Alþýðublaðið - 16.04.1969, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið 16. apríl 1969 5
Framkvsemaastjfirl:
Þótir Ssemundssoa
Ititstjórar:
KrisU&n Berd óiafsscn (Ctn)
ltrnedlkt Gröadal
Fréttastjórli
Slcurjón Jóhannssoa
Auclýsintastjóri:
Slcurjón Art sleurjónssoa
l’tcrfandt:
N<Ja utcífufíUeiS
PrcatsmlOJa Alí>í6ublaffslnc,
LÍTIÐ NÝTT
Framsóknarflakkurinn hiefur haldið fjöl-
mennan miðstjórnarfun'd; í Reykjavík og
gefið út nýja stjórnmiá'lasamlþykkt. í henni
felst þó lítið .nýtt, og það litla dregur flokk-
iinn enn í afturthalds- og einanlgrunarátt.
Eftir þessa samlþykkt eru enn minni lýkur
á, að framsóknarmenn ætli að hverfa frá
sýndaráróðri o'g laðlaga ,sig raunhæfri lausn
V'andamála, sem er undirstaða undir stjórn
landsin's, hverjir sem með hana fara.
Svar Framsóknarflokksins við stefnu rík
isstjórnarinnar í efnaha'gsmálum er enn
hið sama; lækkun vaxta og h’öft á innflutn
ing og fjárfestingu.
Fraimsóknarmenn krefjast lægri váxta á
Sama tíma og þeir ráðast á .ríkisstjórnina
fyrlr illa meðferð á sparifjáreigendum, til
dæmis með gengisbreytingum. Telja ráða-
menn Framsókn’ar, að lækkun vaxta mundi
hæta hag sparifjáreigenda eða efla spari-
fjármyndún? Getur næ'st stærsti stjórn-
málaflokkur landsins boðilð upp á slíkar
mótsa'gnir í stefnu sinni, ef hægt er að
kalla þetta lýðskrum ,stefnu?
Þegar efnahagslífið var yfirspennt og
skortur á vinnuafli gerði ,vart v:(ð sig fyrir
nc'kkrum árum, var hægt að tala í alvöru
um að setjahöft áibyggingar, til daeímis með
því að fresta um tilltekin tímía vissutn
tegunldlum fram'kvæmda. En forystumenn
Framsóknarflokksins virðast ekki skilja
samhengi þéssara piál'a. Þeir heimta enn
höft á byggingar, og Ólafur Jóhannesson
talar í alvöru um, að nú þurfi að banna
vissa flokka þeirra í nokkur ár. Hann virð-
ist ekk3 gera sér grein fyrir, að nú er at-
vinnuleysi í byggingaiðnaðinum og kæmi
frekar til greina, að hilð opinbera örvaði
byggingastarfsemi en híefti hana. Stefna
Framsóknarflokksins, eins og formaður
fíiokksins út'skýrði hana í sjónvarpi, er því
krafa um melra atvinnuleysi í byggingar-
iðnaðinum.
Eina nýjumgin í stefnuyfirlýsingu fram-
sóknarmanna er sú afstaða þeirra, að með-
an ástand efnahagsmála sé eins alvarlegt
og nú, kami ekk! til greina aðild íslands
að EFTA. Þessi yfirlýsing ber ljósan vott
um einangi'unarstéfnu fr'amsóknarmanna
og skilnimgsleysi á þeim aðstæðum, sem nú
ríkja í heimilnuim.
Ef það reynist ha'gkvæmt fyrir ísland að
ganga ,í EFTA, er það ékki síður nauðsyn-
legt á erfiðum tímum en góðum. Það er
alröng og óskiljanleg ályktum, að vegna
efnahagserfiðleika eig! íslendimgar ekki
að ganga í EFTA, því aðild'getur aðe.'lnskom
ið til greina, að hún auðveldi öklkur Íausn
á efnahagsvandræðum.
Ef það teynist Íslandl hins Vegar ekki
hagkvæmt að ganga í EFTA, kemur auð-
vitað ékki til -mála að stíga þáð skref. Um
þetta er nú fjallað í viðræðum, sem fram-
sóknarmenn hafa fylgzt nákvæmlega ( með
í EFTA-nefndinni. Þeir vita því, að það
lUgur enn ekki fyrir, méð hvaða kjörum
Island gæti femgið inngöngu. Þess ^egna
er erfitt að skilja, hvers vegna þeirltaka
afdráttarlausa afstöðu til málsilns einmitt
nú, nema það eiígi að afla þeim fylgis.
Björn Friðí'innsson.
ÞAÐ hlýtur að verða okkur
okkur öllum stöðugt umhugs
unarefni, hver sé staða ís-
lenzku þjóðarinnar og ís-
lenzka ríkisins í umheimin-
um.
Hvaða lífsbjargarmögu-
leika höfum við, jafn agnar-
smá þjóð, í heimi, sem nú tei
ur brátt um 3000 milljónir í-
búa, heimi, sem árið 1975
mun telja um 4000 milljónir
íbúa, og sem árið 2000 mun
væntanlega vera byggður
6000 milljónum jarðarbúa?
Gctum við varðveitt ríki okk-
ar, þjcSðmenningu og óskert lands-
yfirráð um langa framtíð eða verð-
ur 'ýðveldið aðeins snöggur loka-
blossi á hægum lífsbruna íslenzkr-
ar þjóðar?
Getum við verndað auðlindir
fiskimiða okkar, lweint loft og tært
Björn Friðfinnsson, bæjarstjóri:
B0TASTARFIB
ALDREI STAÐNA
loft fyrir ágengni annarra jarðar-
búa og hirðnleysi okkar sjálfra?
Fáum við að njóta og nýta nátt-
úru lands og hafs sem sérstök þjóð
með styrka þjóðmenningu og góð-
an efnahag og hvaða stefnu ber
okkur að fylgja til þess að svo
megi verða?
Svarið við þessum spurningum er
margþætt og því verða ekki gerð
skil í stuttri bloðagrein. A stjórn-
málasamtökum og stjórnmálaleið-
togum hvílir Hns vegar sú skylda,
rð gera skýrt grein fyrir viðhorf-
um sínum ril lausnar hinna ein-
stöku þátta þessarar örlagagátu og
síðan verður daglegt starf þeirra
að mótast af þeirri heildarstefnu,
sem þeir hata valið. Menn hafa
hins vegar ííka tilhneigingu til að
víkja sér undan þessari skyldu og
glamra þess i stað daginn út og
inn á slagorðum og hentistefnu-
r-jónarmiðum, Skýrt dæmi .um það
eru svokallaðor stjórnmájadeiiur
islenzku dagblaðanna.
^ síðasta áratug hafa orðið ör-
ari breytingar í lífi mannkyns-
ins en nokkru sinni áður og allt
bendir til að þróun naesta áratugs
verði enn hraðari Sjálfvirkniöldin
er að hakh innreið sína og at-
vinnulíf bjcðanna að verða enn
samslungnara. Mismunur á lífskjör-
um þjóða sem nýtt geta nýjustu
tækniþekkingu og verkkunnáttu og
þjóða, sem sknmmt eru á veg
komnar á því sviði, vex stöðugt
og þar með bilið milli ríkra og
snauðra í heiminum. Slík þróun
Q&hl
WJÍA

Shomxm
Umíra
•Jirxm inuixm
er ógnvænleg fyrir heimsfriðinn
cg ætti að vera okkur öllum mun
mcira umhugsunarefni en nú er.
Á sama tíma og þessar ’breytingar
hafa gerzt á jarðkringlunni hefur
islenzkt þjóðfélag tekið miklum
stakkaskiptum, enda er það ekkert
einangrað fyrirbrigði. Erlendir
straumar í efnahags- og menningar-
lífi eru fljótir að gera vart við sig
hér á landi og Islendingar verða
jafnan að vera fljótir til að aðlag-
ast þeim og aðhæfa þá okkar þjóð-
lífL
£n hafa forystumenn okkar
skynjað breytingarnar til fulls?
Ríkisstjórn sú, sem setið hefur að
völdum með litlum breytingum
síðasta áratuginn hefur verið sam-
hentari og á margan hátt farsælli
en nokkur önnur rikisstjórn Is-
lands. Hún hóf stjórnarferil sinn
með róttækum og djörfum breyt-
ingum til góðs d ýmsum sviðum
og hún var röggsöm um alla stjórn-
arframkvæmd. En þegar að fyrsta
kjörtímabilinu loknu slakaði hún á
taumunum að mínu mati og þjóð-
félagsþróunin var tilviljunarkennd-
arí. Ríkisvaldið er hér tvímælalaust
of veikt og ríkisstjórnin hefur gert
það veikara með því að áfhenda.
frumkvæðið að ýmsum hreytingum
í hendur verkalýðssamtökum, út-
vegsmönnum, hraðfrystihúsaeigend-
um og ýmsum öðrum hagsmuna-
hópum, sein einkennast meira af
þröngum sérhagsmunum, en þeirri
yfirsýiy sem nauðsynleg er til að
móta farsæla frambúðarstefnu. Þá
hefur vald embættismanna aukizt
í þjóðfélaginu. Hlutverk ríkis-
stjórnarinnar hefur svo orðið það,
að Iáta undan hagsmunahópunum
til skiptis og fólk hefur það á til-
finningunni, að oft sé beðið meS
að gera sjálfsagðar endurbætur á
löggjöf í því skyni að þær endur-
bætur geti orðið að samningsatriði
við hagsmunasam,tökin.
Stjórnmálabarátta stjárnarand-
stöðuflokkanna á sania tíma hefur
einkennzt af áttavillu. Hausnum
er sífellt barið við stein, staðreynd-
um neitað, þrætt fyrir framfarir og
studdar eru allar kröfur, sem koma
frá óánægðum hagsmunahópum.
þjóðfélagsins, alveg án tillits ti!
Framhald á bls. 12.