Dagblaðið - 23.09.1976, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 1976.
3
iv
Hún á sér fáa formælendur i útlöndum, blessuð krónan okkar,
forsmáð og niðurlægð.
Eiríkur og Birgir
œttu að fá sér far
Kona í Breiðholti hringdi:
„Eg vil hér með skora á for-
ráðamenn SVR og hann Birgi
ísleif Gunnarsson borgarstjóra
að taka sér far með strætis-
vagni nr. 12 um einhverja
helgina. Þeir hafa gott af þvi að
heyra litla sögu sem ég hef að
segja. Ég bý auðvitað i Breið-
holtinu og tók mér far með
vagni nr. 12 frá Hótel Esju, en
þar fór ég i vagninn ásamt
fjölda annqrra. Vagninn var
svo troðinn að bilstjórinn gat
varla lokað dyrunum. Þegar
vagninn kom svo að stoppistöð-
inni við Múla var þar fyrir
fjöldi fólks. En vagninn gat
ekki tekið fleiri farþega með og
varð þvi að skilja þetta fólk
eftir. Sumir voru búnir að biða
þarna í meira en 30 mínútur
vegna þess að vagninn gengur
reyndar ekki nema á 30
minútna fresti. Fólkið þurfti
þvi að biða þarna hálftima i
viðbót og þá gat verið að það
fengi far með næsta vagni.
Það þarf ekki að taka það
fram að vagnstjórinn þ.urfti að
keyra mjög hægt, svona á 20 km
hraða. Auðvitað var hann svo á
eftir áætlun. Vagninn stöðvaði
aðeins þar sem hann þurfti að
hleypa fólki út. Eftir þessa ferð
skil ég ekki hvernig hægt er að
bjóða fólki svona þjónustu. Ég
hélt nú að SVR væri ekkert
einkafyrirtæki sem fólkið verð-
ur að gjöra svo vel að þiggja
þjónustu af hvernig sem hún
er. Þessi vagn á að þjóna bæði
Seljahverfinu og Breiðholti III
um helgar."
NIÐURLÆGING
ÍSLENZKU
KRÓNUNNAR
ER ALGJOR
Han önsker at veksle islandske kroner'
sagði afgreiðslustúlkan og fannst það
brandari
Ólafur Hannesson skrifar:
„Fyrir nokkru var ég staddur
í fríhöfninni á Kastrupflugvelli
í Kaupmannahöfn ásamt fleiri
íslendingum. Ferðafélaga minn
langaði til að kaupa þar
smávarning sem falur var fyrir
danskar krónur. Hann skorti
gjaldeyri og bað mig því um að
koma með sér í bankaafgreiðslu
þar á staðnum til að freista þess
að skipta íslenzkum peningum í
danska svo viðskiptin mættu
eiga sér stað.
Eg fór með honum og bar
upp erindið fyrir hann við
afgreiðslustúlku. Hún leit á
mig með undrun og háðssvip,
sneri sér síðan við og kallaði til
starfsfélaga sinna: „Han
önsker at veksle islandske
kroner“. Þetta var að öllum
líkindum brandari vikunnar að
hennar áliti því hún sneri sér
síðan undan. Þar sem ég
horfði í baksvipinn á þessari
dönsku hofróðu, skynjaði ég í
sjónhendingu niðurlægingu
íslenzka gjaldmiðilsins.
Ég hét því þar og þá að gera
mitt til að stuðla að endurreisn
íslenzku krónunnar, rétt eins
og við endurreistum lýðveldið
okkar á sínum tíma. 1 þeim
tilgangi er þessi grein skrifuð.
Á viðreisnarárum Bjarna
Benediktssonar og Gylfa Þ.
Gíslasonar var íslenzka krónan
í fullu verðgildi en nú vill
enginn sjá hana. Af hverju?
Vegna þess að við komum í veg
fyrir eðlilegan viðgang
krónunnar. Það fræ sem fellur
í grýtta jörð visnar og þau hafa
einmitt orðið örlög krónunnar
okkar.
Eina björgunarvonin er sú að
tryggja öllum sem peninga eiga
örugga og verðtryggða ávöxtun
fjárins. Þar á ég við hvort
heldur er í lengri eða skemmri
tíma. Því geri ég að tillögu
minni eftirfarandi:
Menn geti komið í bankann
og keypt þar verðtryggð
spariskirteini til 3ja mánaða, 6
mánaða og 1 árs. Bréfin beri
lága vexti, en fulla
verðtryggingu. Þriggja mánaða
bréf hafi 2% ársvexti, 6
mánaða bréf 3% ársvexti og
ársbréfin 4% ársvexti, auk þess
að sjálfsögðu fulla verðtrygg-
ingu. Bankarnir láni síðan féð
með 2% hærri vöxtum auk
verðtryggingar.
Með þessu móti gætu allir
geymt fé sitt í bönkum um
lengri eða skemmri tíma. Það
verðtryggða kerfi spariskír-
teina, sem nú er í gangi, hefur
alls ekki komið að notum þar
sem það er skemmst til 5 ára og
til að mynda gamalt fólk hefur
af augljósum ástæðum ekki
tíma til að bíða eftir því.
Byggingarvísitölu þyrfti að
reikna út mánaðarlega ef það
er ekki gert nú þegar. Undan-
farið hefur byggingarvísitala
hækkað um 5% á 3ja mánaða
fresti eða um 20% á ári. Maður
sem legði inn 100 þúsund
krónur i 6 mánuði hefði fengið
11.500 krónur í vexti — sá er
tók lánið hefði borgað 12.500
krónur en bankinn hefði fengið
1000 krónur fyrir umsjón og
áhættu.
Ég skora á stjórnvöld að
hrinda þessu i framkvæmd og
þó alveg sérstaklega á Geir
Hallgrímsson, sem stóð af sér
háðsyrði og D-ejiinarorð
ábyrgðarlausra atkvæða sprang-
ara í þroskastríðinu. Geir leiddi
þannig þjóð sína til sigurs og
vonandi ber hann einnig gæfu
til þess að leiða þetta mál til
lykta. Við erum ekki sjálfstæð
þjóð ef fólk úti í heimi hlær að
gjaldmiðli okkar.“
Ekki furða þo menn grœði
Guðlaug Oddgeirsdóttir, Hvols-
velli, hringdi:
„Verðlagseftirlit á fslandi
— hvernig er því háttað og
hvernig starfar það? Þessari
spurningu er sífellt að skjóta
upp í þjóðfélagi okkar þar sem
óðaverðbólga slævir verðlags-
vitund almennings. í skjóli óða-
verðbólgu geta margir hagnazt
og margt sem ekki þolir dagsins
Jjós þrífst.
Mér blöskraði nýlega og lái
mér hver sem vill. Kona nokkur
'seldi minjagripaverzlun í,
Hveragerði peysu úr ein-
girni á 4000 krónur. Skömmu
síðar seldi verzlunin peysuna á
7800 krónur. Þetta finnst mér
siðlaust og alls ekki réttur
verzlunarmáti. Álagningin er
tæplega 100%. Já, er furða þó
menn græði og skyldi þetta
nokkurs staðar koma fram. Það
er mér til efS.“
ÍSpurning
Styðurðu
sjónvarpsmenn í
aðgerðum þeirra?
Anna Dóra Theódórsdóttir,
vinnur hjá tannlækni: Ég hef
ekkert fylgzt með þessu. Mér
finnst ekki hægt að stöðva út-
sendingar vegna einhverrar deilu
starfsmanna um kaup.
Friðrik Pálsson: Nei. Þeir ættu
ekki að vera til.
Paul Glasberg tannlæknir: Mér er
alveg sama um þetta, ég á ekken
sjónvarp. Þetta er ekki hægt af
opinberum starfsmönnum að gera
þetta.
Hákon Bjarnason skógræktar-
stjóri: Mér finnst þægilegt að
sjónvarpið skuli vera lokað, það
er friður og ró á heimilinu á
meðan.
leyfi? Þessi maður var nú, er
þetta er skrifað, fluttur til
Mílanó ef ég tók rétt eftir, í
fylgd tveggja lögreglumanna,
allt á kostnað ríkisins.
Því hefur verið haldið fram
af ýmsum menntamönnum
okkar, að menningu okkar ís-
lendinga stafaði mikil hætta af
því að horfa á Keflavíkursjón-
varpið. íslenzk tunga myndi
blandast ensku máli og að
lokum hverfa alveg, ef við
heyrðum Cartwright -og syni
hans tala ensku í myndaflokkn-
um BONANZA í Keflavíkur-
sjónvarpinu. Aftur á móti datt
þessum menningarvitum ekki í
hug að nokkur hætta stafaði af
því fyrir isienzka tungu að
heyra sömu menn mæla á enska
tungu í íslenzka sjónvarpinu.
Nei.aldeilis ekki, það var sko
allt annað. Ekki datt þessum
dánumönnum heldur í hug að
nein hætta stafaði af því að
horfa og hlusta á þessar þraut-
leiðinlegu austantjaldsmyndir,
pólskar, ungverskar og að sjálf-
sögðu rússneskar. Nei.af þessu
austantjaldsmenningarrugli
stafar íslenzkri tungu engin
hætta.
Menningu okkar og tungu
stafar mest hætta af innflutn-
ingi fólks frá mjög svo fjar-
skyldum löndum, sem flytja inn
í málið alls konar nýyrði litt
skilanleg, sem áhrifagjarnir
unglingar gleypa i sig, haldandi
að þetta sé eitthvað fint.
Kynblöndun við þetta fjar-
skylda fólk held ég að sé ekki
æskileg fyrir okkar fámennu
þjóð ef hún vill á annað borð
halda tungu sinni og menningu.
Kommúnistar hafa þyrlað
upp miklu moldviðri í sam-
bandi við Keflavíkursjón-
varpið, og tókst þeim öfgaflokki
að æsa svo upp annars rólynda
menn, að ekki var hætt fyrr en
stöðinni var lokað fyrir okkur
íslendingum.
Nær hefði verið fyrir þennan
flokk að reyna að stemma stigu
við innflutningi allskyns fólks
til landsins, ef þeir eru þá eins
miklir ættjarðarvinir eins og
þeir vilja vera láta.
Það er býsna stórt verkefni
sem þessir margnefndu menn-
ingarvitar hafa tekið sér fyrir
hendur, að segja okkur til um,
hvað við megum horfa á og á
hvað við megum hlusta. Þetta
tíðkast að vísu í Ráðstjórnar-
ríkjunum og leppríkjum þeirra,
en þangað er fyrirmyndin sótt.
Það var leiðinlegt að lýð-
ræðisflokkarnir skyldu láta
undan kröfum þessara öfga-
stefnumanna og lokað var fyrir
Keflavíkursjónvarpið. Ég hefi
átt tal við þó nokkra menn sem
ekki hyggjast kjósa lýðræðis-
flokkana, aðeins vegna þessa
lokunarmáls. Það er nú einu
sinni svo að tslendingar, síztir
allra vilja láta segja sér til um,
á hvað þeir mega horfa á og á
hvað þeir mega hlusta.
Þetta er þó ekki það versta
sem vofir yfir okkur. Aður-
nefnd bandarísk kona telur ís-
lendinga ekki eiga við kyn-
þáttavandamál að etja. En hvað
höfum við gert í raun og veru
til þess að kalla þetta vandamál
ekki yfir okkur?
Bandarikjamenn vildu
áreiðanlega, að ekki hefði verið
stofnað til þrælahalds i Banda-
ríkjunum, því þeir hafa
sannar.lega orðið fyrir barðinu
á þeim málum, þótt nú sé farið
að hilla undir lausn þeirra hjá
þeim. Þeir giima nú við lausn
annars vandamáls, óskylt
svertingjunum, en nóg um það.
Vita menn að það eru ekki
svertingjarnir, þeir innfæddu í
Afríku, sem vandamálið þar
snýst um? Það eru Indverjar
sem tugþúsundum saman flutt-
ust til Afríku, i skjóli brezka
nýlenduheimsveldisins, náðu
undir sig gífurlega mikilli
verzlun í álfunni, og voru
margir hverjir reknir úr landi
að lokum.
Ég er ekki hlynntur kyn-
þáttamisrétti eða kynþátta-
hatri, en í guðanna bænum,
verum á verði svo þessi vanda-
mál nái aldei til okkar.
Mér datt þetta (svona) í hug.
fris Víglundsdóttir nemi: Ég hef
ekkert pælt i þessu.
Jakob Gisiason: Nei, mér finnst
þetta vafasamar aðgerðir.