Alþýðublaðið - 20.04.1969, Blaðsíða 14

SMASAGAN
frh. af bls. 2
gera-
— Það er satt. Því ef það væri eitt-
hvað, værum við að því. Ég gæti trúað,
að þetta væri í fyrsta skiptið í veraldar
sögunni, sem allir vissu, hvernig verja
skyldi kvöldinu.
— Það væri gaman að vita, hvað hver
og einrr hefði fyrir stafni-
— Þeir fara á bíó, hlusta á útvarpið,
horfa á sjónvarp, spila á spil, koma börn-
unum í háttinn, fara sjálfir í háttinn, eins
og alltaf.
— Þetta er nokkuð til að vera stoltur
af — eins og alltaf.
Þau sátu þögul um stund og skenktu
hvort öðru kaffi.
— Hvers vegna heldurðu, að það sé
í nótt? Hvers vegna ekki einhvern tíma á
síðustu öld, eða fyrir fimm öldum eða
kanrrski tíu-
— Kannski vegna þess, að 19. október
1969 hefur aldrei verið áður^ og nú er
hann runninn upp. Af því að þessi dagur
er öðru vísi en aðrir dagar og af því að
ástandið í heiminum er eins og það er.
— Jæja, sagði hann og stóð upp- Hvað
eigum við að gera? Vaska upp?
Þau þvoðu upp diskana og stöfluðu
þeim snyrtilega í raðir. Klukkanr hálf níu
létu þau telpurnar fara að hátta og buðu
þeim góða nótt með kossi. Svo slökktu
þau Ijósið hjá þeim og skildu eftir smá-
rifu á hurðinni að herbergi þeirra.
— Ég er að velta einu fyrir mér, sagði
eiginmaðurinn um leið og hann kom frá
herbergi telpnanna og gekk inn í svefn-
herbergið-
— Hvað er það, góði minn?
—Hvort ég eigi að láta hurðirra hjá
þeim vera í hálfa gátt eða ekki. Ég veit
ekki, hvort þær sofna, ef þær sjá Ijós.
— Ætli þær viti ekki, hvað er á seyði?
— Nei, áreiðanlega ekki.
Þau settust og lásu blöðin og röbbuðu
og hlustuðu á hljómlist í útvarpinu- Svo
settust þau við arininn og horfðu í glæð_
urnar, þegar klukkan sló hálfellefu og
ellefu og hálftólf. Þau hugsuðu um allt
hitt fólkið í heiminum og hvernig það
myndi verja kvöldinu hvert á sinn hátt.
— Jæja þá, sagði hann loks.
Hann þrýsti löngum kossi á varir konu
sinnar-
— Okkur hefur komið vel saman, hvað
sem öðru liður.
— Langar þig að gráta? spurði hann.
—Það held ég ekki.
— Þau leiddust um íbúðina og slökktu
Ijósin og fóru svo inn í svefnherbergið og
háttuðu þar í rökkrinu- Svo lyftu þau
rekkjuvoðunum og bjuggust til svefnrs.
— Sjáðu. hvað rúmið er hreint og
mjúkt.
— Ég er orðin þreytt.
— Við erum öll þreytt-
Þau lögðust í hvíluna og hölluðu sér
aftur á bak.
— Andartak, sagði hún.
Hann heyrði hana fara fram úr og
fram í eldhúsið- Hún kom aftur að vörmu
spori.
— Ég gleymdi opnum krana, sagði hún.
Eitthvað við þetta var svo hlægilegt,
að hann gat ekki stillt sig um að hlæja
Hún h!ó líka með honum, vitandi það, að
hún hafði gert eitthvað hlægilegt-
Loks hættu þau að hlæja, en lágu kyrr
og réttu hvort öðru höndina.
— Góða nótt sagði hann eftir skamma
þögn.
—Góða nótt.
(G.A- þýddi)
GOLDA MEIR
frh. af bls- 11
lengi í bróðerni við kóngsa, en að vísu
varð ekki mikill árangur af því-
Skömmu seinna var hún gerð að sendi-
herra í Moskvu, en þar tolldi hún ekki
lengi, fannst hún ekki hafa nokkurn skap
aðan hlut að gera, sneri heim og varð
verkalýðsmálaráðherra í sjö ár. Eftir á
fannst henni, að í þeim ráðherrastól hefði
hún orðið giftudrýgst á ævi sinni.
Frá 1956 til 1966 var hún utanríkisráð-
herra. Hún sýndi, að hún hafði bein í
rrefinu, og fékk því meðal annars ráðið,
að 'israelsmenn stofnuðu til vináttu við
nýfrjálsu svertingjaríkin í Afríku, en sýndu
hvítu yfirstéttinni í Suður-Afríku virka
andspyrnu-
Þetta mæltist mjög misjafnlega fyrir,
jafnvel meðal hennar eigin flokksbræðra.
því að í Suöur-Afríku er margt auðugra
gyðinga, sem græða á réttleysi svertirrgja,
en sú gamla hafði sitt í gegn.
En þótt hver karlmaður mundi þykjas!
fullsæmdur af gáfum hennar og skarp-
skyggni, er hún í hjarta sínu mjög móð-
urleg. Hún er mjög hænd að syni sínum
og dóttur, svo og barnabörnum sínum,
sem hún hafði afskaplega gaman af að
baða, þegar þau voru lítil, og ýtti þá
vandamálum ríkisins úr hugskoti sínu á
meðan.
Hún er amma, sem mark er tekið á■
Reyndar vildi hún alls ekki verða ráðherra
núna, þegar heilsan er farin að bila, en
lét undan eftir þrábeiðni, og sagði um
leið: „Ekki er það að syndga að verða
sjötugur."
BRIDGE
frh. af bls- 7
spilaði út einspilinu í tígli, sem Austur
tók á ás. Hann spilaði tígli aftur, og Vest
ur trompaði. Síðan fékk vörnin tvo slagi
til viðbótar og 500 í sinn dálk-
Á hinu borðinu voru þeir Jón Hjaltason
og Örn Arnþórsson með spil N—S, og
þeir fengu að spila fjóra spaða í friði
og ró. Þar hitti vörnin ekki á að ná stungu
í tígli og sögnin vannst einfaldlega. 1120
fvrir sveit Guðlaugs og 15 EBL-stig.
14 Alþýðublaðið — Helgarblað