. Sindri er reyndar bak viö
mörg önnur leikfélög," segja þeir.
Barði bætir því við að það sé ekki
að sjá að þama sé áhugaleikhópur
á ferð. „Margir þeirra eru hreint
út sagt framúrskarandi og án efa
bestu óuppgötvuðu leikarar lands-
ins.“
Hvernig gengur aö vinna saman?
„Það er svolítið pirrandi hvað
þeir eru óstundvísir strákarnir,"
segir Barði. „Þetta hefur samt allt
gengið áfallalaust fyrir sig,“ segir
Sindri.
Skiki Dr■ Gunna
Öskaástand mannskepnunnar er að gera ekki
neitt. Við erum því alltaf aö strita til þess eins að
hafa efni á að gera ekki neitt. Þetta er eilíföarvél
lífsins, eilífðarvélin inni í okkur. Þessa eilífðarvél
hefur fólk á takteinum þegar það heilsast á götu
og spyr: Jeeja, ekki alltaf nög aö gera?
Þjóðin slítur sig frá volgu bælinu til aö gera eitt-
hvað svo hún hafi efni á húsi og sjónvarpi. Dagur-
inn hefst á því að gera ekki neitt I húsinu (sofa),
svo er eitthvað gert (unnið) og dagurinn endar
með því að gera ekki neitt fyrir framan sjónvarp-
ið. Svona rúllar þetta þangað til hin eftirsótta
helgi kemur; þá er ekkert gert í tvo daga.
Ekki einu sinni skítarönd
Ef maður gerir eitthvað nógu lengi hefur maður
efni á að gera ekkert í langan tíma, t.d. að drolla
rorrandi á eriendri strönd eða slugsa í íslenskum
bústað og grilla.
Ef maður er ekki því meiri letingi er vont að lenda
I vinnu sem ekkert er að gera i. Þá kemur hökt!
eilífðarvélina og timinn silast áfram. Það er vont.
Ég fékk einu sinni ömurfega sumarvinnu viö aö
ræsta ! vélsmiðjunni Héöni. Það tók klukkutíma
en vinnuskyldan var 10 tímar. Ég hékk þv! t hvarfi
og vonaði að kariarnir fengju skitu eða helst að
matareitrun legðist á mannskapinn. Þá hefði ég
haft eitthvað að gera. En kariarnir voru kattþrifnir
og umhverfisvænir og ég fékk ekki einu sinni
skitarönd til að kljást við. Þetta var því hörmung
og ég var hættur eftir tvo mánuði. Helst á tíminn
nefnilega að þjóta áfram þegar maður er í vinn-
unni en hann á að mjakast áfram þegar maöur er
að slappa af. Hver kannast ekki við setningar
eins og helgin bara flaug úr höndunum á mér,
eða sumarfríiö var ekki fyrr byrjaö en þaö var
búiö?
Alltof oft líður þó timinn of hratt þegar maður er
ekki að gera neitt. Setningar eins og Dagurinn viö
færibandiö bara flaug úr höndunum á mér og fyrr
en varöi var ég kominn heim aö góna á Leiöarljós
eru þv! sjaldgæfari.
Lufsast á moldargólfi
I byrjun aldarinnar þurfti fólk aö vinna jafn mikið
og dráttarklárar og komst sjaldan í þá aðstöðu aö
geta gert ekki neitt.
Himnariki Biblíunnar þótti því eftirsóknarvert: að
fá að voma að eilífu í þvi frábæra elliheimili með
stóru strákunum og gera faktiskt ekki neitt nema
að góna á dýrðina. Lítiö stóö til boöa þá sjaldan
fólk átti frí. Menn lufsuöust í mesta lagi i hóp á
moldargólfi og lásu upphátt úr Biblíunni við
Ijóstíru eða riðu út eða hver öðrum. Svo kom sem
betur fer rafmagn og nú höfum viö aldrei haft fleiri
möguleika til þess aö gera ekki neitt. Eins og um
síðustu aldamót horfum við nú bjartsýn fram á
við. Framtíðin hlýtur aö veröa björt fyrst mannkyn-
inu tókst að þrauka enn eina öldina. Einn daginn
vonumst við til að þurfa ekki aö gera neitt fram-
ar, að við getum bara veriö i fríi þar til við deyjum
og verðum ekki neitt.
I viðj'um þægindanna
Á allri síöustu öld var þróunin i þá átt að gefa okk-
ur fleiri tækifæri til að gera ekki neitt. Allt þokað-
ist sifellt í þá átt að gera okkur lífiö léttara. Hér
tala ég auðvitaö ekki um „okkur" sem allt mann-
kynið heldur okkur sem vorum svo stálheppin að
fæðast á Vesturiöndum. Hvert sem litið er má sjá
merki um þessa þróun. Þú þarft ekki aö labba
upp stiga því það er lyfta. Þú þarft ekki aö elda,
maturinn kemur tilbúinn úr örbylgjuofninum. Þú
þarft ekki að passa börnin þín, annaö fólk sér um
það fyrir þig. Þú þarft ekki að hugsa, bara stilla á
góða stöð. Þú þarft ekki að velkjast í nístandi til-
vistarkreppu og hugsa kvíðinn um stjarnfræðilega
smæð þína í alheiminum, þú færð þér bara pillu.
Dyr opnast sjálfkrafa fyrir þér. Ég stóð sjálfan mig
að því nýlega að verða hálfhissa og fúll að þurfa
að ýta á hurð til að komast út úr byggingavöru-
verslun. Ég var byrjaður á kvörtunarbréfi þegar ég
uppgötvaði að ég var orðinn fangi í viðjum þæg-
indanna og hætti snariega að skrifa. Þægindi er
málið. Þægindi er lausnarorð samtimans og
keppikefli. Og ef fram fer sem horfir verður
ástandiö svona árið 2100.
Öryrkjar í alfleti
Árið 2100 verður loksins kominn botn í öryrkja-
málið þvi þá verðum við öll orðin aö löggiltum
öryrkjum. Orðið „öryrki" verður því fjarlægt
með lögum úr islenskunni. Meðalþyngd íslend-
Hvað heldur manninum gangandi? Hvað rekur hann á /app/r á
morgnana? Mun hann enn þá nenna á lappir eftir eina öld?
Dr. Gunni reynir að svara þessum spumingum
Eftlr eina öld verður meðalþyngd ís-
lendlnga 200 kg og lífslíkurnar 200
ár.
inga verður 200 kg og lífslíkur 200 ár. Almennt
samþykki verður nefnilega um það á Vestur-
löndum að spikfeitt sé fallegt og eintóm geö-
veiki sé að sporna við eðlilegri spikmyndun.
Stórfenglegar uppgötvanir deCODE munu svo
lengja meöalaldurinn. Hver og einn liggur í al-
fletinu sínu og nennir aldrei út úr þvi, enda lít-
ið að sækja undir bert loft nema eiturgufur frá
álverksmiðjum sem verður búið að troða út um
allt og stingandi augnaráð pólskra verkamanna
að fara i og úr vinnu. I alfietinu verður búiö að
pakka öllu sem viö „þurfum" í dag i eitt tæki.
Alfletið verður það sem í dag kallast íbúð, kló-
sett, isskápur, rúm, tölva, sjónvarp, sími
o.s.frv. í Elko (sem þá heitir Beri Beri eftir sam-
runann við Bónus, BT-tölvur, Rúmfatalagerinn
og Ikea) verður hægt að fá tvær tegundir:
deluxe alfleti meö innbyggðum Taílendingi og
venjulegt.
Frábær útópía
í þessu alfleti liggjum við svo og hreyfum ekki
annað en puttana á alfjarstýringunni og
kjammana til að tyggja gúmmilaðiö sem taí-
lenskir innflytjendur keyra heim að dyrum (ef
viö eigum bara venjulegt alfleti - í deluxe-útgáf-
unni mata Tailendingarnir okkur líka). „Vinnan"
okkar fer fram fyrir hádegi. Þá millifærum við á
milli reikninga, sýsium með bréf, tékkum á því
hvað aðrir öryrkjar eru að gera í sínum alfletum
og skoðum klám. Eftir hádegi horfum við á al-
skjáinn fram á kvöld. Þar fáum við ýmsa
skemmtun og síðast en ekki síst alls konar
mikilfenglega þekkingu sem verður undirstaða
alls í þessari frábæru útópíu.
Allir sjá að þessi framtíðarsýn er rökrétt og
endanleg útkoma sé miðaö viö þróunina á siö-
ustu öld og væntingarnar í dag. Þaö segir sig
svo auðvitað sjálft að árið 2100 veröur gamla
eilífðarvélin okkar breytt. Biliö milli þess að
gera eitthvaö og gera ekki neitt verður horfið
og við gerum ekkert. Punktur.
Svona verður þetta þangað til blanka innflutta
fólkiö sem sér um að moka skítinn undan okk-
ur gerir uppreisn og rekur okkur fituhlunkana
úr alfletunum. Það dreymir að sjálfsögðu líka
um aö verða sílspikaðir öryrkjar og gera ekki
neitt.
6
f Ó k U S 26. janúar 2001