Dagblaðið Vísir - DV - 06.05.2003, Blaðsíða 18

18
ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 2003
Skoðun DV
Dagaverð margfalt hærra
Magnús Þór
Hafsteinsson
varaformaöur
Frjálslynda
flokksins og
oddviti hans í
Suöurkjördæmi
„Spyrja má hve langt
þurfi að ganga í öflun
sönnunargagna um brott-
kast á íslandsmiðum
áður en forstjóri Sam-
herja fæst til að viður-
kenna þennan stærsta
smánarblett á fiskveiði-
stjórnun okkar?“
Þorsteinn Már Baldvinsson,
forstjóri Samherja, fór mikinn í
viðtali sem birt var í helgarblaði
DV á laugardag. Þar sakar hann
Margréti Sverrisdóttur, oddvita
Frjálslynda flokksins í Reykjavík-
urkjördæmi suður, um vanþekk-
ingu á fiskveiðimálum.
Að hún hafi ruglað saman
dönskum og islenskum krónum
þegar hún talaði um það í Kast-
ljósþætti nýverið hvað sóknar-
dagar kostuðu í færeyska fisk-
veiðikerfinu. „Hún sagði þar að
hver sóknardagur væri mjög
ódýr og kostaði 12-22 þúsund
krónur íslenskar. Það eru rangar
tölur. Rétta talan er 30-50 þúsund
DANSKAR krónur!“, var haft eft-
ir Samherjaforstjóranum. Hér er
rétt að behda á að Þorsteinn fer
aðeins að hálfu leyti með rétt
mál. í Kastljósþættinum var Mar-
grét réttilega að tala um leigu-
verð á sóknardegi í færeyska
línubátaflotanum. Slíkir dagar
ganga á bilinu 12-22 þúsund ís-
lenskar krónur. Það fæ ég stað-
fest hjá kollega Þorsteins í Fær-
eyjum. Þorsteinn Már kýs hins
vegar að kasta fram tölum sem
gæti hugsanlega verið verð á
„varanlegum" sóknardegi sem
fylgir dæmigerðum línubát þegar
hann er seldur. Þetta er allt ann-
að og alls ekki það sem Margrét
átti við.
Það er mikill munur á leigu-
verði sóknardaga og því sem tíðk-
aðist í íslenska trilluflotanum sem
var í sóknarmarki í fyrra. Hjá
þeim gekk leigudagurinn á um
120.000 krónur. Verð á „varanleg-
um“ degi í íslenska flotanum er
Ekkl brúöarpar, bara sjónvarpspar.
Eins og brúðarpör
Helga Kristjánsdóttir skrifar:
Við vinkonumar erum búnar
að hlæja okkur máttlausar að
auglýsingunum frá Sjónvarp-
inu og Stöð 2 þar sem stöðvarn-
ar auglýsa nú grimmt og hvor í
kapp við aðra sjónvarpsdag-
skrána að kvöldi kosningadags-
ins. Annars vegar era það
Edda Andrésdóttir og Karl
Garðarsson og svo þau Páll
Benediktsson og Jóhanna Vig-
dís Hjaltadóttir. Þama eru þau:
kona - karl, hlið við hlið eins
og um brúðarpör sé að ræða.
Þau líta kankvíslega hvort á
annað - jafnvel ástúð í andlit-
um. Já, það er ekki öll vitleys-
an eins. Sem betur fer því þá
væri heldur ekkert gaman að
henni.
Ekki það sama
Meginmáliö er þó aö þrátt fyrir aö dagar séu framseijaniegir í Færeyjum þá er málum þar allt ðöru vísi háttaö en í íslenska
braskkerfinu. Bæöi er þaö verömunurinn og svo sú staöreynd aö ekki er heimilt aö veösetja veiöidaga í Færeyjum.
um 1,2 milljónir króna. Af þessum
tölum má vera ljóst að dagaverð
eru margfalt hærra við ísland en í
Færeyjum og gildir þá einu hvort
um er að ræða „varanlega“ daga
eða leigudaga.
Meginmálið er þó að þrátt fyrir
að dagar séu framseljanlegir í
Færeyjum er málum þar allt öðru
vísi háttað en í íslenska brask-
kerfinu. Bæði er það verðmunur-
inn og svo sú staðreynd að ekki
er heimilt að veðsetja veiðidaga í
Færeyjum. Þar er bannað að veð-
setja óveiddan fiskinn í sjónum
eins og íslendingar gera. Færeysk
stjórnvöld viðurkenna nefnilega
að færeyska þjóðin eigi fiskinn í
sjónum og því geti útgerðir ekki
veðsett það sem þær eiga ekki.
Forstjóri Samherja sakar
einnig Frjálslynda flokkinn um
að leggja sig eftir því að sverta ís-
lenska sjómenn og útgerðarmenn
með tali um brottkast. Ég fæ líka
að heyra það frá Samherjafor-
stjóranum, sem sakar mig um að
hafa haft óheftan aðgang að ríkis-
fjölmiðlunum og hafa oft farið
með rangt mál. Það er ekki í
fyrsta sinn sem þessi maður
ræðst á mig á opinberum vett-
vangi fyrir þá höfuðsynd að hafa
vogað mér að upplýsa þjóðina um
sóunina sem hefur viðgengist á
fiskimiðunum. Spyrja má hve
langt þurfi að ganga í öflun sönn-
unargagna um brottkast á ís-
landsmiðum áður en forstjóri
Samherja fæst til að viðurkenna
þennan stærsta smánarblett á
fiskveiðistjórnun okkar. Dugar
ekki einu sinni tæplega 200 millj-
óna króna aflaverðmætið sem
komið er á land eftir að sjómönn-
um var leyft að koma með utan-
kvótaafia í land samkvæmt hinni
svokölluðu 5% reglu, sem sett var
á í skyndi eftir að frægar myndir
af brottkasti birtust í sjónvarpi?
Það er einkennilegt að þurfa að
búa við endalausan fúkyrðaflaum
frá einum helsta útgerðarfor-
stjóra þessa lands, og hafa þurft
að standa í meiðyrðamálaferlum
gegn sjávarútegsráðherra eftir að
hafa lagt í þá áhættu að útvega
þessar myndir. En svona er Is-
land í dag og svona verður það
ugglaust áfram ef ríkisstjómar-
flokkarnir halda velli eftir 10.
maí.
Ef ég mætti spyrja...
Kristjana Sigríður Vagnsdóttir
s krifar:
Eiga ekki þeir aðilar sem eru
ráðnir til að gæta heilla barna og
unglinga, og eru ráðnir til þess af
bæjarstjóm, að gæta siðferðislegr-
ar varkámi í orðum sínum?
Að mínu mati og margra ann-
arra vantaði bæði siðferði og að-
gæslu í orðavali hjá Ingibjörgu
Maríu, hæstráðanda hjá skóla- og
fjölskylduskrifstofu ísafjarðarbæj-
ar, í viðtali hjá Guðrúnu Sigurðar-
dóttur í svæðisútvarpi Vestfjaröa
fyrir nokkm.
Þar var verið að tala um af-
skipti barnaverndar, eftir því
hvaða kvörtunarmál bæmst þeim
til eyma. Ég get ekki rakið allt
sem þar kom fram en orðaval
þeirrar konu, sem þar kom fram,
Ingibjargar Maríu, var henni ekki
til fýrirmyndar.
Hún talaði mn að það færi eftir
„Að mínu mati og
margra annarra vantaði
bæði siðferði og aðgœslu í
orðavali hjá Ingibjörgu
Maríu, hœstráðanda hjá
skóla- og fjölskylduskrif-
stofu ísafjarðarbæjar, í
viðtali hjá Guðrúnu Sig-
urðardóttur í svœðis-
útvarpi Vestfjarða
fyrir nokkru.“
„skítaþrepskildi" heimilanna,
hvort og hvernig barnanefnd
kæmi að málum. Ég var ekki viss
um hvort þetta væri rétt eftir
henni haft og hringdi í Finnboga
Hermannsson, fréttamann og dag-
skrárgerðamann RÚV hér vestra,
og spurði hann hvort satt væri að
hún hefði tekið þetta svona upp í
sig. Hann játti því.
Ég vildi vita hver réði í þetta
starf Ingibjargar og hringdi í Hall-
dór Halldórsson bæjarstjóra og
fékk að vita það umyrðalaust. En
að hans mati var ekkert athuga-
vert við þetta orðbragð hjá hinni
háttvirtu konu. Ég segi fýrir mig
að þetta er ekki til fyrirmyndar og
meira að segja til vansa fyrir
manneskju í hennar starfi.
Það væri gaman að fá upplýs-
ingar um þann skóla sem kennt er
í að meta hve hár „skítaþrep-
skjöldur" má vera áður en moka
þarf út. Mér finnst þetta mógðun
við fjölskyldur íbúanna á þessu
svæði. Ég endurtek: Hvaða sér-
menntaði einstaklingur eöa nefnd
gerir þetta „skítaþrepskjaldar-
mat“?
Ekki aftur snúiö til fortíöar og eln-
yrkja í sjávarútvegi.
Útskýning
á kvóta
Hjórtur Jónsson skrifar:
í þættinum Silfri Egils, sem
sendur var út frá Akureyri, var
viðtal við Þorstein Má Baldvins-
son, forstjóra Samherja. Ég, sem
er alls ókunnugur hinum flóknu
reglum og deilum sem staðið hafa
um kvótamálin en hef samt hlust-
að grannt eftir rökum og mótrök-
um, fékk loks góða innsýn í þessi
mál í viðtalinu við Þorstein Má.
Ég skil t.d. núna hvers vegna við
íslendingar getum ekki snúið til
baka til fortíðar í einyrkjaat-
vinnuveginn sem smábátasjó-
mennska er. Við verðum að fylgja
tímanum og það eru fleiri en við
íslendingar sem bjóðum ferskan
fisk á heimsmörkuðunum. Við
erum enn frekar einangraðir og
þurfum því sterkan og sjálfbjarga
atvinnuveg sem er fólginn í færri
en öflugum fyrirtækjum á þessu
sviði matvælaöflunar. Mér fannst
frábært svarið sem Þorsteinn
Már gaf Agli er hann spurði hinn
fyrmefnda hvað hann myndi gera
ef formaður Frjálslynda flokksins
yrði nú skyndilega sjávarútvegs-
ráðherra. Ég myndi bjóða ráð-
herranum með mér út til að sitja
fyrir framan fiskkaupmennina
sem við erum að selja fiskinn
okkar, svaraði Þorsteinn Már. Ég
tel að alltof margir íslendingar
hafi ekki áttað sig á hver kyns er
í sjávarútvegi okkar og hve lítið
þaif til svo að við séum ekki
lengur inni í myndinni sem sterk
fískveiðiþjóð með mestu tækni og
hagræðingu að leiðarljósi.
Hin vélpænu
andlit
Feróalangur skrifar:
Ég er viss um að mörg fyrir-
tæki hér gera sér ekki grein fyrir
hve miklum tíma þau hnupla frá
viðskiptavinum sínum með þeirri
seinvirku „sjálfvirku" símaþjón-
ustu sem tekin hefur verið upp í
vaxandi mæli undanfarin ár. Það
er óveijanlegt tillitsleysi við við-
skiptavini að láta þá bíða á lín-
unni langtímum saman eða þurfa
að hlusta á fjölda valkosta og síð-
an fara í endalítinn talnaleik til
að komast að því fólki eða upp-
lýsingum sem það þarfnast. Þetta
„vélræna andlit" er fyrirtækjum
heldur ekki samboðið, svo alúð-
legt sem margt starfsfólk þess er
í framgöngu loks þegar tekst að
ná til þess. Skiljanlegt er að fyrir-
tæki reyni að spara þegar hart er
í ári en manneskjulegri ásýnd
væri því til sóma. Burt með „vél-
mennin" - betri þjónustu.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@dv.ls
Eöa sent bréf til: Lesendasiöa DV,
Skaftahlíö 24,105 ReyHjavik.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.