Alþýðublaðið - 03.04.1969, Blaðsíða 14

14 Alþýðublaðið 3. apríl 1969
15.30 Kaffitlminn
a. George Wright leikur á bíó-
orgel.
b. Peter Kreuder og hljómsveit
hans leika létt lög.
16.10 Vfr. Endurtekið efni: Kvöld-
stund á Grund í Kolbeinstaða-
hreppi Stefán Jónsson ræðir við
öldunginn Guðmund Benja-
mínsson. (Aður útv. 2. og 9.
' marz). 1
17.00 Barnatími: Ingibjörg Þorbergs
stjórnar
a. Páskasyrpa
Ingibjörg les „Kirkjuferðina",
sögu eftir Margréti Jónsdóttur,
og þrjú börn, Arndís (8 ára),
Fritz Omar (10 ára) og Björn
Víkingur (11 ára) lesa ljóð og
sögur.
b. „Stóri-Brúnn og Jakob“, leikrit
eftir Káre Holt
Þýðandi: Sigurður Gunnarsson.
Leikstjóri: Klemenz Jónsson.
Aður útvarpað fyrir rúmum
tveimur árum. Með aðalhlutverk
fara Borgar Garðarsson, Valur
Gíslason, Guðbjörg Þorbjarnar-
dóttir og Valdemar Helgason.
18.10 Stundarkorn með Pólska kórn-
um í New York, sem syngur
pólsk þjóðlög. Söngstjóri: Walter
Legawiec.
18.25 Tilkynningar. 18.45 Veður-
fregnir. Dagskrá kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Skáld að norðan
Heiðrekur Guðmundsson les
prentuð og óprentuð Ijóð.
19.45 I hljómleikasal: Karlakórinn
Fóstbræður syngur í Austurbæj-
arbíói 27. f.m. Söngstjóri: Ragnar
Björnsson. Einsöngvarar: 1 Bjarni
Guðjónsson, Magnús Guðmunds-
son og Kristinn Hallsson. Píanó-
leikari: Carl Billich.
a. „Landnámssöngur íslands" eft-
ir Sveinbjörn Sveinbjörnsson.
b. „Bæn fyrir föðurlandið" og
„Sefur sól hjá Ægi“, lög eftir Sig-
fús Einarsson.
c. „Fyrstu vordægur" og „Sumar-
nótt“, lög eftir Árna Thorstein-
son.
d. „Skarphéðinn í brennunni"
eftir Helga Helgason.
e. „Blástjarnan”, „Eg veit eina
'baugalínu", „Bára blá“ og „Hrafn
inn“, fjögur íslenzk þjóðlög x
raddsetningu Emils Thoroddsens
og Sigfúsar Einarssonar.
f. „Hrun“ eftir Sigurð Þórðarson
(frumflutningur).
20.10 í sjónhending
Sveinn Sæmundsson talar við
Harald Á. Sigurðsson leikara.
20.45 Sónata nr. 3 í a-moll fyrir
fiðlu og ptanó op. 25 eftir
Enescu Yehudi og Hephzibah
Menuhin leika,
21.10 Eineykið
Þorsteinn Helgason sér um þátt
með blönduðu efni, kynnir m.a.
nýja listgrein, hljóðlistina, og
fjallar um Forsyte-ættina.
22.00 Fréttir. 22.15 Veðurfregnir.
Danslög, þ. á m. syngur Haukur
Morthens í hálfa klukkustund
með félögum sínum. (23.55 Frétt-
ir í stuttu máli).
01.00 Dagskrárlok.
SJÓNVARP
Sunnudagur 6. apríl 1969.
Páskadagur.
17.00 Hátíðarmessa
Séra Sigurður Pálsson, vígslu-
biskup. Kirkjukór Selfosskirkju,
Organleikari: Abel Rodrigues
Loretto.
17.50 Orgelfantasía
eftir Max Reger um sálmalagið
„Sjá morgunstjarnan blikar
blíð“. Franz Lehrndorfer leikur.
(Þýzka sjónvarpið).
18.15 Stundin okkar
Olafur Olafsson, kristniboði segir
frá dvöl sinni í Kína.
„Hvernig fíllinn fékk ranann“ —
rússnesk teiknimynd gerð eftir
sögu R. Kiplings.
Atriði úr leikritinu „Galdrakarl-
inn í Oz“.
Leikstjóri: Klemenz Jónsson.
Flytjendur: Margrét Guðmunds-
dóttir, Bessi Bjarnason, Jón
Júlíusson og Briet Héðinsdóttir.
Höfðaskolli — 2. hluti. (Nordvisi-
on — Sænska sjónvarpið.
Umsjón: Svanhildur Kaaber og
Birgir G. Albertsson.
Hlé
20.00 Fréttir
20.25 „Vorboðinn ljúfi”
Sjónvarpið gerði þessa kvikmynd
í Kaupmannahöfn. Svipazt er um
á fornum slóðum Islendinga og
brugðið upp myndum frá Sórey,
þar sem Jónas Hallgrímsson orti
nokkur fegurstu kvæði sín.
Kvikmyndun: Orn Harðarson.
Umsjón: Eiður Guðnason.
20.50 Á vetrarkvöldi
Gestir þáttarins:
Sirrý Geirs, Per Aspilin, Stella
Clair, Leif R. Björneseth og
Svenn Berglund. Kynnir Jón Múli
Árnason.
21.35 Fidelio
Opera eftir L. v. Beethoven.
Hlutverk: Hans Sotin, Theo
Adam, Richard Cassily, Anja Silja,
Ernst Wiemann og Lucia Popp.
Leikstjóri: Joachim Hess.
Framhald á bls. 6.
Litlu indíánarnir
5
líkara en að iþau væru reglulegir Indíánar sem væiui
á hælununa á óvinum sínum.
Óðara og ráðsmaðuriínn og feona 'hans voru
horfin, rels ókunni maðurinn upp og leit einu sinni
enn í kringum sig Hann kom ekki auga á litlu
Indíánlana tvo sem lágu í -l'eyni í r(unnunum og vissi
ekki að tvenn athugul augu vöktu yfir hverri
hreyfingu hans.
Hann ætlar að brjótást inn í gamla sýslumanns
húsilð sagði Palli og greip þéttingsfast í hand-
legginn á Möggu. Komdu við skulum læðást varlega
á eftir honum. Ef hann tekur eftir þVí að við
erum að elta hann getur hann tekið okkur höndum
og það er ekki víst að við færum neitt vel út úr
því.
Börnin læddu'st mjög Varliega á eftir hinum
grunsamlega manni. I>au vöruðu-st að gera nokkum
hávaða, skutúst bak við tré runna og girðingar.
En hann v'ar líka mjög varkár. Hann skautst hálf-
boginn með fram girðingunni og gætti þess að
láta jafna runnana bera á milli sín og hússins.'
Nú var hann komin að húsinu og skreið þá hálf
boginn með rim'lágirðingunni sem lá með tröðinni
heim að húsinu. Og eftir 10 mínútna ofsa akstur
sáu þau bifhjól framundan. Annar lögregluþjónanna
tók upp kíki og gætti að númerinu á hjólinu.
OP6186 æpti hánn. Húrra kölluðu þau öll í einiu.
BRÚÐUR TIL SÖLU —
!:!: !!!!! tsix: r::: ::::: ::::: ::::: ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■•■■ ::::: ::::: ■■■■■ ■•■•■ •■■■■ ■■■•■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■ ::::: ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ss:;s ::::: ::::: :::
:::: ::::: i ::::: »»: é:::: ::::: ■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■u ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■•■■ !*■■■ ■■■■■ ■•■■■ ::::: ■■■■: ■■■■■ ■■■■■ ::::: ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■■■ ■■■
— Va-rstu svon-a við hann fyrst? Jæja, það skiptir en-gu. Þér
þótti etou sinnii, vænt um mig, og þér þykiir vænt um mig aftur
seinna. Hann skiptir engu málú og hefur laldirei skipt neinu máli.
’fíann 'hefuir einhvern veginn töfrað þig, en þegar þú sleppur frá
Ihonum* sérðu, hvað þú hefuir hagað þér rangb. Ef þú lieyfðilr mér
að ráffia, létri, ég hann 'drepast! Ég gæti drepið hvern þanin, sem særir
þig — mieð stökiuistuf ánægjul.
— Þú ert nlið'urbrotinin maður, Ivor, sagði hún. — Vliltu ekki
hæilta að tala svona? Þú tefcuir þér alltof nærri það, sem. hefur fcom-
ið fyrír. Þú hefur unnið alltof mifc.ð, og nú drekkurðiu allltof miikið.
•— Nei! Ég drekk ekki of miikið. Ég veit, hvað ég ige;i; Ég veit
það mjög vel. Ég kom liinini m;eð lyfið og sagði Lennartz, að ég he'fði
fundi.ð lækntoguna. Ég hélt, að 'hann yrði svo hamingj usamiur* en í
staðinn opnaði hann augUn, brosti til mín og.. Hainn grteip hönd-
nnum fyrir augun á sér. Hún gekk tiri háns og lók um hönd hans,
imeðian hanin stóð kyrr og titiriaði ög skalf.
— Farðu iniú og háttaðu þig.
— Já. Hann settist niður hálfringlaður. — Ég ætla að far!a að
hlátta og láta mig dreyma um þig og líf okkar saman. Viö ætluðuim
alltaf 'að vera saiman, þangað t;l hann kom og tók þig frá mér. Hváð
'hélt 'hann, að hann væni? Einn þeirra gömlu laðalsmanna, sem höfðiu
forgangsrétt að brúðínni og skiluðu henni svo aflur til bóndains ©fitir
>að hafa notað hana? Það hefur hanin gert þér. Og ég á að igefa honum
líf! Fyirír þemniaim miann dó Lennartz! Þtennan mann elákar þú! Því
að þú elskar hann víst?
— Já.
— Já, þú elskar hann og munt elsfca hann| eftjr að þú ert orðin
ikonán mín. /
106 ' '
- . -.íA vh . •.:í;,Hgífjði'í ii i:é. jni’un i x
irú? ,ítíTí^ona?x,4 Jeiv; ifáír nm f,.u '}]
— Ég ætla að verða ikonan þín, Ivor, Er það ekki það, sem þú
Vilt?
— Jú það vil ég. Segðu honum, að ég komi á morguin kl. 10.
—i Getur'ðu efcki komið í dag? Geturðu efcki byrjað strax? 'Hún
tók um haindlegg hams. — Kamnsiki verður það uim seinan á morg-
iun. Ó, Ivor! Ég vieilt, hvað íþú hefur iiórið — ég veiit, hvað þú íhefiur
þjáðst!
Hann sleit s'(g Siausán og laigði enn'ið á Skriíborðsplötuna.
—• Farðu, Sheila. Ég isikall.fcomia. . . innan skamms.
Hún var igráti næst, þegar hún fór frá 'honum. Þegar hún 'kom
niðuir í amddyrið, sá hún dyir standia á 'hálfa igátt og iheyrði, að eliirn-
hver viar þar o(nni. Hún gægðist inn.
— Wedom lækn'ir!
Hann var gamall, gráhærður og háilfsóðalegur. Loftið toni var
imettað af tóbaksreyk. Hamm var lön'gu hættur áð sinna' lækimi's-
Stöirfum, en hjálpaðd Ivor hlins vegair við ra'mnsóknirnar.
—• Jæja? Hann ilteit á hana gegnum þykk igleraiuguni. sem igerðu
augu hans mun stærri ©n ella. — Hver eruð þér? Hvað viljið þéir?
Nú, þér elruð dótti.r hans Deans. Já, ég Ikannast Vlð yður! Þér hring-
ið heim tl fólks á nóttunni! Já, já. hvað viljið þér núna, luinlgfrú.
' Dean? Ok’kur líður ekki sem bezt hórna og við tökum ógjatnan.
á móti gestum. Vesalings Lennartz ,er dáinn, og Pittfield er eftlir
sig af sorg og þreytu og Situr og drfekkur viskí.
—i Mig langaðli einmitt rtil að ræða umi það við yður, læknfr. Þér
verðið tað láta hanin hæitta að dreikka. Maðurinn — maðiurimn miilnn
— Húni ledt á gamla læikninn og hann klappaði henni klunnaltega á
öxlina. — Hann deyr — úr samia sjúkdómi og Lennartz dó úr. Ivor
■getuir ilæknáð hann, því lað hann, hefur fundið læknislyfið.
— Ég veit það, en hann fann það of sellint. Þess vegna gafst hann
107
Ho3T 1ítí;M3I?! C .W btftZ -'"v ' p^i»KV«l»|W3T ’
R »3 v fcpy3 — WM AaÍJMÖiO f " •— mfa íiHIIQUl — 1