Dagblaðið - 20.06.1977, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐi MÁNUDAGUR 20. JtJNl 1977.
✓
Ekið á hest -
og stungið af
Jón Gislason Hálsi í Kjós
hringdi í DB og var heldur
óhress sem vonlegt var. Á
laugardagskvöld kl. 8-11 var
ekið á brúna hryssu innan við
Kjðafell í Kjós. Hryssan var
mikið meidd á vinstra afturfæti
er hún fánns't en bílstjórinn
hafði ekið á brott. Ekki var þáð
stórmannlegt að skilja særða
skepnuna eftir. Lóga þurfti
hryssunni. Þetta fannst Jóni
fullgróft og vildi hann biðja þá
sem einhverjar 'upplýsingar
gætu gefið að hafa annaðhvort
samband við hann eða rann-
sóknarlögregluna í Hafnarfirði.
»
Ekki er það stórmannlegt aó
skilja slasaða skepnu eftir á
vegi úti og láta hána kveljast
þar til einhver verður hennar
var af tilviljun og lætur rétta
aðila vita.
STEFNUMÍÁTT
TIL FULLKOMNUNAR
Hvernig myndi Sigurður bregðast við ef ástin kæmi til hans í vöku
eða draumi i dag? spyr bréfritari.
DB-mynd R.Th.
Bláttdenim
kr. 3980.-
Ein úr hópnum skrifar:
Vegna greinar Sigurðar Jóns-
sonar stýrimanns í DB 8. júní
sl. skrifa ég þessa grein.Þaðer
allt rétt sem hann segir i grein
sinni, Að lifa í andartakinu. Þó
iangar mig til að spyrja hann
og biðja hann að svara. Er fólk
hér svo fullkomið að það sé
búið að ná því takmarki að geta
elskað án mannlegra tilfinn-
inga? Auðvitað stefnum við öll
í átt til fullkomnunar en á þó
ást milli tveggja persóna ekki
rétt á sér? Veit maðurinn ekki
að ástin er svo sterkt afl og
virkt að hún lætur ekki mann-
legan mátt hindra sig? Enginn
annar máttur er sterkari og
voldugri. Dó ekki Kristur á
krossinum vegna elsku sinnar
og þurfti hann ekki að stíga til
jarðarinnar og lifa og hrærast
og blanda geði við lærisveina
sina á jörðinni til þess að geta
elskað þá og fengið ástina
endurgoldna?
Ekki tel ég þann mann
frjálsan sem er bundinn svo á
klafa að hann þori ekki að elska
i orði heidur aðeins á borði. Ef
honum finnst að það sé vegna
illra hugsana að elska eða að
það sé eigingirni, þá er það ekki
ásí. Til þess að mannleg ást
geti lifnað þurfum við að hafa
mannlegan líkama. Það er í
gegnum hann sem við tjáum ást
okkar, bæði andlega og líkam-
lega. Ást, sem er endurgoldin,
leiðir bæði til fegurðar og
þroska.
Hvernig myndi Sigurður
bregðast við ef ástin kæmi til
hans í vöku eða draumi í dag?
Yrði hann hræddur um að
missa sjálfstæði sitt eða tapa
trúnni eða myndi hann láta ást
sína verða að líkamlegum veru-
leika? Myndi hann svara
,,símanum“ ef hann hringdi?
Raddir
lesenda
Umsjón:
Jónas Haraldsson
Er páfinn í
Róm óskeikull?
Sigurður Jónsson stýrimaður
skrifar:
Á sautjándu öldinni var það
ein grundvallarkenning
kaþólsku kirkjunnar að jörðin
stæði kyrr. Sú kenning að
jörðin snerist var þá bannfærð
sem trúvilla.
A öldinni sem leið gerðu guð-
fræðingar það að sáluhjálpar-
atriði að menn tryðu því að
heimurinn væri aðeins fimm
þúsund ára gamall. Nú eru
þessar deilur jarðfræðinga og
guðfræðinga löngu þagnaðar og
enn sýnir kirkjan hversu auð-
velt hún á með að strika út
„óhagganlegar grundvallar-
kenningar“.
A fyrri hluta þessarar aldar
urðu illvígar deiiur með
vísindamönnum og guðfræðing-
um um þróunarkenningu
Darwins. Nú eru þær deilur
einnig hljóðnaðar og þótt
skýringar guðfræðinganna hafi
augljóslega reynst rangar i
þessum efnum hefur það ekki
rýrt gildi kristinnar trúar.
Trúarhugmyndir okkar hafa
aðeins þróast eins og allt
annað. Hinu er ekki að neita að
þessi einkennilega tregða kirkj-
unnar manna til að fallast á
augljós sannindi, sem fylgja
framþróuninni, hefur hrakið
marga frá kirkjunni og gert
áhrif hennar minni. Þessu er
öiugt farið með vísindin. Þeirra
Hringiðísíma
83322
kl. 13-15
menn hafa oftast skilið að ný
sannindi og nýr skilningur er
ávinningur en ekki tap.
Af þessu mætti draga þá
fljótfærnislegu ályktun að i
deilum trúmanna við vísinda-
menn hafi trúmenn alltaf haft
á röngu að standa en vísinda-
menn haft rétt fyrir sér. Þessu
er ekki þannig farið. Vísinda-
menn hafa engu síður þurft að
endurskoða og breyta sínum
kenningum. Lítum t.d. á hina
frægu deilu Galíleos við rann-
sóknarrétt kaþólsku kirkj-
unnar' Kenning Galileos varð
auðvitað þýðingarmeiri, en
hafði hann rétt fyrir sér?
Galíleo sagði að jörðin hreyfðist
en sólin stæði kyrr.
Rannsóknarrétturinn hélt þvi
hins vegar fram að sólin
hreyfðist en jörðin væri kyrr-,
stæð. Hver hafði í raun og
veru rétt fyrir sér? Stjörnu-
fræðingar, sem aðhylltust
heimsmynd Newtons, sögðu að
hvorugur hefði haft fylllilega á
réttu að standa þar sem bæði
sól • og jörð hreyfast. Þótt
skoðun Galíleos reyndist
þýðingarmeiri fyrir visinda-
legar rannsóknir síðari tíma þá
hafði hvorki hann né rann-
sóknarrétturinn neinn skilning
á því sem menn nú kalla
afstæða hreyfingu. Stað-
hæfingar beggja byggðust á
ónögri þekkingu. En menn
vísindanna leituðu að nýjum
sannindum og viðtækari skiln-
ingi. Þessi jákvæða afstaða til
nýrra sanninda leiddi til
mikilla landvinninga á sama
tíma og tregða margra kirkju-
höfðingja til að skoða trúarhug-
myndir i ljósi nýrrar þekkingar
gerði áhrif kirkjunnar minni,
þótt trúarleg reynsla sé
mönnum enn helgidómur og
andlegt leiðarljós.