Dagblaðið Vísir - DV - 26.01.2001, Side 13

'
Strumpunum
„Ég var allra fyrst í hljómsveit
sem hét Hinir vonlausu. Við spil-
uðum bara frumsamið efni og nú
stendur til að gefa út disk með öll-
um lögunum í tilefni 13 ára afmæl-
is hljómsveitarinnar. Textarnir
voru geðveikir: „Kannski finnst
ykkur töff að reykja, en í rauninni
9 eruð þið lungun að steikja, síðan
kemur helvítis dópiö og þið frá
ykkur lífrnu sópið.“ Þetta lag hét
Afleiðingar. Við notuðum aðallega
Rímarabókina þegar hún kom út
‘88 eða ‘89 og við vorum upp á okk-
ar besta. Við fengum hana allir í
jólagjöf til að geta samið texta. Á
þessu tímabili mótaðist stíllinn
minn sem ég nota á fyrstu Maus-
plötunum. Ég átti nefnilega ekki
hihat og þess vegna komu bara
tomtoms í staðinn. Enn þann dag í
dag nota ég líka sama pedalinn og
Gulli Briem notaði í Garden Party
með Mezzoforte. Það er alveg geð-
veikt kúl. Þetta er goðsagna-
pedall."
Hyernig byrjaói þetta hjá þér?
„Árið var 1987. Ég man það eins
og það hefði gerst í gær. Þá var ver-
ið að sýna Gremlins í Bíóborginni
og pabbi lagði fyrir framan Paul
Bernburg. Það var pínkulítið
trommusett í glugganum og ég
benti á það og sagði: „Mig langar í
þetta.“ Svo fékk ég það í jólagjöf og
byrjaði strax að spila. Ég var alltaf
að hlusta á plötuna Strumpajól en
heyrði ekkert í trommunum á
henni svo ég trommaöi bara með
minn eigin takt. Það var ógeðslega
gaman. Ég á þessa plötu enn þá og
hlusta alltaf á hana á jólunum."
Efþú vœrir ekki trommari?
„Þá væri ég bara að vinna eitt-
hvað við tónlist. Sama hvemig,
bara að það væri eitthvað í sam-
bandi við tónlist. Hvemig og hvar
sem er, þótt það væri bara að keyra
út plötur í smásöluplötubúöir."
Daníel Þorsteinsson, trommari í
Brim, Maunir og Maus.
Blóðpollur
á snerilinn
„Ég hef eiginlega bara verið í Botn-
leðju en einu sinni var ég í hljóm-
sveit sem hét Amma rúsína.
En það var back in the
daze. Ég byrjaði ekki að
spila á trommur fyrr en
ég var 17 ára. Bróðir
minn átti trommusett og
strákarnir, Heiðar og
Raggi, voru að bíða eftir
mér. Við stofnuðum hljóm-
sveitina áður en við
kunnum á eða áttum
hljóðfæri. Þá fór ég að
spila af kappi á þetta
lánaða sett og upp úr
því fór ég að hlusta
meira á tónlist og sigta
út einhverja trommara
sem mér fannst vera
flottari en aðrir. Af þeim
stóð Jimmy Chamberlain
í Smashing Pumpkins al-
veg upp úr.“
Ertu að gera eitthvað
annaó en að tromma?
„Já, ég vinn í fullu
starfl á leikskóla, sé um
að opna og svona, og svo
tem ég hesta i Hafnarfirði.
Ég er alinn upp með hest-
um, hestar ólu mig upp,
tóku mig i fóstur og ég
drakk kaplamjólk. Hún er al-
veg dísæt. Ég hefði ekkert á
móti því að lifa á tónhstinni
og hafa svo hestana sem
áhugamál en núna er ég bara í
skuldum.
Hvernig er að vera á íslandi?
„Tvö hundruð og áttatíu þús-
und manns, hvað erum við að
gera hérna? Það er ekki
markaður fyrir neitt nema
nauðsynjavörur og þær eru ein-
okaðar. Nei, þetta er biturt, ég er ekk-
ert bitur. Ég myndi alls ekki vilja
flytja annað, ég er ótrúlegur íslend-
ingur, vil bara harðan vetur og hel-
víti.“
Myndirðu vilja breyta sviðsskipu-
laginu til að geta verið framar?
„Nei, hefðin er svo sterk. Það
vill enginn vera Phil Collins og
þó að ég eigi Genesis-bol þá vil
ég ekki vera Phil Collins, en ég
vil geta séð áhorfendurna svo ég
sé ekki bara að spila fyrir sjálfan
mig.“
Hefuróu slasað þig við
spilamennskuna?
„Jaaaááá, ég hef
stórslasað mig. Ég
var að spila á festi-
vali í Hollandi ekki
alls fyrir löngu og ég
ætlaði að lækka
trommustólinn,
fékk lánaðar ein-
hverjar klippur og
var búinn að ná
góðu taki þegar ég
klippti næstum því
puttann af mér, klippti
ferlega djúpt í hann, og
þetta var fimm mínútum
áður en við áttum að byrja
að spila. Það var bara
hrúgað á milljón plástrum,
þú veist, mörgum, það
blæddi alltaf í gegn og ég
þurfti að líma fleiri og
fleiri á mig. Svo bara byrj-
uðum viö að spila og þá
var bara farið að frussast
út um allt og kominn blóð-
pollur á snerilinn. Ég var
bara máttlaus og við það að
fjara út. Þrátt fyrir svona :
áhættur þá myndi ég samt
hvetja son minn, ég á son, til
að læra á trommur, alveg
fram í rauðan dauðann,“ segir
Haraldur ákafur.
Haraldur Freyr Gíslason, trommari
í Botnleðju.
Frábært að vera aftast
Hvenœr byrjaðir þú aö tromma?
„Þegar ég var 12 ára. Ég ætlaði
að læra á sílófón en mér var sagt
að maður yrði að læra á trommur
fyrst. Ég gerði það og hélt síðan
bara áfram. Ég var einn vetur í
FÍH en hætti svo af áhugaleysi
gagnvart náminu. Þá var ég 14 ára
og var í hljómsveitinni Wool. Wool
var mjög skrýtin hljómsveit. Við
vorum allir með sítt hár og spiluð-
um skrýtna tónlist. Einhvers kon-
ar rokk sem kom okkur að vísu í
annað sæti Músíktilrauna en ekki
lengra en það. Það var brotist inn
í æfmgahúsnæðið hjá okkur og
öllu dótinu rænt. Eftir þaö flosnaði
Wool bara upp.“
Áttu þér einhverjar fyrirmyndir í
trommubarningnum?
„Fyrsta platan sem ég eignaðist
eftir að ég var búinn að hlusta á
allar hippaplötumar hans pabba
var Back in Black með AC/DC.
Hún hefur örugglega markerað
mig ævilangt. Þegar ég var svo að
byrja að spila var það alltaf Jon
Bonham úr Led Zeppelin. Hann
var geðveikur töffari. Ég hlustaði
virkilega mikiö á hann og spilaði
eftir honum. Svo fmnst mér Gunn-
ar Jökull, sem var i Trúbroti, vera
frábær, hann er hetja. Það væri
gaman að hitta hann.“
Hvernig finnst þér aö vera alltaf
hafður aftast á sviðinu?
„Mér fmnst frábært að fá að
vera aftast. Stundum getur verið
óþægilegt að sjá of mikið af fólki
fyrir framan sig en kannski venst
það eins og margt annað.“
Efþaö heföu ekki oröið örlög þin
að spila á trommur í Sigur Rós,
hvaö helduróu þá að þú vœrir i
dag?
„Ég væri örugglega að spila á
sílófón í Sigur Rós. Einu sinni
langaði mig að vísu að verða blaða-
maður. Mér fmnst gaman að skrifa
en veit ekkert hvað heillar mig við
það. Þegar ég kynntist kærustunni
minni vissi hún ekkert að ég væri
trommari. Hún frétti það seinna og
tók því bara vel,“ segir Orri, þagn-
ar og horfir á borðið. „Ég hef ann-
ars ekki mikið að segja í þessu viö-
tali. Oftast segi ég ekki neitt þegar
við erum í viðtölum, nema þegar
spumingum er beint sérstaklega
til mín. Þá segi ég annaðhvort nei
eða já.“
Orri Páll Dýrason, trommari í
Wool og nú Sigur Rós.
heimasíöa vikunnar
http://www. 10k4awifG.com
Ameríkaninn Rod Barnett á
heimasíðu vikunnar að þessu
sinni en hann vill bjóða 10 þúsund
dollara (um það bil 800 000 ísl.
krónur) þeirri manneskju sem
kemur honum í kynni við þá konu
sem hann giftist. Kaninn gerir sér
fullkomlega grein fyrir því að þaö
eru fáar konur þarna úti sem eru
nógu góðar fyrir hann en þess
vegna er hann einmitt að bjóða
peningaverðlaun. Hann Rod er
nefnilega skíthræddur við skilnað
og er því tilbúinn að borga fyrir
konu sem passar honum. Rod er 35
ára gamall maður sem nýtur vel-
gengni í starfi og segist hafa lært
fyrir löngu að peningar kaupa
ekki hamingjuna. Hann er þó ekki
laus við galla að eigin sögn, hann
nagar til dæmis neglurnar og
mætti missa nokkur kíló. Á síð-
unni má skoða margar myndir af
gæjanum og einnig er hægt að
hlusta á rödd hans. Rod Barnett
vill eiga börn eftir þrjú til fimm ár
og vill að eigin-
konan heppna sé
heima með börn-
in á meðan hann
vinnur. Hann vill
helst hafa hana
dökkhærða og
glæsilega, á aldr-
inum 24-35, og
hann gerir mikl-
ar kröfur um
vaxtarlag og
fleira. Þá er bara
að finna einhverja
vinkonu til að
senda í fangið á
gæjanum og inn-
heimta svo 10 þús- >
und dollara.
Mundu samt að ef
þú sjálf giftist
kappanum þá færð
þú ekki peningana
en þú færð hann
Rod Barnett í stað-
inn (yiiihaaa).
»■
26. janúar 2001 f Ó k U S
H