Dagblaðið - 04.07.1977, Blaðsíða 5
DAGBLAÐIÐ. M ANUDAGUR 4. JULÍ 1977.
R
Félagsheimilið þeirra Djúpavogsbúa er eitt hið hrörlegasta á öllu
landinu. Nýtt heimili, sem standa á bak við hið gamla mun vera til á
teikningu og sannarlega veitti ekki af að framkvæmdir hæfust sem
f.vrst. Heimiiið stingur mjög í stúf við sóknina fram á við sem
einkennir staðinn.
Nóttin er að koma, björt og fögur, ungu Djúpavogsdömurnar Hrönn og Kristín eru á heimleið. „Oj
barasta," sögðu þær um mótorhjólastrákana. Skyldi þeim vera alvara? — DB-myndir R. Th. Sig.
„Oj barasta..”
— lítil saga um „rúntinn” á Djúpavogi
— því „rúntur” er þar eins og víðar
Konur í sjö-
mannastétt
Kristín Jónsdóttir og Þuríður Björnsdóttir um borð í Akra-
borg.
Heldur er það fátitt að konur
leggi fyrir sig sjómennsku og
kemurþar margt til. I fyrsta lagi
eru það fornar hefðir og venjur
um atvinnuskiptingu, þar sem
sjómennskan er hið dæmigerða
karlmennskustarf. Einnig
hefur komið fram í könnun að
konur sjálfar telja sér varla
fært að stunda sjómennsku og
var þá sérstaklega átt við fisk-
veiðar að vetri til, auk þeirra
kvaða sem óneitanlega eru
lagðar á konur hvað varðar
barnauppeldi og heimilishald,
enn sem komið er. Allt þetta
gerir það að verkum að konur
hafa lítið sótt í þessi störf.
1 sjálfu sér er þó ekkert til
fyrirstöðu að konur sinni
tæknilegum störfum um borð í
skipum til jafns við karla og er
þá átt við skipstjórn, störf í vél
og við fjarskipti, auk mat-
reiðslustarfa, sem hingað til
hafa að mestu verið í höndum
karla.
Á ferð Dagblaðsins nýlega
hittum við konur í sjómanna-
stétt um borð i tveimur skipum,
Akraborg og Baldri. t Akra-
borginni voru tvær stúlkur við
afgreiðslustörf í veitingasal
skipsins, þær Kristrín Jóns-
dóttir og Þuríður Björnsdóttir.
Kristín hefur sinnt sjó-
mennskunni í rúmt ár en
Þuríður i sumar. Þær stöllur
sögðust kunna prýðilega við
sjómennskuna. Starfið væri
mjög gott. Einstaka sinnum
kæmi fyrir að þær yrðu
sjóveikar, ef veður væru mjög
vond.en þábrygðu þærser hara
aðeins frá. Leiðin væri það
stutt, að það kæmi yfirleilt ekki
að sök. Ekki höfðu þær þó
áhuga á því að fara i sjómanna-
skóla og læra til starfans.
I flóabátnum Baldri hittum
við Guðrúnu Elfu Hauksdóttur
og vann hún sömu störf og
stöllur hennar um borð i Akra-
borginni. „Þetta er nú aðeins
sumarstarf hjá mér og ágæt
tilbreyting frá skólanum. Ég bý
í Stykkishólmi þannig að ég er
aldrei lengi í burtu i einu. Eg
hef ekki fundið fyrir sjóveiki
ennþá, enda hef ég aðeins verið
í stuttan tíma,
•JH.
Guðrún Elfa llauksdótlir sinnir störfuin sínuni uin borð i
flóabátnum Baldri. DB-in.vndir llörður.
Oj barasta, þeir eru svo
hallærislegir, sögðu stöllurnar
Hrönn Ásbjörnsdóttir og Kristín
Hjartardóttir. Við hittum þessar
ungu stúlkur á Djúpavogi og
reyndum að taka þær tali um
landsins gagn og nauðsynjar. Það
gekk barasta ekkert of vel. Þær
voru hlédrægar stúlkur og vildu
greinilega sem minnst blanda
geði við ókunnuga.
Á laugardagskvöldi, þegar
veður er hlýtt og miðnætursólin
skín á Djúpavog, er „rúnturinn"
þeirra í fullum gangi. Unga fólk-
ið. sem ekki hefur farið á næstu
firði til að dansa, ekur á gljáandi
bifreiðum eftir götunum. Sumir
þenja mótorh jólin, þau ýlfra
ámáttlega. Og svo eru það
steipurnar sem ganga rúntinn
arm í arm. Bensínstöðin er að því
er virðist hjarta bæjarins þessa
stundina. Þar er mest lífið enda
lífsbjörg að fá í sjoppunni. Að
visu fæst þar ekkert gosdrykkja.
„Þeir fyrir sunnan“ hafa gleymt
því að Austfirðingar eru á landa-'
kortinu. „Þetta er yfirvinnu-
banninu að kenna, eða þakka,“
sagi okkur ein stúlka í sjoppu þar
sem við áðum eystra.
Mótorhjólagæjarnir Gísli Boga-
son og Karl E. Guðmundsson eru
listamenn í meðferð hjólanna.
Þeir doka við andartak og við
förum að spjalla um unga fólkið
og Djúpavog. Þeim lízt ekki á
athugasemdir ungu meyjanna
sem við höfum hitt áður. „Hvað
ætli við séum að reiða þessar
bykkjur," skýtur einn mótorhjóla-
maður inn í þegar við stingum
upp á því að vel væri við hæfi að
hvíla göngumóðar stúlkurnar.
Einhvern veginn fannst okkur þó
að ekki fylgdi hugur beint máli.
Nóttin er að koma á, friður og
ró hvllir yfir þessum fallega bæ,
Djúpavogi. Það má heyra i
mönnum sem eru að lagfæra bát
sinn niðri í fjöru.. Fólk er gengið
til náða og ,,rúnt“lífinu er lokið.
Ungt fólk er horfið af götunni og
safnar orku til nýs dags,
sunnudags.
-JBP-
VARAHLUTIR
í jeppana eru ntí sífellt að berast
Einnigfást
blæjur
ájeppa