Dagblaðið Vísir - DV - 13.08.2001, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 13. ÁGÚST 2001
Skoðun x>V
Hver er uppáhalds-
drykkurinn þinn?
Jóhann Siguröarson nemi:
7up, þaö er mjög góöur og
frískandi drykkur.
Steinar Skarphéðinsson:
Coco Cola og mysa eru uppáhalds-
drykkirnir. Mysa því hún er svo holl
og svo er Coca Cola svo frískandi.
Kristjana Björnsdóttir:
Vatn er uppáhaldsdrykkurinn minn
því þaö er svo hollt og auövelt aö
nálgast þaö.
Bjarni Jakobsson:
Pepsí því þaö er mjög gott á bragöiö
og í rauninni þaö besta sem ég fæ
mér aö drekka.
Sara Daöadóttir:
Egils Kristall er þaö besta sem ég
drekk, e.t.v. því ég drekk ekki aöra
gosdrykki.
EyþórJónsson:
Tvímælalaust Coca Cola, ég verö aö
viöurkenna aö ég er algerlega háöur
þeim drykk.
Tenór í Sjallanum
Anna María Jóhannsdóttir,
Sunnuhlíö 21e, Akureyri, skrifar:
Mikið hlakkaði ég til þess að fara á
tónleika á laugardagskvöldið 4. ágúst.
Ég og tengdasonur minn, Rúnar, fórum
i okkar betri föt, því við berum virð-
ingu fyrir tónlistinni og flytjendum
hennar. Við hlustuðum aðeins á
Franco Corelli, svona til að fá réttu til-
finninguna, áður en við lögðum i hann.
Mér var samt svolítið órótt. Klass-
ískir tónleikar, Jóhann Friðgeir og
Jónas Þórir, í SjaUanum. Þetta gat
ekki farið saman að mínu mati. Og
ótti minn var ekki ástæðulaus. Þvílík
móðgun við listamennina og áheyr-
endur. Við Rúnar þurftum að leita að
sæmilega hreinum stólum til að sitja
á (ég var í ljósri dragt), flestir voru
klístraðir og mjög rykugir.
„Ef þér finnst þetta slæmt þá
Bœjarstjóri, viltu vera svo
vœnn að láta reisa eitt
stykki tónleikahús strax.
skaltu ekki skoða sviðið," sagði
tengdasonur minn glottandi. Auðvit-
að skoðaði ég það! Þar gat að líta
stofupíanó úr rauðum viði og svartan
pianóstól! (Ekki faUegt saman - en
hreint). Ógeðsleg, svört og skitug
tjöld og úr loftinu héngu ryklufsur
eins og spænskur mosi niður úr loft-
ræstikerfi og ljósum og einhverjum
svörtum (gráum) jámstöngum.
Gott fyrir listamennina að anda
þessu að sér! Nú var ekki um neitt
annað að ræða en að loka augunum
og ímynda sér að maður væri ein-
hvers staðar annars staðar og bara
hlusta og njóta þess.
í hléinu var barinn opinn (reyndar
fyrir tónleikana líka) og ekkert við
það að athuga nema að þónokkrir
tónleikagestir sem ekki sátu við borð
tóku drykki með sér til sætis og settu
glösin á gólfið hjá sér. Ég hélt upp-
teknum hætti og hlustaði með lokuð
augu að mestu. Þá gerðist það. Jó-
hann Friðgeir var að syngja fyrri arí-
una úr Tosca þegar tónleikagestur
rak fótinn í glasið sitt með tilheyr-
andi truflun og mjöðurinn rann út
um gólfið. Þar sem ég var búin að
opna augun leit ég í kringum mig og
sá þá að maður, sem sat fyrir framan
mig, var að teyga úr stóru bjórglasi.
„Hvað er þetta eiginlega? Annaðhvort
kann fólk sig ekki eða þá að þú ert
hreinlega orðin snobbuð," hugsaði ég
og sat og hlustaði það sem eftir var
með opin augun.
' v ^ ,V:
■ f . r i J \
Minni kvennabolta takk!
Gunnar G.
skrifar:
Ég vil i upphafl máls míns taka
fram að mér þykir vænt um konur
og virði þær. En stundum finnst
mér að jafnrétti kynjanna, sem svo
er kallað, taki á sig nokkuð óvæntar
og ótrúlegar myndir. Þannig virðast
íþróttafréttamenn hafa bitið það í
sig að konur eigi að fá jafnmikið
rými fyrir sínar iþróttir á íþróttasíð-
um og karlar. Þarna er kvótanum
skipt samkvæmt jafnréttislögum.
Eftir sitja sáróánægðir lesendur sem
vilja ekkert vita um íþróttir kvenna
svona yfirleitt. Aðeins Vala og Þórey
hafa verið að gera eitthvað af viti á
Bréfritari vill ekki kvenna-
bolta - en hvað segir hann
um kvennaboltann í
Bólivíu, þar er greinileg
fjör á ferðum.
þeim vettvangi. Síðastliðinn vetur
sagði Viggó Sigurðsson umbúða-
lausan sannleikann um íslenskan
kvennahandknattleik - að stelpurn-
ar kynnu hvorki að grípa né kasta.
Hann fékk bágt fyrir að segja sann-
leikann. Enginn hefur enn þorað að
segja sannleikann um íslenska
kvennaknattspyrnu. Mér fmnst hún
sannast sagna ömurleg. Fjölmiðlar
kvarta undan erfiðum rekstri, en
þeir gætu sparað að senda mynda-
tökulið sjónvarps og ljósmyndara og
blaðamenn á kvennaknattspyrnuna.
Hún er ekki svo burðug að taki því
að tíunda hvern einasta leik með
stórum myndum.
Og að lokum, í guös almáttugs
bænum birtið hestamennsku og
dorgveiðar annars staðar í blaðinu
en á íþróttasíöum. Það mætti allt
eins birta tíðindi af nythæstu kúm
og aflahæstu kolmunnabátum á
íþróttasíðunum. Þetta á ekkert skylt
við íþróttir, þetta er bara ágætt tóm-
stundagaman.
Garri horfði á ritstjóra tímaritsins Bleiks og
blás í sjónvarpsviðtali um helgina svara fyrir þá
staðreynd aö tímaritið hennar gefur upp tengil á
heimasíðu sinni sem nota má til að komast auð-
veldlega inn á síður með barnaklámi. Fyrir nú
utan það að bamaklám er ólöglegt á íslandi,
bæði að eiga það og dreifa því, þá þarf ekki að
hafa mörg orð um hversu viðurstyggilegt ofbeldi
þar er á ferðinni. Trúlega er þetta ömurlegasta
birtingarmynd ónáttúru sem þekkist nú um
stundir. Enda var ritstjórinn í mikilli vörn og
ekki var annað hægt að skilja á málflutningi
hennar en að þarna hefði hið virðulega tímarit
sem hún ritstýrði orðið fyrir einhverri óprútt-
inni utanaðkomandi árás. Garri man ekki betur
en hún hafi talað um „tölvuhryðjuverk" í þessu
sambandi og talið sérstaklega furðulegt að þetta
mál kæmi upp nú - strax í kjölfar þess að flett
hefur verið ofan af umfangsmiklum barnaklám-
hring í Bandaríkjunum.
Siögæðisfulltrúi
Ritstjórinn var svo hneykslaður á þessu öllu
að ef ekki hefði staðið skýrum stöfum á skjánum
að þarna væri ritstjóri Bleiks og blás að tala þá
hefði Garri trúað því að þetta væri siðgæðisfull-
trúi í einhverju kvenfélagi á höfuðborgarsvæð-
inu. Gott ef Garri sá ekki bregða fyrir feimnis-
og blygðunarroða í vöngum hennar. Fyrir vikið
trúði Garri því andartak að þarna hefði grátt og
svart bæst ofan á bleikt og blátt með því að er-
lendir klámkóngar væru að koma höggi á þenn-
an ágæta ritstjóra og blaðið hennar. En Adam
var ekki lengi í paradís því upplýst var í lok
fréttarinnar af þessu máli að barnaklámstengill-
inn á heimasíðunni væri búinn að vera þar í
þrjú ár og það hefði verið fyrrverandi ritstjóri
blaðsins sem hefði sett hann þarna inn! „Tölvu-
hryðjuverkin“ voru þá ekki merkilegri en þetta -
þau höfðu einfaldlega verið eitthvert skálkaskjól
sem hugmyndaríkur ritstjóri skáldaði upp til að
draga úr þeirri hneykslun sem óhjákvæmilega
hlaut að bitna á blaði sem taldi það sniðugt að
„þora“ að hafa barnaklámstengingu á heimasíðu
sinni!
Markaössetníng
Garri er þeirrar náttúru að þykkjast við þeg-
ar hann stendur fólk að því að ljúga upp í opið
geðið á honum og það var ekki laust við að
þykknaði heldur í honum við þessi tilþrif rit-
stjórans. Og ekki bætti það úr skák að heyra það
síðan í fréttunum að barnaklámstengingin var
merkt þannig á heimasíðu Bleiks og blás að þar
mætti finna flest það afbrigðilegasta sem í boði
væri á Netinu. Það þarf þvi í raun ekki frekari
vitnanna við - auðvitað var blaðið Bleikt og
blátt, og þar með útgáfufyrirtækið Fróði, í
rekstrarskyni að reyna að markaðssetja sjálft sig
á íslandi með því að beita fyrir sig afbrigðilegu
kynlífi og barnaklámi. Það er hins vegar skelfi-
lega aumt að horfa upp á hvern ábyrgðarmann-
inn á fætur öðrum reyna að skorast undan
ábyrgð og bera fyrir sig jafn auðvirðilegar afsak-
anir og „tölvuhryðjuverk" eða að þeir hafi ekki
vitað hvað þarna var
á ferðinni. GðlTI
Bleikt og blátt áfram lögbrot
Ekkert yfirnáttúrlegt
Hjálmar Finnsson, fyrrverandi forstjóri, hringdi:
Margir eru að furða sig á rákum
á himni við sólsetur í síðustu viku.
Þarna er ekki um neitt yfirnáttúr-
legt að ræða. Þetta er um kvöld, orð-
ið dimmt á jörðu, en í þessari hæð
sem þotan er í er enn glaðasólskin.
Það er sólskinið sem lýsir upp þessa
útblástursþéttingu sem þotan skilur
eftir sig. Þá glóir þetta sem gull.
Maður sér hraðann á þessu og þetta
lækkar á himninum eftir því sem
austar dregur. Ég er sannfærður um
að ég er með rétta skýringu.
Börnin á útihátíðum
Fulloröið fólk í góöum gír á Skaga-
strandarhátíöinni. Þar skemmtu kyn-
slóöirnar sér saman og allt fór vel.
Hver er ábyrgðin?
Móðir hringdi:
Fréttir af útimótum eru eina ferð-
ina enn válegar. Það sem mér finnst
ömurlegast er að hópur barna virðist
hafa átt greiða leið inn á útimótin.
Mennirnir sem telja seðlana spyrjast
ekki fyrir um aldur. En hver er
ábyrgð foreldra og forráðamanna
barna sem sækja þessar sukkhátíðir?
Auðvitað á lögreglan að hafa eftirlit
með þessu barnunga fólki og hafa
samband við heimili þess. Það er
ekkert eðlilegt að 13 til 15 ára krakk-
ar séu að þvælast innan um allt
brennivínið og dópið. Nógu snemma
byrja þeir samt. Ég tek undir það að
leyfi til mótshalds verða að vera
ýmsum takmörkunum háð.
Ofstæki í tóbakslögum
Ofstækis-
fullir ein-
staklingar
hafa enn
einu sinni
gert Al-
þingi að
skrípasam-
komu sem
samþykkir
lög án þess
að hugsa,
og síðan
segja menn
eftir á að
þetta hefðu þeir ekki átt aö sam-
þykkja. Hér er átt við tóbaksvarna-
lögin. Það að banna verslun að hafa
tóbak í hillum sínum er stjómar-
skrárbrot og kaupmenn ráða því i
raun hvort þeir fara eftir þessum
gölluðu lögum eða ekki. Svona of-
fors og ofstæki er ekki til þess fallið
að fá menn til að hætta í kófinu. Það
á ekki að stjórna fólki með boðum
og bönnum. Ég ætlaði nýlega að
heimsækja vin minn erlendis sem
sagði mér rétt fyrir brottförina að
ég mætti ekki reykja á hans heimili.
Reyndar er ég löngu hættur að
reykja eins og hann - en ég kann
ekki við þennan tón og aflýsti þess-
ari heimsókn. Kúgun að hætti Þor-
gríms Þráinssonar er ekki fyrir
mig.
Kristinn Sigurösson skrifar:
Bannað, bannaö!
Kaupmaður á Selfossi
breiöir yfir varninginn -
lögverndaö ofbeldi
virkar öfugt.
Ljósmengun í borginni
Vilhjálmur Alfreösson skrifar:
Á dögunum var gott viðtal viö
Þorstein Sæmundsson stjarneðlis-
fræðing í útvarpinu. Hann varaði
við ljósmenguninni í Reykjavík og
nágrenni. Ég tek undir hans orð.
Fyrir hálfri öld las ég stjörnufræði
við Glasgowháskóla. Þá var Glas-
gow illa upplýst borg þannig að dá-
semdir himingeimsins blöstu við á
vetrarkvöldum.

Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíöa DV,
Þverholti 11, 105 ReyKjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.