Dagblaðið Vísir - DV - 09.05.2003, Side 26

26
_______________________________________________FÖSTUDAGUR 9. MAÍ 2003
Skoðun x>V
Sigurður
Heigason
sviösstjóri
umferöaröryggis-
sviös
Umferöarstofu
Skoðun
Árangur í umferðaröryggismálum
„Gunnar Gunnarsson
fullyröir aö engin áætlun
um umferöaröryggismál
í landinu í heild hafi ver-
ið samþykkt. Það er al-
rangt. Bæði var gerö
áætlun sem var viö lýði
til ársloka 2000 og önn-
ur hefur verið gefin
út og kynnt til
ársins 2012.“
Tvær samhljóða greinar birust
í dagblöðum sama daginn, sl.
miðvikudag, eftir sama manninn,
Gunnar Gunnarsson, deildar-
verkfræðing á umferðardeild
borgarverkfræðingsins í Reykja-
vík, og eru þar stór orð látin falla
um frammistöðu íslenskra stjóm-
valda í umferðaröryggismálum.
Er þar fullyrt að markmiðum
sem sett hafa verið í fækkun al-
varlegra umferðarslysa, þar á
meðal banaslysa, hafi ekki verið
náð.
Það má endalaust leika sér með
tölur og finna niðurstöðu sem
mönnum hentar í málflutningi
sínum. Það er hins vegar stað-
reynd að séu banaslys á íslandi
borin saman við til dæmis ríki
OECD hefur ísland þegar ástand-
ið var verst verið um miðjan hóp.
I umferðinni. - „Umferðaröryggisáætlun stjómvalda er grundvöllur þess starfs
sem margir aðilar, þar á meðal sveitarfélög, Vegagerðin, lögreglan, Umferðarráð og
nú Umferðarstofa, hafa innt af hendi. “
Er þá miðað við látna á 100 þús-
und íbúa. Flest ár á síðasta ára-
tug var ísland í hópi þeirra ríkja
þar sem fæstir létu lífið og
þrisvar eða fjórum sinnum náð-
um við að sýna betri árangur
heldur en nokkur önnur þjóð.
Umferðaröryggisáætlun stjóm-
valda er grundvöllur þess starfs
sem margir aðilar, þar á meðal
sveitarfélög, Vegagerðin, lögregl-
an, Umferðarráð og nú Umferðar-
stofa hafa innt af hendi. Það hef-
ur falið í sér samstillt vinnubrögð
við lagfæringar svartbletta,
aukna áherslu á umferðaröryggi
við hönnun vega og annarra um-
ferðarmannvirkja, eftirlit lög-
reglu og áróður og fræðslu.
Þar hafa mörg sveitarfélög tek-
ið myndarlega til hendinni og má
nefna uppbyggingu 30 km svæða
víða um land. Það verður hins
vegar aldrei deilt um að meira fé
megi verja tfl þessara mála en nú
er gert.
Gunnar Gunnarsson fullyrðir
að engin áætlun um umferðarör-
yggismál í landinu í heild hafi
verið samþykkt. Það er alrangt.
Bæði var gerð áætlun sem var við
lýði til ársloka 2000 og önnur hef-
ur verið gefin út og kynnt til árs-
ins 2012. Þessi áætlun gerir ekki
ráð fyrir að ráðherrar í ríkis-
stjóminni vinni verkin heldur all-
ir þeir aðilar sem koma að þessum
málum, eins og fyrr segir.
Eitt af því sem fulltrúar
Reykjavíkur hefðu þurft að velta
fyrir sér á árinu 1995, þegar tekn-
ar voru ákvarðanir um gerð mis-
lægra gatnamóta á helstu
slysagatnamótum í borginni, var
hvar flest slys urðu. Ekki er enn
búiö að taka ákvörðun um gatna-
mót Miklubrautar og Kringlu-
mýrarbrautar en áætlað er að
heildarkostnaður vegna slysa og
óhappa þar frá 1995 sé vel á ann-
an milijarð króna. Á því tímabili
hefðu slasast mun færri ef marka
má hugmyndafræði tæknimanna
á sviði vegamála heldur en raun
ber vitni ef gatnamótin hefðu ver-
ið gerð mislæg.
En það dregur ekki úr gildi
þess árangurs sem náðst hefur í
Reykjavík og reyndar á flestum
þéttbýlisstöðum á landinu.
Kannski er það að einhverju leyti
að þakka starfi þeirra sem lagt
hafa línuna í umferðaröryggis-
málum.
Kannski þurfa menn að hætta
að ræða umferðaröryggismál á
flokkspólitískum nótum í raun
eru allir sammála um markmiðin
og enda þótt umræðan sé alltaf
góð þá þarf hún undir öllum
kringumstæðum að byggjast á
sanngirni.
Launavísltalan hvarf
Skuldirnar óendanlegar.
Hvar er öryggið?
Bessý B. skrifar:
Nýlega sáum við hjónin sjón-
varpsauglýsingu þar sem ungt
fólk var að auglýsa fyrir sjálf-
stæðismenn. Það sagðist kjósa
x-D stöðugleikans vegna og ör-
yggis íbúðakaupa. Okkur setti
hljóö. Það rifiaðist svo vel upp
fyrir okkur þegar við keyptum
okkar fyrstu íbúð, þá ung með
tvö börn og maðurinn nýkom-
inn úr námi. Áður höfðum við
leigt í 7 ár. Þetta unga fólk veit
greinilega ekkert um hvað það
er að tala. Þegar við festum
kaup á okkar íbúð, og svo
ánægð að vera komin „í skjól“,
voru það einmitt núverandi
stjórnarflokkar sem kipptu fót-
unum undan okkur á þeim
tíma, og það með einu penna-
striki, með því að kippa launa-
vísitölunni burt, árið 1983. Á
sama tíma fór verðbólgan allt
upp í 140% þannig að eignir
okkar fuðruðu upp og eftir sátu
skuldir sem enn sér ekki fyrir
endann á. Ekkert var gert til
aöstoðar þessu fólki. - Stöndum
nú saman og kjósum ekki þetta
yfir okkur eina ferðina enn.
Við tryggjum ekki eftir á.
Frelsið og óttinn
Eyjólfur
Ármannsson
lögfræöingur og
skipar 2. sæti á lista
Frjálslynda flokksins í
Reykjavík noröur
n
í kosningabaráttunni er
mikill áróður fyrir því að
verði breyting á núverandi
kvótakerfi með afnámi
forréttindakerfis í fisk-
veiðum á íslandsmiðum
muni sjávarútvegur á ís-
landi hrynja með ófyrirsjá-
anlegum afleiðingum fyrir
íslenskt efnahagslíf.
Með þessu er verið að vekja ótta
í brjósti fólks um að ef breytingar
verða gerðar til að rétta þetta
mesta óréttlæti íslandssögunnar
þá stefni í hrun. Bæði sfiómarlið-
ar og frammámenn kvótafyrir-
tækja hafa verið óþreytandi við að
koma þessum ótta að almenningi.
í dag óttast almenningur í sjáv-
arbyggðum ekki lengur kerfis-
breytingu í sjávarútvegi heldur
það að kvótaeigandinn selji kvót-
ann úr byggðarlaginu. Fólkið í
sjávarbyggðunum veit sem er aö
það getur aðeins treyst á sjálft sig
en ekki á kvótaeigandann og fólk-
ið vill fá tækifæri og frelsi til þess.
Fólk í sjávarbyggðunum vill fá
tækifæri til að geta veitt sér lífs-
björg og jafnan rétt á við aðra til
að stunda fiskveiðar.
Sagan kennir okkur að alltaf
þegar barist hefur verið gegn for-
réttindum hefur verið reynt að slá
ótta i brjóst fólks um að ef forrétt-
indin verði afnumin þá muni allt
fara á versta veg. Þannig var það
þegar mótmælendur risu upp gegn
spilltri kaþólskri kirkju, þannig
var það fyrir frönsku byltinguna,
þegar borgararnir risu upp gegn
forréttindum aðalsins, þannig var
það þegar verkalýðurinn barðist
fyrir réttindum sínum og þannig
var það þegar barist var fyrir
kosningarétti alþýðunnar og síðar
kosningarétti kvenna.
Og þannig er það í dag árið 2003
þegar barist er gegn því forrétt-
inda- og úthlutunarkerfi sem fylg-
ir sjávarútvegsstefnu ríkisstjórn-
arflokkanna. Trúir því einhver í
raun að allt muni fara hér á
versta veg ef einstaklingsfrelsi,
markaðslögmál og jöfn tækifæri
fái að njóta sín í íslenskum sjáv-
arútvegi með breyttu fiskveiði-
stjórnunarkerfi? Munu íslenskir
sjómenn skyndilega hætta að geta
veitt fisk á einum gjöfulustu fiski-
miðum í heimi? Mun þekking og
mannauður íslensks sjávarútvegs
hverfa? Svarið við þessu er auð-
vitað nei.
Sá hreyfanleiki sem fylgir ein-
staklingsfrelsi og jöfnum tækifær-
um í sjávarútvegi mun ávallt leiða
tfl framþróunar, forréttindakerfi
og úthlutimarhönd ríkisvalds til
fárra útvaldra leiðir hins vegar til
stöðnunar. Spurningin í þessum
alþingiskosningum er sú hvort
verði yfirsterkara, frelsið eða ótt-
inn. Kjósið Frjálslynda flokkinn,
flokk einstaklingsfrelsis og al-
mannaheilla. Frelsi - jafnrétti -
bræðralag.
„I dag óttast almenningur í sjávarbyggðum ekki lengur
kerfisbreytingu í sjávarútvegi heldur það að kvótaeig-
andinn selji kvótann úr byggðarlaginu. “
Valdið hjá forseta
Haukur Hauksson skrifar:
Engar fastar
reglur finnast
hér um það
hvernig staðið
skuli að stjórnar-
myndunarvið-
ræðum. Þetta er
stór agnúi hjá
þjóð sem státar
af elsta þingi
heims. En hvað
um það, hér er
ekki nein regla
sem um þetta
gOdir, hvað þá hefð. Menn segja
sem svo; ef ríkisstjórnarflokkar
fá meirihluta í kosningum þá
þarf ekki að ræða málið, þeir
sitja áfram. Aðrir segja hins veg-
ar; sá flokkur sem telst sigurveg-
ari kosninga (og það þarf þá ekki
endOega að vera sá stærsti), t.d.
sá sem kemur nýr inn með
nokkra þingmenn, honum ætti að
bjóða umboðið fyrstum flokka.
AUt er þetta rangt, því það er
engin regla tfl. Valdið er einungis
hjá forseta íslands og hann getur
því beitt því eins og honum þókn-
ast. Þetta er staðeyndin, hversu
óþægileg sem einhverjum kann
að finnast hún vera.
Enu ekkí lUorðurlönd
Vilhjálmur Sigurðsson skrifar:
Ég var staddur í Kaupmanna-
höfn fyrir mörgum árum og var
þar sem oftar haldið þing Norður-
landaráðs. Einn þingfulltrúi
stakk upp á því að Eystrasalts-
löndunum yrði boðin aðOd að
Norðurlandaráði. Þá var Anker
Jörgensen forsætisráðherra Dana.
Hann brást reiður við og sagði að
Eystrasaltslöndin væru ekki nor-
ræn ríki og gætu aUs ekki orðið
aðUar að Noiðurlandaráði. Hitt
væri annað mál að Norðurlöndin
vUdu öU styðja við bakið á þess-
um ríkjum, sem þá voru undir
járahæl Sovétríkjanna. Nýlega
kom álíka tiUaga fram á Norður-
landaráðsþingi en vonandi aldrei
aftur.
Magnús Sigurðsson skrifar:
Það er mikið
kraðak af grein-
um í blöðum
þessa dagana.
Mest pólitísk
innskot fram-
bjóðendanna og
annarra áhan-
genda stjórn-
málaflokkanna.
IUlæsUegt mest
og langt frá því að vera áhuga-
vert. Ein og ein grein er þó þess
virði að hún sé lesin og á það við
um höfunda vítt og breitt á póli-
tíska sviðinu svo og fræðigreinar
um ýmis efni, ekki síst þjóðmál.
Ég er einn þeirra sem er alæta á
svona efni. Greinar eftir Friðrik
Daníelsson efnaverkfræðing í DV
hafa oft vakið athygli mína. Og
sú grein sem mér hefur þótt
standa upp úr að efni tU síðustu
daga er grein hans í DV 5. maí
sl.: „Bíða okkar örlög Svía?“, en
úr henni var birtur kafli í Stak-
steinum Mbl. í gær (fimmtud.).
Þar segir m.a. að afsiðun og at-
vinniOeysi, skattahækkanir og
takmarkalaus eyðsla almannafiár
megi telja orsök þeirrar svartsýni
og stöðnunar sem haldið hefur
innreið sína í það fyrrum gósen-
land sem Svíþjóð var á fyrri ára-
tugum. - Þetta á raunar við fleiri
Evrópuríki þessa stundina.
Þýskaland þar á meðal. Og hvað
með ísland, faUi það í sömu
gryfiu eftir næstu kosningar?
DV Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@dv.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíö 24,105 ReyHiavik.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Friörik
Daníelsson.