Dagblaðið - 16.09.1976, Blaðsíða 3

3
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1976.
Giftar konur vinno
úti af brýnni þörf
— segir Margrét Sigurðardóttir — en ekki til að afla
einungis aukatekna fyrir utanferðir
Raddir
lesenda
Þó
tungu
óskilur
ungur
Margrét Sigurdardóttir
hringdi:
Ég má til með að svara grein
ekkjunnar sem birtist í les-
endadálkinum í DB laugard. 11.
sept. Þar segir hún að það sé
oftast þannig með giftar konur
að þær séu að vinna úti til þess
að afla aukatekna til utanlands-
ferða, veita fjölskyldunni allan
þann munað o.s.frv. Ég er gift
og hef unnið úti í 20 ár. Það
eina sem við höfum leyft okkur,
hjónin, er Færeyjaferð á
þessum 20 árum. Margar giftar
konur vinna svo sannarlega úti
vegna þess að þær hreinlega
þurfa þess. Þær geta t.d. átt
veika menn og sitthvað fleira
getur ýtt þeim út á vinnumark-
aðinn annað en von um munað,
svo sem utanlandsferðir. Eg
verð líka að segja það að
margar einstæðar mæður
virðast geta veitt sér alla
skapaða hluti.
Ég vil líka benda á það að
einstæðar mæður fá mæðra-
laun og meðlag með börnum
sínum og ég veit ekki betur en
ekkjur fái hvort tveggja líka.
Ekki ætla ég að halda því fram
að þær eigi ekki að fá þetta —
síður en svo. Svo ganga þær
fyrir með að koma börnum
sínum á barnaheimili. Já, það
heyrir meira að segja til undan-
tekninga ef við komum okkar
börnum þar.
Að vísu fáum við giftu kon-
urnar 50% af tekjum okkar
undanþegnar tekjuskatti en
borgum fullt útsvar. Mér finnst
það vitanlega sjálfsögð mann-
réttindi að einstæðir foreldrar
njóti einnig þeirra fríðinda.
Skem mistök ef Tónabœ
yrði lokað fyrír
fullt og allt
óstmögur
fagurra
lista
Jón Þorbergur yrkir:
Hugsað á málverkasýningu
Jónasar Guðmundssonar.
í Listasafni Árnesinga á
Selfossi, þann 22. ágúst 1976.
Fann ég rauða runna,
reiti fríða leit eg.
Skrýðast veggir prýði
prúð list í fögrum skrúða,
binda málaðar myndir
manns augað og taugar,
fellur alda að feldi
fögur við brimkögur,
kólga ægis ólgar,
öll í báruföllum,
rugga knerri og kugga
kröppum á báru glöppum.
Gin-hvítar öldur hrynja
um harða nökkva barða, .
leiftra og í lopti,
ljós á himinrósum,
litir í lágum fleti,
logn hvilir yfir sogni,
frómur fagur ómar
friðsamur lækjarniður.
Fjöll rísa stall af stalli,
standa tröll á velli,
drangar yfir engi
árvakir gnæfa stakir.
Leikur bestar listir,
liti og fora að rita,
setur orð í skorður,
syngur ljóðin góóu.
Bannar ekki að brenna,
brögnuði listir lagnar.
Unir við svalar unnir.
Alveran hefir talað.
Þá tungu áskilur ungur
ásimögur fagurra lista,
láta á reitum liti,
línur og ljósið skína.
GS, sem iðulega hefur verið í
Tónabæ, skrifar:
„Það er kunnara en frá þurfi
að segja að mikið vandræða-
ástand hefur ríkt í Tónabæ
undanfarið. Svo rammt hefur
kveðið að að loka hefur orðið
staðnum vegna skrílsláta. Tals-
vert hefur verió um það rætt í
fjölmiðlum hvað beri aó gera í
þessu máli og eins hvernig
standi á þessu neyðarástandi.
Skýringin á skrílslátunum er
einföld. Eftir að Þórskaffi var
lokað og aldurstakmark í
Tjarnarbúð hækkað hefur alls
konar lýður safnazt saman við
Tónabæ um helgar og haft í
frammi yfirgang og læti.
Þetta fólk telur sig of full-
orðið til að fara inn og skemmta
sér með „smábörnunum" sem
þar eru. Ég hef sem fastagestur
aldrei þurft að kvarta undan
þeim sem inni eru. Mikill meiri-
hluti þar er rólegt fólk sem
kemur til að skemmta sér án
þess að vera dauðadrukkið og
án alls yfirgangs.
Það yrðu mikil mistök ef
Tónabæ yrði lokað fýrir fullt og
— segir fastagestur
í Tónabœ. Hann
segir einnig að
lýðurinn fyrir utan
Tónabce sé kominn
fró Þórskaffi og
Tjarnarbúð
allt. Krakkarnir myndu safnast'
saman niðri i miðbæ og sannar-
lega yrói ástandið þar allt
annað en glæsilegt. Nei, eina
ráðið er að hafa skemmtistað
fyrir fólk á aldrinum 16—18
ára og þá myndi svallið fyrir
utan Tónabæ minnka stórlega."
Raddir
lesenda
Hríngið í
síma
83322
mi/fi kl.
13 og 15
eða
skrífíð
Skrilslæti við Tónabæ hafa verið mjög mikil upp ð síðkastið — svo
mikil að vandræðaástand hefur skapazt.
Það var oft hart barizt í kvenna-
fangelsinu. Þá var öllum
brögðum beitt, eins og raunar
svo oft þegar kvenfólk á i hlut.
ÁST 0G DAUÐI - SLÍKA
MYND Á AD BANNA HÉR!
— klómmynd er áreiðanlega hefur slœm áhrif á unglinga,
segir lesandi
E.E. hringdi:
Hvernig er það, er ekkert
eftirlit með því hvað verið er að
sýna í kvikmyndahúsunum héu
á landi? Eftir að hafa lesið
kvikmyndadóminn í Dag-
blaðinu á laugardaginn um
myndina Ást og dauði í
kvcnnafangelsinu blöskrar
mér alveg að myndin skuli ekki
bönnuð innan 18 ára. Nei, það
eru ekki réttu orðin: Mér
blöskrar að svona mynd skuli
koma fram fyrir íslenzka
áhorfendur. Hugsið þið ykkur
hvaða áhrif svona lagað hefur á
unglinga.
Eg legg til að þið á Dag-
blaðinu sendið Vilhjálmi
Hjálmarssyni menntamálaráð-
herra ritdóminn og skorið á
hann að taka í taumana í svona
vitleysu.
Spurning
dagsins
Hvað mundirðu
gera ef þú vœrir
staddur (stödd) í
flugvél sem yrði
rœnt?
Marteinn Kratch, starfar hjá Mið-
felli: Ætii maður myndi bara
nokkuð gera ef slikt kæmi upp.
Ánnars verða það sjálfsagt ósjálf-
ráð viðbrögð ef að þvi kemur.
Helgi Asgeirsson sjómaður: Það
er ekki gott að segja. Eflaust
mundi gripa mann mikil hræðsla
og skelfing.
Birna Björnsdóttir verkakoua: Eg
held ég reyndi bara að halda ró
minni og fylgja þeim fyrirskipun-
um sem gefnar væru.
Jóhann Sæberg iðnnemi: Ja, það
fer nú eftir ýmsu. Ég færi ábyggi-
lega alveg f kerfi. Annars mundi
ég hlaupa beint á barinn ef hann
væri fyrir hendi.
Hjördis Ólafsdóttir nemi: Gæti
maður nokkuð gert? Ég held að
bezt væri bara að vera rólegur og
taka þvi sem að höndum bæri.
Guðrún Eyjólfsdóttir nemi: Jesús
minn! Ég myndi fara alveg i hnút.
Samt myndi maður eflaust reyna
að vera rólegur og láta ekki
hræðsluna buga sig alveg.