Dagblaðið - 15.09.1976, Blaðsíða 2

2
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 15. SEPTEMBER 1976.
Kerfið þungt í vöfum
TBT0qiHtM8TQFNPM
v0HW«STtA« « -
■ýehv l&S&,*ZylL .
***«*. Vi' 1976.
«nl ,otu,t hír met .« hr. <U'C
■Mfonr.^jÁBa-TT^^o —
i-«Uu „ - - "
ReykJ»vík.
30.07.T6-
Rikl8“tv*rp’
innheimtudelld.
I>aug»vegl 176.
1 s*.
--—n*,nnr-_í2l2»^í£So__
ootl«
rl frí
ríki.i
TSTCOINGABTOFNUN BIKI3IN3
lffeyrlodel ld

^OUkCcrioÚ^
i*sgjrvA*P
K
yaar um n,ð
^‘CTnr‘r^z:r
r,íT;;“Tzrv- *■ *
Björgúlfur Björgúlfsson hafði
samband við DB:
„Eg hef verið öryrki síðan á
árinu 1968. Frá því 1. marz á
þessu ári hef ég notið uppbótar
á örorkulífeyri frá Trygginga-
stofnun ríkisins. Þeir sem njóta
uppbótar fá felldar niður
greiðslur fyrir afnotagjöld út-
varps og sjónvarps.
Eins og vera ber sendi ég
Innheimtudeild sjónvarps og
útvarps staðfestingu frá
Lífeyrisdeild Tryggingastofn-
unarinnar, en þá bregður svo
við að ég fæ bréf sem hljóðaði
svona: „Vegna umsóknar yðar
um niðurfellingu af notagjalds
sjónvarps viljum við taka tram,
að einkaafnot af tækinu er skil-
yrði fyrir niðurfellingunni sam-
kv. 31. gr. reglugerðar no.
260/1974. Þar sem þessi skil-
yrði eru ekki uppfyllt, verðum
við að hafna beiðni yðar.
Virðingarfyllst, Páll Jónsson.“
Svona var nú bréfið og ég
skildi ekki hvað þeir áttu við
þarna hjá sjónvarpinu. Ég fékk
þá skýringu að ég byggi ekki
einn. Eg veit ekki hvar þeir
fengu þær upplýsingar. Ég
þurfti því að fara og fá staðfest-
ingu hjá Félagsmálastofnun
Reykjavíkur og hún var send
Innheimtudeildinni þann 30.
júlí.
Það virðist vera mjög þungt i
vöfum kerfið þarna hjá sjón-
varpinu, vegna þess að ég hef
enn fengið rukkun frá þeim
fyrir greiðslu afnotagjalds á
þessu ári. Þar sem ég fel mig
ekki eiga að greiða þennan
reikning og þeir fengu staðfest-
ingu frá Tryggingastofnuninni
sem ég sendi í ábyrgðarpósti
þann 10. maí finnst mér þessi
vinnubrögð ófyrirgefanleg.
Hvaða leyfi hafa þeir líka til að
halda því fram að ég uppfylli
ekki sett skilyrði, þegar þeir
hafa fengið þetta skriflegt frá
Tryggingastofnun?
Þeir létu sér ekki segjast, og
nú fyrir skömmu komu þeir og
ætluðu að hirða sjónvarpið mitt
upp í ógreidd gjöld. Eg veit vel
að ég skulda þessi gjöld frá
fyrri árum, en svona vinnu-
brögð finnst mér óviðkunnan-
leg, svo ekki sé meira sagt. Það
hlýtur að vera hægt að semja
við mig eins og annað fólk.“
DB hafði samband við Axel
Ö. Ölafsson hjá Innheimtudeild
Ríkisútvarpsins. Hann sagði að
skilyrði fyrir niðurfellingu
gjaldanna væri að viðkomandi
hefði einkaafnot af tækinu. Til
að fá upplýsingar um hverjir
búa á viðkomandi heimili er
farið í þjóðskrána og upplýsing-
ar fengnar þaðan. Það getur því
komið fyrir að breytingar hafi
orðið á heimilisháttum frá því
síðasta þjóðskrá kom út og
vegna þess gætu mistök auð-
vitað átt sér stað. Axel gat þess
ennfremur að ef útivinnandi
fólk er á heimilinu þá er þessi
niðurfelling ekki veitt. „Ef um
einhvern misskilning er að
ræða þá er leiðrétting alveg
sjálfsögð, ekki viljum vif
standa í vegi fyrir því að fólk
njóti réttar síns,“ sagði Axel.
Hjörvar Ö. Jensson , Eskifirði
skrifar:
Eskifirði 4.9. 1976. I Vísi 2.
sept. sl. er grein undir
fyrirsögninni „Enn þarf Aftur-
elding að borga“, og í Tímanum
í dag, skrifar SOS aðra grein,
þar sem hörðum orðum er farið
um ákvörðum Mótanefndar
K.S.Í. varðandi staðarval fyrir
leikina um 10. sætið í 2. deild að
ári. Báðar þessar greinar, en þó
sérstaklega grein SOS, láta að
því liggja, að með þessari á-
kvörðun sé verið að fremja hið
mesta ódæði gagnvart
Aftureldingu og Reyni.
Staðreyndin er þó allt önnur,
því hér er verið að ganga til
móts við mjög sanngjarnar
ábendingar Austfirðinga um,
að nú hljóti að vera tími til
kominn að eitthvað af úrslita-
leikjum þeim, sem austfirzk lið
taka þátt í, fari fram hér heima
í héraði, líkt og á sér stað með
Fylki, Aftureldingu, Leikni o.
fl. lið þegar úrslitin fara fram í
Reykjavík.
Ekki er ætlunin að fara að
elta ólar við að svara þeim
staðleysum sem fram koma í
grein SOS, nema hvað rétt er að
gera sér grein fyrir því, að
Raddir
lesenda
Nógir peningar, en mó ekki lóna þá
S.H. hringdi.
„Þannig er mál með vexti að
við hjónin keyptum lóð í Innri-
Njarðvík. Það þykir nú kannski
fullmikil bjartsýni, því við
áttum aðeins 600 þús. kr. Lóðin
var ódýr og þetta var freistandi.
Hún kostaði aðeins 60 þús. en
gatnagerðargjaldið var 160 þús.
kr. Okkur hefur nú tekizt að
gera hús fokhelt á lóðinni á
rúmu ári, en það gengur verr
með lánafyrirgreiðslu.
Við hjónin leigjum í Hafnar-
firði. Þegar við báðum um lán í
Sparisjóði Hafnarfjarðar
fengum við þau svör að þeir
gætu ekki lánað okkur, þar sem
við værum að byggja i öðru
byggðarlaei. Þá snerum við
okkur til Sparisjóðs Keflavíkur.
Þar var svarið að þar sem við
byggjum í Hafnarfirði gætum
við ekki fengið lán í Keflavík.
Við fengum samt lán þar — í
gegnum klíku — 300 þús. kr. til
fimm ára. Við erum búin að fá
loforð frá Húsnæðismálastjórn
um lán en það er ekki fyrr en
næsta vor. Því átti nú að athuga
hvort ekki væri hægt að fá ein-
hvers staðar lán til þess að geta
haldið áfram. Svörin voru ekki
aldeilis jákvæð. Nei, það var
engin lán að fá. Ungur banka-
stjóri i Búnaðarbankanum upp-
lýsti að peningar væru nægir í
bankanum, en þeir mættu bara
ekki lána þá. Seðlabankinn
setur þau skilyrði. Sparisjóður
Keflavíkur á líka nóga peninga
en þeir mega bara heldur ekki
lána þá. Eg skal samt' taka það
fram að í Landsbankanum
höfum við tvisvar fengið 6
mánaða víxil að upphæð kr. 60
þús. enda er kaupið okkar lagt
þar inn.
Nú er fokið i öll skjól. Mér er
því spurn: Hvert fara pening-
arnir? Þeir eru til. Hvað
þurfum við að hafa í höndun-
um? Ekki er nægilegt að hafa
fokhelt hús, sem á hvíla nú 270
þús. kr. Af hverju fáum við
ekki lán eins og margir aðrir?
Er verið að hegna okkur fyrir
að skapa okkur og öðrum verð-
mæti með því að byggja ofan á
okkur?“
Kristján Eldjárn, af hverju brást
þú alþýðu þessa lands?
Þormóður Guðlaugsson, Bauga-
nesi 21, skrifar:
„Bráðabirgðalög ríkis-
stjórnarinnar til að kúga sjó-
mannastétt landsins eru ein-
hver svívirðilegasta árás er
ríkisvaldið hefur gert á launa-
fólkið í landinu. Þar opinberaði
ríkisstjórnin hug sinn gagnvart
því, innleiddi með bráðabirgða-
lögum samninga, sem sjómenn
höfðu í tvígang hafnað en út-
vegsmenn samþykkt. Þannig
gekk ríkisstjórnin á hönd auð-
valdinu í landinu, — ekki þar
fyrir að almenningur í landinu
hafi ekki vitað hug hennar.
Já, almenningur mátti búast
við slíku af ríkisstjórn landsins.
En almenningur átti ekki von á
að forseti íslands gengi þannig
í lið með auðvaldinu. Forseti
Islands var kjörinn með
miklum meirihluta. Hann var
kjörinn af alþýðu landsins er
flykkti sér bak við hann. Hann
var von alþýðunnar. Hann var
kjörinn til þess að vera rétt-
lætis- og jafnvægispunktur á
hömlulausar hvatir ríkis-
stjórnarog Alþingis, gegn vald-
níðslu á þegnum landsins. Þvi
gat forseti íslands neitað að
skrifa undir gjörræðislög þótt
valdalítill sé. Þarna fékk for-
seti íslands hið ágætasta tæki-
færi til þess að þjóna þegnurn
sínum og hefja virðingu for-
setaembættisins á æðra stig. En
því miður bar forsetinn ekki
gæfu til þess. Hann kaus að
vera ríkisstjórninni undirgef-
inn og samþykkja lög sem eru
allt að því stjórnarskrárbrot.
Hann átti að neita að skrifa
undir og leggja síðan gjörðir
sínar í dóm þjóðarinnar.
Alþýða landsins hefði flykkt
sér að baki forsetanum.
Alþýða Islands þarf ekki að
vera hissa þótt úrkast íhalds og
framsóknar beiti hana kúgun
Hún er vön því úr þeirri átt-
inni. En að sjálfur forseti Is-
lands skuli hafa veitt íhaldinu
og framsókn lið í viðleitni
þeirra til að kúga alþýðuna —
því átti hún ekki von á.
I hvert sinn er Kristján Eld-
járn hefur talað til íslenzku
þjóðarinnar hefur hann lagt á
það áherzlu að réttlæti ætti og
skyldi ríkja. Kristján Eldjárn,
af hverju brást þú alþýðu þessa
lands?“
Kristján Eldjárn er hann sór embættiseið sinn í þriðja sinn. Ríkisstjórn og alþingismenn eru
viðstaddir.