Dagblaðið - 02.07.1976, Blaðsíða 10

1!)
DAGBLAÐIÐ — FÖSTUDAGUR 2. JULI 1976.
frfálst, úháð dagblað
riUfl'amli Dii^hLiúiú hI.
Fr;mikv;iMml:isl.jói i: Svójnn H. Kyjólfsson. Rilsijóri: Jónas Kristjánsson.
Fióltasljöri: Jón Hiruir IVtursson. Ritstjörnarfulltrúi: Haukur Holuason. Aöstoöarfrótta-
sljóri. Atli Stcinarsson. l|)róttir: Hallur Símonarson. Ilönnun: Jóhannos Rovkdal. Handrit
Asm imur l’álsson.
Rlaöamonn: Anna Rjarnason. Asyeii; Tómasson. Rerulind Ásueirsdóttir. Rraj'.i Siuurösson.
Frna V Inuóllsdöttir. (íissur Si«urösson. Hallur Hallsson. Hel«i Rétursson. Jóhanna Riruis-
dóttir. Katiín I’álsdóltir. Kristin Fýósdóttir. Olal'ur m.hsmdi Óm ;r '/.ddimarsson. I.jósmyndir:
Arni I’áll Jóhannsson. Rjarnleifur Rjáimleif' xm. Rjöri’vin Pálsson. Rnunar Th Siiiurósson
(ijaldkeri: hraiun Rorleifsson. I)reifin«arstjón: Már K.M. Halldórsson.
Askriftarujald 1000 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakió.
Ritstjörn Siöumúla 12. sími K:i:i22. auulýsinuar. áskriftir oj* afureiösla Rverholti 2. simi 27022.
Setninu o« umhrot: Dayhlaöiö hf. oy Steimlórsprent hf.. Arrnúla 5.
Mynda-o« plöt'.merö: Ililmir hf.. Sióumúla 12. Prentun: Arvakur hf . Skeifunni 19.
Syndarar siðvœðast
Ef taka ætti alvarlega ummæli
Geirs Hallgrímssonar forsætisráð-
herra. Eysteins Jónssonar al-
þingismanns, Gylfa Þ. Gíslason-
ar alþingismanns og fleiri gam-
alreyndra stjórnmálamanna, hef-
ur mikill meirihluti íslenzkra
stjórnmálamanna um langt skeið verið haldinn
,,siðferðisbresti“ sem forsætisráðherra vill líta
alvarlegum augum.
,,Bónbjargastefna“ eða ,,alfonska“ er ekki ný
bóla á íslandi, þótt þetta hafi verið tízkuorð
síðustu daga. „Þjóðhættulegar“ og „siðlausar“
skoðanir, á borð við þær að vilja blanda saman
varnarmálum og fjármálum, hafa löngum ráðið
ríkjum meðal ráðamanna þjóðarinnar.
Bandaríkjamenn reistu Keflavíkurflugvöll
og gáfu íslendingum til notkunar í borgaralegu
flugi. Bandaríkjamenn hafa einnig kostað
endurbætur vallarins og hafa gefið íslending-
um þær framkvæmdir. íslenzkir stjórnmála-
menn, þar á meðal þeir.sem nú hafa skyndilega
siðvæðzt, létu sér þetta vel líka.
Ekki verður séó, að varnarmáluin og fjár-
málum hafi verið minna blandað saman í þessu
máli Keflavíkurflugvallar en nú er lagt til að
gert veröi í sambandi við gerð varanlegra vega
og flugvalla. Eysteinn og Gylfi hafa sem sagt
verið haldnir ,,siðferðisbresti“, þegar þeir létu
gefa sér Keflavíkurflugvöll.
Islendingar fengu á sínum tíma frá Banda-
ríkjunum miklar peningagjafir, sem nefndust
Marshallaðstoð. Á núgildandi verðlagi námu
þessar gjafir fimm og hálfum milljarði króna.
Mjög náið samband var milli þessara gjafa og
varnarsamnings þess, sem ísland og Banda-
ríkin gerðu um sama leyti.
Peningagjafir Bandaríkjanna voru að
töluverðu leyti notaðar í stórframkvæmdir þess
tíma, írafossvirkjun, Laxárvirkjun og Áburðar-
verksmiðjuna. Fyrstu spor íslendinga í stór-
virkjunum og stóriðju voru þannig stigin á
þann hátt, að blandað var saman fjármálum og
varnarmálum.
Varnargildi varanlegra vega og flugvalla má
styðja sterkum rökum. Mun verra er að tengja
saman varnarmál annars vegar og virkjanir og
stóriðju hins vegar. „Siðferðisbrestur“ Ey-
steins Jónssonar og annarra ráðamanna á
tímum Marshallaðstoðarinnar var því mun
meiri en ,,siðferðisbrestur“ þeirra, sem nú vilja
efla almannavarnir með varanlegum vegum og
flugvöllum.
Einnig má telja það furðulegt, að meðeigandi
og fyrrverandi stjórnandi þess fyrirtækis, sem
mest hefur grætt og græðir enn á fram-
kvæmdum fyrir varnarliðið, skuli kalla það
,,siðferðisbrest“ að blanda saman fjármálum og
varnarmálum. Sjálfsgagnrýni getur komið
fram með margvíslegum hætti og þetta er
sjálfsagt einn þeirra.
Staöreyndin er sú, að gagnrýni flestra
gamalreyndra stjórnmálamanna á þeirri
skoðun, að okkur beri að feta í fótspor
Norðmanna í blöndun fjármála og varnamála,
fr belgingur án innihalds. Því verður ekki
r;uað að þessir gömlu dollaraþiggjendur hafi
>• ðvæðzt svo á einni viku, að allt, seni áóur var
I vílt, sé nú orðió svart í augum þeirra.
Enda er orðbragöið gegn hugmyndunum um
ja fjármálastefnu gagnvart varnarlióinu
kert annað en tilraun til aö komast hjá því að
ða efnislega um málið.
r
Skeíð stórstjarnanna
er ó enda runnið
Flestir hafa verið veiddir í net endurtekningarinnar
Stórstjörnur eru dýrategund
sem veiða má allt árið — bæði
stórstjörnur i stjórrmálum og
tónlist. Nú lítur út fyrir það að
flestir á síðara sviðinu eigi eftir
að lifa erfitt'sumar.
Rolling Stones hafa komið
fram á sjónarsviðið á ný með
stóra hljómplötu og nýtt hljóm-
leikaferðalag, en undirtektir í
Englandi hafa verið vægast
sagt í meðallagi. Stones eru, að
mati tónlistargagnrýnenda ein-
faldlega komnir allt of langt
frá götunum, of larigt frá
aðdáendum sínum, of langt frá
því sem gerist í heiminum. Þcir
sitja í fílabeinshöllum sínum
eðaKádilökkum og búa í öðrum
heimi.
Þá hefur ekki blásið byrlega
fyrir David Bowie, „manninum,
sem kom niður á jörðina".
Fjölmiðlar hafa leikið hann
grátt. Einn blaðamaður brezkur
hefur kallað hann: „Manninn
sem tróð sér í smókingfötin
hans Frank Sinatra."
Samstarfsmenn hans gagnrýna
hann ákaft — fyrrum
gítarleikari hans, Mick Ronson,
segist helzt vilja berja hann
niður og eftirmaður hans í
starfi, Earl Slick, segir við
Melody Maker: „Það er ekki
hægt að ræða við Bowie —
hann er uppfullur af fasista-
hugmyndum og gagntekinn
þeirri hugmynd að fá að stjórna
heiminum."
Beatles.
Og þeir aðdáendur Bítlar.na,
sem menn lifa í voninni, geta
heldur ekki vænzt mikils í
sumar. John Lennon og George
Harrison eiga báðir í
óþægilegum málaferlum,
Lennon fyrir að hafa stolið
gömlu Chuck Berry-lagi á bítla-
piötu fyrir löngu, Harrison
vegna þess að hið geysivinsæla
lag hans „My sweet Lord",
þykir líkjast of mikið gömlum
rokkara. frá árunum í kringum
1950, „She's so fine“.
Elvis gamli
En verst gengur þó hja Elvis
Presley að halda í við
þróunina. Á þessu ári, einmitt
20 árunt eftir að lagið er gerði
hann frægan, „Heartbreak
Hotel", kom út, á hann í mikl-
um erfiðleikum. Það er langt
síðan hann var bannaður af
siðgæðisástæðum í sumum
fylkjum Bandaríkjanna, langt
síðan hann var fyrirmynd
uppreisnargjarnrar æsku.
Hann hefur verið mun
einangraðri en Stones, allt frá
því snentma á sjötta áratughum
er hann búinn að vera
algjörlega eins, og fornaldarrisi
sem hefur dagað uppi.
Hann er umkringdur af líf-
vörðum, og býr í húsum sem er
betur gætt en sjálfs forseta-
bústaðarins, — einangrunin er
algjör'. Elvis heldur eigin hirð
umboðsmanna. upptökustjóra
og leikfélaga og þeir hafa verið
hinir sömu í mörg ár. Hirðstjóri
er hinn margumtalaði ofursti,
Tom Parker, og klíka þessi er í
daglégu tali nefnd Memphis-
mafían. Elvis stjórnar henni
með harðri hendi.
Klvis stendur með framsettan
magann fyrir framan haug af
hljóðneniuni -en hann sygir
aldrei neitt, enda „rekinn" af
sinni eigin inafíu.
Léleg hljómplata.
Elvis verður sífellt eldri —
Elvis á í erfiðleikum með að
halda sér í formi. Hann hefur
ekki leikið í kvikmynd sl. þrjú
ár. Og nýjasta hljómplatan
hans, „From Elvis Presley
Boulevard, Memphis Tenn-
essee", er sorgarsaga, tilbúin og
draugaleg. Aldrei fyrr hefur
Elvis haft svo mikið af tækjum
til að vinna með, svo marga
strengjaleikara, blásara,
kvennakór og stórkostlegar út-
setningar — og aldrei hefur
hann haft eins lítið til þess að
vega upp á móti þessu öllu
saman.
Röddin er veik og ósannfær-
andi, lögin eru gömul og ný
ástarveilukvæði. frá offram-
leiðslugeymslum í Las Vegas.
Allt virðist vera að færast nær
því sem þeir kumpánar Frank
Sinatra og Dean Martin gerðu
hér um árið.
Svikamylla.
Alla vega er útlitið svart
fyrir Elvis á árinu 1976. Árið
1956 komu út lög eins og
„Hound Dog", Don’ t be cruel"
og „Love me tender", fyrir utan
„Hearbreak Hotel"...
Fyrir utan þær áhyggjur sem
Elvis hefur fyrir má svo nefnáa
að sú ímynd, sem hánn hefur
skapað sér, hefur verið sköpuð
vérulega með sögum sem nú
hafa farið að síast út.
Upptökustjórinn Phil
Spector vann á sínum yngri
árum sem lagasmiður fyrir
Elvis og hann hefur nú sagt frá
því hvernig allt saman fór fram
í þeim herbúðum. Þetta gerðist
skömmu eftir að Elvis kom
heim frá herþjónustu árið 1960.
Fyrst var lagið leikið inn á
tilraunaupptöku, fenginn var
trommari, gítaristi, o.s.frv., og
síðan var leitaður uppi söngvari
sem gat sungið eins líkt Elvis
og mögulegt var. Þá var meiri