Alþýðublaðið - 02.12.1921, Page 1

Alþýðublaðið
1921
Föstud&gina 2. desember.
279 tölnbi.
Ski|tlægii skýrist.
Atburðir þeir, sem gerst faafa
tiér i bænum uadsnfarna daga,
fasfa óueitaniega verið óvanalega
•sögulegir, enda munu þeir verða
eftir þvi aíieiðingzríkir, þvf að
auk þess sem þeir hijóta að draga
mikinn dilk á eftir íér um mála-
•rekstur, ef Iög og réttur á að
gilda um aiia jafnt án tillits tii
stéttar eða stjórnmálaskoðana, hljóta
þeir einnig að ieiða til þess, að
Hokkaskiftingin í bænum verði
iangtura Skýrari og ákveðnari en
æokkru siani fyr. Ef menn hafa
ekki hingað til vitað. hvaðan á
þá stóð veðrið, þá hefir aú gengið
yfir svo gustill hviða, að mönnum
ætti nú að vera ljóst, hvaðan hún
koou og hvert hún fer, — að hún
<var gerð af auðvaldinu og henni
stefnt að alþýðunni.
Þegar litið er yfir hóp þeirra
nunna, er tóku þátt i að/örinni
að ólafi Friðrikssyui, þá leynír
sér ekki, af hvaða sauðahúsi þeir
aru Af upptalningu þeirri á nokkr
iim þeim helztu, er birtíst hér i
blaðiau dagitm eftir aðförina, mátti
þegar sjá — og murs þó betur
sjást síðar —, að þar voru ein
lómir fjandmenn Óiafs Friðrsks-
sonar og raunar allrar alþýðu líka,
þó a5 vera kunni af nokkuð sund
urleitum ástæðum, Þar stóðu hlið
-idð hlið menn, sesn vilja láta teija
$ig öðrum mönaum fremri í frara-
fkomu og líta á sjálfa sig sem
sjálfkjörna leiðtoga iýðsias og mátt
arstoðir þjóðfélagsinj, og menn,
sem öllum bæjsrbúutn eru kunnir
að öilu öðru en eiismitt virðingu
/yrir lögum og landsrétti. Ea hvað
saa einar þessa mennf Sameigln-
legur fjandskapur við Ólaf Frið
riksson og þann flokk msnna, sena
hana hefir nú um langt skeið verið
ótráuður talsmaður fyrir, sprottian
.af því hjá hiaum (y ri, að þeir
þykjast sjá h3g:numumsínitm hættu
búna, er alþýða manna heimtar
rétt sian og hættir að hlita í
blindri forsjá þeiira um veifeiðar
mái sín og ailrar þjóðarinnar, og
hjá hinum síðari af hræðslunni við
þá staðreynd, að því meir sem
eflifct máttur og vsld aiþýðunar,
því sfður verður þoiað traðk réttar
og laga
Það er útilokað fyrir sjónum
alira thanna með heiibrigðri skyn-
semi, að þessa mena hafi dregið
saman sameiginieg ást á lögum
og iandsrétti. í fyrsfa lagi vegna
þess, að ef svo he'ði verið, þá
hefðu þeir gætt þess vandiega að
gera eigi neitt, sem jainvei gæti
orkað tvfmælis, hvort löglegt
væri eða ekki í öðru lagi vegna
þess, að þá hefðu þeir ekki þolað
í flokki sínum menn, sem öiium
bæjarbúum vitsmlega bera nauða-
litla virðing fyrir lögum og rétti.
í þsiðja lagi vegna þess, að þeir
hefðu þá gert meiri gangskör að
iiðsafnaði raedal alþýðu manna,
sem kunn er sð virðingu fyrir
lö»um landsins, og í fjórða lagi
vegaa þess, að þá hefðu þeir ekki
farið með þvílíkum geysingi sem
þeir gerðu EitthvaÖ alt annað
og i þeirra augum rniklu meira
virði en iandslö^in hlaut því að
stjórna gerðum þeirra og gara
áhuga þeirra alt í eínu svona
öflugan og sameigiaiegan, og það
er einstakiega auðíundið, þegar
litið er yfir hópinn. Þar ;ru ein
göngu — að öríáum mönnum
uadaaskildum, sam feegnir bafa
verið með lagatilstyrk, — söœu
mennlrnir, sem við kosniugar hafa
gengið mestan berserksgang móíi
Alþýðuflokknum og Ólafi Friðriks-
syni.
Það hefir áður verið sýnt hér í
blaðinu, að þess eru mörg dæmi,
að ekki hefir verið íengist urn,
þótt !ög«,aidi landsins ht.fi vesið
sýndur mótþtói aí einhverjum á-
stæðum af háifu einstakra tnanna,
og er hér ekki verið að mæla
því bót, heldur er þessa getið til
þess að sýna það, sð hingað til
hefir þótt betra, að iögin næðu
ekki framgangi í einhverju smá-
/
atriði, ert að tska tll þeirra ör-
þrifaráða að brjóta fjölda annara
laga og þar á tneðal sjálfa stjórn-
arskrána, ráðast inn í verkahring
embættismanna og taka ráðin af
þeim áður en þeir hafa fullráðið
við sig, hversu með málið skuií
fara, og þröngva landsstjórninni
til þess að gerast hlífiskjöldur
hermdarverka. En það, að nú er
tekin ný stefna, og hitt, hverjir
þeirri steínubieytingu ráða, sýnir
betur en flest ennað, af hverjum
toga ailar þessar aðfarir eru
spunnar. Það tvent sýnir áþreifan-
iega og ómótmæianlega, að at
burðum síðustu daga hefír ekki
ráðið umhyggja fyrir gildi laga
og réttar — slíkt er að eins yfir-
varp —, heldur ofstopi pólitískra
fjandmanna Ólafs Friðrikssonar
og með honurn ailrar rlþýðu,
„Fáít er svo iit, að einu gi
dugi“. Þessi hviða hcflr svift f
svip grimuani af andiiti þeirra,
og sá i — byssukjafta.
Nú vita menn, hvaðaa á þá
stcndur veðrið
Herjólfur.
ýIij)ý8njiokksjcsðanmt
í Bárunni í gár v*r afairvel 3Óttur.
Húiið var troðfult, og urðu margir
frá að hverfa Áður en fundur var
settur, kora Ól&fur Friðriksson á
fundÍBa, og var hooum tekið með
dytjandi lófaklappi. Forseti Al-
þýðuflokksins Jón Baldvinsson
alþingismaður setti fundinn og tii
nefndi fundarstjóra Kjartan ólaís-
son steinsmið.
Umræðuefni fusdarins var aðai
iega fratnferði óaldarflokksins
næstsiðasta miðvikudag, og tóku
til má!s ii.uk Jóns Baldvinssoaar,
Iagimar Jónsson, ólafur Friðriks
son, Héðinn Vaidtmarason, Sigur-
jón A, Ólafsson, Magnús V.
JóhanncssoK, Guðlaugur Hinriks
son, Sigurður Jónasson, Jón Jóna-
tansson, Felix Guðmundsson, Bald-