Dagblaðið Vísir - DV - 03.08.2001, Page 26

26
Helgarblað
FÖSTUDAGUR 3. ÁGÚST 2001
I>v
Þar sem álfkon-
urnar striplast
- DV í magnaðri gönguferð frá Laka í Núpsstaðarskóga og tekst á
við beljandi jökulfljót, leirsvelgi, brött fjöll og veðraham
Allt á hvolfi í þurrknum
Eftir slagveöursrigningu og rok fyrsta göngudags, þar sem allt blotnaöi sem blotnaö gat, voru feröalangar fegnir aö
vakna í sól og breiddu allir sinn blauta búnaö til þerris. Tjaldstæöi næturinnar var í Eldhrauni.
Það voru eftirvæntingarfullir ferða-
langar sem lögðu upp frá Kirkjubæjar-
klaustri að morgni fóstudags 27. júlí,
áleiðis í Laka. Þangað var ekið með
áætlunarbíl Austurleiða, þar sem leið-
söguhjal glumdi á ensku í hátölurum
bílsins en bílstjórinn benti til vinstri
og hægri eftir þvi sem enska röddin
lýsti umhverfinu.
Nokkrum sinnum var stoppað og
fólk fékk að fara út úr bílnum til að
skoða og mynda. Samkvæmt veðurspá
átti að þykkna upp og fara að rigna og
hvessa. Á ferð okkar inn í Laka, sem
tók á fjórða tima, sáum við sem haldin
vorum mikilli ferðaspennu óveðurs-
skýin hrannast upp, spáin ætlaði að
rætast. Aðeins ýrði úr lofti upp við
Laka og komin var þoka í ofanálag.
Sáum ekki neitt
Við létum veðr-
ið ekki breyta
ferðaáætlun, geng-
um á eldfjailið og
reyndum að rýna í
Músareyra landslagið, eldgíg-
ana sem eru þarna
í langri röð, klæddir gulum mosa og
gjalli. Veðrið var orðið svo slæmt
þama uppi að ekkert sást, það eina
sem við nutum var frásögn landvarðar
um eldana árið 1783 og móðuharðindin
sem þeim fylgdu. Þegar þama var
komið var það næsta að koma sér nið-
ur, það var farið að rigna hressilega.
Klukkan var farin að ganga þrjú og
ekkert annað að gera en bíta á jaxlinn
og setja stefnuna á fyrsta náttstað í
fimm daga ferð sem Skokkhópur ÍR
var að hefja.
Barist var á móti vindi og regni,
undir fæti var hraun eða sandur, og
ekki laust við að kvíða setti að fólki að
fara að tjalda í þessu veðri. Þetta var
ekki það sem fólk óskaði sér. Varla var
þurr þráður á nokkmm manni þegar
náttstað var náð.
Grjót á stögin
Tjaldað var í jaðri Eldhrauns á
mosaþembum og reynt að leita skjóls
fyrir veðrinu sem var orðið að algjöra
slagviðri. Grjót
var sett á tjaldstög-
in til að tryggja að
tjöldin fykju ekki
ofan af okkur -
þrátt fýrir það
losnuðu festumar og þurfti að fara út í
veðrið til að lagfæra stögin af og til
meðan á óveðrinu stóð. Leiðangurs-
stjórar frá íslenskum fjallaleiðsögu-
mönnum, þeir Guðjón Marteinsson og
Víðir Pétursson, stóðu í ströngu við að
elda ofan í ferðalangana og gerðu gott
betur, það var heimsendingarþjónusta,
þeir hlupu á milli tjalda með mat, eft-
irmat, kaffi og köku í lokin í alls tutt-
ugu og átta manns.
Eftir viðburðaríka nótt, þar sem
veðrið var í aðalhlutverki, vaknaði
fólk í mikilli kyrrð og sólin var að
koma upp - þetta vora ótrúleg um-
skipti. Fólk dreif sig á fætur og hófst
■ hörðum straumi
Eitt erfiöasta en skemmtilegasta
verkefni leiöangursins var aö vaöa
Hverfisfljótiö skammt neöan Síöu-
jökuls. Fljótiö var strítt og breitt eftir
rigningar næturinnar og þrjá tíma
tók aö vasia yfir ála og sandþleytur í
organdi straumi.
handa við að breiða blautan búnaðinn
á hraunið, fá sér morgunkaffið og fara
yfir næturlífið í slagviðrinu. Tjald-
stæðið var eins og maður sér í sjón-
varpinu úr flóttamannabúðum - allt á
rúi og stúi. Svona er ísland og íslensk
veðrátta - það verður að búast við
hinu versta ef á að komst í gegnum
þær hindranir sem veðrið getur verið
ferðafólki.
Vaöiö í þrjá tíma
Lagt var af stað
með tiltölulega
þurran búnað í
næstu þraut ferð-
arinar sem var að
vaða Hverfisfljót,
sunnan Síðujök-
uls. Mikið var í vötnunum eftir úr-
komu síðasta sólarhrings og áhyggjur
fararstjóranna leyndu sér ekki. Þeir
hlupu um sandana og reyndu að meta
vöðin í kolmórauðum kvíslunum á
sandinum. Það var mikil spenna í lofti,
fólk skipti um fótabúnað, fór úr göngu-
skónum i vaðsokka og vaðskó, klæddi
sig vel að ofan og fór auk þess í gömlu
góðu ullarbuxurnar og vatnsheldar
buxur þar utan yfir. Síðan var farið
yfir leikreglur sem gilda við þessar að-
stæður; að vaða jökulvötn. Fjórir og
fjórir læstu sig saman á höndum og
æft var göngusporið sem stíga átti í
Kynlíf
■■■' rnp l :
f , '
Blýantar og símastaurar
Ragnheiöur
Eiríksdóttir
skrifar
um kynlíf
Mér virðist sem þetta liggi af-
skaplega þungt á karlmönnum. Sér-
staklega auðvitað þeim sem telja sig
vera með of lítið tippi því málið er
auðvitað að hafa það nógu andskoti
stórt. Það hrúgast að minnsta kosti
inn í tölvuna mína (gegnum per-
sona.is) spurningar frá karlmönn-
um sem er mikið í mun að fá að vita
nákvæmar sentimetratölur fyrir
ummál og lengd meðaltippisins.
Konur eru nú gjarnan með brjósta-
stærð á heilanum en þó hef ég
aldrei fengið álíka fyrirspurn um
rúmtak meðalbrjóstsins... Athyglis-
vert! Svo kom vinur minn i heim-
sókn um daginn og fór í óspurðum
fréttum að segja mér frá holdlegri
ástamótt sem hann hafði átt
skömmu áður meö spænskri
túristastelpu með dökk augu,
flaksandi hár og liðugar lappir.
Hann hafði haft af því áhyggjur
lengi vel að limur hans væri eitt-
hvað styttri en hann ætti að vera og
hafði meira að segja keypt sig inn á
tippastækkunarvef á Netinu (svo-
leiðis vefir eru í það minnsta hund-
rað). Þar fékk hann leiðbeiningar
um alls kyns teygjur og tog sem
hann stundaöi svo á hverju kvöldi
eins og samviskusamur litill skáti.
Hann hitti spænsku fimleikadrottn-
inguna viku eftir að æfingar hófust
en var þá ekki farinn að sjá árang-
ur erfiðisins (enda mælt með
þriggja mánaða prógrammi í það
minnsta). Allt var þetta heitt og æst,
það sauð upp úr víkingnum is-
lenska þegar hann sökk á bólakaf í
ólgandi suðrænuna.
Ástkonan var allt annað en þögul
og tjáði sig óspart á meðan leikur
stóð yfir (að sjálfsögðu á ensku með
fallegum hreim utan í fullnæging-
um þegar hún öskraði „VENGO!
VENGO!“). Vinur minn gladdist
mjög þegar Dolores, en þaö hét hún,
kraup á kné fyrir framan hann og
tók til við að tigna tól hans með orð-
um og athöfnum. „Oooooh you are
sooo BIIIIG! I want you inside me...
mmmnnnnmmmm aaaaaaa
mmmmm“ voru meðal orða sem
hún lét falla milli þess sem hún lék
með tungu og vörum við tólið stifa
án þess að missa augnkontakt í svo
mikið sem 10 sekúndur samfleytt.
Eftir hamfarir, handavinnu og
munnleg atlot í um það bil sjö
stundarfjórðunga (að sögn vinar
míns) rann íslenski atgeirinn ljúf-
lega inn í spænska hunangspottinn
og ætlaði þá allt um koll að keyra.
Aftur fór hún að hrópa upp yfir sig
alls kyns setningar um stærð og
stinningu, stundi líka óskaplega og
lét öllum illum látum. Ekki var vin-
ur minn að kvarta eða kveina yfir
að hafa lent í þessu en það sem
gerði hann undrandi voru síendur-
teknar athugasemdir konunnar um
hans dýrasta djásn sem honum
hafði þó alla tíð fundist heldur stutt.
Ég spurði hann nokkurra spurninga
til að fylla upp í eyður. Hafði hann
einhvern tíma áður fengið tippaein-
kunn frá ástkonu? Nei. Hvaðan
hafði hann hugmyndina um að tipp-
ið væri í styttra lagi? Strákarnir í
World Class voru flestir mun lengri
í sturtunni og klámmyndaleikararn-
ir allir miklu lengri. Hafði hann
mælt það? Já, að sjálfsögðu. Hér
stóð hann upp frá eldhúsborðinu og
byrjaði að hneppa gallabuxunum
frá: „ég er bara orðinn harður af
þessu tali,“ sagði hann, „ég skal
bara sýna þér.“ Neeeiiii, æpti ég,
skipaði honum hvössum rómi að
setjast aftur í stólinn og gefa mér
heldur tölurnar í sentímetrum. Síð-
asta mæling var sem hér segir:
Lengd í stinningu frá rót við lifbein:
13,5 sm. Ummál í stinningu um mitt
skaftið: 15,2 sm. Breiðasta ummál í
stinningu (brún kóngsins): 15,8 sm.
Það var nefnilega það! Nú gat ég
upplýst drenginn um að þrátt fyrir
að limur hans væri ívið styttri en
flest meðaltöl gefa til kynna væri
ummálið vel yfir meðallagi. Svo gaf
ég honum annan kaffibolla og tvo
súkkulaðimola og notaði svo næsta
hálftímann í dulitla eldhúskyn-
fræðslu.
Hér eru nokkrir fræðslumolar
sem hrutu þá af vörum mínum:
Kannanir sýna að stinnt meðal-
tippi er einhvers staðar á bilinu
14-16 sm á lengd og 12-13,5 sm að
ummáli. Nokkrar kannanir hafa
verið gerðar á Netinu og eiga þær
allar sameiginlegt að gefa dulítið
rúmlegri niðurstöður en þær sem
eru gerðar með hlutlausum mæling-
um rannsakenda.
Fyrir langflestar konur er breidd-
in mun mikilvægari en lengdin. Ef
lengdin væri aðalmálið væru gulir
blýantar nr. 2 eflaust vinsælustu
kynlífsleikfóng í heimi. Margar kon-
ur eru lika á þerri skoðun að stærð
og lögun sé aukaatriöi ef vinurinn
er nógu glerharður.
Leggöngin eru afskaplega teygjan-
legt rými og hafa þann eiginleika að
laga sig að því sem er sett inn í þau.
Svo er það á ábyrgð konunnar að
þjálfa sina grindarbotnsvööva ef
hún vill njóta þess enn betur að fá
eitthvað inn i sig með því að geta
gripið um það með vöðvunum góðu.
Efst í leggöngunum er leghálsinn,
neðsti hluti legsins, sem er hjá
mörgum konum viðkvæmur fyrir
snertingu. Þess vegna flnnst sumum
konum beinlínis óþægilegt að fá
óralangan lim upp í leggöngin.
Persónuleikinn býr ekki í tipp-
inu. Ekki heldur bólfimi, tillitssemi
eða kynþokki. Þó svo að karlmenn
með tól á stærð við símastaura æsi
margar konur hef ég ekki enn heyrt
um neina sem hefur þróað langvar-
andi samband við mann einungis
vegna tippastærðarinnar.
Ragnheióur Eiríksdóttir
er hjúkrunarfrœöingur