Dagblaðið - 02.07.1976, Blaðsíða 27

l)A(;m. \t)H) — KÓSTl'DAtiUK 2. .IlU.l l!)7(i.
rk
rr
Utvarpið í fyrramálið kl. 7.15 og 9.05: Morgunleikfimi
svolítið fyrir hann. Bakíð sem
hann á við er nefnilega
stólbak.
Á meðan á bessu samtali stóð
„Litli dýr-
lingurinn"
Nœm sálarlýsing
„Þessi saga er eiginlega
þroskasaga lítils drengs. Hún
gerist í París og byrjar upp úr
aldamótunum," sagði Kristinn
Re.vr sem les kvöldsöguna
„Litli dýrlingurinn"
Þýðinguna annaðist Asmundur
Jónsson.
Litli drengurinn býr í
fátækrahverfi með foreldrum
sínum. ömmu og fimm
systkinum. Hann lifir mikið í
sinum heimi, hefur augun hjá
sér og metur öll fyrirbæri á
sinn sérstæða hátt. Kristinn
sagði að sálarlýsing höfundar á
þessum litla vini væri ákafleg
næm. Inn í söguna fléttast
heimsstyrjaldirnar báðar.
Hiifundur „Litla dýrlingsins"
(ieorges Simenon er afar af-
kastainikill rithöfundur, og
hefur skrifað yfir 200 sögur og
leii ' it. Hann er fæddur í Liege
i Beigiu árið 1903. Var fyrst
hlaðamaður í heimaborg sinni,
en fluttist til Parisar 1922. Nú
mun hann búsettur í Sviss.
Krægastur er hann fvrir saka-
málasiigur sínar. þar sem
Inspecteur Maigret er aðalper-
sonan.en. hann hefur einnig
skrifað siigur með sálfræðilegu
íval'i. Snjallar umhverfislýsing-
ar gel'a siiguin Simenons auk-
ið gildi. Af helztu verkum
hans má nefna Við bogabrúna
(1920). Maigret (1934).
Snjórinn var óhreinn (1948),
Maigrei og gamla konan (1949)
og Antoinc og Julie (1953).
Utvarpið hefur flutt
þrjú leikrit iians. Uleðileg jól
Monsieur Maigret (19(i(í)Bláa
herbergið ( 1970) og nne . i
vetur Siikiinautar.
-i;\t.
hafði Erlingur Gíslason leikari
komið inn. Hann ætlaði að fara
að leikstýra leikriti þarna í
salnum. „Já, það verður ekki
amalegt að sjá leikfimina í
sjónvarpinu," varð honum að
orði. „Það verða áreiðanlega
margir til þess að segja. „Nú,
já, það var þá svona sem ég átti
að fara að. Það er svo sem ágætt
eftir þessa 19 ára þátttöku í
leikfiminni hjá Valdimar að
vita að lokum hvernig á að gera
þetta."
I sumar verða unnendur
Valdimars og Magnúsar að láta
sér nægja að reyna að muna
hvernig æfingarnar eru.
Vadimar er auðvitað að fara
upp í Kerlingarfjöll að kenna
fólki á skíði. Ætli hann geti
umNA'
Rauðarars
/, Smósala
Útvarpið í kvöld kl. 22.15: Kvöldsagan
Kristinn Reyr rithöfundur les fvrir okkur kvöldsöguna. „Jú. það
er alltaf eitlhvað í deiglunni hjá mér." sagði hami. en var
leyndardómsfullur um hvað hann va-ri að skrila. Eftir hann
liggja átta Ijóðabækurog miirg (eikrit u"k ritsafns.sjö liafaverið
flutt í útvarpinu. Síðast /Lsa Bra eða iiðru nalni Jiirlagleiu
þjóðarinnar.
l)B-mvnd Bjiirgvin.
L ............................................. '
Betra oð hofa íþróttagallann með
ef maður hœttir sér niður í útvarp
Það er betra að vera með
íþróttagallann undir hendinni
ef maður leggur leið sína niður
í útvarp. að mirnsta kosti þegar
Valdimar er með morgunleik-
fimina. Þaó er aldrei að vita
nema hann vanti einhvern til
að gera æfingarnar, sem hann
segir hlustendum aó fram-
kvæma, svona til þess að sjá
hvort mannskapurinn fer rétt
að.
Undirritaður blaðamaður
hafði nú ekki vaðið fyrir neðan
sig í þessurr. efnutn og mætti í
sakleysi sínu á útvarpinu — í
pilsi. Það hefur nú hingað til
ekki þótt henta neitt sérlega vel
sem leikfimibúningur en ekki
var við annað komandi en grípa
mig þai na glóðvolga og ég varð
aðsæta því að sprikla þarna með
Klemens Jónssyni leiklistar-
stjöra útvarpsins, -og þrem
ungum dömum úr tónlistar-
deildinni. Valdimar lofaði öllu
fögru og sagðist myndu hafa
æfingarnar með léttara móti
þegar ég lýsti því yfir að
leikfimi væri ekki min sterka
hlið, enda tíminn hans
Valdimars óhentugur blaða-
mönnum. Klemens stóð sig með
afbrigðum vel, enda buinn á
réttan hátt og einna viljugastur
af þeim þarna á útvarpinu að
liðka sig með Valdimar.
Dömurnar voru góðar líka og
hlupu í sömu sporum án afláts,
að fyrirsögn Valdimars.
Magnús spilaði auðvitað af lífi
og sál uhdir og kímdi í laumi og
ekki höfðu tæknimenn minna
gaman af, en þeir höfðu gott
yfirlit yfir litla salinn, sem
umrædd leikfimi fór fram í.
Ég lagðist á gólfið, teygði úr
mér.andaði djúpt,beygði mig og
sveigði allt eftir fyrirmælum
kennarans, en þegar skipun
kom um að hjóla með
löppunitm upp í loftið féll mér
allur ketill i eld og lét Klemens
og annað Iið um slíkt.
„Það er ekkert hægt að skrifa
um hluti ef maður tekur ekki
sjálfur þátt í þeim,“ sagði
Valdimar, en sýndi þó skilning
á því að ekki væri pils hentugt í
síðastnefndri æfingu.
Annars var þetta síðasti
þátturinn sem Valdimar var að
taka upp í sumar, og þetta er
nítjánda árið, sem hann hefur
haft leikfimina. „Ætli maður
haldi ekki 20. árið út, það
er að segja ef hlustendur kæra
sig um,“ sagði Valdimar og
bætti viðaðnú myndi leikfimin
sennilega jal'nframt verða sýnd
í sjónvarpinu á komandi vetri.
„Það verður þá ýmislegt sem
skýrist," sagði Magnús og
blandaði sér inn í umræður.
„Eins og til dæmis það hvernig
á að leggja bringuna að bakinu’.'
Þegar Valdimar talar í þannig
gátum er auðvitað ekki von að
menn átti sig á hvað hann á við.
En ég skal gjarnan skýra þetta
Valdimar Örnólfsson leggur nú leið sína i Kerlingarf jöll til þess að kenna fólki á skíði, en Magnús
Pétursson flakkar um Vestfirði og spilar undir með leikflokknum, sem sýnir „Saumastofuna" hans
Kjartans Ragnarssonar. DB-mynd Björgvin.
ekki hrósáð sér af því að hafa
kennt öðrum hverjum manni á
skíði, sem nú sækir Bláfjöllin
af kappi. Aðsóknin í Kerlingar-
fjöll eykst ár frá ári enda
skemmtilegra að standa í
lappirnar niður brekkurnar en
nota óæðri endann til þess að
renna sér á.
Magnús er á flakki um
Vestfirði með „Sauma-
stofunni" hans Kjartans
Ragnarssonar. Þar spilar hann
líka undir í morgunleikfimi
þótt ekki sé það leikfimin hans
Valdimars. Forstjóri Sauma-
stofunnar er nefnilega „sport -
idjót" og lætur konurnar, sem
hjá honum vinna, byrja daginn
rétt — með morgunleikfimi.
-EVI.