Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.2003, Blaðsíða 17

16
+
17
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Örn Valdimarsson
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Skaftahlíö 24,105 Rvík, sírni: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5749
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Hafnarstræti 82, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaösins I stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða tyrir myndbirtingar af þeim.
Barátta gegn glœfraakstri
Ýmsir umgangast bíla sem
leikföng, oft ungir og óreyndir
bílstjórar. Þeir aka hratt og
ógætilega, sveigja milli akreina
sem væru þeir svigmenn á skíð-
um og verða oftar en ekki að
nauðhemla við gatnamót. Ráði
þessir sömu ökumenn yfir kraft-
miklum bílum er það þekkt að þeir stunda kappakstur; láta
reyna á getu vagnsins um leið og þeir reyna á eigið þor og
keppinautarins. Þessir ökumenn eru hættulegir sjálfum
sér og öðrum. Þá iðju sem þeir stunda þarf að stöðva með
öllum tiltækum ráðum.
Fréttir undanfarið benda til þess að kappakstur hafi
færst í vöxt - raunar skelfileg tíðindi þar sem ungt fólk hef-
ur látið lífið og aðrir stórslasast. Sem betur fer hefur tek-
ist að stöðva aðra áður en stórslys hlaust af. Að frátöldum
hinum hryggilegu slysum í kjölfar hraðaksturs vakti það
óhug vegfarenda þegar fréttist af því fyrir nokkrum vikum
að lögreglan tók tvo unga ökumenn eftir glæfraakstur í Ár-
túnsbrekku í Reykjavík. Þessir ungu menn, sem báðir voru
með bráðabirgðaökuskírteini, óku bílum sínum á 190 kíló-
metra hraða innan borgarinnar - augljóslega í kappakstri.
Sérfræðingur sem lagði mat á aksturslag piltanna sagði
að yrði slys við þessar aðstæður leiddi það óhjákvæmilega
til dauða. Árekstur sem yrði á slíkum ógnarhraða leiddi til
þess að bíllinn klesstist saman. Vélin þrýstist aftur í aftur-
sæti. Engin öryggistæki, hvorki bílbelti né loftpúðar, veita
vörn við slíku. Ökumennirnir ungu voru ekki aðeins í stór-
hættu sjálfir heldur allir aðrir vegfarendur sem á leið
þeirra urðu.
Fleiri stunda að vísu hraðakstur, jafnvel glæfraakstur,
en ungir ökumenn. Dæmin sýna hins vegar að algengustu
dæmi um slíkt eru yfirleitt meðal ungra og óreyndra öku-
manna - ungmenna sem oft eru á mjög kraftmiklum bílum.
Bílar eru þarfaþing og nauðsynleg samgöngutæki. Jafn-
framt geta þeir verið undirstaða skemmtunar, t.d. á ferða-
lögum fólks. Bílar eru hins vegar hættulegir sé þeim mis-
beitt af gáleysi eða jafnvel glæpsamlegri hegðun. Með slíku
háttalagi er hægt að breyta bíl í morðtól.
Beita þarf markvissum áróðri gegn glæfraakstri. Byrja
þarf í skólum. Sýna þarf ungu fólki afleiðingar umferðar-
slysa með ljósmyndum og kvikmyndum og vara um leið við
hraðakstri, svo ekki sé minnst á ölvunarakstur. Fá þarf fyr-
irlesara í skólana - lögreglu, lækna og hjúkrunarlið - og
ekki síst þá sem sagt geta frá örlögum sínum, sagt sögu öðr-
um til viðvörunar, fólk sem býr við ævilöng örkuml vegna
bílslysa eða hefur orðið fyrir ástvinamissi vegna bílslysa.
Markvissum áróðri þarf og að beita í ökukennslunni
sjálfri. Meginmarkmið ökukennslunnar er að kenna fólki
að aka bíl og þekkja umferðarreglur. Fleira þarf hins vegar
að koma til, meðal annars það að gera ökunemum grein fyr-
ir því hversu hættulegt ökutæki getur orðið sé því misbeitt.
Það er síðan Umferðarstofu og fleiri aðila að halda öku-
mönnum við efnið, til dæmis tryggingafélaga sem hafa aug-
ljósan hag af bættri umferðarmenningu. Árleg útgjöld
vegna umferðarslysa, heilsutjóns, dauða, örkumla, vinnu-
taps og eignatjóns eru svimandi há.
Síðast en ekki síst verður að treysta á eftirlit lögreglu
með umferðinni. Það ber að taka hart á þeim sem sýna
glæfrahegðun í umferðinni. Ofsaakstur, ekki síst í þéttbýli,
er ekkert annað en glæpsamlegt atferli og á að meðhöndla
sem slíkt. Þeir sem uppvísir verða að slíku eiga að sæta
viðhlítandi refsingum, sektum og ekki síst ökuleyfissvipt-
ingu. Fyrir henni fmna ökufantar sárast.
Jónas Haraldsson
MIDVIKUDAGUR 21, MAÍ 2003_MIÐVDUJDAGUR 21, MAÍ 2003
Skoðun
Kjallari
Dr. Hannes
Hólmsteinn
Gissurarson
prófessor /
stjórnmálafræði
Það má Stefán Ólafsson,
prófessor og forstöðumað-
ur Borgarfræðaseturs,
eiga, að hann gekk vask-
lega fram fyrir Samfylking-
una í síðustu kosninga-
baráttu.
Hann hélt hverja æsingaræðuna
af annarri á fundum og í sjónvarpi
um það, að fátækt væri hér að
aukast og velferð að minnka. Sann-
leikurinn er hins vegar sá, eins og
kom í ljós við nánari athugun, að
kjör tekjulægsta hópsins hafa batn-
að verulega. Hið sama er að segja
um velferð (ýmsar bætur og fyrir-
greiðslu á vegum hins opinbera),
þótt reynt hafi að vísu veriö að
spara við þá, sem hafa sæmilegar
tekjur og þurfa ekki á neinni vel-
ferðaraðstoð að halda.
Bláa höndin enn
Stefán virðist hins vegar ekki
hafa áttað sig á því, að kosninga-
baráttunni er lokið. Nú tekur hann
upp stef, sem Samfylkingin hefur
síðustu mánuði reynt að nota með
heldur litlum árangri. Það er, að á
íslandi sé að verki hræðileg blá
hönd, sem berji á smælingjunum.
Þegar að var gáð, reyndust þessir
smælingjar Samfylkingarinnar að-
allega vera þeir Baugsfeðgar, Jón
Ólafsson, eigandi Stöðvar tvö, for-
setinn og biskupinn! Nú reynir
Stefán að smeygja sér inn í hóp
slíkra smælingja.
Hann kveinkar sér undan því í
grein hér í blaðinu mánudaginn 19.
maí, að ég hafi haft í hótunum við
sig í kaffistofu félagsvísindadeildar
í Odda, sem við sækjum báðir.
Hann yrði lagður í einelti og hon-
um refsað, svo að notuð séu hans
eigin orð. Fréttablaðið, sem gert er
út af Baugsfeðgum til að hefna sín
á Davíð Oddssyni fyrir ímyndaðar
misgerðir, sá síðan ástæðu til að
birta stórfrétt um það, að ég hefði
haft í hótunum við Stefán, og lét
fylgja með litmynd af svipþungu
fórnarlambinu.
Hverju get ég hótað?
Hvaða dæmalausi þvættingur er
þetta? Það sér hver heilvita maður,
að þetta fær ekki staðist. Hverju
get ég hótað Stefáni Ólafssyni? Hef-
ur hann glatað öllu veruleika-
skyni? Hefur hann villst á íslensku
þjóðlífi og kvikmyndaröðinni um
Guðfeðurna, sem Sjónvarpið hefur
verið að sýna síðustu daga? Heldur
hann, að ég sé þeirrar gerðar, að ég
laumist heim til hans í einbýlis-
húsahverfið í Fossvogi á kvöldin
með sleggju og leggi fimm milljón
króna jeppann hans í rúst? Eða
hleypi lofti úr hjólbörðunum? Held-
ur hann, að ég geti stöðvaö hinar
ríflegu greiðslur R-listans til Borg-
arfræðasetursins? Auðvitað ekki.
Stefán hlýtur að eiga við það, sem
er satt, að ég hef oftar en einu sinni
áskilið mér allan rétt til að svara
honum fullum hálsi opinberlega,
þegar mér hefur ofboðiö, hvemig
hann hefur sett mál sitt fram. Ég
hef hvergi verið feiminn við að
segja þetta, hvorki á kaffistofunni í
Odda né annars staðar.
Minnkar traustiö
Stefán Ólafsson er með þessu fá-
ránlega upphlaupi sínu að segja, að
hann kjósi ekki málefnalega gagn-
rýni á verk sín. Tilboð um slíka
gagnrýni kallar bann hótun. Ef ein-
hver reynir að takmarka máifrelsi
á íslandi, þá er það Stefán Ólafsson
með slíkum hrópum aö þeim, sem
Sandkom
sandkorn@dv.is
Formönnum stjórnarflokkanna
hefur gengið vel að halda leyndum
áformum sínum um breytingar í
ríkisstjóminni. Fjölmiðlar hafa haft
ýmsan sannleik eftir heimilda-
mönnum sínum og gengið misjafn-
lega. Þannig tilkynnti Davíð Odds-
son að breytingar yrðu á skiptingu
ráðuneyta á milli flokkanna á há-
degi í gær, nokkrum klukkustund-
um eftir að landsmenn lásu forsiðu-
frétt Fréttablaðsins um aö skipting-
in yröi óbreytt. í slúðurdálki sem
þessum er óhætt að greina frá því
að ýmsir þykjast hafa veður af því
að Ambjörg Sveinsdóttir komist á
þing áður en langt um líður, líklega
þá við brotthvarf Halldórs Blöndals.
Þar með myndi losna embætti for-
seta Alþingis fyrir einn ráðherr-
anna og þá um leiö ráðherrastóll
fyrir nýliða. Mörgum þykir liggja
beint við að Guðni Ágústsson taki
við samgönguráðuneytinu og um
leið að sjálfstæðismenn spreyti sig á
landbúnaðarmálunum.
Um þrjátiu starfs-
menn Félagsvísinda-
deildar Háskóla ís-
lands voru með veð-
banka á kennarastof-
unni í aðdraganda
kosninganna.
Skemmst er frá því að
segja að hinn kunni stjómmálaskýr-
andi, dr. Ólafur Þ. Harðarson, fór
með sigur af hólmi, komst næst úr-
slitum kosninganna í spá sinni.
Kollegi hans, dr. Hannes Hólm-
steinn Gissurarson, varð 6. Þess má
geta aö sambærileg keppni var á rit-
sljóm DV og varð Sigmundur Emir
Rúnarsson hlutskarpastur með
minnst meðalfrávik frá úrslitum
kosninganna.
Ummæli
TflTUÍfýlU
„Þær svöruðu flestum spuming-
um i eins atkvæöis orðum, horfðu
niður í borðið allan tíman og voru
fremur fýldar í allri framkomu.
Tvisvar á meðan á fundinum stóð,
púuðu blaðamenn á þær og nokkr-
ir gengu út. [...] Ég horfði á æfing-
una þeirra fyrr í dag [og] öllum
varð ljóst í höllinni að ástæða
frægðar þeir.“
Gísli Marteinn Baldursson
í netdagbók Loga og Gísla frá Riga.
Um rússnesku söngkonurnar í
dúettnum TATU.
Lausmælgina í arf
„Það er þó athyglisvert að varla
einu orði af viðræðum þeirra [Dav-
íðs og Halldórs] hefur verið lekið í
flöímiðla. Fjölmiðlum var þó séð fyr-
ir efhi og gátu dundað sér við að
birta yfirlýsingar össurar [...]. Getur
verið að Samfylkingin hafi fengið
lausmælgina í arf eftir Alþýðuflokk-
in og er útspil formannsins e.t.v. ein
birtingcirmynd þess? Spennandi sam-
starfsaðili í rikisstjóm? Hvað skyldi
Halldóri fmnast?“
Anna Sigrún Baldursdóttir á Kreml.is.
„Hverju get ég hótað Stefáni Ólafssyni? Hefur hann glatað öllu veruleikaskyni? Hefur hann villst á íslensku þjóð-
Hfi og kvikmyndaröðinni um Guðfeðuma, sem Sjónvarpið hefur verið að sýna síðustu daga? Heldur hann, að ég
sé þeirrar gerðar, að ég laumist heim til hans í einbýlishúsahverfið í Fossvogi á kvöldin með sleggju og leggi fimm
milljón króna jeppann hans í rúst? Eða hleypi lofti úr hjólbörðunum?“
gagnrýna hann. Eg hef margsinnis
tekið fram, að Stefán hefur fullan
rétt á að setja fram skoðanir sínar.
Hann þarf aðeins að gæta að
tvennu.
í fýrsta lagi hlýtur traust á Borg-
arfræðasetri að minnka, ef for-
stöðumaður þess gengur leynt og
ljóst erinda Samfylkingarinnar í
málflutningi sínum, eins og Stefán
gerði í kosningabaráttunni. í öðru
lagi fer ekki vel á því að kynna
áróður sinn sem vísindalegar nið-
urstöður, beita mælskubrögðum í
stað raka, eins og Stefán gerði þá
og gerir nú í grein sinni, til dæmis
þegar hann skipar mér að fara í
biðröð hjá Mæðrastyrksnefnd.
Hvaö er fátækt?
Það er dapurlegt, að hinn raun-
verulegi ágreiningur okkar Stefáns
kann að hverfa í því moldviðri,
sem hann þyrlar upp. Ágreiningur
okkar er til dæmis um, hvernig á
að skilgreina fátækt og bregðast
við henni. Ég tel, að fátækt sé
skortur á lífsgæðum. Það var fá-
tækt, þegar foreldrar Stephans G.
Stephanssonar gátu ekki sent hann
í skóla og hann þurfti að horfa
grátandi úti á túni á eftir jafnöldr-
um sínum ríða suður í Lærða skól-
ann. Það var fátækt, þegar Afli
ríki, sem síðar varð, þurfti ungur
að hátta niður í rúm, á meðan móð-
ir hans þvoði föt hans, af því að
hann átti ekki til skiptanna. Fá-
tækt er vitaskuld einhver enn til á
íslandi í þessum skilningi, en eng-
inn vafi er á því, að hún er miklu
minni en í flestum öðrum löndum
heims. ísland er ríkt land og tekju-
skipting hér tiltölulega jöfn. Það er
kjami málsins.
Hugtak um tekjuskiptingu
Fátæktarhugtak Stefáns er ann-
að, eins og komið hefur fram. Sam-
kvæmt skilgreiningu hans eru fá-
tæklingar þeir, sem hafa minna en
helming af meðaltekjum. Þetta er
fróðlegt og nothæft hugtak, en það
mælir auðvitað frekar, hversu jöfn
tekjuskipting er, en hvort fólk sé
fátækt og líði skort. Stefán segist
vilja sleppa flutningum vellauðugs
fólks til og frá landinu, þar sem það
raski mælingunni. Samþykkjum
það rökræðunnar vegna. En hvað
um það, sem hefur verið að gerast
hér og annars staðar síðustu ára-
tugi vegna tæknibyltingarinnar, að
til hefur orðið hátekjuhópur í nýja
hagkerfinu svokallaða? Þetta hefur
teygt á tekjuskiptingunni: Meðal-
tekjur hafa hækkað hraðar en tekj-
ur tekjulægsta hópsins. En hefur
fátækt þá aukist? Erum við verr
komin en áður? Ég svara neitandi.
Það, sem hefur verið aö gerast, er
aukin mannauðsmyndun, sem hag-
fræðingar kalla svo (human capital
formation): Fjárfesting fólks í auk-
inni kunnáttu hefur skilað áþreif-
anlegum árangri. Því ber að fagna.
En Stefán kvartar undan því.
Að komast út úr fátækt
Annar ágreiningur okkar Stef-
áns er bersýnilega um, hvernig
bregðast skuli við fátækt. Ég tel, að
auðvelda eigi fólki að komast út úr
fátækt, hætta að vera fátækt. Stef-
án telur, að auðvelda eigi fólki að
sitja fóstu í fátækt, auðvelda því að
halda áfram að vera fátækt. Ég vil
fjölga tækifærum i atvinnulífinu,
opna nýjar leiðir út úr fátækt.
Hann vill hækka bætur til fátæks
fólks, eins og hann skilgreinir það.
Gott dæmi um ágreining okkar er
raunar i grein Stefáns hér i blað-
inu. Hann hneykslast á því, að at-
vinnuleysisbætur skuli nú vera
lægri en lægstu laun. En setjum
svo, að atvinnuleysisbætur væru
jafnháar eða hærri en lægstu laun.
Gætu sumir þá ekki freistast til að
hætta að vinna á lægstu launum og
þiggja þess í stað atvinnuleysisbæt-
ur? Ég er þeirrar skoðunar, ólíkt
Stefáni, að velferðar- og bótakerfið
verði að hjálpa fólki til sjálfshjálp-
ar, ekki festa það í fátækt. Og ég
skal fúslega játa, að ég vil ein-
skorða velferðaraðstoð við þá, sem
þurfa hana og geta ekki að því gert,
hvernig fyrir þeim er komið. Ég er
andvígur félagslegri aðstoð við full-
frískt fólk.
Kúba og Bandaríkin
Þegar Stefán kvartar undan þvi,
að fátækt sé að aukast á íslandi, er
hann aðeins að segja, að tekjur
tekjulægsta hópsins hafi aukist hæg-
ar en meðaltekjur. Hann virðist telja
tekjumuninn aðalatriöið, ekki að
kjör tekjulægsta hópsins batni. Svo
vel vill til, að gerð hefur verið mikil
stjómmálatilraun, þar sem ágrein-
ingur okkar Stefáns birtist skýrt. Á
Kúbu eru tekjur tekjulægsta hópsins
ekki mjög langt undir meðaltekjum.
í Bandaríkjunum eru tekjur tekju-
lægsta hópsins langt undir meðal-
tekjum. Samkvæmt hugmyndum
Stefáns ætti fátækt því að vera
miklu minni á Kúbu en í Bandaríkj-
unum. Það ætti að vera betra land
til að búa í. Er fólk þá ekki sólgið í
að komast frá Bandaríkjunum til
Kúbu? Nei, síður en svo, eins og all-
ir vita. Aðalatriðið er það, að í
Bandaríkjunum eru íjölmörg tæki-
færi til að komast úr fátækt í bjarg-
álnir. Þar er fátækt fremur tíma-
bundið ástand en ófrávíkjanlegt
hlutskipti, þótt auðvitað megi margt
bæta þar eins og annars staðar.
Æskilegur meöalvegur
Við íslendingar höfum síðustu
tólf árin farið nokkurn meðalveg á
milli hins bandaríska skipulags og
hins sænska. Við höfum reynt að
læra af Bandaríkjamönnum að
skapa sem flest tækifæri, hjálpa
fólki til sjálfshjálpar, veita því svig-
rúm til athafna. Við höfum reynt
að læra af Svíum að tryggja öllum
mannsæmandi afkomu, vemda lít-
ilmagnann (og hann er ekki þrátt
fyrir allt tal samfylkingarmanna
eins og Stefáns forsetinn, bisk-
upinn, Baugsfeðgar og Jón Ólafs-
son). Stefán vill fara nær sænska
kerfinu, sem Svíar eru sjálfir raun-
ar að gefast upp á. Ég held, að það
væri óhyggilegt. Við ættum að feta
áfram meðalveginn.
Lífsgæði og skólalífsgæðl
„Er ekki þörf á að skoða hvort nemendur búi við svokölluð „skólalífsgœði“ í dag?
Meðalnemandi eyðir 1/3 hluta œvi sinnar í skólanum“
Jakob Bragi
Hannesson
skólastjóri V
Kjallari
í nútímasamfélagi koma
hugtökin gæði og
gæðaeftirlit mikið fyrir í
umræðunni. Þetta leiðir
til vangaveltna um orðið
„gæði“. Hvað eru gæði?
í íslenskri orðabók
Máls og menningar
er merking orðsins
skýrð á eftirfarandi hátt:
hnoss; hlunnindi;
gæska.
Að mínu mati vantar algjörlega
þá skilgreiningu á oröinu sem
hvað mest er notuð í dag sem er
eiginleiki eða skapnaður tiltekins
hlutar eða vöru eða gildismats.
Orðið gæði er þýðing á danska
orðinu kvalitet sem dregið er af
latneska orðinu qualis sem þýðir:
Hvílíkur eða hvílíkrar gerðar.
Uppruni orðsins vekur spumingar
um notkun þess í daglegu lífi. Við
setjum gæði í samhengi við eigin-
leika ákveðinnar vöru út frá þar
til gerðum stöðlum sem fuflnægja
eiga kröfum neytenda.
Gæði er eitthvað sem þannig er
fyrsta flokks eða munaðarvara.
Eiginleikum og gæðum vöru/hlut-
ar er lýst á hlutlægan hátt og
ákveðnar prófanir eru gerðar þar
að lútandi. Þaö er erfiðara að nota
gæðastaðla á gildismat í siðferði-
legum og heimspekilegum málefh-
um. Þegar huglægu gildismati er
beitt á hugtakið gæði ráða þættir
eins og menning, venjur, trúar-
brögð, smekkur og reynsla fólks
mestu um afstöðu þess.
Svipuð merking
Allt aftur til árdaga hafa heim-
spekingar velt fyrir sér hvað hið
góða líf væri. Orðið iífsgæði er
hins vegar nýlegt orð og hefur
mikið verið notað innan félags-
fræðinnar, sálfræðinnar og lækn-
isfræðinnar. Þegar orðið lífsgæði
er tekið í notkun óskum við eftir
að fá fram hið huglæga mat á lífs-
kjörum og velferðarmálum fólks.
„Lífsgæði" og „hið góða líf ‘ hefur
svipaða merkingu í hugum okkar.
Erfitt er þó að setja algildan
mælikvarða á hvað „lífsgæði" eru.
Ástæðan er háð gfldismati okkar
sem getur bæði tekið breytingum
og verið ólíkt hjá fólki.
Margir myndu þó eflaust sætta
sig við eftirfarandi skilgreiningu á
lífsgæðum: Manneskja hefur það
gott og býr við mikil lifsgæði ef
hún er: athafnasöm - félagslega
virk - með sjálfstraustið í lagi - glöð
í sinni.
Hverjir meta?
Þegar gæði eru metin er spurning-
in oft sú hverjir það séu sem meti
þau fyrir okkur. Þegar hlutlægu
mati og mælingum er ekki hægt að
beita á gæði eru það aðrir en neyt-
andinn sjálfur sem meta hvað neyt-
andanum er fyrir bestu. Dæmi um
þetta er t.a.m. hverjir meti gæði
skólanna. Stjórnmálamenn ásamt
fræðsluyfirvöldum gefa línuna en
neytendurnir - nemendurnir og for-
eldrarnir - ráða litlu þar um.
Það er kannski orðið tímabært að
neytendurnir fengju að ráða meiru
um hvað unnið er með á þeirra eig-
in vinnustað, þ.e í skólunum. í
gæðaumræðunni þyrftum viö að
huga að oröinu „skólalífsgæði". Er
ekki þörf á að skoða hvort nemendur
búi við svokölluð „skólalífsgæði" í
dag?
Meðalnemandi eyðir 1/3 hluta ævi
sinnar í skólanum.
Er ekki líklegt að neytendurnir,
þ.e.a.s. nemendurnir og foreldrarnir
sjálfir, hafi mikiö að segja um það
hvemig gæðunum væri best borgið á
þeirra eigin vinnustaö? Við þyrftum
að skilgreina skólalífsgæði út frá
sömu viömiöunum og lífsgæðin al-
mennt eins og gert var hér fyrir
ofan.
Grundvallarmunur
Huglægni er beitt til að meta gæð-
in í lífinu, hvort sem um er að ræða
almenn lífsgæði eða skólalífsgæði.
Grundvaflarmunurinn er þó sá að
neytandinn í skólanum hefur lítinn
ákvörðunarrétt um það starf sem þar
fer fram. Það er spurning hvort
ákvörðunarrétturinn sé ekki of lítill
hjá neytendunum þ.e. nemandanum
og foreldrunum!
Athafnasemi, félagsleg virkni, öfl-
ugt sjálfstraust og gleði eru þau at-
riði sem við ættum að leggja áherslu
á hjá nemandanum. Til að byggja
upp öflugan og hamingjusaman ein-
stakling þyrfti þungamiðjan í skóla-
starfmu að snúast um þessi atriði.
„Skólalífsgæðin" snúast fyrst og
fremst um þessi atriði.
+