Dagblaðið Vísir - DV - 15.08.2001, Side 12

12
MIDVIKUDAGUR 15. ÁGÚST 2001
Skoðun I>V
Betlehem, félagsheim
ili lögreglumanna
Skarphéðínn Einarsson
skrifar:
Lögreglumenn utan-
ríkisráðuneytisins á
Keílavíkurflugvelli eru
sýnilega ekki mikið fyrir
að rýna í boðorðin. Tóm-
stundaheimili þeirra við
Grensás, sem nefnt hefur
verið Betlehem, er byggt
að mestu með efnissnöp-
um og áður greiddra
gjalda varnarliðsmanna.
Skemmuna sjálfa fengu
þeir hjá sölu varnarliðs-
ins og greiddu 1300 kr.
fyrir árið 1986. Dráttur
var á að húsið væri flutt
í Grænás en svo var gert
árið 1994.
T '4 ‘ <1 r n
-
Betlehem, hús lögreglumanna á Keflavíkurflugvelli.
- Nú metiö á 10 milljónir króna.
Tókstu þátt í Gay Príde-
hátíðarhöldunum um helgina?
Þorsteinn Svanur Jónsson:
Já, ég tók mjög virkan þátt í þeim.
Ég stóð á bíl í skrúögöngunni.
Árni Þór Finnsson:
Já, ég fór niöur í bæ og fylgdist meö
og þetta var mjög flott hjá þeim.
Andri Týr Kristleifsson:
Nei, þetta höföaöi ekki til mín en
vinir mínir fóru og voru meö.
Ása Rut Halldórsdóttir:
Já, ég fór og horföi á og þetta
var allt í lagi.
Birgir Þór Halldórsson og
Birgitta Brá, 9 mán.:
Já, ég fór og fylgdist meö og þaö
var mjög gaman.
Aldís Kristjánsdóttir, 10 ára:
Nei, þaö geröi ég ekki.
Garri
Þeir byggðu miklar vinnubúðir
og aðra aðstöðu sem byggingarverk-
taki þarf á að halda. Er fyrirtækið
hætti voru flest þessi hús rifin af ís-
lendingum sem keyptu þau til að
hýsa búpening og til fleiri nota. ís-
lenskir aðalverktakar héldu þó
nokkrum húsum til ársins 1982. Bet-
lehem var eitt þeirra. - Ég bjó sjálf-
ur í Grænási i 15 ár.
Árið 1990 er jarðvegsvinna hófst
var hún unnin af íslenskum starfs-
mönnum vinnuvéladeildar vamar-
liðsins. Vinna þessi fór fram á
morgnana um helgar milli kl. 7 og
10. Starfsmaður sem var á vakt tók
einfaldlega vél traustataki, en banda-
rískir yfirmenn ekki spurðir leyfis,
enda margir enn sofandi eftir helgar-
gleði. Þessi jarðvegsvinna, sem var
um 80 metra frá glugga mínum, olli
mér miklum óþægindum.
Þá var malarefni ekið í grunninn,
frá varnarliðinu, efni sem það hafði
Einar Ingvi Magnússon
skrifar:
Um hverja verslunarmannahelgi
fara þúsundir ungmenna út úr borg-
inni og dvelja fjarri Reykjavík á úti-
hátíðum um allt land. Eftir í borg-
inni eru foreldrar, ömmur og afar,
að ógleymdum englabörnunum sem
passa af einhverjum ástæðum ekki
inn i hóp „töffaranna“ og glæsipí-
anna þar sem þau eru á allt annarri
bylgjulengd og leggja aðrar áherslur
á tilveruna.
í hópi englabarnanna er að finna
upprennandi heimspekinga og hugs-
uði af guðs náð sem kjósa þögnina
og unna hversdagslífinu í stað
glaumsins, yssins og þyssins í
kringum þjóðhátíð eða annað húll-
umhæ.
„Eina starfsemin er vegna
aðstöðu fyrir Lögreglu-
mannafélag Suðumesja.
Bílaageymsla fyrir lögreglu-
bíla er ekki tilbúin. Slœmt
er að þeir þurfi að nota hús
sem reist er með þessum
hœtti. En ríkið á eignina.
keypt dýru verði af íslenskum aðil-
um. Þarna var því mikið um fé sem
varnarliðið hafði eðlilega umráð yfir.
Einnig gerði lögreglan, sem mest
beitti sér fyrir þessu húsi, hrossa-
kaup við Islenska aðalverktaka um
að þeir mættu nota hlið við sorp-
eyðingarstöð sem varnarliðið
greiddi fyrir og var aðeins ætlað
sorpbílum vamarliðsins. Þetta
stytti leið bíla ÍAV með efni úr mal-
„Það er hreint indoélt að
dvelja í höfuðborginni um
verslunarmannahelgina. Bíl-
ar aka hœgar um göturnar,
þar sem töffararnir eru á bak
og burt, og menningin og
mannlífið minnir á helgam-
ar eins og þœr voru fyrir 20
og 30 árum i borginni.“
Það er hreint indælt að dvelja í
höfuðborginni um verslunarmanna-
helgina. Bílar aka hægar um göt-
urnar, þar sem töffararnir eru á bak
og burt, og menningin og mannlífið
minnir á helgarnar eins og þær
arnámi mikið og sparaði þeim stór-
fé. Síðan átti byggingarstjórinn
greiðan aðgang að aðstoð frá ÍAV,
svo sem lánum, afgangstimbri,
krossviði og öðru því sem starfs-
menn vamarliösins gátu ekki redd-
að. - Svona vinnubrögð finnst mér
einfaldlega ekki ásættanleg.
Núverandi sýslumaður hefur tjáð
mér að eitt af hans fyrstu embættis-
verkum hafi verið að stöðva þetta
verk. Ekki væri eðlilegt að svona
væri staðið aö verki heldur greiddi
íslenska ríkið alfariö fyrir þetta
hús. Embættið hefur veitt í þetta
120.000 kr. vegna efniskaupa, og er
húsið nú metiö á 10 mlljónir króna.
Eina starfsemin er vegna aöstöðu
fyrir Lögreglumannafélag Suður-
nesja. Bílaageymsla fyrir lögreglu-
bíla er ekki tilbúin. Slæmt er að
þeir þurfi að nota hús sem til er
komið með þessum hætti. En ríkið á
eignina.
voru fyrir 20 og 30 árum í borginni.
Það er ró yfir öllu. Kvöldroðinn
málar vesturloftið, á meðan ekki
rignir, og mömmur og pabbar aka
um auðar göturnar eins og tilhuga-
lífið sé komið til þeirra á ný.
Það er friður yfir öllu og þeir ung-
lingar sem eru á stjái eru hin frið-
sælu englabörn. Reykjavík um
verslunarmannahelgi er yndislegur
höfuðstaður. Þá er hún eins og borg
englanna og þar er alltaf jafn dá-
samlegt að dveljast þessa helgi þeg-
ar hinir hávaðasömu skvetta úr
klaufunum fjarri höfuðborginni.
Verslunarmannahelgarinnar má
einnig njóta í friði og ró. Þá er
Reykjavík borg englanna, tilvalinn
staður fyrir sálarskemmtun af góðri
og gamalli gerð.
Borg englanna
Fiskidagurinn mikli
Davíkingar héldu Fiskidaginn mikla hátíðaleg-
an um síðustu helgi og buðu mörg þúsund
manns í mat. Það var margréttað á fiskideginum
þótt allir væru réttimir unnir úr fiski. Afrísk
fiskisúpa vakti sérstaka athygli enda soðin úr
þurrkuðum og muldum þorskhausum - en tvenn-
um sögum fer af því hversu mikla lukku hún
vakti hjá gestum. Hitt virðist ljóst að Fiskidagur-
inn sjálfur og uppátækið vakti mikla athygli og
almenna ánægju og Garri heyrir ekki betur en
menn íhugi að gera þetta að árvissum atburði.
Tvennt vakti sérstaka athygli í þessum hátíðar-
höldum öllum. Annars vegar var það hversu
margir mættu á svæðið og hins vegar að þarna
skyldi í raun og sann vera boðið upp á ókeypis
hádegisverð. Ekki er vitað til að neinir sérstakir
hagsmunir hafi hangið á spýtunni hjá Davíking-
um aðrir en þeir að efna til hátíðar og minna
landsmenn alla á hve gott og hollt íslenska sjáv-
arfangið er. Og fyrirtækin sem þama stóðu að
baki fengu þau laun ein, að njóta þess hve miklu
sælla er að gefa en þiggja, og njóta auðvitað um
leið þakklætis þiggjendanna.
Tímamót
Sú kenning hefur heyrst að Fiskidagsins mikla
verði einmitt minnst fyrir þessa tvo hluti, þ.e.
fyrir Ijölmennið og fría hádegisverðinn.
Ástæðan er sú að í báðum tilfellum var
brotið blað í íslandssögunni og jafnvel
hugmyndasögu mannkynsins. Þau tíma-
mót sem hinn mikli mannfjöldi markaði
eru að sönnu staðbundnari en hin tíma-
mótin. En þó hafa elstu menn á Davík -
og eru i þeim hópi ekki einvörðungu veð-
urglöggir menn heldur líka talnaglöggir -
haldið því blákalt fram að aldrei nokkurn
tíma í sögunni hafl jafn margir menn
verið samankomnir í einu úti á götu á
Davík. Er þá sama hvort miðað er við há-
tíðahöld 17. júní eða þann mannijölda
sem samtímis er á gangi á leið á tónleika þegar
kórar í þessum söngelska bæ blása til sönghátíð-
ar. Ljóst þykir að ekki eru horfur á að þetta met
veröi slegið í bráð, nema e.t.v. á næsta Fiskidegi.
Alþjóðleg áhrif
Þau timamót sem Fiskidagurinn mikli á Davík
markar í hugmyndasögunni eru hins vegar al-
þjóðlegri. Þar er hinn fríi hádegisverður að sjálf-
sögðu í aðalhlutverki. Þannig er mál með vexti
að Milton Freedman, sá mikli hagspekingur og
íslandsvinur, hélt því einhverju sinni fram að
það væri ekkert til sem kalla mætti ókeypis há-
degismat. Menn borg-
uðu ávallt fyrir hann
með einum eða öðrum
hætti. Þessa kenningu
hefur Hannes Hólm-
steinn Gissurarson,
hugmyndafræðingur og
ráðgjafi sjálfs forsætis-
ráðherra, tekið upp af
miklum krafti og veifað
látlaust í næstum tvo
áratugi. Hefur sannfær-
ingarkraftur Hannesar
verið slíkur að enginn
hefur í raun trúað því
síðustu árin að til væri
nokkuð sé héti ókeypis
hádegisverður. Þegar
síðan bæjarfélag auglýsir aö á Fiskideginum
mikla muni menn fá ókeypis hádegisverð er eðli-
legt aö menn bregði skarpt við til að sjá þetta
fyrirbæri. Dalvíkingar hefðu ekki getað fundið
annað betra til að draga forvitið fólk að - jafnvel
þótt þeir hefðu haft Fílamanninn sjálfan tU
reiðu. Og með því að metta þúsundir með fiski
og brauði sönnuðu Davíkingar líka að kenning
þeirra Friedmans og Hannesar er ekki án undan-
tekninga. Þar með hafa verið mörkuð afgerandi
spor í hugmyndasögu hinna síðari tíma - kenn-
ingin fræga stenst ekki. Ekki
á Dalvík í það minnsta! GSTIÍ
Bíldekkjum fleygt.
Takmarkast áhugi umhverfisvernd-
arsinna viö hálendiö?
Einkennileg
umhverfisvernd
Óskar Sigurðsson skrifar:
Umhverfisverndarsinnar fara
mikinn í þjóðfélaginu. Þeir standa í
vegi fyrir eðlilegum framförum og
nauðsynlegri uppbyggingu í at-
vinnulífinu eins og virkjunum á há-
lendinu til hagsbóta þjóðfélaginu
öllu. Þeir þykjast standa í farar-
broddi fyrr hreinu og óspilltu landi
en láta sér í léttu rúmi liggja sóða-
lega umgengni og hvers konar drasl
i alfaraleiðum víða um landið.
Þannig ættu þeir að líta til Vest-
fjarðakjálkans, eins og á Ströndum
þar sem rekaviður liggur eins og
hráviði i ílestum fjörðum og ekki til
augnayndis. Ekki er heldur mikið
amast við sóðaskap við býli og veg-
arkanta í alfaraleið. Nú er það
ruslið á Heiðarfjalli á Langanesi
sem er í sviðsljósinu. En er ekki
tími til kominn að líta sér nær, t.d.
til mannabyggða?
Leidrétting á
kjallaragrein
í grein Guðríðar B. Helgadóttur á
Blönduósi, „Hart knýr nú Hösmagi
hurð vora bróðir", kom orðið „land-
verkfólk" fyrir vegna mistaka, en
átti auðvitað að vera „landvemdar-
fólk“. - Því er fyrsta málsgreinin
undir millifyrirsögninni „Dýru
verði keypt“ rétt þannig: „Land-
vemdarfólk á vatnasvæðum Blöndu
kannast reyndar við vinnubrögðin,
og hefur engu gleymt eftir deiluna
um óþarfa sóun á landi og lífríki við
staðsetningu Blöndulóns." - Beðist
er velviröingar á mistökunum.
Á Alþingi.
Þar á að spyrna viö fæti.
Klámið og
Alþingi
Sverrir Einarsson hringdi:
Mikill er áhugi landsmanna orð-
inn á klámi og afbrigðilegum at-
höfnum einstaklinganna. Það má
með sanni segja að það sé ábyrgðar-
hluti að geta hér börn og ala þau
upp í því vandræðaþjóðfélagi sem
hér er orðið. En svo samdauna virð-
ist fólk vera þessu afbrigðilega þjóð-
lífi sem hér er í þróun að ekki hef-
ur t.d. enn einn einasti alþingismað-
ur rumskað og fordæmt framvind-
una. Auðvitað á Alþingi, sem hefur
þó löggjafarvaldið, að spyrna við og
setja miklu strangari lög um allt
sem lýtur að þessum málum; klám-
stööunum, netvæðingunni, sorp-
tímaritunum og viðurlög við nauðg-
unum og líkamsráásum. Maður bið-
ur bara eftir að þingmenn taki
höndum saman. Og það algjörlega
þverpólitískt.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíöa DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.