Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.2002, Síða 14

14
FIMMTUDAGUR 5. DESEMBER 2002
Skoðun
DV
Halldór Björnsson,
starfsmaóur Hagkaupa:
Litla stúlkan meö eldspýturnar, þaö
er mjög hugljúf saga.
Björg Vlgnlsdóttlr neml:
Sagan um Grýlu og Leppalúöa. Þau
hræddu mig mjög þegar ég var yngri.
Hver er
uppáhalds-jólasagan þín?
Arnar Friöriksson,
starfsmaöur Hagkaupa:
Ég er ekki viss.
Hrafnhlldur Osk Magnúsdóttir nemi:
Gý/a og Leppalúöi.
Frumkvöðlar við
Skólavörðustíg
Einar Örn
Stefánsson,
framkvæmdastjóri
Þróunarfélags
mibborgarinnar,
skrifar:
Þróunarfélag
miðborgarinnar
veitir árlega viður-
kenningu þeim,
sem hafa með eftir-
tektarverðum
hætti lagt lóð sitt á
vogarskálar þróun-
ar og uppbyggingar
í miðborg Reykja-
víkur. Þessi viður-
kenning var veitt í
ellefta sinn 25. nóv-
ember sl.
Viðurkenning-
una hlaut Ófeigur, gullsmiðja og list-
munahús, sem hefur eflst og dafnað við
Skólavörðustíginn undanfarin tíu ár, en
fyrirtækið var stofhað í júlí 1992. Fyrir-
tæki við Skólavörðustíg hefur ekki áður
fengiö þessa viðurkenningu og var því
tími til kominn að hún rataði þangað.
Við Skólavörðustíg hafa safnast sam-
an fjölmargar litlar og persónulegar
listmunaverslanir, skartgripaverslanir
og gallerí, þannig að gatan hefur getið
sér orð sem helsta og skemmtilegasta
listmunagata borgarinnar. Þar hafa
hjónin Ófeigur Bjömsson gullsmiður
og Hildur Bolladóttir kjólameistari ver-
ið í forystu frá upphafi um að efla sam-
stöðu og markaðssókn kaupmanna og
listiðnaðarmanna við Skólavörðustíg.
Á annarri hæð h)á Ófeigi er sýning-
arsalur, þar sem haldnar hafa verið á
annað hundrað listsýningar á þessum
tíu árum. Listaverkin sem þar hafa
verið til sýnis eru af ýmsum toga -
teikningar, málverk, skartgripir og leð-
urvörur. Einkum er þar um að ræða ís-
lenska listamenn, en um þriðjungur
þehra sem þama hafa sýnt kemur frá
öðram löndum.
Frumkvöölar við Skólavörðustíg
F.v., Sigríöur Helga Olgeirsdóttir leirlistakona, sem hannaöi verölaunagripinn,
Hildur Bolladóttir, Ófeigur Björnsson, Bolli Ófeigsson og Jakob H. Magnús-
son, formaöur Þróunarféiags miöborgarinnar.
„Við Skólavörðustíg hafa safn-
ast saman fjölmargar litlar og
persónulegar listmunaverslan-
ir, skartgripaverslanir oggall-
erí, þannig að gatan hefurget-
ið sér orð sem helsta og
skemmtilegasta listmunagata
borgarinnar.“
Gullsmiðja og listiðnaðarhús er á
neðri hæðinni og íbúð fjölskyldunnar á
efri hæð. Ekki má gleyma garðinum
sem tengist húsinu, en hann er afar
smekklega hannaður. Þar hafa verið
haldnar útisýningar á skúlptúr og
höggmyndum og tónlist hefur verið
flutt í garðinum, ekki síst í tengslum
við menningamótt í Reykjavík.
Guilsmiðja og listmunahús Ófeigs er
sannkallað fjölskylduf>TÍrtæki, því
Bolli, sonur Ófeigs og Hildar, er einnig
gullsmiður og starfar í fyrirtækinu.
Gullsmiðju Ófeigs hefúr vaxið fiskur
um hrygg á þeim tíu árum sem hún
hefúr starfað. Fyrirtækið hefur líka
virkað hvetjandi á aðra, þannig að list-
húsum hefur farið fjölgandi við Skóla-
vörðustíg á undanfómum árum.
Vonandi halda Ófeigur og fjölskylda
áfram um langa hrið að glæða lífið list
og fegurð, um leið og nýr og betri
Skólavörðustígur færir þeim og öðrum
listamönnum sem þar starfa enn fleiri
og ánægðari viðskiptavini.
María Stefánsdóttir nemi:
Litla stúlkan meö eldspýturnar.
Ragnhlldur Guðmundsdóttir neml:
Ekki viss.
Fátæktin og lágar
atvinnuleysisbætur
J.M.G.
skrífar:
Félagsmálaráðherra segir í blaðavið-
tali 15. nóv. sl. að yfir 4000 einstaklingar
hafi fengið ókeypis fjármálaráðgjöf.
Hann gleymir því hins vegar að fátækt-
in stafar m.a. af lágum atvinnuleysisbót-
um sem hann sjálfur er í forsvari fyrir
að ákveða. Fátækt fólk þarf meiri tekjur
en ekki „ráðgjöf1. Ráðgjöfm er hins veg-
ar rekin fyrir þá sem vinna við hana og
viija setja sig á háan hest yfir aðra.
Það er hollt fyrir bændur m.a. að
leiða hugann að jpví að ef atvinnuleys-
isbætur hækkuðu myndu landbúnaðar-
vörur þeirra seljast meira og hagur
„Fátœkt fólk þarf meiri
tekjur en ekki „ráðgjöf“.
Ráðgjöfin er hins vegar rek-
in fyrir þá sem vinna við
hana og vilja setja sig á
háan hest yfir aðra. “
bænda batna þar með.
Eftir tíu vikna atvinnuleysi á fólk að
gera starfsleitaráætlun, annars fær það
ekki bætumar. Og félagsmálaráðherra
segir í viðtali við DV að kerfið hafi
sannað sig. En auðvitað hefði þetta fólk
fengið atvinnu hvort sem er.
Svona reglur era aðeins fingur-
klemmur á atvinnulausa og átaksverk-
efnin era það líka. Atvinnulaust fólk á
ekki að þurfa að vinna fyrir bótunum
sem það á. Fólk á ekki að þurfa að
vinna tvisvar fyrir sömu peningunum.
Jafnréttisnefiidimar heyra líka und-
ir félagsmálaráðherra. Kannski ættu
þær frekar að láta málefrii atvinnu-
lausra til sín taka en að vera að skipta
sér af rekstri skemmtistaða vítt og
breitt á höfuðborgarsvæðinu. En það er
það nýjasta í jafnréttinu. - Segja má að
nesjamennskan eigi orðið fulltrúa víða.

Hænsnalaust
Fréttanef er þarft á fjölmiðlum, það að þefa
upp tíðindin. Menn með slíkt þefskyn gleðja því
fréttastjóra fjölmiðlanna. Það fer siðan eftir mati
viðkomandi fréttastjóra hversu hátt viðkomandi
frétt er gert undir höfði. Á dagblöðum eru það
tvímælalaust útsíðumar tvær sem flytja stærstu
tíðindin, forsíða og baksíða. Þar lesa menn um
hamfarir, innlendar jafnt sem erlendar, stjómar-
byltingar, kosningar og stóratburði í atvinnulífi,
svo fátt sé nefnt.
Stóðu sína pligt
Mönnum brá þvi nokkuð í brún fyrr í vikunni
þegar lesa mátti yfir þvera baksíðu Morgun-
blaðsins aö engin hæna væri lengur til heimilis
á Húsavík. Þeir hinir sömu sáu ekki fréttapunkt-
inn, töldu til dæmis að ekki hefði verið tíundað
sérstaklega, né þótt stórfrétt, að hænur fyndust
hvorki í Reykjavík né Kópavogi. Þeir staðir
væru þó að sönnu stærri en Húsavík. Sumir
gengu jafnvel svo langt að halda að galskapur
hefði hlaupið í Moggann þennan dag og frétta-
stjórinn væri galinn. Honum dygði ekki minna
en vika heima til þess að ná áttum á ný.
Allt slíkt er della ein. Bæði fréttamaðurinn og
fréttastjórinn stóðu sína pligt. Það er auðvitað
á Húsavík
stórfrétt að engin hæna skuli lengur
vera í Húsavíkurkaupstað. Málið snýr
miklu fremur að fréttamönnum og
einkum fréttastjórum annarra fjöl-
miðla. Hvað voru þeir að hugsa? Af
hverju náðu þeir ekki fréttinni? Þeir
létu gamla dínósárinn skúbba sig, sem
kallaö er.
Fréttaflokkur
Mogginn var fyrstur með stórfrétt-
ina. Það þýðir ekki fyrir aðra frétta-
hauka að naga sig í handabökin nú.
Þeir hefðu betur fylgst með á Húsavík
og nágrenni. Það er ekki nóg með það
að Húsavík sé hænsnalaus. Haldið þið
ekki að í Reykjahverfi, þar sem áður
voru hænsni á 15 bæjum, séu einungis
hænur eftir á einum bæ? Morgtmblaðið fór fyrir,
það sjá menn nú. Allir vildu Lilju kveðið hafa.
Þeir sem dýpra skoða fréttaþróun á Morgun-
blaðinu átta sig á að þarna er um aö ræða agaða
stefnu, fréttaflokk sem mun vinda upp á sig og
fjallar einvörðungu um þingeyskan fiðurfénað.
Þetta byrjaði allt með þrestinum góða sem lét líf-
ið eftir hetjulega vöm á kóræfingu á Húsavík.
Þá grét þjóðin.
Nú eru það hænur á Húsavík eða öllu heldur
skortur á hænum. Það er sorglegt líka.
Þjóðin bíöur nú spennt eftir framhaldinu.
Mættum við fá meira að heyra.
CsPurri
Hélt
vel á
málinu
Ragnar Haraldsson skrifar.
í viðtali á Út-
varpi Sögu sl.
þriðjudag ræddi
Halldór Ásgríms-
son utanrikisráð-
herra vamarmál,
NATO og stjóm-
málin almennt.
Ráðherra mæltist
mjög vel og kom staðreyndum að þrátt
fyrir ákefð þáttarstjómanda sem virtist
ætla að yfirkeyra ráðherrann. Halldór
sagði sem er að við íslendingar værum
þátttakendur í NATO, sem er vamar-
bandalag margra þjóða, en ekki árásar-
bandalag eins og andstæðingar þess
reyna að koma að við hvert tækifæri.
Við erum þar þátttakendur, á okkar hátt,
án herskyldu, í öllum aðgerðum banda-
lagsins og tökum nú þátt í friðargæslu
ásamt öðrum þjóðum. Utanríkisráðherra
gerði þessum málum prýðileg skil.
Halldór Asgríms-
son utanríkisráð-
herra
Hefurgóö tök á
sínum mála-
flokki.
Flakið af
Spaugstofunni
Guðbjörg Gunnarsdéttir hringdi:
Ég las pistil í Tilvera DV 3. des. sl.
þar sem blaðamaður reifar endurkomu
Spaugstofunnar í Sjónvarpinu. Ég er að
öllu leyti sammála blaðamanninum um
að Spaugstofan er næstum flak af þess-
um úr sér gengna skemmtiþætti. Þama
era nú komnir miðaldra menn sem hafa
fest sig i pólitísku mynstri hversdags-
leikans sem var í tísku fyrir svo sem 15
árum. Nú era komnir nýir grínarar
fram á sjónarsviðið í frjálsu falli, lausir
við ríkisfjötra og reiptog úr Útvarps-
ráði. Já, þetta er ekki fyndið lengur í
Sjónvarpinu. „Ekki-fréttir“ í sjónvarps-
leikgerð væri ágæt tilbreytni.
Vil fá jólaglögg
Guðsteinn skrifar:
Ég og konan höf-
um haft þann sið
að fá okkur göngu í
bæinn stuttu fyrir
jólin og gengið þá
niður Laugaveg og
Bankastræti. Hlað-
borðin höfða ekki
til okkar, mest
vegna þess hve þau
era óheyrilega dýr,
en okkur þykir gott
að líta inn á einum
eða tveimur stöðum sem bjóða upp á
heita jólaglögg, púns eða hvað þeir kalla
svona krydddrykki á jólafóstunni. Ég
skora á þá veitingamenn sem ætla að
bjóða upp á jólaglögg að láta vita hvar
hana má fá. Með fyrirfram þakklæti fyr-
ir veittan beina.
Helt jólaglögg
Vel þegin á
gönguferö um
borgina.
Endurskinsmerki
og jeppar
Elín Sigutðardðttir skrifar:
Islendingar era gjamir á að taka öll
nýmæli geyst og með miklum bægsla-
gangi og kasta þeim svo fyrir róða eftir
nokkum tíma. Ég nefni tvö dæmi: jepp-
ann og endurskinsmerki. Nú sjást end-
urskinsmerki hvergi, hvorki laus né
fóst í yfirhöfnum. Ég lýsi sök á hendur
foreldrum og kaupmönnum að halda
ekki fast í þessa venju með því að selja
krakkaúlpur með áföstum endurskins-
merkjum og þá sérstaklega foreldra að
innprenta ekki bömum að þetta sé
skyldunotkun. En svona dettur flest upp
fyrir. Ég horfi hins vegar með velþókn-
un til þess dags þegar jeppamir komast
úr tísku sem einkabílar, enda almennt
aðhlátursefni og uppskafningsháttur að
sjá fólk á jeppa innanbæjar, milli húsa.
Maður vorkennir vesalings konunum
sem era að klöngrast upp í þessi tæki
við illan leik - bara til að sýnast.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíð 24, 105 ReyKjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.