Dagblaðið Vísir - DV - 09.08.2001, Page 14

14
FIMMTUDAGUR 9. ÁGÚST 2001
FIMMTUDAGUR 9. ÁGÚST 2001
19
Útgáfufélag: Útgáfufélagíö DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoóarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guömundsson
Augiýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11, 105 Rvik, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreiflng@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugeró: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverð 190 kr. m. vsk., Helgarblaö 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins f stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viötöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Virkjað verður
Flest bendir til, að virkjað verði við Kárahnjúka. Ríkis-
stjómin mun hafna málefnalegri niðurstöðu Skipulags-
stofnunar „af því bara“ og leggja málið fyrir Alþingi á
komandi vetri. Þar verður virkjunin samþykkt fyrir jól
með öruggum meirihluta stjórnarílokkanna.
Þetta er eðlileg málsmeðferð í lýðræðisríki. Kjörnir full-
trúar taka endanlega ákvörðun eftir mikla umræðu í þjóð-
félaginu. Þeir þurfa ekki að taka tillit til málefnalegra
sjónarmiða að hætti embættismanna. Þeir hafa pólitískt
vald til að taka ranga ákvörðun, sem öðlast gildi.
Steinarnir í vegi virkjunarinnar eru annars eðlis og
snúa fremur að fjármögnun álversins á Reyðarfirði. Ekki
hefur reynzt kleift að fá erlendan ofurfjárfesti til að kosta
verið. Niðurstaða Skipulagsstofnunar verður ekki til að
efla áhuga manna á að taka þátt í harmleiknum.
Norsk Hydro vill bara eiga lítinn hluta í álverinu, en
ætlar sér eigi að siður að hafa sömu viðskiptaeinokun og
Alusuisse hefur gagnvart ísal. Gróði Norsk Hydro verður
til með því að sitja beggja vegna borðsins, selja Reyðaráli
allt hráefnið og kaupa síðan allt álið frá því.
Mjög er horft til lífeyrissjóðanna. Þar sitja menn, er
girnast persónulegar tekjur og persónuleg völd af setu í
stjórnum fyrirtækja og hafa reynslu af því að láta sjóðina
kaupa handa sér stjórnarsæti. Þeir munu eftir nokkurt
hik fórna hagsmunum sjóðfélaganna fyrir sína eigin.
Lífeyrissjóðir eiga að festa peninga sína sem víðast til
að tryggja öryggi sjóðfélaga. Heppilegast er að fjárfesta í
erlendum safnsjóðum til að útiloka íslenzkar sveiflur.
Heimskulegast er að fjárfesta mikið i stökum fyrirtækjum,
því að það eykur áhættu sjóðfélaga of mikið.
Stjórnarmenn lífeyrissjóða geta litið fram hjá slíkum
málefnalegum sjónarmiðum alveg eins og islenzkir stjórn-
málamenn geta litið fram hjá málefnalegri úttekt Skipu-
lagsstofnunar. Lýðræðið stendur hvorki né fellur af völd-
um rangra ákvarðana, sem teknar eru í nafni þess.
Ef við gerum ráð fyrir, að hægt verði að kría saman
peninga í Reyðarál, er fátt, sem getur komið í veg fyrir
Kárahnjúkavirkjun. Ekki er að vænta umhverfisstuðn-
ings norskra stjórnvalda sem aðaleiganda Norsk Hydro,
því að áhugi er litill í Noregi á íslenzku umhverfi.
Ekki verður horft fram hjá þeirri staðreynd, að drjúgur
meirihluti kjósenda ríkisstjórnarflokkanna tveggja á ís-
landi er fylgjandi Kárahnjúkavirkjun. Rikisstjórnin hefur
því umboð fylgismanna sinna til að halda áfram með mál-
ið meðan þessi stuðningur grasrótarinnar bilar ekki.
Komið hefur í ljós, að itarleg greinargerð og niðurstaða
Skipulagsstofnunar hefur ekki magnað andstöðuna við
Kárahnjúkavirkjun í þeim mæli, sem búast hefði mátt við.
Umhverfissjónarmið hafa ekki átt eins greiðan aðgang að
hjörtum íslendinga og ætla mætti af umræðunni.
Málið snýst ekki um val milli efnahags og umhverfis.
Leidd hafa verið sterk rök að því, að virkjun og álver séu
þjóðhagslega óhagkvæm, beini fjármagni og kröftum
landsmanna inn á gamaldags brautir, sem hamli gegn
sókn þjóðarinnar til atvinnuhátta framtíðarinnar.
Málið snýst frekar um gamla nítjándu aldar drauminn
frá upphafi iðnvæðingarinnar, þegar menn vildu beizla
náttúruna með valdi og knýja hana til fylgilags. Þetta er
svipuð ranghugsun og felst í tröllslegum mannvirkjum,
sem risið hafa í hliðum yfir snjóflóðaplássum.
Hálf þjóðin er enn þeirrar skoðunar, að lifibrauðið felist
í baráttu við náttúruöflin, og hefur ekki áttað sig á, að
tækifæri nútímans eru allt önnur. Því verður virkjað.
Jónas Kristjánsson
I>V
Almenningshlaup eru gleðigjafi
Það er undravert að sjá
hversu margir taka þátt í
almenningshlaupunum og
hve mörg almenningshlaup
eru haldin. Forseti ÍSÍ, Ell-
ert Schram, hefur oftsinnis
lagt áherslu á þennan þátt i
íþróttastarfinu, þ.e. að laða
almenning til þátttöku, ekki
byggja allt á afreksíþrótt-
um. Sá sem setti Víðavangs-
hlaup ÍR í fyrra sagði að
hér áður fyrr hefði víða-
vangshlaupið verið keppn-
ishlaup fyrir helstu íþróttamenn
okkar en nú væri það orðið fjölda-
hlaup almennings og hann lýsti
ánægju sinni með þá þróun. Fleiri og
fleiri íþróttafélög og jafnvel fyrirtæki
og stofnanir standa að almennings-
hlaupum þar sem unnt er að velja
sér vegalengd við hæfi og fjölskyldan
getur öll verið með og notið útivistar
og hreyfingar. Ég nefni Heilsuhlaup
Krabbameinsfélagsins og Vímuefna-
hlaupið í Hafnarfirði sem dæmi.
Gríðarlega skemmtilegt Akureyr-
armaraþon og þar er þáttur sem
gaman er aö gera að umræðuefni. í
þessum fjöldahlaupum fá allir þátt-
takendur verðlaunapening
fyrir þátttökuna. Það er
gaman og hvetur. Auk þess
er keppt í aldursflokkum
sem gefur þeim eldri meiri
ánægju. Akureyringarnir
höfðu sérstakan aldursflokk
fyrir þá sem eru yfir 70 ára.
Það fannst mér mjög til fyr-
irmyndar og sá flokkur var
ekki tómur.
H20-hlaupið
Nýlega stóð Orkuveitan
fyrir fjölskylduhátið og al-
menningshlaupum í Heiðmörk.
Þarna var framhald á því sem Vatns-
veitan setti af staö á 90 ára afmæli
sinu fyrir 2-3 árum. Eitt af því sem
vekur athygli manns í þessum hlaup-
um er hve allir eru glaðir og hressir.
Andrúmsloftið er svo vinsamlegt.
Hlaupaleiöin í 10 km hlaupinu var
dálítið erfið, mikið upp i móti á mal-
arstigum Heiömerkur en umhverfið
er fallegt og upplifgandi. Sigurvegari
varð íslandsmethafinn í maraþon-
hlaupi, Sigurður P. Sigmundsson, þó
hann hafi mikið til hætt keppnis-
hlaupum. Hin síunga amma, Bryndís
Svavarsdóttir, sem hlaupið hefur
Guötn. G.
Þórarinsson
verkfræöingur
Eitt af því sem vekur athygli manns í þessum
hlaupum er hve allir eru glaðir og hressir.
Andrúmsloftið er svo vinsmlegt.
fleiri maraþonhlaup en nokkur ann- Franzson, sem þjálfar hóp Náms-
ar, líklega tæplega 30, var með og flokkanna og margir margir fleiri.
þarna var líka einn af helstu aflvök- Og þetta var svo sannarlega í boði
um almenningshlaupa í dag, Pétur Orkuveitunnar, engin þátttökugjöld,
verðlaunapeningar og bolir og veit-
ingar, brauð, pasta, grænmeti og
drykkir og sjálfur Magnús Scheving
hitaði upp fyrir hlaupið og afhenti
verðlaunin. Ástæða er til að þakka
þeim sem frumkvæði hafa að þessum
auknu almenningsíþróttum, ná al-
menningi út í ferska loftiö og hreyfa
sig.
Áfram og meira
Ég veit ekki hve mörg svona hlaup
eru haldin árlega en mér er nær að
halda að þeim fari fjölgandi og þátt-
takan eykst, þátttakendur skipta oft
hundruðum. Reykjavíkurmaraþonið
er e.t.v. fjölmennast. Mér er minnis-
stætt þegar Samhygðarhlaupið var
haldið í vor og hlaupið um hlaðið hjá
Stefáni í Vorsabæ að þar var sett
þátttökumet, yfir 90 þátttakendur.
Stundum er einn frumkvöðull að
baki framkvæmdinni eins og þar,
mig minnir að Þór, fyrrverandi
skólameistari fjölbrautaskólans á
Selfossi, hafl sagt við verðlaunaaf-
hendinguna að Markús ívarsson ætti
þetta hlaup. Og fram undan eru al-
menningshlaup langt fram á haust
og jafnvel í vetur. Allir með.
Guðm. G. Þórarinsson
Hænufet í rétta átt
kolefnabúskap jarðarinn-
ar. í Kyoto komu menn
sér saman um að stefna
að 5,2% samdrætti á
fyrsta bókhaldstímabili
(2008-20012). Eftir að nið-
urstaða náðist í Bonn er
ljóst að samdráttur verð-
ur einungis 3%.
„íslenska ákvæðið"
Hlutur íslendinga í
þessu ferli öllu hefur ver-
ið dapurlegur. íslensk
stjórnvöld hafa allan tim-
ann lagt áherslu á að fá undanþágur
frá markmiðum samningsins og hafa
barist af afli fyrir því að fá meðgjöf
umfram aðrar þjóöir til að geta losað
ótakmarkað magn vegna hugmynda
um stóriðjuframkvæmdir. I Kyoto
var það viðurkennt að island nyti
nokkurrar sérstöðu og þar með var
okkur, einum þjóöa, heimilað að
auka losun um 10% frá viðmiðunar-
árinu 1990. Þetta nægði íslenskum
stjórnvöldum ekki, þau ákváðu, eitt
iðnríkjanna, að undirrita ekki bók-
unina heldur einbeita sér að því að
flnna upp formúlu sem sniðin væri
að stóriðjuáformum ríkisstjórnar-
innar og kölluð „íslenska ákvæðið".
Með „íslenska ákvæðinu" erum við
að smeygja okkur undan eðlilegum
skuldbindingum um samdrátt í los-
un, þvert á öll markmið samnings-
ins. Þó leyfa íslenskir ráðamenn sér
að staöhæfa að möguleg samþykkt
„íslenska ákvæðisins" sé í anda
samningsins. Slíkur málflutningur
er villandi og hafður uppi í ámælis-
verðum tilgangi. Stefna íslenskra
stjórnvalda felur það í sér að ein-
stæðri náttúru hálendis Islands yrði
fórnað á altari mengandi stór-
iðju og það er enginn hnatt-
rænn ávinningur fólginn I
þvi. Auðlindir íslands þarf að
nýta á sjálfbæran hátt til þess
að ávinningurinn af nýting-
unni geti talist hnattrænn.
Heimsmeistarar í iosun
Meðgjöf sú sem íslenskir
ráðamenn hafa barist fyrir að
fá með stóriðjuverkefnum ger-
ir okkur ekki að ábyrgum
þátttakendum í ferli loftslags-
samningsins, heldur þvert á
móti. Hún gerir það að verkum að
við, sem í dag losum nokkurn veginn
það sama á mann og önnur Evrópu-
ríki, tökum það á okkur að gerast
heimsmeistarar í losun á hvert
mannsbam. íslenskir ráðamenn, sem
hafa litið á Bandaríkjamenn, Japani,
Ástrali og Kanadamenn sem sína
helstu bandamenn, hafa ekki sýnt
markmiðum loftslagssamningsins
nægilegan skilning. Þeir hafa ekki
viljað sýna sig með þeim þjóðum, sem
hart hafa barist fyrir samdrætti í los-
un, þannig sáu þeir ekki ástæðu til að
vera með hinum Norðurlandaþjóðun-
um í sameiginlegri stuðningsyfirlýs-
ingu við málamiðlunartillögu Jans
Pronks, forseta fundarins í Bonn, og
nú hefur umhverfisráðherra lýst því
yfir að hún telji það ólíklegt að ís-
lendingar fullgildi Kyoto-bókunina
verði „íSlenska ákvæðið" ekki sam-
þykkt á næsta fundi samningsins,
sem haldinn verður í Marokkó í nóv.
nk. Sjónarmið á borð við þessi eru
síður en svo til fyrirmyndar og geta
ekki kallast annað en ábyrgðarlaus
skammtímasjónarmið.
Kolbrún Halldórsdóttir
Kolbrún
Halidórsdóttir
alþingismaöur
Það er ástæða til að gleðjast yfir
þeim árangri, sem aðildarríki lofts-
lagssamnings Sameinuðu þjóðanna
náðu á fundi sínum í Bonn. Sérstak-
lega er ástæða til að fagna því aö
Bandaríkjunum skyldi ekki takast
að eyðileggja samninginn með því að
koma í veg fyrir það að Kyoto-bókun-
in gengi í gildi.
Niðurstaða fundarins í Bonn er sú
að samningurinn kemst á og það
skiptir mestu. Þó verður að viður-
kenna að eftirgjöf Evrópuríkjanna
varð á endanum svo mikil að einung-
is náðist að stíga agnarlítiö skref,
miklu minna en vonast hafði verið
eftir í Haag í nóvember sl. En þó
skrefið sé lítið þá er það svo mikil-
vægt að það mátti ekki fyrir
nokkurn mun tapast.
Markmiðið er samdráttur
Kyoto-bókunin frá 1997 átti að
tryggja að markmið samningsins -
samdráttur í losun gróðurhúsaloft-
tegunda, næði fram að ganga. Þó tor-
tryggnir leiðtogar (t.d. Davíð Odds-
son) reyni stöðugt að halda því fram
að áhrif loftslagsbreytinganna séu
ekki vísindalega sönnuð þá er það
viðurkennt að vísbendingarnar séu
of margar og of sterkar til að réttlæt-
anlegt sé að bíða með aðgerðir. Vis-
indamenn hafa verið sammála um að
þörf sé á samdrætti í losun um
60-80%, ef jafnvægi á að nást í
Vísbendingamar eru of margar og of sterkar til að rétt-
lœtanlegt sé að bíða með aðgerðir.
Stíðinu er ekki lokið
j,Það er ekki
hlutverk Skipu-
lagsstofnunar að
drepa vísindaleg-
um niðurstöðum
á dreif með moð-
suðu þar sem
allir geta fundið eitthvað við sitt
hæfi - af einskærum ótta við ásak-
anir um að stofnunin stundi pólitík.
Skipulagsstofnun sækir fyrirmæli
sín í lög sem sett voru á Alþingi. 1.
ágúst 2001 var hamingjudagur fyrir
áhugafólk um náttúruvernd á ís-
landi og það er eðlilegt að gleðjast
yfir þessari niðurstöðu. En stríðið
um hálendið er engan veginn búið
þó þessi orrusta sé að baki. Þjórsár-
verum er nú ógnað af meiri alvöru
en um langa hríð því álbræðslan á
Grundartanga kallar kútinn."
Steindór Hreiöarsson á Múrinn.is
Hálir krákustígar
„Dæmi sýna
svo ekki verður
um villst að tengsl
Sjálfstæðisflokks-
ins inn í kjama
þeirra manna sem
mest völd hafa í
íslensku atvinnulífi eru gríðarmikil.
Tengsl af þessu tagi þurfa ekki alltaf
að vera óeðlileg enda ekkert að því
að atvinnurekendur hafi hugsjónir í
pólitík. Þarna er hins vegar oft um
hála krákustíga að feta ef ekki eiga
að blandast saman hagsmunir þeirra
sem reka fyrirtækin sem greiða í
flokkssjóði og þeirra sem taka við
fénu og halda utan um stjómar-
tauma landsins. Nauðsyn opins bók-
halds stjómmálaflokka hefur liklega
aldrei verið skýrara en nú.“
Pistill á www.samfylking.is
Spurt og svarað
Ætti furirœtlunum um Kárahnjúkavirkjun aðvera lokið,
Steingrímur Hermannsson,
form. Umhverfissamtaka íslands.
Skammsýni land-
námsmanna
„Úrskurður Skipulagsstofnun-
ar hlýtur að verða kærður en þá
verður umhverfisráðherra líka
vandi á höndum. Eftir því sem ég heyri á forystu-
mönnum í stjórnmálum verður virkjað eystra,
þrátt fyrir þennan úrskuð; sú ætlan liggur í orð-
um þeirra. En þetta er skammsýni sem minnir
mig svolítið á landnámsmennina sem komu hing-
að til lands fyrir ellefu hundruð árum eða svo.
Þeir gengu svo á skóginn í landinu að helmingur
af gróöurmoldinni fór með vatni og vindum. En
landnámsmennirnir höfðu ekki þá þekkingu að
styðjast við sem okkar vísindamenn hafa í dag en
á henni eigum við að byggja og leggja virkjunar-
áform til Kárahnjúka til hliðar."
Katrín Fjeldsted
alþingismaður.
Bíðum eftir
rammaáœtlun
„Alþingi setti nýverið lög um
mat á umhverfisáhrifum og
skipulagsstjóri hefur úrskurðað
í samræmi við þau.
Mér þætti æskilegt að bíða eftir eftir ramma-
áætlun um virkjanir á íslandi en henni er ætlað
að meta þá virkjunarkosti sem á landinu bjóð-
ast.
Ákvörðun um Kárahnjúkavirkjun ætti að
bíöa þar til niðurstaða þeirrar vinnu liggur fyr-
ir.
Þá hefur ítrekaö verið bent á verðmæti há-
lendisins norðan Vatnajökuls, til dæmis fyrir
þjóðgarð. Þar held ég að séu verðmæti sem ættu
ekki að vera neinum dulin.“
Stefánjón Hafstein
fjölmiðlamaður.
Siv stefnir í póli-
tískt sjálfsmorð
„Nei, það er eðlilegt að mats-
ferlið fari alla leið á enda, sam-
kvæmt lögum, til umhverfisráð-
herra. Reyna verður á öll rök í málinu. Hins
vegar benda fyrstu viðbrögð ráðamanna til þess
að þeir líti á lög um umhverfismat sem „vesen“
sem trufli þá bara við að komast að fyrir fram
gefinni niðurstöðu.
Lög og rök skipti engu. Það er sorglegt að sjá
svo frumstæða hugsun, þegar reynir á að mikil-
væg ákvörðun sé tekin með bestu fáanlega þekk-
ingu aö vopni en ekki þvermóðskuna nakta. Siv
Friðleifsdóttir stefnir í pólitískt sjálfsmorð á 150
kílómetra hraða - sem vex eftir því sem Halldór
og Davíð tala meira."
Hjálmar Ámason
alþingismaður.
Ýmsir orðnir
hundasúrumenn
„Þessi úrskurður er einn lið-
ur í löngu ferli og sú þróun er
ekki komin að lokapunkti.
Hann er þó ekki langt undan.
Hvaða niðurstöðu umhverfisráðherra kemst
að, ef málið verður kært til hennar, þori ég ekki
að spá um.
Einnig kann svo að fara að málinu verði vís-
að til kasta Alþingis, það er að þingið yrði látið
taka hina endanlegu og pólitísku ákvörðun í
þessu máli.
Það hefur vakið athygli mína að ýmsir sem
mæltu með Kárahnjúkum í umræðunni um
Eyjabakka hafa nú breytt um afstöðu og tekið
upp hundasúrustefnuna svonefndu."
41 Úrskurður stofnunarinnar verður að líkindum kærður en ýmsir telja að erfitt verði fyrir umhverfisráðherra að snúa honum.
Skoðun
Börnunum byrlað
eitur á útihátíð
íslensk æska hefur gert
sína árlega byltingu og snú-
ið aftur til fyrri starfa. Ef-
laust eru sumir enn með
móral og timburmenn,
þreyttir, svefnlausir og
vannærðir. Tugþúsundir
ungra íslendinga nutu úti-
skemmtana víða um land
um helgina. Hætt er við að
ekki eigi allir ljúfar endur-
minningar um hátíðarhöld-
in. Allmargir eiga um sárt
að binda. Útimótum í dag
fylgja í auknum mæli eit-
urlyfjaneysla, nauðganir og
annað líkamlegt ofbeldi. Ekki ætla
ég mér þá dul að fara að messa yfir
æskufólkinu. Ungt fólk verður að fá
eðlilega útrás fjarri foreldravaldinu,
náttúran og áfengisvandamálið hafa
sinn gang. En það er ekki sama
hvemig að mótshaldinu er staðið.
Forráðamenn bera mikla ábyrgð,
það er ekki nóg að telja seðlana.
arvatni eða í Herjólfsdal, þá
var gaman að lifa þessa
daga. Það skal viðurkennt
nú að landinn í Eyjum fór
þó illa í kroppinn þannig að
styttra varð í brekkusöngn-
um en ella hefði orðið. En
hvað um það, flest fór vel. í
þessa daga var aldrei fjallað
um nauðganir á útimótum,
það ég man. Og eiturlyfin
voru ekki notuð. Síðan hef-
ur harkan aukist.
Fyrir 300 árum var svall-
veislan Jörvagleði haldin í
sumarlokin vestur i Dölum.
Ungir Islendingar lögðu land undir
fót og sóttu yfir fiöllin sjö. Þarna
gerðist ýmislegt og stúlkur áttu börn
á þorra eða góu árið eftir. Talsvert
var um brennivínsdrykkju og stór-
hættulegan dans. Yfirvöld þeirra
tíma bönnuðu þetta sakleysislega
æskulýðsmót forfeðra og formæðra
barnanna sem um helgina skemmtu
sér á Kaldármelum og víðar.
I dag tíðkast ekki að banna en bet-
ur mætti vanda til leyfisveitinga. Há-
tíðahöldin eru með ýmsum brag og
sýnist mér að Þjóðhátíö í Eyjum sé
best skipulögð og áföllin fátið enda
reyndir menn á ferö. Af Eyjamönn-
um má margt læra í þessum efnum.
Skagstrendingar eiga líka lof skilið,
að ekki sé talað um Galtalæk og
fleiri staði þar sem vönduð útimót
fóru fram.
Útimótin í dag eru að því leytinu
hættulegri en fyrrum að þjóðfélagið
er harðara og ósvífnara, hvort held-
ur miðað er við Jörva árið 1700 eða
Vestmannaeyjar árið 1960. Unga
fólkið sem þarna er að skemmta sér
á ekki aðeins í höggi við allt of mik-
ið brennivín og bjór, heldur líka
fikniefni sem ógeðslegir delar halda
aö fólkinu. Og ofbeldið birtist i mörg-
um ógeðfelldum myndum.
Jón Birgir
Pétursson
skrifar:
Unga fólkið er gróðalind
Útimótin eru árviss atburður,
stundum eru þau gróðalind nýríka,
dugmikla, áræðna, hugmyndaríka
fólksins. Það má græða á því að
breyta þúfnakollum i tjaldstæði. Og
tjaldstæði er dýrt. Innifalið er að fá
að hlusta á Botnleðju, Greifana og
Skítamóral, að maður tali nú ekki
um öldungana í Lúdó. Líka er inni-
falin löggæsla, útikamrar og
öskutunnur. Og innifalið er að fá
tækifæri til að vera úr sjónmáli við
foreldra og uppalendur um sinn.
Daglegar fréttir af útimótssvæðun-
um voru skuggalegar, einkum frá
Kaldármelum. Ekki síst þegar i ljós
kom að mörgum ungum stúlkum
hafði verið nauögað eftir að þeim
hafði verið byrlað róandi lyf sem
ætlað er húsdýrum. Jafnvel var talið
að hópur ungra manna hefði nauðg-
aö stúlku. Hvers konar líf verður það
hjá stúlkum sem verða fyrir slíku
áfalli? Ég get ímyndað mér að þau
sár grói seint. Það er átakanlegt að
heyra um eiturbraskarana sem eiga
náðuga daga og yalsa átölulaust um
sum útimótin. Á þessum kauðum
verður lögreglan að taka. Það er
meira aðkallandi en aö eiga í útistöð-
um við aldraða sjómenn í friösam-
legum mótmælum.
Harkan eykst
Útimót hafa breyst frá því um 1960
þegar þessi mót voru að hefja sitt
skeiö. Hvort heldur það var á Laug-
IMJf j■■■ -\
E3r i * 9 ifa
DV-MYND NJÖRÐUR HELGASON
„ Útimótin eru árviss atburður, stundum eru þau gróða-
lind nýríka, dugmikla, árœðna, hugmyndaríka fólks-
ins. Það má grœða á því að breyta þúfnakollum í tjald-
stœði. Og tjaldstœði er dýrt. “ (Myndin er frá vel
heppnuðu útimóti á Skagaströnd um helgina.)