Alþýðublaðið - 29.11.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞ3ÐUBLAÐIÐ
t
Vegaa þrengsla sel eg í cokfera daga flestar fyrirliggjandi vöiur mtð
lækkuðu verði. — Vörurnar eru flestar oýkomnar.
Mikll verðlækkun.
T. d.: Bollapör 65 aura, Diskar 45 aura, Þvottasteli, Vatnsflöskur,
Vatnsglös, Kökudiskar, Ktyddkrukkur, Flautukatlar 1,35, Kolaausur
85 aura, Klemmur, Lampaglös, BoIIabakksr, Uppþvottabalar, Brauð-
hnífar, Hnífapör, Skeiðar, Hitaflöskur, Ptímushausar, Skautar 6 kr.,
Munnhörpur og Harmonikur með tækiíærisverði.
Verzl. Hannésar Jónssonar,
Laugaveg 2 8.
saia.
Jéh. 0g m. Oddsson
Laugaveg 63.
Selur: Nýja ávexti: Appeisínur,
epli, Vínber. Þurkaða ávexti: Rú
sínur, Sveskjur, Epli, Apricóts,
Perur. Ávextir i dósum: Jarðarber,
Perur, Ananar, Blosnmur, Apricots,
Blakkber, Fíkjur o. fl Sykurinn
ódýrasti Steinolia o m. fl
Munið staðinn Laugaveg 63.
Divanar, fjaðradínur,
strigadínur og fleira smíðað
nýtt og endurbætt gamalt, á
Freyjugötn 8. Vönduð vinna,
verðið lægst.
Xil SÖlll: 3 strástólar, 2
borð og eitt rúmstæði, alt aðeins
á kr. 250,00 A. v. á.
Ábyrgðarmaður þessa tölublaðs
er forseti sambandsstjórnar A1
þýðuflokksins: Jón Baldvinsson.
^mtswsiSlan Gsitenberg.
HÚSBSBÖl- Uogur regfu
samur maður óskar eftír herbergi
með nauðsyniegustu húsgögnum.
Tiiboð merkt „Húsnæði* leggist
inn á afgr. biaðsins.
Til SÖlu 2 skíspar, fata- og
tauskápur, á Laugaveg 70 uppi.
Vos’asluaija G?unð
Grursdarstíg 12. Sírai 247.
hefur allskonar matvöru:
Haframjöl, Hveiti, Hrísgrjórn,
Kaffi, Sykur, Síld i dósum,
Soyur. — Einnig Steinoliu
o. m. fl.
Alt með lægsta verði.
Ivaes THrgesslew: Æðknmlnnlngar.
ganga með Gemmu. . . og nú var hann alt í einn orð-
inn svona náinn kunningi þessarar ókuunu frúari „Er-
uð þér ekki þreyttr" spurði hann hana hvað eftir ann-
að. „Eg þreytist aldrei!“ svaraði hún. Þau mættu nokkr-
um mönnum, sem allir hillsuðu frúnni, sumir með lotn-
ingu, aðrir blátt áfram með auðmýkt. Til eins þeirra
kallaði hún: „Comte, vous savez, il ne faut pas venir
me voir — ni aujourd’hui, ni demain." Maðurinn tók
ofan og hneygði sig djúpt.
„Hver var þetta?" spurði Sanin.
„Frakklendingur. Þeir eru býsna margir hér og eru
allir á hælunum é mér. . . . En nú er víst kominn tími
til þess að drekka kaffi. Komið þér nú. Þér eruð nú
sjálfsagt búinn að fá lystina aftur. Vonandi er nú
„trygðatröllið“ mitt lfka búið að opna augun".
„Trygðártröllið — búið að opna augun!" hugsaði Sanin.
„og hún talar líka ágæta frönskul — Þetta er merkileg
manneskjal"
Maríu Nikolajevnu hafði ekki skjátlast. Þegar þau
Sanin komu attur til hótelsins, sat „trygðatröllið" eða
„keppur" hennar þar með fez á höfðinu og fyrir framan
hann var búið að bera á borð. „Eg er búinn að bíða
lengi eftir þér", hrópaði hann og var súr á svipinn, „e'g'\
ætlaði að fara drekka kaffið einn".
,Jæja“, sagði Marfa Nikolajevna „hefirðu verið vondur
núna? Það er nú bara heilsubót að því fyrir þig. Þá
sérð að eg kem með gest, Hringdu I Og svo skulum við
drekka kaffið — besta kaffið, sem hægt er að fá, í
saxneskum postulínsbollum á snjóhvítum dúk“.
Hún tók af sér hattinn og hanskana í mesta flýti —
og klappaði saman lófunum. Palvsof gaut hornauga til
hennar.
„Eg hvað liggur vel á þér í dag!“ sagði hann hér um
bil upphátt.
„ Það kemur þér ekki við, Ippolit Sidorovitsch! Hringdu
nú! Fáið þér yður sæti, Dmitri Pavlsvitsch og drekkið
nú kaffi í annað sinn. Ö, hvað það er annars skemti-
legt að gefa skipanirl Eg held að það sé skemtilegra
en nokkuð annað í veröldiuni!"
„Já, þegar skipununum er hlýtt“, tautaði maður hennar.
„Auðvitað! Og þess vegna er eg 1 svo góðu skapi!
Sjáið þið, hjerna er kaffið komið“!
Á stóra bakkanum, sem þjónninn kom með, lá líka
auglýsing frá leikhúsinu. María Nikolajevna tók hana
undir eins.
„Sorgaleikur 1“ sagði hún í gremjulegum málrómi, —
„þýskur sorgarleikur! Jæja, það er bó betra en þýskur
gamanleikur. Biðjið um stúku fyrir mig — við skulum
sjá, útlendingastúkuna".
„En ef hans hágöfgi, borgarstjórinn. hefir þegar beðið
um hana“, sagði þjónninn.
„Bjóðið þér honum þá tíu dali fyrir hanal Stúkuna
verð eg að fá, hvað sem það kostar. Skiljið þér það“?
Þjónninn hneigði sig auðmjúklega.
„Dmitri Pavlovitsch, þér farið með í leikhúsið? Þýsku
leikararnir eru að vísu alveg voðalegir — en þér farið
með fyrir því, er það ekki? — Jú. Hvað þér eruð elsku-
legurl En, keppur minn, ætlar þú að fara“?
„Ef þérsýnist svo“ tautaði Polosof niður íbollann sinn.
„Nei, nú skal ég segja þér dálítið. Þú skalt heldur
vera heima. Þú gerir hvort sem er ekkert anmð en
sofa í leikhúsinu og svo skilurðu svo lítið í þýskunni.
Skrifaðu heldur svar til ráðsmannsins okkar — þú veist
uro mylluna. Þar hefir þú starf í kvöld“!
„Já“ svaraði Polosof.
„Þú ert yödislegur. Og svo skulum við nú herrar
mínir ræða viðskiftamálin. Undir eins og þjónninn er
búinn að taka af borðinu, segið þer okkur frá þessu
öllu greinilega, Dmitri Pavlovitsch. — Þér eruð nú
þegar búinn að segja mér hitt og þetta um jarðeign
yðar, en „keppur" minn heyrði ekkert af því. — Við
skulum lofa honum að fræðast um hanna líka. — Það
gleður mig mjög mikið að geta hjálpað yður til þess
að gittast og svo hefi ég líka lofað yður því að vera