Alþýðublaðið - 03.04.1969, Blaðsíða 2

2 Alþýðublaðið 3. apríl 1969
/ki »ie*W6niw KrUUia Bertl olaísSoft
A Iþvoi Be&eotkfe GziíuðaX 1 Fxatutlírl: ™ minrjta Jíiuumsson
blaðið sircrjóti Ari sisurjóflsroa fDlsefandt: NýJ» úfgáfnfýJaglS Jprentnaicja AJþýSuilxffsIni
FRAMTÍÐARMÁL
’Þeiil Gylífi Þ. Gíslasön ráðherra og Þóiiha'll-
•ur Ásgeirsson ráðuneytiSstjóri voru í
London fyrir síðustu (helígi og ræddu við
Antthony Crosslan'dl viðskSptamálaráðberra
ÍBreta. Umræðuefnið voru viðspkiti fslend-
ingá og Bneta, sérstaikilega fisbsalla ef svo
færi, að Mendingar gerðust aðilar að
EFTA.
Það er nú til atihugunar, bvaða skilimála
ísiehd:íngar gætu fengið, elf þeir gerðust
aðilar ag fríverzlunarsvæðinu EFTA. Fer
'þaði mjög eftir atriðum eins og freðfisk-
ikvóta hjá Bretum, hvort aðildin reynist
okkpr svo hagstæð að við látum til leilðást
■eða ekki, því að þáð verður eitthvað að
vega á móti, ef ísienzki markaðurinn verð-
lur opnaður fyrir iðnaðarvörur EFTA-land-
anna.
í raun og veru er hér um að ræða mikiu
stærra mál. Sú tíð, er hvert riki reyndiJ að
vera sjálfu sér nógt og girða sig tolimúr-
um, er liðin. Skipulag tæknialdar er hin
Víðtæku tollabandalög, sem nú þróast í
Evrópu, Afríku, Mið- og Suður-Aaneríku.
Ein'stök ríki getia ekki staðið utan við þá
þróun og lifað í liðinni tíð. Það eru fiStend-
ingar nú að gera sér ljóst.
Ekki er rétt að líta á efnahagsmálin ein
Isér f þessu samhanfdti. ístenditogar minnast
þess nú í aprílibyrjun, að þeir hafa í tvo
áratugi verið í stjómmála- og öryggisbanda
lagi við nágranna sína vestan bafs og au'st-
an. Það bandalag hefur haft mjög heilla-
rík áhrif og stuðlað að friði og valdajafn-
vægi í Evrópu. Þvílíkt bandalag getur þó
ekki blessazt til lengdar, ef hagsmunir em
andstæðir á sviði viðskipta og efnahagslífs.
Þess vegna verður að líta á þá viðleitni,
sem nú er uppi/ til að samhæfa fsland um-
hverfi sínu í viðskiptamálum, í isamhengi
við önnur mál. Verði fsland einangrað við-
Skiptalega getur hæglega farið svo, að það
.yerði að hugsa sifg um hvað snertir önnuij
sambönd við nágranna sína.
Þjóðir eins og Bretar, Norðmenn og fleirl
eiga nú í miklum eríiðleikum með heil hér-'
uð, sem hafa lilfað lað verulegu leyti á sjáv-
arútvegi. ÞeSsi inhanríkismál, sem stórar
þjóðir ráða við af því að þær ihafa aðrar
átvinnugreinar að byggja á, ættu að gera
þeim kteift að skilja aðstöðu íslendilnga.'
Þegar mest hefur á reynt, hafa Bretar ver-
ið þakklátir fyrir fiskveiðar íslendinga, og
bæði í stríði og friði hafa ÍStendingar met-
ið brezka fiskmarkaðinn mikils. Nú reynir
á, hvort ráðamenn í London og ReykjaVík
geta fcomið igömlum samSkiptum fyrir í
unibúðum nýrra tíma. \
Gylfi Þ. GMason hefur sem viðskipta-
málariáðherra unnið þýðingarmikið starf I
þessum miáíLum — miklu þýðingarmeira eii
margir gera sér ljóst heknafyrir. Næstá
isumar eða haust mun það liggja fyrír,1
hvaða kostia þjóðin á völ varðandi EFTA,1
og þá verður málið lagt ,fyrir til ákvörðun-
ar. Það verður ein af sögutegustiu ákvörð-
unum fslendinga, hvom veginn sem hún
fellur. !
'ýmsir hafa feveðið flösk-
"jih|L lof og má viarla á mÆUi
sjá,! hvorri eru vialin fegurri
arð: í ifcveclfskapnum, konuimni
eðaj flöskurmi:
LPuHI af táli faðma ég þig,
ftaslcan hála og svarta.
Þú sem bálið brennir mig,
bæá!i sál og hjarta.
★
Flasfcan hreina hitar mér,
húrí er etiira viiinia,
flesitöll mein í burtu heíj
betri ei reynast hinar.
| ★
Við skulum láta þetta nægj a
Mmiflösfcunia að siinni, en hér
sr vísa af öðrum toga spunn-
ími: ;
MaMgti hefur drottinn mis-
jafnt sfcapt,
tmjög til verfca hiraður.
ÍÞama sérðu !Þorst«in kjaft;
þaðl er'ljótur maður.
★
Magnús Jónson er sagður
itaÆá fcveðið þessa vísu, og er
MisÁ lum sálusorgaflrann, svo
semí hún ber imeð sér, og igæt-
á-r lititiár yjnsemdar í hans
gair?:
IE,f tað dauður almúglnn
allilur lægi á Fróni, i
mætti ske, að mörvömbin
minnfcaði á séra Jóni.
★
Davíð Stefánsson frá Fagra
skógi kvað fallega um fcon-
iuna, sem fcyndir ofninn, svo
isern fcunnuigt er, hér er aftur
á móti vísa efti.r óþefcktan hö£
und um eldamennsku og nokk
uð í öðrum andia en kvæði
þjóðskáldsiins.
í sóthríð í eldhúsi
er hið fríða vattlkvenmdi,
eldar lýðum ómeti,
eigrair í gríðar stuttpilsi.
★
iSigurður Sigurðsson birti á
sínumi tíma eftirfarandi vísu-
eiiindi undir heitinu Mann>-
sfcaðli:
Vel er að fausfcar fúríir ifclbfni,
felli iþeir ei hinn nýja skóg —
en hér féll igrein af góðum
stofni,
igrisjiaði dauði meira en nóg,
Því tsvo eruj not iað nema
rjóður,
-ag nýgræðinginn vanti ei
sfcjól.
Strjáll er enn vor stóríi gróður,
stendur hann engum fyrjr sól.
★
Þorsteimn Gíslason, rit-
stjóri,'er höfumdur eftirfar-
arídi vísna og kallar þær Rím:
Sem við brím-a hnoði hrím
hnefar ýmis-talki,
— artu að glímia enn víð rím>
átt í stímabrafci..
Örðugit fleipurorða geip
ómsdns gleypjr kliður.
Efnið hleypur út um greip
allt og steypist niður.
★
Þessi vísa er líka eftir Þor-
stein um vorhimininn:
Þú ert fríður, breiður, blár
og bjartar lindir þínar;
þú ert víður, heiður, hár
sem hjiartans ósfciir mínar.
★
Sveinn Hannesson frá Eli-
vogum yrkir þessa siglinga-
vísu:
Þó að freyði úfin unn
unz að léiðin þrýtur.
samt skail greiða út seglfcn
þunn
og sjá hvað ske ðin flýtur.
★
Og hér er önnuir af sama
toga kveðin iaf Nikulási Guð
mundssyni, en efcki kann ég
frekar t&í honum að segja.
Hvals uim vaðal vekja rið
vindar aðalbornir,
holgómaðar hrína við
Hrannarstáða nomir.
★
Káinn kvað eftirfarandi
vísu um skáld, sem sýnist
hafa verið ékfci. svo affcaslia-lít
ið, ef marka má ummælin:
Mest hann unni mærðar
gælum;
mér er kunniugt, að
eiina tunnu af óstarvælum
eftir Gunnu hann kvað.
★
En fleiri haifa hlbtið þokka-
llleg eftirmæli, og sjálfsagt að
verðsfculduðu, eins og eftir-
farandl vísa sýnir, sem Jóni
Þorsteinsson fcveður um
igömlu hlöðuna:
Þeiim ,sem athvarf áttu sér>
ýmislegt að gera,
. .gamla Maðan horfin er. . 1
Hw á nú að vera?
★
f síðasta vísnaþætti brengl
lað'st bæjaínafnavísan af Snsa
ifeUisniesinu. dálítið, og hafa
ýmsir hringt til mín út af því.
Én jafnframt ihefur komið .í
ljós, ag vís*an er tdl í nofckuð
mörgum útgáfuirí, þ.e.a.s. ön«
ur og þriðja hendingiln eru
mteð mismunandi móti. Ein er
t.d. svona: (
Firnm eru hojt í Eyhrepp ú«fc*
linnir malðurinn spafcur, >
þau eru fcennd við Hross og
Hrút,
Hömllu, Söðul, Akur. '
Önnur er á þessa leið og að
líkindum eldri: [
Fiinm eru holt í Eyhrepp út*
einn er bragurinn stakur,
þau eru kennd við Hrók og
Hrút,
Hömlu, Söðul, Akui’. i
Og talsvert fleiri tilbrigðx
hef ég heyrt af vísunni, sem
er sjálfsagt býsna gömul.
Væríi þáfcksamlega þegið, ef
eiríhver gæti bent á heimildir
um höfundirín. J