Dagblaðið - 02.07.1976, Blaðsíða 18

DAGBLAÐIÐ — FÖSTUDAGUR 2. JÚLl 1976.
18
/■
Það var 16. nktóbor 1966 aö
Helgi Hóseasson trésmiðurgekk
fram á altarisgólf Dómkirkj-
unnar í Reykjavík þar sem
hann hafði — að því er virtist
— tekið þátt í altarisgöngu
ásamt fermingarbörnum sr.
Jóns Auðuns.
Þegar sr. Jón hafði látið
oblátuna á tungu Helga, þar
sem hann kraup ásamt
fermingarbörnum og aðstand-
endum þeirra, tók hann hana
þegar út úr sér. Jafnframt tók
hann messuvínsbikarinn sinn
og sýndi kirkjugestum hvort
tveggja.
„Frammi fyrir augliti áhorf-
enda tók ég úr vasa mínum
sorppoka úr glæru plasti,
merktan sem slíkan, tók opið
sundur og lét kjötið af Arab*
anum falla ofan i hann; þar á
ofan dembdi ég dreyranum úr
stampinum. Til þess að alda-
gamall óþverrinn ekki seytlaði
út úr sorppokanum, tók ég opið
á honum saman og knýtti
kyrftilega fyrir það með sterk-
um spottaenda. Frammi fyrir
íólkinu flutti ég þetta ávarp:
.-Áheyrendur minir.
Þið eruð vottar þess að ég,
Helgi Hóseasson, Skipasundi
48, Reykjavík, kasta kjöti og
blóði Ésúíþennan belg, sem er
merktur SORP, til stað-
festingar því að ég ónýti hér
með skírnarsáttmála þann, sem
gerður var fyrir mína hönd,
reifabarns, og ég vélaður til að
játa á mig 13 ára við þá Ehóva,
Ésú og Heilagananda, alla til
heimilis á himnum og nú hér
stadda. Ennfremur vottið þið,
að nafn mitt Helgi er ekki tengt
Himnafeðgum né Heilögum
anda, ég er laus allra skuld-
bindinga við þá og mótmæli
þeim mannhaturssjónarmiðum,
sem eru uppistaða þess
endemis kristna dóms. Þakk
fyrir.“
Hvað vill
Helgi Hóseasson?
Þar með hófst eiginleg mann-
réttindabarátta Helga Hóseas-
sonar — sem þó hafði í að
minnsta kosti fjögur undan-
farin ár árangurslaust reynt að
fá íslenzku kirkjuna til að
ógilda á formlegan hátt skírnar-
sáttmála sinn við guð almátt-
ugan. Ástæðan fyrir þessari
löngu og ströngu baráttu, sem
vakið hefur óhemju athygli
(mestmegnis fyrir misskilning
og óvenjulegar baráttuað-
ferðir Helga), er í rauninni
mjög einföld: Helgi vill fá
skráð í þjóðskrá að hann hafi
sagt sig úr lögum við ,,þá
Himnafeðga,“ eins og hann
kallar þá, 16. október 1966. Sem
stendur segir í þjóðskrá að
Helgi sé utankirkjumaður.
Það er honum ekki nóg. Það
var honum ekki heldur nóg
þegar Klemens Tryggvason
hagstofustjóri bauð honum að
skrifa í þjóðskrána að Helgi
„teldi sig hafa“ ónýtt skírnar-
sáttmálann á þessum tiltekna
degi.
„Ríó og rögn þess“
I byrjun sumars sendi Helgi
Hóseasson frá sér bók um bar-
áttu sína og viðureign sína við
„ríkisvald fslcnzkra óþokka."
Bókin heitir „Rió og rögn þess,“
en „Ríó“ er ríkisvald íslenzkra
óþokka.
Helgi er ekki aðeins and-
snúinn kristindómi, hann telur
alla trú tóma vitleysu.
Hann segir í bók sinni:
„Éhóvi Einskítsson er sóða-
sokkur, samkvæmt ævisögu
sinni; og hún ein nægir mér til
viðbjóðs og fyrirlits á honum,
því hún hefir sannaniega brotið
niður siðferðisþrótt og sómatil-
finningu hvíta kynstofnsins og
sérílagi þó valdaklikna hans og
gert þær að viðundrum og hrak-
smánum.“
Ekki fer hann hlýlegri orðum
um þau Jesú og Maríu:
„Á sinum tíma smollinkríaði
Ehóvi gamli Maríu, húsfreyju
í Nazareti, og Gvuðspjallaði
hana. Sonur þeirra var hinn
alræmdi Esú; ýmsir hal'a gert
honum upp orð og aðhalnir.
Hann var óhemju göldróttur,
vitnaði óspart í föður sinn og
laug dyggðum upp á hann.“
„ Mikið djúp staðfest
ó milli mín og yðar...“
Þegar Helgi hafði á sínuin
tíma (upp úr 1960) gert það
upp við sig, að hann vildi láta
rifta skirnarsáttmálanum fór
hann fyrst í manntalsskrifstof-
una og kirkjumálaráðuneytiðið.
Það dugði honum ekki til og í
samráði við Pétur Þorsteinsson
lögfræðing ákvað Helgi að
ganga á fund biskups. Áður
hafði hann skrifað biskupi og
eins sent honum opið bréf í
Tímanum.
I bókinni lýsir Helgi fundi
þeirra og segir sig hafa sagt:
„Eitthvert ýsubragð varð nú að
dásemdunum hans Ésú á
stundum. Annars má alveg etja
honum Möndli í Hrólfssögu á
móti Ésú í Éhóvasögu, hvað
galdraverk snertir. Furðusögur
þarf ekki að sækja útí
Arabalönd.“
Biskup svaraði: „Ég þóttist
vita, að mikið djúp væri
staðfest milli mín og yðar um
alvitrar. Gvuð, en mig óraði
ekki fyrir, að þér væruð á
slíkum refilstigum í þessum
málum, þegar ég las bréfið frá
yður um, að þér vilduð slíta öllu
því sambandi, sem ástvinir yðar
stóðu að, fyrir yðar hönd við
algóðan skapara himins og
jarðar."
„Þeir, sem fyrirskipa fígúru-
hætti eins og skírn mína og
fermingu, eru mér ekki neinir
ástvinir,“ svaraði Helgi, „enda
vil ég að þú leysir mig undan
þeirri örlagafólsku ríkisvalds-
ins sem er skirnarsáttmáli
rninn."
Að afloknum fundinum með
biskupi fór Helgi að ráði hans á
fund sóknarprests síns, séra
Árelíusar Níelssonar. I bók
Helga segir svo um þann fund:
„Hver heldur þú að
hafi skapað blómin...“
„Nokkru eftir að ég ákvað að
hreinsa persónu mína af
draugadellu ríkisvaldsins hitti
ég Árelíus klárk Níelsson og
bað hann að ónýta skírnarsátt-
málann.
Mér er ekki fullkomlega ljóst
hvað þú átt við, en ef þú átt í
erfiðleikum vona ég að þeir
leysist á farsælan hátt með
Gvuðs hjálp.
Eg skal endurtaka beiðni
mína: ég þarf að fá þig til að
ónýta skírnarsáttmála minn við
Éhóva, Ésú og Heilagananda,
til þess að hægt sé að skrá hann
inn í þjóðskrá og kirkjubók sem
slíkan.
Hvað er þetta maður, trúir
þú ekki á Gvuð, sagði Árelíus í
ávítandi spurnartóni.
Nei, þess vegna vil ég hafa
formlegan frágang á ónýtingu
skírnar minnar, að um grun sé
gert, að ég sé ekki í slagtogi við
það a:ima skrímsli.
Ósköp eru að heyra þetta; en
hver heldur þú að hafi þá
skapað blómin og allar dásemd-
irnar sem við sjáum allt í
kringum okkur?
Ekki veit ég hvernig til-
veran hefir gerst, og það veist
þú ekki heldur, sagði ég og rétti
sleikifingur hægri handar upp
að nefinu á klárkinum.
Þá sagði hann:
Þetta er alveg satt, þetta er
tóm ágetskun, þetta veit
enginn!!!“
Þar kom að, að Helgi sá sig
tilneyddan að stefna biskupi,
svo hann fengi því framgengt
að skírnarsáttmálanum yrði
rift. Gekk Helgi á fund nokk-
urra lögfræðinga og dómara til
að leita sér leiðbeininga um
hvernig ætti að bera sig að.
Pétur Þorsteinsson samdi
stefnu á hendur biskupi, en
vildi að öðru leyti ekki koma
þar nærri.
Og dómarinn
hló gríðarlega...
Svo segir Helgi um einn
funda sinna á þessum tíma:
„Þór Vilhjálmason' borgar-
dómari sagði mér að leið-
beiningar dómara væru
Ómar
Valdimarsson
tók saman
um
Helga
Hóseasson
finnst húr. vera framlag í mitt
mál skal ég útvega mér geðvott-
orð.
Nei; nei-nei-nei, ekki
þannveg að skilja, en afstaða
yðar til Gvuðs er svo undarleg,
að mér datt í hug að spyrja um
geðrannsókn.
Hefir þér dottið í hug að
spyrja um geðathugun á
byshoppinum (biskupi) og
öðrum klárkum, er ríkisvaldið
mútar til að ljúga að mér að
Ehóvi, Ésú, og Heilagurandi
séu mér slíkar hjálparhellur, að
það varði hamingju mína ævin-
lega og vel það, ef ég játa ekki
trú og traust á þá.
Maður hefur líklega ekki
skoðað málefnin i þessu ljósi,
sagði dómarinn, og ekki þykir
mér líklegt að geðrannsókn sé
þörf á þeim mönnum, sem þú
nefndir."
skýrst fyrir mer og ég er nú
sannfærður um, að ver var af
stað farið en heima setið.
Hvaðan fékkst þú þessa
seinni sannfæringu þína?
Það er tóm vitleysa ao vera að
þessu, sagði sýsli með þeim
þjósti, sem hann brúkar þegar
hann vill koma fram því sem
hann er ekki umkominn að
rökfæra.
í hyerju hefir þér orðið á, svo
nauðsyn fyrir þá, sem rækju
mál án lagakunnáttu, enda
frumskylda dómara í starfi hans.
Eg sagði Þór frá brögðum
Hákons við mig ; þá glotti
drengur.
Ég sýndi honum stefnuna, sem
Hákon átti að undirrita og bað
hann jafnframt að gefa mér
form að stefnu, sem ég gæfi
sjálfur út.
Þessi ungi dómari virtist lesa
stefnuna af ábyrgðartil-
finnineu.
Hvað er það sem yður þykir
svo fráleitt í fari Gvuðs Ésú og
Heilagsanda aó þér getiðekki
hugsað yður að vera skráður
játandi þeirra?
Eins og lesa má í ævisögu
Ésú um Heilagananda situr
hann um að skríða oní menn,
fylla þá og æra. Fyrir þær til-
tekur sínar er hann vel séður af
ríkisvaldinu, en miður hjá
mér.“
Helgi útskýrir nánar fyrir
dómaranum rök sín í málinu og
segir síðan í bókinni:
„Áður en ég sleppti seinasta
orðinu var dómarinn farinn að
hlæja.
Og dómarinn hló gríðarlega
nokkra stund.
Finnst þér svar mitt
hlægilegt?
Ég veit varla hvað skal segja,
maður á ekki að hlæja svona.
Nei, nei, maður á ekki að hlæja
svona, sagði dómarinn áminn-
andi; en vegna þessa alls langar
mig að spyrja: hafið þér
nokkurn tíma undirgengist geð-
rannsókn?
Nei, geðathugun hefur ekki'
farið fram á mér, en ef þér
út. Yfirborgardómarinn í
Reykjavík, 14. nóv. 1964. Hákon
Guðmundsson.“
Pétur Þorsteinsson samdi
fyrir Helga kæru til hæsta-
réttar vegna frávísunardóms
Hákonar Guðmundssonar. Það
varð síðasta verkið, sem Pétur
vann fyrir Helga. I bókinni
segir Helgi svo frá heimsókn
sinni heim til Péturs í Mosfells-
sveit:
Helgi Hóseasson í einni af fjöldamorgum þögium •mótmæla-
stöðum sínum. DB-mynd: BP.
„Tóm vitleysa...“
Endalok þessarar kæru urðu
þau, að Hákon Guðmundsson,
yfirborgardómari þá, vísaði
kæru Helga á hendur biskupi
frá.I stefnunni gerir Helgi þá
dómkröfu, „að biskupinn
hlutist til um, svo fljótt sem
kostur er á, að sáttmála þeim,
sem gerður var við skírn
nefnds Helga og fermingu
verði rift.“
Neðan á stefnuna stendur
nú skrifað:
„Eins og efni þessarar stefnu
er háttað, verður hún eigi gefin
„Þér er hollast að kalla aftur
kæruna, sem við sendum hæsta-
rétti, og hætta við sókn máls á
Sigurbjörn, sagði Pétur sýslu-
maður.
Eg glápti gersamlega
grallaralaus á sívalvaxinn
sýslumanninn. Hvað réttlætir
niðurfellingu málssóknar?
1 meðferðinni hefir málið
allt vit er rokið útf veður og
vind?
Það er ekki útaf neinum
galla í meðferð málsins. En ég.
hefði ekki byrjað málið, hefði
ég þá vitað það, sem ég veit
núna.
Af hvaða rökum fullyrðir þú
nú. að jafnréttiskrafa mín sé
vitleysa?