Dagblaðið - 25.08.1976, Blaðsíða 15

IJAÍiBLAÐIÐ. MIÐVIKL'DAGUR 25. AGUST 1976.
15
Hvernig likar honum vistin í Hvíta húsinu í raun og veru?
UM ÞAÐ GETUR
ENGINN SAGT NEMA
HANN SJÁLFUR,
Jack Ford
Að hverju brosir þessi ungi maður? Þrátt fyrir nákvæmt eftirlit og
gæzlu ör.vggisvarða tekst Jaek Ford að halda einkaiifi sínu leyndu.
Sviðið var nýafstaðið flokks-
þing repúblikana i Colorado, þar
sem Ford forseti og mótherji
hans, Ronald Reagan, börðust
liarðri baráttu um atkvæði nokk-
urra hikandi fulitrúa. Skyndilega
heyrðist angistaróp stjórnandans
í búðum Reagans og stuðnings-
manna hans gegnum hátalara-
kerfið: Jack Ford stóð og baðaði
höndunum I allar áttir svo
aðstoðar var þörf strax.
Hinn fyrrum hikandi íbúi og
meðlimur Ford fjölskyldunnar í
Hvíta húsinu sagði I fyrrasumar:
,,Mér líkar bara alls ekki að búa
þar.“ Jack, sem nú er 24 ára
gamall, hefur skipt um skoðun og
hefur undanfarið verið einn virk-
asti þátttakandinn í kosningabar-
áttu föður síns. Hver sem út-
koman verður I kosningunum í
haust, þá hefur hinn ungi Ford
þegar treyst stöðu sína í stjórn-
málum. „Jack er svo eðlilegur,"
segir Roger Morton, formaður
kosninganefndar Fords forseta.
Jack er ekki einungis sá af
börnum forsetans, sem hvað mest
hefur haft sig í frammi, heldur
reynist hann einnig hvað mót-
sagnakenndastur. Þrátt fyrir inn-
byrðis baráttu Jacks gegn hinu
lokaða og verndaða lífi i Hvíta
húsinu hefur hann ekki sýnt
neinn lit á að yfirgefa það. „Hann
kann illa við að vera álitinn eign
almennings," segir vinur hans
David Kennerly, sem einnig er
ljósmyndari Hvíta hússins," en
honum þykir gaman að koma
fram opinberlega." Og þrátt fyrir
andstöðu hans gegn því að helga
líf sitt stjórnmálum situr hann oft
fundi kosninganefndarinnar og
hefur ætið rökrætt mikið við
mjög ánægð," segir frú Ford, „en
við biðjum börnin aldrei um slíkt.
Við viljum að þau lifi sínu eigin
sjálfstæða lífi." Jack lítur á þessa
ákvörðun sem framlag sitt til
föður síns sem hann metur mjög
mikils. „Hann hefur verið mér
einstaklega góður í 24 ár,“ segir
Jack. „Ég held að hann sé hreyk-
inn af þátttöku minni í kosninga-
herferðinni."
Enda þótt Jack viðurkenni ekki
að hafa verið vandræðabarn
segist hann vita að í uppeldi sínu
hafi reynt mjög á þolinmæði
föður síns. „Ég vildi alltaf fá að
sannfærast sjálfur en ekki taka
orð annarra fyrir hlutunum,"
segir hann. „Ég vildi umfram allt
vera frjáls en þótt ég lenti í
vandræðum sneri pabbi aldrei við
mér bakinu, t.d. þegar ég viður-
kenndi opinberlega að hafa reykt
hass, það var ekki mjög heppilegt
fyrir pabba stjórnmálalega séð.
En hann stóð ófeiminn upp og
sagði: Þetta er sonur minn og ég
stend með honum. Ég ól hann upp
sem sjálfstæða persónu sem getur
hugsað og talað fyrir sjálfan sig.“
Jack kveðst ekki skipta sér af
aðgerðaleysi systkina sinna,
þeirra Michaels 26, Steve 20 og
Susan 19 ára, í kosningabaráttu
föður síns. Kunningjar segja að
Jack og Susan séu ekki mjög
nánir vinir. Susan t.d. virðist láta
sér alveg I léttu rúmi liggja hæfi-
leika og framtakssemi bróður
síns. Hún horfði jafnvel ekki á 60
mínútna sjónvarpsþátt sem um
hann var gerður. „Til hvers á ég
að vera að horfa á hann í sjón-
varpinu þegar ég sé hann á
hverjum degi?“ segir hún.
Jack hefur stundað margs
Jack er mjög félagslyndur og
hefur gaman af að skemmta sér.
Hann stundar margs konar sport,
auk þess sem hann er vinsæll
meðal kvenfólksins. „Ég verð
stöðugt að minna sjálfan mig á
hver ég er,“ segir hann. „Maður
verður í sifellu að muna að ef
maður væri ekki sonur forsetans
og þyrfti að standa sjálfur fyrir
nafni sínu, mundu fæstir nenna
að eyða í mann tíma.“
Honum tekst bærilega að
aðskilja einkalif sitt frá því opin-
bera umstangi sem fylgir Hvlta
húsinu. „Þegar ég kemst burtu til
að eyða eins og einum degi með
gömlum kunningjum kem ég
endurnýjaður til baka. Eg held
að þetta sé vegna þess að fjöl-
skyldan mín lifði mjög eðlilegu
lífi og við vorum aldrei með
hugann bundinn við ákveðið
mark, sízt af öllu Hvíta húsið,"
segir Jack.
Hvað tekur siðan við að loknum
sigri eða ósigri forsetans I haust?
„Það kemur svo margt tif greina,"
Vingjarnlegt högg á afturendann kallar fram óp og öskur hjá systur Jacks, Susan, en hundur
fjölskyldunnar, Liberty, horfir með hrifningu á.
föður sinn. „Jack hefur alla tlð
haft mjög ákveðnar skoðanir,"
segir móðir hans, Betty Ford.
„Þegar hann var yngri stalst hann
oft til að lesa Time eða Newsweek
bak við skólabækurnar á meðan
félagar hans voru að pukra með
grín- og hasarblöð."
Báðir foreldrar hans voru mjög
ánægðir þegar hann hringdi á
kosningaskrifstofurnar í febrúar
sl. og bað um að fá að taka þátt í
herferðinni í Boston. „Við vorum
-<------------m.
Faðir og sonur ræðast við á for-
setaskrifstofunni. „Forsetinn
lítur á Jack sem fullorðinn mann,
en ekki dreng," segir einn kunn-
ingja þeirra.
konar sumarstörf undanfarin ár.
Hann byrjaði sem messi á
flutningaskipi sem sigldi milli
Bandaríkjanna og Evrópu. Síðan
varð hann farangursberi á hóteli,
starfsmaður hjá flugfélagi og
vörður í Yellowstone þjóðgarðin-
um. Eins og gefur að skilja finnst
honum lífið í Hvíta húsinu leggja
á sig margs konar höft. Hóteland-
rúmsloft þess, sem virtist falla
Nixon-systrunum svo vel í geð, er
honum kvöl. „Ég sakna þess jafn-
vel að fá að ekki að hugsa um
uppþvottinn og þvo fötin mín
sjálfur. Og hvaða fjör er i því að
horfa á kvikmyndir og spila keilu-
spil þegar þú ferð bara niður í
lyftunni og þar bíður allt eftir
þér,“ segir forsetasonurinn.
segir hann. „Mig langar mest til
að helga nokkur ár ævinnar varð-
veizlu hinnar óspilltu náttúru við
Salmon River, í Idahofylki. Svo
leynist einhvers staðar sú hug-
mynd að semja bók um daga
mina i Hvíta húsinu.“
Móðir hans er ein þeirra sem er
sannfærð um að hann muni ná því
takmarki sem hann setur sér.
„Honum gekk. ekki mjög vel í
skólanum," segir hún,“ því hann
hafði svo mörg önnur áhugamál.
En dag einn settist ég niður og
ræddi málin við hann og við
næstu skólaslit kom hann heim
með toppeinkunnir. Þegar hann
ákvéður eitthvað sérstakt nær
hann því takmarki," segir forseta-
frúin að lokum og brosir stolt.