Dagblaðið - 23.09.1976, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 1976.
Dauf heyrzt hefur verið við rétt-
mœtum kröfum sjónvarpsmanna
— segir Jón Póll Ágústsson og sokor ríkið um skilningsleysi gognvort sjónvorpinu
Jón Páll Ágústsson fyrrum
rikisstarfsmaður hringdi:
„Nú hefur soðið upp úr
meðal sjónvarpsstarfsmanna og
hverjum manni er skoðar málið
ofan i kjölinn má ljóst vera að
starfsmenn sjónvarpsins hafa
mikið til sins máls. Daufheyrzt
hefur verið við réttmætum
kröfum þeirra aftur og aftur og
að því hlaut að koma að þeir
segðu „hingað og ekki lengra".
Var það raunar vonum seinna
— þeir hafa sýnt þolinmæði en
henni hefur aðeins verið mætt
með skilningsleysi.
Um það þarf ekki að fara
mörgum orðum að sjónvarps-
starfsmenn, ekki siður en
starfsmenn annarra fjölroiðla,
vinna ákaflega þýðingarmikil
störf i þjóðfélaginu. Því er
þýðingarmikið að til sjónvarps-
ins veljist gott fólk, hæfileika-
fólk. Til að svo megi verða þarf
auðvitað að búa vel að starfs-
mönnum sjónvarpsins, launa-
lega séð ekki siður en með tilliti
til aðstöðu.
En þvi miður hefur verulega
vantað á að vinnuveitendur
þessara starfsmanna, ríkið og
þar á ég einkum við mennta-
málaráðuneytið og fjármála-
ráðuneytið.Tiafi borið gæfu til
að sjá mikilvægi sjónvarpsins i
réttu ljósi. Menntamálaráðu-
neytið hefur trassað að búa
sómasamlega að sjónvarpinu og
Setið og skeggrætt. Starfsmenn sjónvarpsins hafa þannig lagt áherzlu á kröfur sinar um bætt kjör.
Stokkum upp starfsemi
sjónvarpsins i )
segir Pétur Mognússon og bendir ó oð útsendingorefni sé
alls ekki fyrir hendi 6 doga vikunnar
Pétur Magnússon skrifar:
Þar sem sjónvarpsstarfsfólk
er nú farið i verkfallíi því skyni
að reyna að pressa me'ira fé úr
rikissióði eða réttara sagt frá
ökkur skattborgurunum, finnst
mér sjálfsagt að nota tækifærið
til að stokka upp starfsemi
sjónvarpsins, fækka sjónvarps-
dögum úr 6 i 4, minnka tilkostn-
aðinn og lækka afnotagjöld-
in. Ef hluti af starfsfólki
sjónvarps teiur sig geta fengið
betur launuð störf á frjálsum
markaði er sjálfsagt að leyfa
þvi það og nota tækifærið til að
fækka sjónvarpsdögunum i
mest 4. Hvaða vit er t.d. að hafa
4 þuli á kvöldin? Geta ekki
færri leyst sömu verkin af
höndum og hefur nokkuð verið
athugað hvort ekki sé hægt að
spara á fleiri sviðum? Eitt er
vist, að afnotagjöldin virðast
fullhá miðað við veitta
þjónustu, og þyrfti að skoða það
mál niður í kjölinn. Sennilega
eru flestir sjónvarpsnotendur
dauðfegnir að losna við sjón-
varpið um tima, svo léleg hefur
þjónustan verið. Ef sjónvarps-
notendur væru spurðir álits tel
ég vist að meirihlutinn mundi
ekki óska eftir þvi að sjónvarps-
kvöld yrðu fleiri en 4 á viku.
Það er staðreynd að fram-
bærilegt sjónvarpsefni fyrir 6
daga sjónvarpsviku er alls ekki
fyrir hendi og Islendingar kæra
sig ekkert um ruslið. Fólki til
sjávar og sveita með næma'
siðferðiskennd hefur blöskrað
þegar sjónvarpið hefur æ ofan i
æ boðið landsmönnum að horfa
á hvers kyns ofbeldis,- mann-
dráps- og kynóramyndir.
Veitum sjónvarpinu aðhald.
Höfum sjónvarpskvöldin færri
en vandaðri. Ftrýmum
sjónvarpsefm sem höfðar til
hinna lægri hvata mannsins
(ofbeldi, manndráp.kynórar).
Athugum hvort ekki sé hægt að
spara í rekstrinum og lækka
afnotagjöldin.
fjármálaráðuneytið hefur sýnt
réttmætum kröfum starfs-
manna sjónvarpsins fullkomið
skilningsleysi og algjört
virðingarleysi. Þessir aðilar
gera sér alls ekki grein fyrir
þeim erfiðleikum sem starfs-
menn sjónvarpsins hafa mátt
búa við og afleiðingin er í
beinu framhaldi af því. Upp úr
hefur soðið og landsmenn sitja
uppi sjónvarpslausir til
ómetanlegs tjóns fyrir stofnun-
ina.
Því er kominn tími til að
gengið verið til móts við
réttmætar kröfur starfsmanna
sjónvarpsins svo, eins og einn
ágætur starfsmaður sjón-
varpsins orðaði það, „stofnunin
liðist ekki í sundur". Vonandi
bera opiniberir aðilar gæfu til
þess að' sjá um að til starfa við
sjónvarpið veljist ekki
annars flokks vinnukraftur.
Það yrði ómetanlegur skaði.“
Við höfum ekki
ef ni ó að halda
úti sjónvarpi
— segir Ólafur Jónsson og vill fœkka
útsendingardögum sjónvarps i 3
Ólafur Jónsson, 68 ára gamall
iðnaðarmaður, skrifar:
„Nú er komið eins og mig, og
ég er fullviss að marga
grunaði, að við höfum ekki efni
á að halda úti eins fjárfrekri
menningarstofnun og sjónvarp
er. Þetta hefur berlega komið í
ljós í dagskrá sjónvarpsins
undanfarið og alveg sérstak-
Iega eftir að sjónvarpsstarfs-
menn komu úr sumarfríi. Lítið
annað hefur verið í sjónvarp-
inu en dýramyndir, íþrótta--og
fræðsiumyndir sem allir eru
búnir að fá nóg af.
Þetta leiðir hugann að því
hvað gera skuii. Já, opna ber
Keflavíkursjónvarpið aftur.
Hvers vegna skýldu svo
margir á Islandi eiga sjón-
varp? Jú, það var vegna
Keflavíkursjónvarpsins. Mikill
þorri sjónvarpsnotenda horfði
á útsendingar Keflavíkursjón-
varpsins og keypti þess vegna
sjónvarpstæki. Efnið í Kefla-
víkursjónvarpinu var ágætt,
margar góðar myndir og eins
fundust mér barnatímarnir
ágætir.
Eg mæli fyrir munn fjöl-
margra og flestra á vinnustað
mínum, en þar eru 38 manns,
þegar ég segi að fullur vilji er
fyrir því að Keflavikursjón-
varpið verði opnað aftur. Hér
eru bæði flokksbræður mínir,
það er framsóknarmenn, sjálf-
stæðismenn og kommar. Ég er
þess fullviss að sá er sæi um að
íbúar á suðvesturhorninu gætu
notið útsendinga Keflavíkur-
sjónvarpsins yrði ákaflega vin-
sæll og hlyti mikið fylgi.
Þess vegna vil ég gera það að
uppástungu minni að Einar
Ágústsson utanríkisráðherra
fari þess á leit við Bandaríkja-
menn að þeir gefi íslendingum
einnig kost á að sjá sjónvarpið
þeirra.
Vissulega eigum við að hafa
íslenzka sjónvarpið áfram en
alls ekki í þeirri mynd sem
verið hefur. En það á einungis
að hafa útsendingar þrjá daga
vikunnar, laugardaga, sunnu-
daga og föstudaga. Afnota-
gjaldið mætti vera það sama en
gæðin yrðu lika að vera mun
meiri.“
Raddir
lesenda
Vörum okkur ó kynþóttamisréttinu —
Það gœti lœðzt hér inn fyrr en varir
Siggi flug skrifar:
Nú er hér staddur flokkur
sjónvarpsmanna frá banda-
rísku stöðinni NBC, en flokkur-
inn hyggst gera
heimildarkvikmynd um þær
þjóðfélagsbreytingar, sem eru
að verða í nútímaþjóðfélögum á
Vesturlöndum.
í viðtali við eitt dagblaðanna
i Reykjavík segir Ene Riisna,
sem er fyrirliði hópsins svo frá
m.a.:
„ísland er lítið land, sem er>
enn án þeirra miklu vandamála
er hrjá Bandaríkin.“ Nefnir
V
hún sem dæmi „að hér væri
ekki til kynþáttavandamál, og
hér væri ekki fátækt, sem unnt
væri að finna í Bandaríkjunum.
En samt sem áður væri ísland
land, sem væri að breytast úr
bændaþjóðfélagi í borgarþjóð-
félag. Farið væri að örla á
vandamálum, eiturlyf flyttust
til landsins, þótt heróín væri
hér sem betur fer ekki til.“
Bregða á íslandi upp í kvik-
myndinni „sem jákvæðu landi,
sem kannski á við sömu erfið-
leika að stríða og Bandaríkin
fyrir 50 árum.“
Svo mörg voru þau orð sem
þessi kona lét sér um munn
fara um land og þjóð, og að
sjálfsögðu margt fleira þótt það
verði ekki rakið hér.
íslendingar eru því miður
stundum allt of áhrifagjarnir,
og finnst allt erlent vera
miklu fínna heldur en ýmislegt
íslenzkt. Þetta orsakar það að
við erum oft ekki nógu vand-
látir um val þeirra erlendu
borgara sem sækja okkur heim
og margir fá hér landvistar-
leyfi. Margir þessara borgara
ílengjast þess vegna því miður
oft á Islandi, gifta sig íslenzk-
um stúlkum, fá síðan atvinnu
hér til þess að framfleyta fjöl-
skyldunni, og áður en varir eru
þessir erlendu borgarar horfnir
inn á meðal okkar. Eftir svo og
svo mörg ár fá þeir svo ís-
lenzkan ríkisborgararétt.
Undanfarna tvo áratugi
höfum við tekið á móti álit-
legum hópi gesta, skulum við
segja, sem nú eru orðnir ís-
lenzkir ríkisborgarar. Við
höfum að vísu ekki flutt inn
erlent verkafólk svo nokkru
nemi, ekki hina svokölluðu
GASTARBEITER (gisti-
verkafólk) eins og t.d. Vestur-
Þjóðverjar, sem hafa skapað
mikil vandamál þar í landi.
Fyrir örfáum dögum gerðist
atvik hér, er ítali nokkur gekk
berserksgang á Hótel Sögu, en
hann hafði dvalið hér á landi
undanfarið ár og haft hér at-
vinnu. Var hér um einhvern
nauðsynlegan sérfræðing að
ræða sem ómissandi var land-
búnaði okkar eða fiskiveiðum,
eða bara einhvern lands-
hornamann, sem tekizt hafði að
herja út dvalar- og atvinnu-