Alþýðublaðið - 21.11.1921, Blaðsíða 4

4
alþýðub laðið
E.s. Gullfoss
fer héðan til Vestjarða á raorgun 22. nóvember fel. 5 síðd.
Viðkomustaðir: isafjörður, Dýrafjörður,
Patreksfjörður og Stykkishólmur.
Eftirleiðis
fæst mjólk allan daginn í mjólkur-
búðum okkar. — Virðingarfylst
jVljólkurjélag Rvikur.
Verziunin „Skégafoss"
Aðalstræti 8. — Sími 353.
Nýkomið: Ágætt spaðsaltað kjöt,
verð 1 kr. pr. V* kg. — Enn-
fremur nýkornið með Botníu:
Epli og vinber. Ennfretnur kerti
stór og smá. — Verðið afar lágt.
Jti.f. Versl. „HUf«
HTerflsg, 66 A.
Nýkomið: Ýmislegt sultutau í te-
pottum og bollapðrum (postu-
líns og Japönskum), vatnsglösum,
hrein kjara kaup. — Énnfremur
P.ckles, fisksósa og karry.
AUiF segja að bezt sé að
verzla í Kirkjustræti 2, (kjáilaran-
um í Hjáipræðishernum). Þar geta
menn fengið karlmannsstigvél af
ýmsum stærðum og ýmsum gerö-
um. Gúmmfsjóstfgvél og verka-
mannastfgvél á kr. 15,50. Spari
st'gvél og kvenmanesstfgvél fri
kr. 10 og þar yfir og barnastíg
vé! telpustfgvél og drengjastfgvéi.
Fituáburður og brúnn og svartur
glansáburður. Skóreimar o. m. fl.
Skóviðgerðir með niðursettu verði.
Komið og reynið viðskiftinl
Virðingáríylst,
O. Thorstelnsson.
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Nýjar vörur! — Nýtt verðl
Bollapör af ýmsum tegundum.
Diskar, djúpir og grunnir, smáír
og stórir. M&tarstell. Þvottastell.
Soðnisgarföt. Tarfnur. Kartöfluföt.
Sósuskálar. Mjóikurkönnur. Salt-
kör. V&tnsflöskur. Smjörkúpnr.
Vatnsglös. Sykutsteíl, Avaxiaskái-
ar. Krydd- og sykurílát ýmiskonar.
Biómsturvasar o. m. fl.
Kynnið ykkur verðið hjá
Jóh, Ögm. Oddssyni Laugav. 63,
ÞeÍP, sem ekki hafa fest sér
fæði annarsstaðar, ge'ta fengið
það á Laugaveg 49 á kr. 100,00
á mánuði. — K. Dalhsted.
í¥8fi Turganiaw: Æskumlnningar.
■var nú komin 1 vlðan, hvitan silkikjól með opnum
ermum. Sver, fléttuð snúra hélt kjólnum saman um
mittið.
Hún settist við hliðina á manninum sinum, beið þar
til hann var orðinn Svarti Pétur og sagði svo:
„Jæja, keppur minn, nú er nóg komið.“
Þegar Sanin heyrði orðið „keppur“ leit hann hissa á
hana; en hún svaraði með þvi að brosa og sýna alla
spékoppana. „Eg sé að þú þarft að sofa. Kystu mig á
hendina og íarðu svo! Við Sanin tölum saman dálitla
stund."
„Mig langar ekki til að sofa" svaraði Polosof og stóð
á lætur með erfiðismunum, — „en eg get vel farið og
eins kyst þig á hendina." Hún rétti honum aðra hönd-
ina, og horfði brosandi á Sanin á meðan.
Polosoí leit lika á hann og fór án þess að bjóða
góða nótt.
„Jæjal Segið þér nú frál segið þér nú frál — sagði
Maria Nikolajevna með ákafa, studdi olnbogana fram
á borðið og sló nögluuum saman.
„Er það satt, að þér ætlið að fara að gifta yður?"
Og um leið og hún sagði þessi orð, hallaði hún höfð-
snu svolítið til þess að geta horft enn skarpar í augu
Sanins.
XXXV.
Þessi djarfa framkoma frú Polosof var dálítið óþægi-
Seg fyrir Sanin, enda þótt hann væri ekkert barn leng-
ur og hefði þegar umgengist ærið marga. En honum
anst hún þó einskonar fyrirboði þess, að árangur far-
arinnar myndi verða góður.
„Það er réttast að reyna að þóknast þessari ríku
frú,“ hugsaði hann með sjálfum sér. Þessvegna svaraði
jhann nú jafn hreinskilnislega og hún hafði spurt:
/ Já, eg ætla að fara að gifta mig."
„Hverri? Útlendri stúlku?"
„Jál"
„Hafið þér þekt hana lengi? Er hún í Frankfurt?"
Já.“
„Og má eg spyrja hver hún er?"
„Hún er dóttir kökusala, sem bjó þar.“
Maria Nikolajevna setti upp stór augu og lyfti augna-
brúnunum.
„Það er gaman," sagði hún svo ofboð rólega.
„Það er blátt áfram kraftaverk! Eg var farin að
halda að það væru ekki til lengur i heiminum ungir
menn, sem líktust yður í þessul Kökusaladóttirl"
„Eg sé, að þér furðið yður á þessu," sagð Sanin dá-
lítið yfirlætislega — „en í fyrsta lagi hefi eg ekkert af
þeim hleypidómum, sem. ..."
„í [fyrsta lagi furða eg mig ekkert á því!" greip
María Nikolajevna fram í fyrir honum, — „eg hefi ekki
heldur neina hleypidóma, sjálf er eg ekki nema bónda-
dóttir; Eins og það skifti nokkru máliI En það gleður
mig að þér skuluð hafa kjark til að elska. Þvi þér
elskið hana eða er ekki svo?"
Jú.“
„Er hún mjög falleg?"
Sanin fanst þessi spurning hálf óþægileg. — En hann
varð að svara henni.
„Þér vitið það, María Nikolajevna, að hver og einn
trúlofaður maður segir að kærastan sín skari fram úr
öllum öðrum stúlkum að fegurð. En kærastan mín er
líka í sannleika töfrandi fríð"
„Er það satt? Er andlitið ítalskt? eða forngrískt?"
„Andlitsdrættirnir eru mjög reglulegir"
„Hafið þér ekki mynd af henni?"
„Nei!"
„Hvað heitir hún?“
„Gemma"
„Og þér ?“
„Dmitri"
„Föðurnafn yðar?"
I