Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.2003, Blaðsíða 32

36
Helqarblaö 33 "V LAUGARDAGUR 3. MAÍ 2003
Vanþekkin
og þvaður
(framhald)
Einar hrópar úlfur úlfur
- Umræöan um sjávarútvegsmál verður oft mjög óvæg-
in. Kristinn Gunnarsson skrifaði í Moggann um daginn
og kallaði þig rasista og Einar Kr. Guðfinnsson sagði að
þú værir svikari. Um hvað snerist eiginlega þessi um-
ræða?
„Það lá ljóst fyrir að menn gætu snúið því sem ég sagði
upp á þessar nótur ef þeir vildu. Fólki á Vestfjörðum hef-
ur fækkað eins og annars staðar en þeir hafa gert meira
að því en aðrir að kerma kvótakerfinu um atvinnuá-
standið. Ég benti einfaldlega á aö ef atvinnuástandið
væri svona slæmt þá hefði ekki þurft að flytja inn svona
margt fólk frá útlöndum til að vinna þar í fiski. Ég benti
líka á að á Vestfjörðum eru atvinnutekjur hærri en bæði
á Norðurlandi eystra og Austfiörðum. Þetta eru einfald-
lega staðreyndir sem hafa ekkert með rasisma að gera en
málsvarar Vestfirðinga viija ekki ræða þetta. Ég þoli flest
sem sagt er um mig en þessa nafnbót, rasisti, vil ég ekki
hafa. Einar Kristirm kaliaöi mig svikara en hann er fyr-
ir mér maður sem hefur sjaldan kallað nokkuð annað en
úlfur, úlfur og þannig verður það aö vera.“
„Ég þoli flest sem
sagt er um mig
en þessa nafnbót,
rasisti, vil ég
ekki liafa. Einar
Kristinn kallaöi
inig svikara en
liann er fyrir mér
Guðbjörgin í sökkvandi skulduni
- Hann var að minna þig á það þegar Hrönn, sem gerði
út Guðbjörgina á ísafirði, sameinaðist Samherja. Miðað
við það sem þú sagðir áðan um að flest skipakaup ykkar
gegnum árin hefðu verið fólgin í yfirtöku skufda þá hlýt-
ur það nú að hafa verið undantekning frá þeirri reglu.
„Það var engin undantekning. Skipið var nýtt og mjög
dýrt og útgerðin skuldsett. Þetta vita ailir. Þama var um
að ræða eigendur sem í áratugi höfðu skarað fram úr í
íslenskum sjávarútvegi. Til allrar hamingju var ákveðin
eign í fyrirtæki þeirra og það þarf enginn að öfundast
yfir því. Það er ósanngjamt að nota þetta sem dæmi um
menn sem fóm með peninga út úr greininni. Allavega
einn þeirra, Ásgeir Guðbjartsson, sá góði maður, festi allt
sitt fé í sjávarútvegi aftur.“
- Talaðir þú ekki svolítið gáleysislega þegar þú sagðir
um Guðbjörgina: Hún verður áfram gul og gerð út frá
ísafirði?
„Ég sagði eina setningu sem loðir við mig alla tíð. Það
verður að fara í mína mistakabók. Maður verður að
bregðast við samdrætti og aðstæðum á hverjum tíma.
Fyrirtæki verða að hugsa um sig sjálf, það kemur enginn
þeim til hjálpar. Þegar við fengum Guðbjörgina var
helmingur áhafnarinnar kominn með lögheimili á suð-
vesturhominu. Hjá útgerðinni starfa enn þá sjómenn
sem vom á Guðbjörginni. Vestfirðingar em alltaf vel-
komnir í vinnu hjá okkur.“
Svo því sé haldiö til haga þá liggur Guðbjörgin um-
rædda nú í Reykjavikurhöfh. Hún er undir íslenskum
fána eftir að hafa flaggað þýskum um hríð en hún er ekki
lengur gul.
- Tekur þú svona ummæli nærri þér og erfir þau?
„Þetta vom hörð orð og ég sá ástæðu til þess að halda
fund með mínu starfsfólki til að ræða þessi ummæli og
þetta álit stjómmálamanna á mér og mínu fyrirtæki.
Þetta er þeirra álit og ég hef mitt álit á þeim og þar við
situr. Þetta er gert til þess að veiða atkvæði og ég er
áreiðanlega til í að setjast niður með þeim eftir kosning-
ar og ræða við þá. Það þýðir ekkert aö vera langrækinn
í svona atvinnurekstri."
maður sem liefur
sjaldan kallað Hvar er Bláa höndin
nokkuö annað en
úlfur, úlfur og
þannig verður
það að vera.“
- Annað sem hefur verið vinsælt umræðuefni í stjóm-
málabaráttunni era meint afskipti stjómvalda af at-
vinnulífinu og menn hafa talað um „Bláu höndina" hér
og þar og sagt að fyrirtæki verði aö vera í liði með for-
sætisráðherra eða á móti honum. Hvað finnst þér um
þessa umræðu?
„Afskipti stjóm-
málamanna af at-
vinnulífinu era mjög
lítil hjá því sem áður
var. Við eigum hér i
möppunni fjölda
bréfa frá því þegar
við vorum að byrja
þar sem við erum að
biðja um aöstoð og
öll bréfin byija á: í
framhaldi af umræð-
um sem ég átti við
þig á Alþingi...
Það var algengt, ef
maður kom niður í
Alþingi, að þar var
fjöldinn allur af
mönnum úr sjávarút-
veginum sem vom að
bíöa eftir því að ná
tali af þingmönnum.
Á fyrstu árum
Samheija greiddum
við í sjóð sem síðan
„Við eigum ekki hreinleikann einir. Við erum að framleiða þorsk og vsu. f Bretlandi er ekkert til sem heitir
íslcnsk ýsa heldur skosk ýsa. Markaðurinn fyrir ýsu er í Bretlandi og á austurströnd Ameríku en hvergi ann-
ars staðar.“
veitti okkur styrk til karfaveiða. Sérstakt leyfi ráöherra
þurfti til að taka erlent lán og svo framvegis."
Bréf til Sverris
Hér tekur Þorsteinn sér hvild og flettir í möppunni
góðu uns hann finnur það sem hann leitar að:
„Héma er eitt bréf sem ég hef sérstakt dálæti á og það
byijar svona: Framkvæmdastofhun ríkisins c/o hr.
Sverrir Hermannsson. í framhaldi af viðræðum sem við
áttum við þig í þingsölum vegna fyrirhugaðra kaupa okk-
ar á togaranum Guðsteini höfum við ritað stjóm Byggða-
sjóðs bréf. Það skal tekið fram að beiðninni var halhaö.
Svona var nú veruleikinn sem við bjuggum við í þann
tíð,“ segir Þorsteinn.
„Umræðan um afskipti stjómmálamanna og Bláu
höndina er svona svipuð og brottkastsumræðan. Ég held
að menn hafi ekki tækin og tólin til að beita áhrifum á
þann hátt sem verið er að lýsa og séu heiðarlegri en svo
að þeir séu að vasast í því að skipta sér af atvinnulífmu
með þessum hætti. Ég trúi því að stjómmálaforingjar séu
yfirhöfuð heiðarlegir og góðir menn. Það er ástæðan fyr-
ir því að við, fólkið í landinu, höfum valið þá til þessara
starfa fyrir okkur. Ég er búinn að skipta við Landsbank-
ann árum saman. Það hefur aldrei hvarflað að mér að
menn væm að blanda pólitík inn í rekstur Landsbank-
ans. Ég hugsa ekki þannig og frnnst sú umræða á lágu
plani.“
- Nú myndu margir telja að þú ættir að hafa séð Bláu
höndina að störfum eftir að hafa setið öfugu megin við
borðið þegar barist var um yfirráðin yfir íslandsbanka
og stjómvöld fóm ekki dult með andúð sína á áformum
Orca-hópsins sem þú varst þátttakandi í.
„Þetta var bara hörð barátta í viðskiptalífinu. Þau átök
vom töluvert orðum aukin og ég kannast ekki við allar
þær lýsingar sem ég hef lesið á þeirri baráttu. Ég var
ekki með í öllu því sem þar var lýst. Þama tókust á hóp-
ar og það getur vel verið að menn hafi haft þar ýmsar
skoðanir á pólitík en ég held að leiðtogar flokka á íslandi
hafi nóg annað aö gera en að skipta sér af slíkum átök-
um.
Það tvennt sem stendur eftir þessi átök er umræðan
um Bláu höndina og að viðskiptalífiö á íslandi sé óheið-
arlegt. Hvoragt er gott. Ég held að menn sem komast
áfram í viðskiptum njóti dugnaðar síns og áræðis þótt
auðvitaö séu svartir sauðir innan um.“
Fékk viðvörun
Menn hafa sagt tröllasögur af því hvað Þorsteinn geti
unniö mikið og þurfi eiginlega aldrei að sofa. Það er líka
sagt að hann hafi fengið heilsufarslega viðvörun fyrir
fáum árum og það hafi hægt nokkuð á honum. Er þetta
rétt?
„Það gerist ekkert af sjálfu sér og ég hef unnið langan
dag í tuttugu ár. Mitt lán er að hafa haft gaman af því
sem ég geri og hef verið heppinn með samstarfsmenn.
Það er rétt að ég fékk smáviðvörun fyrir tveimur árum,
ég hef sjálfsagt verið orðinn langþreyttur.
Ég tók þá viðvörun alvarlega. Ég reyni aö vera skyn-
samur og við skulum segja að ég hafi breytt örlítiö vinnu-
laginu.“
Þorsteinn er gamall keppnismaöur á skíðum en endur-
tekin bijósklos í baki og tveir uppskurðir hafa haldið
honum svolítið frá brekkunum og einnig frá líkamsrækt-
arstöðinni á Bjargi sem hann segir að sé meðal sinna eft-
irlætisstaða.
„Ég hef gaman af að hreyfa mig og íþróttir era mitt
áhugamál, ekki síst að fara á skiði og horfa á handbolta-
leiki.“
Brúðkaupsveislan var ís á Skalla
Þorsteinn er giftur Helgu Steinunni Guðmundsdóttur
og eiga þau tvö böm. Þau Þorsteinn Már og Helga Stein-
unn héldu upp á 20 ára hjúskaparafmæli sitt fyrir fáum
dögum. Brúðkaup þeirra var ekki alveg hefðbundið frek-
ar en margt annað, virðist hvorki hafa verið íburðarmik-
ið né sérlega rómantiskt.
„Við bjuggum saman í Reykjavík og áttum saman íbúð
en höfðum um hana kaupmála því við áttum ekki jafh-
stóran hlut í henni. Við veðsettum íbúðina fyrir þrefóldu
verði hennar þegar við vorum að kaupa Samheija og það
var svo mikið pappírsfargan með veðsetningamar að við
drifum okkur til borgarfógeta og giftum okkur til að ein-
falda málið. Á eftir fór ég með hana niður á Skalla í
Lækjargötu og keypti handa henni einn ís. Svo keyrði ég
hana heim en Kristján frændi hafði passað dóttur okkar
á meðan. Við Kristján fórum síðan suður í Fjörð að
vinna í togaranum.
Það sem breyttist við þetta var líka að skrifstofa Sam-
heija var flutt úr Grindavík og á heimili okkar í Vestur-
bænum í Reykjavík. Þangað lá stöðugur straumur af lög-
fræðingum til að taka lögtak vegna Samherja. Menn stóðu
inni á gólfi og skráðu niður eignir heimilisins, svo sem
sjónvarpið og önnur heimilistæki. Símanum var lokað
þótt hann væri á nafni Helgu Steinunnar því Samheiji
skuldaöi símareikning. Helga Steinunn fékk þá til að opna
aftur en það þýddi ekkert, þeir lokuðu aftur eftir fáa daga.
í mörg ár eftir að við eignuðumst Samheija þoldi ég illa
lögfræðinga út af þessum ágangi og forðaðist aö láta þá
vinna fyrir okkur en lét endurskoðandann vinna slík verk
ef hægt var. Ég er viss um að fyrsta árið sem Samheiji
starfaði hafi ég komið á velflestar lögfræðiskrifstofur
landsins," segir Þorsteinn þegar hann riflar upp hveiti-
brauðsdagana.
- En hvemig hélduð þið upp á 20 ára brúðkaupsafinæl-
iö?
„Ég er ekki góður í hátíðahöldum en mér fannst rétt
að Helga Steinunn fengi ís í tilefni dagsins. Ég splæsti
Bragðaref á hana en það er vandaður ís í dýrari kantin-
um!“ -PÁÁ